பெருமையாக இருக்கிறது. ஆனால் சில நெருடல்கள்.
15,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்?
முதல் நெருடல் சூரிய சித்தாந்தத்தின் காலம். பொது யுகத்தில் 7 முதல் 10ம் நூற்றாண்டுகளுக்குள் இந்நூல் எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டுமென்பது அறிஞர்களின் பொதுவான மதிப்பீடு. இந்தியாவின் மிகவும் பழமையான வானவியல் நூல் ‘வேதாங்க ஜ்யோதிஷம்’ என்பது. இதற்கும் இன்றைய ராசிபலன் சோதிடத்துக்கும் துளி கூடத் தொடர்பு கிடையாது. இது வானவியல் நூல். வானவியல்-இயற்பியலாளரும் வரலாற்றாராய்ச்சியாளருமான ராஜேஷ் கோச்சர் இந்நூலில் இருக்கும் விஷயங்களில் சில பொதுயுகத்துக்கு 1,400 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வரை கூடப் போகலாம் என்கிறார். இந்த நூலில் ஒளியின் வேகம் குறித்து எவ்விதத் தரவும் இல்லை.
எனவே நம் ’சத்குரு’ எங்கிருந்து அவரது தரவுகளைப் பெற்றார்?
ஒளியின் வேகத்தில் இந்தியப் பாரம்பரியத்தின் பங்களிப்புக் குறித்து எழுதியவர் எனப் பார்த்தால் அது இயற்பியல்- கணினிவியல் ஆகியவற்றில் சிறந்த ஆராய்ச்சியாளராகவும் இந்தியவியலில் முக்கியப் பங்களித்திருப்பவருமான பேராசிரியர் சுபாஷ் கக் எனும் பெயர் உடனடியாகக் கவனத்துக்கு வரும். 1998ல் அறிவியலின் வரலாறு குறித்த இந்திய இதழ் எனும் ஆராய்ச்சி இதழில் அவர் ஒரு ஆராய்ச்சி ஊகத்தை முன்வைத்தார். ‘சாயனரின் வானவியல்’ எனும் பெயரில் எழுதிய அந்த ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையின் தொடர்ச்சியாக ‘ஒளியின் வேகமும் புராணப் பிரபஞ்சவியலும்’ எனும் தலைப்பில் இன்னும் விரிவான ஒரு ஆராய்ச்சிக் கட்டுரையை, புகழ்பெற்ற பண்டார்க்கர் ஆராய்ச்சி மையத்தின் சஞ்சிகையில் வெளியிட்டார். (‘Sāyana’s astronomy’, ‘Indian Journal of History of Science’, 1998 & ‘The Speed of Light and Puranic Cosmology’, ‘Annals of Bhandarkar Oriental Research Institute’, 1999). இரண்டுமே இணையத்தில் கிடைக்கின்றன.
சாயனர், 15ம் நூற்றாண்டில் விஜயநகர சாம்ராஜ்ஜியம் உருவான காலகட்டத்தில் வாழ்ந்த வேத அறிஞர். அவர் வேதங்கள் குறித்த தம் வியாக்கியான உரைகளில் ஒரு சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறார். அது என்னவென்றால் சூரியனின் பண்புகளில் ஒன்று ‘அரை நிமிஷத்தில் 2202 யோஜனைகள் செல்வது’ என்பது.
யோஜனை என்றால் எவ்வளவு?
யோஜனை என்பதன் அளவு தேவைகளையும் காலகட்டஙக்ளையும் பொருத்து மாறியபடியே இருந்தது எனத் தோன்றுகிறது. சூரிய சித்தாந்தத்தில் யோஜனை என்பது சற்றேறக்குறைய ஐந்து மைல்கள் என்பதாக இருந்தது என்பதே பொதுவாக அறிஞர்களின் கருத்து. சூரிய சித்தாந்தத்தின்படி, பூமியின் விட்டம் 1,600 யோஜனைகள் – 8000 மைல்கள். இன்றைய அறிவியல் சொல்வது 7,915 மைல்கள். ஆரியபட்டர் தமது புகழ்பெற்ற நூலை எழுதிய காலகட்டம் பொ.யு. ஐந்தாம் நூற்றாண்டு என்பது பொதுவான கணிப்பு. அவர் பூமியின் விட்டம் என தருவது 1050 யோஜனைகள். அவரது காலத்தில் இந்திய வானவியலாளர்கள் ஒரு யோஜனை என்பதற்கு அளித்த அளவு 7.7 மைல்கள் எனலாம். இதன்படி ஆரியபட்டர் பூமியின் விட்டத்தை 7980 மைல்கள் எனக் கணக்கிட்டிருக்கிறார். பரமேஸ்வரன் நம்பூதிரி 15ம் நூற்றாண்டு வானவியலாளர். கேரள கணிதப் பாரம்பரியத்தில் முக்கியமான ஒருவர். சூரிய சந்திரக் கிரகணங்கள் குறித்த கணிப்புகளைச் செய்தவர். இவர் ஒரு யோஜனை என்பது 8 மைல்கள் எனப்படத்தக்க விதத்தில் ஒரு வரையறையை அமைத்திருந்தார். ஆக ஒன்பது மைல்கள் எனும் அளவு எப்படி ‘சத்குரு’வுக்குக் கிட்டியது?
சுபாஷ் கக் தம் ஆராய்ச்சித்தாளில் விளக்குகிறார். சாயனர் வானவியலாளரோ அல்லது கணிதவியலாளரோ அல்ல. அவர் வேத அறிஞர். பொதுவாக நில அளவைகளுக்கான யோஜனையை அர்த்த சாஸ்திரம் வரையறை செய்திருந்தது. எனவே அந்த அளவைத்தான் சாயனர் பயன்படுத்தியிருக்க வேண்டும். எனவே சாயனர் பயன்படுத்தும் சொற்றொடரில் யோஜனை என்பது ஒன்பது மைல்களாக இருக்க வேண்டுமென்பது பேராசிரியர் கக் அவர்களின் கருத்து.
சாயனர் பயன்படுத்தும் அந்தக் குறிப்பிட்ட சொற்றொடர் சாயனரின் சொந்தச் சொற்றொடர் அல்ல. ஏறக்குறைய பத்தாம் நூற்றாண்டு எனக் கணிக்கப்படுபவர் பட்ட பாஸ்கரர் என்கிற காஷ்மீர அறிஞர். இவர் தைத்திரீய பிராமணத்துக்கு எழுதிய உரையில் இதே சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறார். இதை அவர் அதற்கு முந்தைய புராண நூல்களிலிருந்து பெற்றதாகச் சொல்கிறார். ஒளியின் வேகம் குறித்தும் இந்திய மரபு குறித்துமான விவாதங்கள் ஃபேஸ்புக்கில் ஓடிக் கொண்டிருந்தபோது ராம்கே என்கிற நண்பர் தாம் தினமும் கூறும் த்வாதசசூர்ய ஸ்துதி என்பதில் இதே சொற்றொடர் வருவதாகக் கூறினார். இந்த துதி கிருஷ்ணனுக்கு ஜாம்பவதி மூலம் பிறந்த மைந்ததான சாம்பனால் இயற்றப்பட்டதாகக் கருதப்படுவதாகவும் சொல்லியிருந்தார். பேரா. கக் இதையேதான் சொல்கிறார்.
பொதுவாக இந்தியப் பாரம்பரிய வானவியல் ஆரிய பட்டர், சூரிய சித்தாந்தம் என ஒரு குறிப்பிட்ட வளர்ச்சிப் பாதையில் அறியப்படுகிறது. ஆனால் அதைத் தாண்டி மற்றொரு வானவியல் அறிதல் இருந்திருக்கலாமா? அது குறித்து புராணங்களில் செய்திகள் இருந்திருக்கக் கூடுமா? அதன் அடிப்படையில் சாயனரின் சொற்றொடர் உருவாகியிருக்குமா? இப்படியான ஊகங்களை பேராசிரியர் சுபாஷ் கக் முன்வைக்கிறார்.
மேற்கத்திய வானவியலில் ஒளியின் வேகம்
மேற்கத்திய வானவியல் மரபில் 17ம் நூற்றாண்டு டேனிஷ் வானவியலாளரான ரோமெர் (Ole Rømer), ஒளி ஒரு குறிப்பிட்ட வேகத்தில் பயணிக்கிறது என்பதைக் கண்டறிந்தார். அவ்வேகத்தைக் கணிக்க வியாழன் கோளின் துணைக்கிரகமான இயோவிலிருந்து வரும் ஒளி, பூமி வியாழனுக்கு அருகிலும் தொலைவிலும் இருக்கும்போது எப்போது வந்தடைகிறது என்பதை அவதானித்துக் கணித்தார். அவர் கண்டடைந்த வேகம் நொடிக்கு 13,6701.662 மைல்கள். இன்றைக்கு நாம் அறிந்த மதிப்புக்கு 26 விழுக்காடு குறைவு என்றாலும், முதல் கணிப்பில் ஒரு தனிமனிதனின் அவதானிப்பில் இந்த முன்னேற்றம் அபரிமிதமானது.
பேராசிரியர் கக் வெகுநிச்சயமாக நமக்கு சாயனரின் வாக்கை புதிய ஒளியுடன் காண வைக்கிறார். ஐயமில்லை. பாரம்பரிய இந்திய வானவியலுக்கு சித்தாந்த அடிப்படைகள் மட்டுமல்லாமல் வேறேதாவது அடிப்படை இருக்கக் கூடுமா என்பது அவர் ஐயம். அப்படி ஒரு ஒழுகு இருக்கும் பட்சத்தில் அதனை அறிய புராணங்களின் உருவகங்களிலிருந்தும் தரவுகளிலிருந்தும் நாம் அதை ஊகிக்க முடியுமா என்பது அவர் கேள்வி. ஆனால் இங்கு வருவதற்குக் கூட நாம் சில முன்யூகங்களை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது:
ஒன்று: சூரியன் அரை நிமிஷத்தில் பயணிக்கும் தூரம் என சாயனர் கூறுவதற்கு நாம் சூரியனின் ஒளி அரை நிமிஷத்தில் பயணிக்கும் தூரம் எனப் பொருள் கொள்ள வேண்டும்.
இரண்டு: பாரம்பரிய வானவியல் நூல்களில் யோஜனை என்பதற்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள தூரத்தைப் புறக்கணித்துவிட்டு வானவியல் பயன்பாட்டுக்கு அல்லாமல் சாதாரண பயன்பாடுகளுக்கு அதாவது அர்த்த சாஸ்திரத்தில் யோஜனைக்குக் கொடுக்கப்பட்டுள்ள தூரத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டும். இதற்குக் காரணம் சாயனர் வானவியலாளர் அல்ல என்பதால், அவர் வானவியலளார்கள் பயன்படுத்தும் தூர அளவைப் பயன்படுத்தியிருக்க மாட்டார் என்பதே.
மூன்று: நிமேஷா அல்லது நிமிஷம் என்பதற்கு மகாபாரதம் கொடுத்திருக்கும் அளவை நாம் பயன்படுத்த வேண்டும்.
இம்மூன்றையும் நாம் ஏற்றுக்கொண்டால் சாயனரின் வார்த்தைகளில் ஒரு நவீன அறிவியல் கண்டுபிடிப்பு புதைந்திருக்கிறது, அது எப்படி இந்தியர்களால் கண்டடையப்பட்டது என்பதற்கு நாம் வர வேண்டி இருக்கும்.
ஆக பேராசிரியர் கக் நம்பமுடியவே முடியாத ஒரு விஷயத்தை முன்வைக்கவில்லை. ஆனால் ஜக்கி வாசுதேவ் இவ்விதமாக எவ்வித முன்னெச்சரிக்கையோ அல்லது வரலாற்றுணர்வோ இல்லாமல் அதே விஷயத்தை முன்வைக்கிறார். மிகக் குறைந்தபட்சம் குரு அல்லது அவரது அணியினர், பேராசிரியர் கக், 1998 மற்றும் 1999ல் வெளியிட்ட ஆராய்ச்சித் தாள்களைச் சுட்டியிருக்கலாம்.
இக்கட்டுரையாளன் ஜக்கி, ஸ்ரீஸ்ரீ போன்ற குருக்களுக்கு எதிரானவன் அல்ல. இன்று நம் பண்பாட்டைக் காப்பாற்ற அவர்களின் பங்கும் முக்கியமானதுதான். குறிப்பாக வனவாசி சமுதாயங்களில் ஜக்கி அவர்கள் ஆற்றும் பணி, இலங்கையில் ரவிசங்கர் அவர்கள் அன்றைய காங்கிரஸ்-திமுக அரசால் வஞ்சிக்கப்பட்ட ஈழத் தமிழர்களுக்கு ஆற்றிய பணி ஆகியவற்றுக்காகவே அவர்கள் போற்றத்தகுந்தவர்கள். ஆனால் அவர்களின் புலங்களான யோக முறைகளுக்கும் பயிற்சிகளுக்கும் அப்பால் பேசும்போது அவர்கள் கவனமாக இருக்கவேண்டும். அவர்கள் அனைத்தையும் உணர்ந்தவர்கள் அல்லர். அண்மையில் மற்றொரு ‘குரு’ ஆகாஷிக் ஆவணங்கள் மூலம் பிரபஞ்ச ரகசியங்களை அறிந்தவராகத் தம்மைக் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார். சில நேரங்களில் மேற்கத்திய உலகின் புதுயுகச் சந்தை உத்திகளை நம் ‘குருக்கள்’ பயன்படுத்துவது மிகவும் மோசமான ஒரு போக்காக உள்ளது.
அமெரிக்கப் புதுயுகச் சந்தை உத்திகளை அல்ல நம் ’குருக்கள்’ படிக்க வேண்டியது. பரிணாமவியலாளர் ஸ்டீபன் ஜே கவுல்ட் ஒரு கோட்பாட்டை முன்வைக்கிறார். மதமும் அறிவியலும் ஒன்றோடொன்று வெட்டிக் கொள்ளாத புலங்களாகச் செயல்பட வேண்டுமென்கிறார் அவர். (NOMA – Non-overlapping magisteria). ஆனால் எப்போதும் அவ்வாறு இருக்க முடியாதென்பது மற்றொரு உண்மை. அப்போது சுவாமி விவேகானந்தர் சொன்னதை நாம் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளலாம். அறிவியலாலும் அறிவாலும் மதிப்பிழக்கும் சமய அம்சங்கள் எப்போதுமே மூடநம்பிக்கைகளாகவே இருந்திருக்கின்றன. அவை எத்தனை விரைவாக அழிந்தொழிகின்றனவோ அத்தனைக்கத்தனை உண்மையான சமயத்துக்கு நல்லது என்றார் விவேகானந்தர். உண்மையான ஆன்மிக உறுதிப்பாடு உள்ளவர்களால் மட்டுமே இந்நிலைப்பாட்டை எடுக்க முடியும். நம் ‘குருக்களுக்கு’ தேவையும் அதுவே. அன்றி, சிறுபிள்ளைத்தனமான புல்லரிப்புகளோ அல்லது சில்லறை அற்புதங்களோ அல்ல.
References:
· https://arxiv.org/pdf/physics/9804020.pdf
· https://pdfs.semanticscholar.org/2796/95eaf90efa5645937212d82bb40adbc69ea9.pdf
