Posted on Leave a comment

சில பயணங்கள் சில பதிவுகள் – 10 – சுப்பு

தமிழ்வாணனின் கண்ணாடி
 1967 தேர்தல்தான் என்னுடைய அரசியல் வாழ்க்கையின் தொடக்கம். 1971 தேர்தலில் நான் முழு மூச்சில் ஈடுபட்டேன். அரசியல் என்னை பாதித்தது. நானும் என் அளவில் நடப்பு
அரசியலை பாதித்தேன்
. ஆகவே அந்தக் காலகட்டத்தின்
அரசியல் பின்னணியைப் பற்றி கொஞ்சம் எழுதுகிறேன்
.
விடுதலை பெற்ற நாளிலிருந்து ஆட்சி அதிகாரத்தை பங்கு போடாமல் அனுபவித்து வந்த
காங்கிரஸ்காரர்களுக்கு
1967 தேர்தலில் பலத்த அடி விழுந்தது. 
தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் ஆட்சியை இழந்தது ஒரு பரிதாபமான காட்சி. அன்றைய முதலமைச்சராக இருந்த பக்தவத்சலம் அவர்கள் வீட்டில் அன்று நிலவிய
அசாதாரண சூழ்நிலை பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது
. 
பக்தவத்சலத்தின் வீட்டில் அன்றைய காவல்துறைத் தலைவர் அருள் இருந்திருக்கிறார். முதல்வரும் அவரும் வானொலிச் செய்திகளைக் கேட்டவண்ணம் இருக்க, “எப்படியும் காங்கிரஸ்தான் ஜெயிக்கும், கவலைப்பட வேண்டாம்என்று தொடர்ந்து அருள் சொல்லியிருக்கிறார்.
நேரம் ஆக ஆக திமுக கூட்டணியின் அமோக வெற்றி நிச்சயம் ஆகிவிட்டது. அருள் என்ன சொல்கிறார் என்று முதல்வர் அருளைத் தேட, அருள் அந்த அறையிலேயே இல்லை. அறையை விட்டு வெளியே வந்த முதல்வர்
காவலுக்கிருந்த
போலீஸ்காரர்களும் இல்லை என்பதை
அறிந்து அதிர்ச்சியடைந்தார்
. ஒரே ஒரு போலீஸ்காரர் மட்டும்
பாக்கி
.
அவரிடம் விசாரித்தபோது அருள் அண்ணாதுரை வீட்டிற்குப் போயிருக்கிறார் என்றும்
மற்ற போலீஸ்காரர்கள் எப்பவோ போய்விட்டார்கள் என்றும் விசுவாசியான தான் மட்டும்
தங்கியிருப்பதாகவும் அந்த போலீஸ்காரர் கூறினார்
.
என்கிறது அந்தப் பதிவு.
ஒரிசா மாநிலத்தின் புவனேஸ்வர் நகரத்தில் காங்கிரஸ் கட்சிக்கு ஆதரவாகப்
பேசினார் பிரதமர் இந்திரா காந்தி
. கூட்டத்தில் கலவரம் ஏற்பட்டு
கல்வீச்சு நடந்தது
. அதில் இந்திரா காந்தியின் மூக்கு உடைபட்டது.
தேர்தல் முடிவுகள் அறிவிக்கப்பட்டபோது தமிழ்நாடு உட்பட ஆறு மாநிலங்களில்
காங்கிரஸ் அதிகாரத்தை இழந்தது
. இருந்தாலும் பாராளுமன்றத்
தொகுதிகளில் கிடைத்த வெற்றியின் காரணமாக மத்தியில் காங்கிரஸ் ஆட்சி நீடித்தது
. இந்திரா காந்தி பிரதமராக நீடித்தார். மொரார்ஜி தேசாய் துணைப்
பிரதமராக இருந்தார்
. இது ஒரு தற்காலிகமான ஏற்பாடுதான். இருவருக்கும் இடையே இருந்த பூசல் வெளிப்படவில்லை என்றாலும் அது சமயம்
வருவதற்காகக் காத்திருந்தது
.
இந்தியக் குடியரசுத் தலைவராக இருந்த ஜாகிர் உசேன் காலமானதை ஒட்டி (மே 1969) புதிய குடியரசுத் தலைவரைத்
தேர்ந்தெடுக்க வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டது
. காங்கிரஸ் கட்சியின் உயர்மட்டக்
குழு நிஜலிங்கப்பா தலைமையில் பெங்களூரில் கூடி சஞ்சீவ ரெட்டியை வேட்பாளராக
பரிந்துரை செய்தது
. ஆனால் பிரதமர் இந்திரா காந்தி கட்சியின் முடிவுக்கு
எதிராகச் செயல்பட்டார்
. வி.வி. கிரி வேட்பாளராக அறிவிக்கப்பட்டு அதற்கு ஆதரவாக
இந்திரா காந்தியும் அவர்களுடைய சகாக்களும் களத்தில் இறங்கினர்
. முடிவில் வி.வி. கிரி வெற்றி பெற்றார். இந்திரா காந்தி மீது காங்கிரஸ் கட்சி ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுத்தது. ஸ்தாபன காங்கிரஸ் என்றும் இந்திரா காங்கிரஸ் என்றும் கட்சி இரண்டாகப் பிளந்தது.
தன்னுடைய பிரதமர் பதவியைத் தக்கவைத்துக் கொள்வதற்காகவும் பிராபல்யத்தை
அதிகப்படுத்திக் கொள்வதற்காகவும் இந்திரா காந்தி சில முற்போக்கு நடவடிக்கைகளை
எடுத்தார்
. தனியார் வசம் இருந்த பதினான்கு வங்கிகளை நாட்டுடைமை
ஆக்கினார்
. மன்னர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டு வந்த மானியத்தை ரத்து
செய்வதாக ஆணையிட்டார்
. 
மன்னர் மானிய ரத்து தொடர்பான மசோதா மாநிலங்களவையில் ஓட்டுக்கு விடப்பட்டது. தீர்மானத்தை ஆதரிக்க வேண்டும் என்பது திமுகவின் அதிகாரபூர்வமான முடிவு, ஆனால் திமுக உறுப்பினரான நடிகர் எஸ்.எஸ். ராஜேந்திரனுக்கு சரியான நேரத்தில் அஜீரணம் ஏற்பட்டு அவர் வாக்கெடுப்பில்
கலந்து கொள்ளாமல் பாத்ரூமிற்குச் சென்றுவிட்டார்
. அதன் விளைவு, அரசு மசோதா தோல்வியடைந்தது. ஆட்சி கவிழ்ந்தது. தேர்தல் வந்தது.
இந்த நேரத்தில் தமிழக முதல்வராக இருந்த கருணாநிதி சாமர்த்தியமாக ஒரு வேலை
செய்தார்
. தமிழ்நாடு சட்டமன்றம் கலைக்கப்பட்டு தமிழ்நாட்டைப்
பொருத்தவரை நாடாளுமன்றத்தோடு சட்டமன்றத்துக்கும் தேர்தல் நடத்தப்பட்டது
. ராஜாஜியின் சுதந்திரா கட்சியும் காமராஜரின் ஸ்தாபன காங்கிரஸும் கை கோர்த்துக்கொண்டன. எதிரணியில் இந்திரா காங்கிரஸும் திமுகவும். ஜனநாயகக் கூட்டணி என்று அழைக்கப்பட்ட காமராஜ் தலைமையிலான அணிக்கு பிரசார
பீரங்கியாகச் செயல்பட்டார் துக்ளக் இதழின் ஆசிரியர் சோ
. ராமசாமி. அரசியல் இதழான துக்ளக்கின் வரலாற்றில் இதை ஒரு
திருப்புமுனை என்றே சொல்லலாம்
.
தேர்தல் பிரசாரத்தின்போது சென்னை தி.நகர் திருமலைப் பிள்ளை தெருவில்
உள்ள காமராஜ் வீட்டை புகைப்படம் எடுத்து போஸ்டர் ஆக்கி ஒட்டினார்கள் திமுகவினர்
. அந்த போஸ்டரில் இருந்த வாசகம் சோலை நடுவே வாழ்கிற சோசலிஸ பிதாஎன்று சொல்லி காமராஜர் வசதியாக வாழ்வதாக குற்றம் சாட்டியிருந்தது.
உண்மையில் அது காமராஜருக்கு சொந்தமான வீடு அல்ல, வாடகை வீடுதான். அந்த வீட்டை காமராஜருக்கு சொந்தமாக்கிவிட பலமுறை பலர் முயற்சித்தும் காமராஜ் அதை
ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்பதுதான் உண்மை
.
இருபது ஆண்டுகாலம் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்த காமராஜின் நிலை இதுதான். அவருடைய அமைச்சரவையில் பங்கு பெற்ற கக்கன் நிலைமையோ இதைவிட மோசம். 1971 தேர்தலில் கக்கனுக்காக வேலை செய்தவர் மயிலாப்பூரைச் சேர்ந்த திருஞானம். அவர் எழுதுகிறார். 
“1971ல் நான் தென் சென்னை பகுதியில் இளைஞர் காங்கிரஸ் (ஸ்தாபனம்) அமைப்பாளராக இருந்தேன். என் வீட்டிற்கு அருகில் உள்ள அஜந்தா ஓட்டலுக்கு எதிரே முன்னாள் அமைச்சர்
கக்கன் வாடகை வீட்டில் குடியிருந்தார்
. அந்த வீட்டின் வாடகை ரூபாய்
நூற்று ஐம்பது
. 
சொந்தக் கார் இல்லாத கக்கன் ஶ்ரீபெரும்புதூர் பாராளுமன்றத் தொகுதிக்கு
வேட்புமனு தாக்கல் செய்ய மீட்டர் போட்ட டாக்சி எடுத்துக்கொண்டுதான் போனார்
. அவருக்கும் அவருக்காக தேர்தல் வேலை செய்த யாருக்கும் கார் வசதியில்லை. இது எனக்கு சங்கடமாக இருந்தது.
இராயப்பேட்டையில் மாலி மோட்டார்ஸ் உரிமையாளர் ராஜகோபாலய்யர் என்பவர்
சுதந்திராக் கட்சியின் ஆதரவாளராக இருந்தார்
. அவரிடம் பேசி கக்கனுடைய தேர்தல்
வேலைகளுக்காக கார் கொடுத்து உதவ வேண்டும் என்று கேட்டேன்
. அவரும் மகிழ்ச்சியோடு சம்மதித்து தன்னுடைய செலவிலேயே பெட்ரோல் போட்டு டிரைவர்
சம்பளமும் கொடுத்து மூன்று கார்களை கொடுப்பதாகச் சொல்லிவிட்டார்
. 
ஆனால் இந்த உதவியை நிறைவேற்றிக்கொள்ள முடியாமல் ஒரு தடங்கல் ஏற்பட்டது. 
ராஜகோபாலய்யர் சொன்னதை கக்கனிடம் சொன்னபோது இப்படியெல்லாம் உதவி கேட்டு
வாங்கிவிட்டால் நாளைக்கு பதிலுக்கு நாம ஏதாவது செய்ய வேண்டிவரும்
. ஆகவே இந்த விவகாரமே வேண்டாம் என்று மறுத்துவிட்டார். பிறகு அந்தத் தொகுதியிலே பொறுப்பாளர்களாக இருப்பவர்களுக்கு இரண்டு கார்
ஏற்பாடு செய்துகொடுத்தோம்
. இந்தத் தகவலை கக்கனுடைய
பார்வைக்கு வராமல் மறைத்துவிட்டோம்
.
என்கிறார் இன்றைய பத்திரிகையாளர் திருஞானம்.
கருணாநிதியின் ஆட்சிக்குக் காவலராக தன்னை அறிவித்துக்கொண்ட ஈ.வெ.ரா இந்த சமயத்தில் சேலத்தில் ஒரு ஊர்வலம் நடத்தினார். அந்த ஊர்வலத்தில் ராமர் படத்திற்கு செருப்பு மாலை போடப்பட்டது. இந்து தெய்வங்களை இழிவுபடுத்தும் நிகழ்ச்சி நடந்தது. ஊர்வலக் காட்சிகளை துக்ளக் இதழ் புகைப்படமாக வெளியிட்டது.
சேலம் ஊர்வலம் தொடர்பாக ஈ.வெ.ரா மீது நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டிய கருணாநிதி அரசு, தலைகீழாகச் செயல்பட்டது. குற்றம் செய்தவர்கள் மீது நடவடிக்கை
இல்லை
, ஆனால் துக்ளக் இதழ் தடை செய்யப்பட்டது. இதைக் கண்டித்து காங்கிரஸ் ஆதரவாளர்கள், நடுத்தர வர்க்கத்தினர்
மத்தியில் எழுச்சி ஏற்பட்டது
. சென்னையில் தடை செய்யப்பட்ட
துக்ளக் இதழை எடுத்துக்கொண்டு மாணவர்கள் போலீஸ் கமிஷனர் அலுவலகம் முன் ஆர்ப்பாட்டம்
நடத்தினார்கள்
.
கருணாநிதி அரசின் நடவடிக்கையைக் கண்டித்து சென்னை தி.நகரில் ஒரு பொதுக் கூட்டம் நடந்தது. கல்யாண மண்டபத்தில் நடந்த
கூட்டத்திற்கு ஆயிரக்கணக்கானோர் வந்துவிட்டதால் கூட்டத்திற்கு வெளியேயும்
வீதிகளிலும் மக்கள் வெள்ளமாக இருந்தது
. பனகல் பார்க் தொடங்கி தி.நகர் பஸ் நிலையம் வரை ஜனக் கூட்டம்.
இந்தக் கூட்டத்திற்கு நான் போயிருந்தேன். அரசுக்கு எதிர்ப்பாக ஆரவாரமான
பேச்சுகள்
, மேடையில். ஆனால் என் புத்தி வேறு விதமாக
யோசித்துக் கொண்டிருந்தது
. என்னுடைய யோசனை மேடையில் இருந்த
எழுத்தாளர் தமிழ்வாணன் பற்றியது
. அவர் அந்த மேடையிலும் கறுப்புக்
கண்ணாடி அணிந்திருந்தார்
. என்னுடைய சந்தேகம், நெடுநாள் சந்தேகம் தமிழ்வாணன் அழகிற்காக கறுப்புக் கண்ணாடி அணிகிறாரா அல்லது
தன்னுடைய பார்வைக் குறைபாட்டை மறைப்பதற்காக கறுப்புக் கண்ணாடி அணிகிறாரா என்பதுதான்
.
கூட்டம் முடிந்து கலைந்து போக ஆரம்பித்த வேளையில் நான் தமிழ்வாணனை நெருங்கி
அவர் சட்டையைப் பிடித்து இழுத்தேன்
.
கோபமாகத் திரும்பிய அவர் என்ன?’ என்று கேட்டார். ‘உங்களுக்கு கண்ணு தெரியுமா
தெரியாதா
?’ என்று கேட்டேன். அவர் முகத்திலிருந்த உஷ்ணம் அதிகமாகியது. கண்ணாடியைக் கழற்றினார், கண்களைக் காட்டினார். அவருடைய பார்வை நன்றாகத்தான்
இருக்கிறது என்பதை நான் உறுதி செய்வதற்குள் கூட்டம் எங்களைப் பிரித்துவிட்டது
(தொடரும்)

Leave a Reply