கண்ணன் வீட்டிலிருந்து வெளியே வந்து
சாலையின் இரு பக்கங்களையும் பார்த்து, ஒரு வண்டியும் வரவில்லை என்று நிச்சயம்
செய்துகொண்டு, ஒரே ஓட்டமாக சாலையைக் கடந்து எதிர்சாரியை அடைந்தான். அவன் கையில் இருந்த நோட்டுப்
புத்தகத்தை உமாவிடம் காண்பிக்க வேண்டும். அவன் வித்யா மந்திரில் ப்ளஸ் டு
படிக்கிறான்.
காலையிலிருந்து இந்த ஸ்டேட்மென்ட்
சரியாக வரவில்லை. உமா பி.காம் படித்தவள். அவர்கள் இரு குடும்பத்துக்கும்
இருபது வருஷப் பழக்கம். அவனுடைய தாத்தா உமாவின் தாத்தாவிடம் ஹிந்து பேப்பரைக்
கொடுத்துவிட்டு அவர் பொடி மட்டையிலிருந்து பொடியை சர்ரென்று
இழுத்துப் போட்டுக் கொள்வார். வீட்டில் எந்த பட்சணம் செய்தாலும் உமாவின் அம்மா
அதைக் கண்ணனின் வீட்டுக்குக் கொடுத்து அனுப்பி விடுவாள். கண்ணனின் அண்ணன் சங்கரும்
உமாவின் அண்ணன் சந்தானமும் கிரிக்கெட் ஆட்டத்தில் ஒரே டீம்.
அப்பாக்கள் காலையில் வாக்கிங் போவதில் ஆரம்பித்து இரவு அரசியல் பேசி முடித்து
விட்டுத்தான் தூங்கச் செல்வது வழக்கம்.
சரியாக வரவில்லை. உமா பி.காம் படித்தவள். அவர்கள் இரு குடும்பத்துக்கும்
இருபது வருஷப் பழக்கம். அவனுடைய தாத்தா உமாவின் தாத்தாவிடம் ஹிந்து பேப்பரைக்
கொடுத்துவிட்டு அவர் பொடி மட்டையிலிருந்து பொடியை சர்ரென்று
இழுத்துப் போட்டுக் கொள்வார். வீட்டில் எந்த பட்சணம் செய்தாலும் உமாவின் அம்மா
அதைக் கண்ணனின் வீட்டுக்குக் கொடுத்து அனுப்பி விடுவாள். கண்ணனின் அண்ணன் சங்கரும்
உமாவின் அண்ணன் சந்தானமும் கிரிக்கெட் ஆட்டத்தில் ஒரே டீம்.
அப்பாக்கள் காலையில் வாக்கிங் போவதில் ஆரம்பித்து இரவு அரசியல் பேசி முடித்து
விட்டுத்தான் தூங்கச் செல்வது வழக்கம்.
கண்ணன் உமாவைத் தேடிச் சென்றபோது,
அவள் வீட்டுவாசல் திறந்திருந்தது. உள்ளே போனதும் அவன் கண்ணில் பட்ட முதல் ஆள்
சந்தானம்தான்.
அவள் வீட்டுவாசல் திறந்திருந்தது. உள்ளே போனதும் அவன் கண்ணில் பட்ட முதல் ஆள்
சந்தானம்தான்.
“என்னடா விடிஞ்சதும் விடியாததுமா
உமாவைத் தேடிகிட்டு வந்திட்டியா?” என்று கேட்டான் சந்தானம்.
வாசலில் கிடந்த நாலைந்து நாற்காலிகளில் ஒன்றில் உட்கார்ந்திருந்தான்.
உமாவைத் தேடிகிட்டு வந்திட்டியா?” என்று கேட்டான் சந்தானம்.
வாசலில் கிடந்த நாலைந்து நாற்காலிகளில் ஒன்றில் உட்கார்ந்திருந்தான்.
“ஆமா. அவளைப் பாக்கணும்” என்றான்
கண்ணன்.
கண்ணன்.
“அதான் தெரியுதே!” என்றான்
சந்தானம். “என்ன விஷயம்?”
சந்தானம். “என்ன விஷயம்?”
“இல்ல. உமா கிட்டதான் கேக்கணும்”
என்றான் கண்ணன்.
என்றான் கண்ணன்.
“உனக்கு அவ பாவாடை நுனியை
பிடிச்சுக்கிட்டே அவ பின்னால அலையணும், இல்லே?” என்றான்.
பிடிச்சுக்கிட்டே அவ பின்னால அலையணும், இல்லே?” என்றான்.
கண்ணன் பதில் பேசாமல் நின்றான்..
சந்தானம் கண்ணன் கையிலிருந்த
நோட்டுப் புத்தகத்தை வாங்கினான். அதைப் பிரித்துப் பார்த்துவிட்டு “அட,
கணக்குதானடா. என்ன டவுட்டு? எங்கிட்ட சொல்லு” என்றான்.
நோட்டுப் புத்தகத்தை வாங்கினான். அதைப் பிரித்துப் பார்த்துவிட்டு “அட,
கணக்குதானடா. என்ன டவுட்டு? எங்கிட்ட சொல்லு” என்றான்.
“கணக்கு இல்ல, அக்கவுண்டன்சி.”
“எல்லாம் ஒண்ணுதாண்டா. உனக்கு என்ன
பிராப்ளம்?” என்று சந்தானம் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தான்.
பிராப்ளம்?” என்று சந்தானம் அவனைப் பார்த்துச் சிரித்தான்.
கண்ணன் நோட்டைப் பிரித்து ஒரு
பக்கத்தை எடுத்து “டாலி ஆக மாட்டேங்குது” என்றான்.
பக்கத்தை எடுத்து “டாலி ஆக மாட்டேங்குது” என்றான்.
சந்தானம் அதைப் பார்த்தான். நிமிஷங்கள் நகர்ந்தன. பிறகு அவன்
கண்ணனிடம் “டோட்டல் எல்லாம் சரியா இருக்கான்னு பாத்தியா?” என்று கேட்டான்.
கண்ணனிடம் “டோட்டல் எல்லாம் சரியா இருக்கான்னு பாத்தியா?” என்று கேட்டான்.
கண்ணன் தலையை ஆட்டினான்.
“நீயே கூட்டிப் போட்டியா?”
“இல்ல. கால்குலேட்டர வச்சுத்தான்
போட்டேன்.”
போட்டேன்.”
“அதானே பார்த்தேன். நீ ஆயிரத்து
நூறுன்னு அடிச்சிருப்ப. அதுல ரெண்டாயிரத்து நூறுன்னு விழுந்திருக்கும். உனக்கு கூட்டறதுக்கு
சோம்பல்” என்று அவனிடம் கொடுத்தான்.
நூறுன்னு அடிச்சிருப்ப. அதுல ரெண்டாயிரத்து நூறுன்னு விழுந்திருக்கும். உனக்கு கூட்டறதுக்கு
சோம்பல்” என்று அவனிடம் கொடுத்தான்.
“இதுக்குத்தான் நான் சொன்னேன், உமா
கிட்ட காமிச்சிக்கிறேன்னு” என்றான் கண்ணன்.
கிட்ட காமிச்சிக்கிறேன்னு” என்றான் கண்ணன்.
அப்போது சிரிக்கும் சத்தம்
கேட்டது. சந்தானம் திரும்பிப் பார்த்தான். உமா.
கேட்டது. சந்தானம் திரும்பிப் பார்த்தான். உமா.
“போடா போ. உனக்கும் இந்த
பொம்பளைகளை சுத்திகிட்டு அலஞ்சாதான் சரியா இருக்கும்” என்று சிரித்தான் சந்தானம்.
பொம்பளைகளை சுத்திகிட்டு அலஞ்சாதான் சரியா இருக்கும்” என்று சிரித்தான் சந்தானம்.
“சரி அவன் உன் லுங்கி நுனியை பிடிச்சிக்கிட்டு
வரட்டும். அந்தக் கணக்கை போட்டுக் குடுத்துரு” என்றாள் உமா.
வரட்டும். அந்தக் கணக்கை போட்டுக் குடுத்துரு” என்றாள் உமா.
சந்தானம் அவளை முறைத்துப் பார்த்து
விட்டு கையிலிருந்த பேப்பரில் ஆழ்ந்தான்.
விட்டு கையிலிருந்த பேப்பரில் ஆழ்ந்தான்.
உமா கண்ணனிடம் “டெபிட்டுக்கும்
கிரெடிட்டுக்கும் என்னடா வித்தியாசம் வருது?” என்று கேட்டாள் நோட்டை வாங்கியபடியே.
கிரெடிட்டுக்கும் என்னடா வித்தியாசம் வருது?” என்று கேட்டாள் நோட்டை வாங்கியபடியே.
கண்ணன் அவளிடம் “பதினெட்டாயிரம்”
என்றான்.
என்றான்.
“ஓ, ரவுண்டு ஃபிகரா? அப்ப ரெண்டால
கழிச்சா ஒன்பதாயிரம் வருது. உனக்கு அந்த மாதிரி ஏதாவது…”
கழிச்சா ஒன்பதாயிரம் வருது. உனக்கு அந்த மாதிரி ஏதாவது…”
கண்ணன் அவளிடமிருந்து அவசரமாக
நோட்டைப் பிடுங்கிப் பார்த்துவிட்டு, “ ஒம்பதாயிரம் ஆடிட் பீசு.
அது டெபிட்டுல போறதுக்கு பதிலா கிரெடிட்டுல போயிருச்சு. இப்ப சரியா ஆயிரும்”
என்று திருத்திவிட்டுச் சிரித்தான்.
நோட்டைப் பிடுங்கிப் பார்த்துவிட்டு, “ ஒம்பதாயிரம் ஆடிட் பீசு.
அது டெபிட்டுல போறதுக்கு பதிலா கிரெடிட்டுல போயிருச்சு. இப்ப சரியா ஆயிரும்”
என்று திருத்திவிட்டுச் சிரித்தான்.
“அதாண்டா பாவாட நுனியோட
வெற்றி” என்று சந்தானத்தைப் பார்த்துச் சத்தமாகச் சொல்லிவிட்டுச் சிரித்தாள்
உமா. சந்தானம் திடீரென்று செவிடாகி விட்டவன் போலத் தலையை உயர்த்திப்
பார்க்கவில்லை.
வெற்றி” என்று சந்தானத்தைப் பார்த்துச் சத்தமாகச் சொல்லிவிட்டுச் சிரித்தாள்
உமா. சந்தானம் திடீரென்று செவிடாகி விட்டவன் போலத் தலையை உயர்த்திப்
பார்க்கவில்லை.
“கண்ணா அவ்வளவுதானா? இல்ல வேற
ஏதாச்சும் சந்தேகம் இருக்கா?” என்று உமா கேட்டாள்.
ஏதாச்சும் சந்தேகம் இருக்கா?” என்று உமா கேட்டாள்.
“இந்த வராத கடனுக்கு மொதல்ல ஒரு
புரொவிஷன் என்ட்ரி போட்டு அப்புறமா அதை சரி பண்ணுறதுதான் சரியாவே வரமாட்டேங்குது”
என்றான் கண்ணன்.
புரொவிஷன் என்ட்ரி போட்டு அப்புறமா அதை சரி பண்ணுறதுதான் சரியாவே வரமாட்டேங்குது”
என்றான் கண்ணன்.
“வராத கடனுக்கு எதுக்குடா
அக்கவுண்ட்ஸ்?” என்று சிரித்தான் சந்தானம்.
அக்கவுண்ட்ஸ்?” என்று சிரித்தான் சந்தானம்.
“இவரு விஜய்மல்யாவோட ஃபிரெண்டு.
அந்தக் கணக்குதான் இவுருக்கு வரும். விட்டுரு பாவம்” என்று அவனுக்கு
வலிப்புக் காண்பித்து விட்டு உமா உள்ளே போகத் திரும்பினாள். “கண்ணா, நீ உள்ளே
வா. கிச்சன்ல கை வேலையா இருக்கேன். அங்க உக்காந்து உன் சந்தேகத்தைக் கேளு” என்று
அவனைக் கூட்டிக்கொண்டு உள்ளே சென்றாள்
அந்தக் கணக்குதான் இவுருக்கு வரும். விட்டுரு பாவம்” என்று அவனுக்கு
வலிப்புக் காண்பித்து விட்டு உமா உள்ளே போகத் திரும்பினாள். “கண்ணா, நீ உள்ளே
வா. கிச்சன்ல கை வேலையா இருக்கேன். அங்க உக்காந்து உன் சந்தேகத்தைக் கேளு” என்று
அவனைக் கூட்டிக்கொண்டு உள்ளே சென்றாள்
கண்ணன் உட்கார சமையல் அறையில் ஒரு
ஸ்டூலைப் போட்டுவிட்டு, அடுப்பில் கொதித்து முடிந்திருந்த சாம்பாரைக் கீழே
இறக்கினாள் உமா. கண்ணனிடம் “ஒரு நிமிஷம், இந்தப் புளித்தண்ணியை ஒரு கொதி விட்டு
தக்காளியையம் பருப்பையும் விட்டிட்டு வந்திர்றேன். அப்புறம் ஒரு பத்து நிமிஷம்
யாரு தொந்திரவும் இல்லாம உன்னோட டவுட்ட கிளியர் பண்ணிரலாம்” என்று சிரித்தாள்.
அவனும் சேர்ந்து சிரித்தான்.
ஸ்டூலைப் போட்டுவிட்டு, அடுப்பில் கொதித்து முடிந்திருந்த சாம்பாரைக் கீழே
இறக்கினாள் உமா. கண்ணனிடம் “ஒரு நிமிஷம், இந்தப் புளித்தண்ணியை ஒரு கொதி விட்டு
தக்காளியையம் பருப்பையும் விட்டிட்டு வந்திர்றேன். அப்புறம் ஒரு பத்து நிமிஷம்
யாரு தொந்திரவும் இல்லாம உன்னோட டவுட்ட கிளியர் பண்ணிரலாம்” என்று சிரித்தாள்.
அவனும் சேர்ந்து சிரித்தான்.
“அரைக்கப்பு காபி குடிக்கிறியா?”
என்றாள். அவன் வேண்டாமென்றான். அவள் “பரவால்ல. ஒரு வாய்தான” என்றாள். அவன் சரியென்றான்.
என்றாள். அவன் வேண்டாமென்றான். அவள் “பரவால்ல. ஒரு வாய்தான” என்றாள். அவன் சரியென்றான்.
உமா காப்பியைக் கலந்து எடுக்கும்போது
கையில் சுட்டு விட்டது. வலி பொறுக்க முடியாமல் “அம்மா” என்று கத்திவிட்டாள்.
கண்ணன் பதறிப் போய் “என்ன ஆச்சு உமா?” என்று எழுந்து வந்தான்.
கையில் சுட்டு விட்டது. வலி பொறுக்க முடியாமல் “அம்மா” என்று கத்திவிட்டாள்.
கண்ணன் பதறிப் போய் “என்ன ஆச்சு உமா?” என்று எழுந்து வந்தான்.
“ஒண்ணுமில்லே. கைல சூடு
இழுத்திருச்சு” என்று கையை அவனிடம் காட்டினாள். அவன் கையைப் பிடித்துப்
பார்த்துவிட்டு “பர்னால் இருக்கா?” என்று கேட்டான்.
இழுத்திருச்சு” என்று கையை அவனிடம் காட்டினாள். அவன் கையைப் பிடித்துப்
பார்த்துவிட்டு “பர்னால் இருக்கா?” என்று கேட்டான்.
அப்போது சந்தானம் உள்ளே வந்தான்.
அவர்களைப் பார்த்து “என்ன ஆச்சு?” என்று கேட்டான்.
அவர்களைப் பார்த்து “என்ன ஆச்சு?” என்று கேட்டான்.
அவள் அவனிடம் காயம் பட்டதைச்
சொன்னாள். கண்ணன் அவள் கையைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்ததை அவன் பார்த்தான்.
சொன்னாள். கண்ணன் அவள் கையைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்ததை அவன் பார்த்தான்.
“சரி அவ கையை விடு. நான் பர்னால்
கொண்டு வரேன்” என்று உள்ளே போய் பஞ்சும் பர்னால் பாட்டிலும் கொண்டு வந்தான்.
கொண்டு வரேன்” என்று உள்ளே போய் பஞ்சும் பர்னால் பாட்டிலும் கொண்டு வந்தான்.
அவள் கையைப் பஞ்சினால் சுத்தம்
செய்து பர்னால் போட்டபடியே “இப்ப எதுக்கு காபி போடப் போனே?” என்று கேட்டான்.
செய்து பர்னால் போட்டபடியே “இப்ப எதுக்கு காபி போடப் போனே?” என்று கேட்டான்.
“கண்ணனுக்கு ஒரு வாய் குடுத்திட்டு
நானும் குடிக்கலாமின்னு பாத்தேன்” என்றாள். கண்ணனைப் பார்த்து “பயந்திட்டியா?”
என்று சிரித்தாள்.
நானும் குடிக்கலாமின்னு பாத்தேன்” என்றாள். கண்ணனைப் பார்த்து “பயந்திட்டியா?”
என்று சிரித்தாள்.
“இவன் எதுக்கு பயப்படப் போறான்?”
என்றான் சந்தானம். “ஏண்டா காலேல உங்க வீட்டுல காபி குடுக்கலையா?” என்று கேட்டான்.
என்றான் சந்தானம். “ஏண்டா காலேல உங்க வீட்டுல காபி குடுக்கலையா?” என்று கேட்டான்.
“சீ, உளறாதே. நாந்தான் காபி
குடின்னு கட்டாயப்படுத்தினேன்” என்றாள் உமா.
குடின்னு கட்டாயப்படுத்தினேன்” என்றாள் உமா.
சந்தானம் திரும்பச் செல்லுகையில்
உமா அவனிடம் “நீ எதுக்கு வந்தே?” என்று கேட்டாள்.
உமா அவனிடம் “நீ எதுக்கு வந்தே?” என்று கேட்டாள்.
அவன் ஒரு நிமிஷம் திகைத்து “சும்மாதான்.
தண்ணி குடிக்கலாம்னு வந்தேன். அதுக்குள்ளே இந்த கலாட்டா” என்றான்.
தண்ணி குடிக்கலாம்னு வந்தேன். அதுக்குள்ளே இந்த கலாட்டா” என்றான்.
“சரி. நீயும் வேணா காபி
குடிக்கிறியா?” என்று கேட்டாள்.
குடிக்கிறியா?” என்று கேட்டாள்.
“இல்ல, எனக்கு வேணாம்” என்றபடி
அவன் பானையிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துக் குடித்து விட்டுச் சென்றான்.
அவன் பானையிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துக் குடித்து விட்டுச் சென்றான்.
உமா கண்ணனுக்குக் காபியைக்
கொடுத்தாள். பிறகு “நான் ரசத்துக்கு வேண்டி செய்யறதை முடிச்சிட்டு வந்திர்றேன்.
சரியா?” என்று கேட்டுவிட்டு அடுப்பருகே சென்று வேலையைக் கவனித்தாள்.
கொடுத்தாள். பிறகு “நான் ரசத்துக்கு வேண்டி செய்யறதை முடிச்சிட்டு வந்திர்றேன்.
சரியா?” என்று கேட்டுவிட்டு அடுப்பருகே சென்று வேலையைக் கவனித்தாள்.
ஏழெட்டு நிமிஷங்கள் வேலையாய்
இருந்துவிட்டு உமா அவனிடம் வந்தாள். அவன் உட்கார்ந்த இடத்துக்கு அருகே இருந்த
மேடையில் உட்கார்ந்துகொண்டு சொன்னாள். ”நமக்கு வரவேண்டிய கடன் பாக்கி
நிச்சியம் வராதுன்னா வராக்கடன்னு பத்து எழுதிரலாம். வருமோ வராதோன்னு சந்தேகத்தில இருக்கறப்ப
சரி கொஞ்சம் பாக்கலாம்னு காத்திருப்போம். அந்த சமயத்துல புரொவிஷன் என்ட்ரி போடறது
எதுக்காகன்னா அது நிச்சயம் கிடைக்கிற பாக்கின்னு சொல்ல முடியாதுங்கிறதை எடுத்துக்
காமிக்கிறதுக்காகத்தான். இப்ப பாரு. நா போட்டுக் காமிக்கிறேன். நோட்டைக் குடு.
இப்பிடி பக்கத்துல வந்து நில்லு. அவ்வளவு தூரத்திலிருந்து உன்னால நான் எழுதறதை
பாக்க முடியாது” என்று நோட்டை வாங்கினாள்.
இருந்துவிட்டு உமா அவனிடம் வந்தாள். அவன் உட்கார்ந்த இடத்துக்கு அருகே இருந்த
மேடையில் உட்கார்ந்துகொண்டு சொன்னாள். ”நமக்கு வரவேண்டிய கடன் பாக்கி
நிச்சியம் வராதுன்னா வராக்கடன்னு பத்து எழுதிரலாம். வருமோ வராதோன்னு சந்தேகத்தில இருக்கறப்ப
சரி கொஞ்சம் பாக்கலாம்னு காத்திருப்போம். அந்த சமயத்துல புரொவிஷன் என்ட்ரி போடறது
எதுக்காகன்னா அது நிச்சயம் கிடைக்கிற பாக்கின்னு சொல்ல முடியாதுங்கிறதை எடுத்துக்
காமிக்கிறதுக்காகத்தான். இப்ப பாரு. நா போட்டுக் காமிக்கிறேன். நோட்டைக் குடு.
இப்பிடி பக்கத்துல வந்து நில்லு. அவ்வளவு தூரத்திலிருந்து உன்னால நான் எழுதறதை
பாக்க முடியாது” என்று நோட்டை வாங்கினாள்.
அவள் எழுதுவதைக் கண்ணன் அவள் அருகே
நின்று குனிந்து பார்த்தான்.
நின்று குனிந்து பார்த்தான்.
“ஒன்னோட கையெழுத்து எவ்வளவு அழகாயிருக்கு?”
என்றான் கண்ணன்.
என்றான் கண்ணன்.
“நீயுந்தான் அழகா எழுதறே” என்று
சிரித்தாள் உமா.
சிரித்தாள் உமா.
“என்ன ஒரே சிரிப்பா இருக்கு?”
என்று உள்ளே வந்தான் சந்தானம்.
என்று உள்ளே வந்தான் சந்தானம்.
“சொன்னா உனக்கு கோபம் வரும்”
என்றாள் உமா. “கோழி குப்பையை கிண்டின மாதிரி கோணாமாணான்னு எழுதுறவன் நீ.”
என்றாள் உமா. “கோழி குப்பையை கிண்டின மாதிரி கோணாமாணான்னு எழுதுறவன் நீ.”
“ஓஹோ. நீங்கள்லாம் அப்பிடியே
கண்ணுல ஒத்திக்கிற மாதிரி எழுதறவங்களோ?” என்றான் சந்தானம். “கண்ணா, என்னடா கணக்கு
கத்துக்கணும்னு சொல்லிட்டு வம்படிச்சிகிட்டு இருக்கியா?’
கண்ணுல ஒத்திக்கிற மாதிரி எழுதறவங்களோ?” என்றான் சந்தானம். “கண்ணா, என்னடா கணக்கு
கத்துக்கணும்னு சொல்லிட்டு வம்படிச்சிகிட்டு இருக்கியா?’
“இதோ பாரு, உமா எனக்கு சொல்லிக்
குடுத்திட்டு இருக்காங்க” என்றான் கண்ணன்.
குடுத்திட்டு இருக்காங்க” என்றான் கண்ணன்.
“சரி தொலை. படிச்சா சரிதான்” என்று
பெரிய மனிதன் மாதிரி சொல்லியபடியே வெளியே போனான்.
பெரிய மனிதன் மாதிரி சொல்லியபடியே வெளியே போனான்.
“இப்ப எதுக்கு இங்க வந்தாப்புல?”
என்று உமாவிடம் கண்ணன் கேட்டான்.
என்று உமாவிடம் கண்ணன் கேட்டான்.
“யாரு கண்டா?” என்றாள் உமா.
அப்போது செல்போன் அடித்தது. எடுத்து “ஹலோ?” என்றாள்.
அப்போது செல்போன் அடித்தது. எடுத்து “ஹலோ?” என்றாள்.
எதிர்க்குரல் பேசியதைக் கேட்டு “ஆமாம்மா.
அவன் இங்கதான் இருக்கான். வரப்போ உங்ககிட்ட சொல்லிக்கிட்டு வரலையா? ஆமா.
அக்கவுண்ட்ஸ்ல சந்தேகம்னு வந்தான். சொல்லிக் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கேன்”
என்றாள்
அவன் இங்கதான் இருக்கான். வரப்போ உங்ககிட்ட சொல்லிக்கிட்டு வரலையா? ஆமா.
அக்கவுண்ட்ஸ்ல சந்தேகம்னு வந்தான். சொல்லிக் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கேன்”
என்றாள்
மறுமுனையில் பேசியதைக் கேட்டு “சரி,
முடிஞ்சதும் அனுப்பி வைக்கிறேன்” என்று போனைக் கீழே வைத்தாள்.
முடிஞ்சதும் அனுப்பி வைக்கிறேன்” என்று போனைக் கீழே வைத்தாள்.
“உங்க அம்மாதான். ஏன் வரப்ப நீ
சொல்லிட்டு வரலையா?” என்று கேட்டாள்.
சொல்லிட்டு வரலையா?” என்று கேட்டாள்.
“அவங்க அப்போ குளிக்கப்
போயிட்டாங்க. சங்கர் கிட்ட சொல்லிட்டுத்தானே வந்தேன்” என்றான் கண்ணன்.
போயிட்டாங்க. சங்கர் கிட்ட சொல்லிட்டுத்தானே வந்தேன்” என்றான் கண்ணன்.
“அவனும் வீட்டிலே இல்லையாம்.
அதுனாலதான் இங்க போன் பண்ணிட்டாங்க” என்றாள் உமா. “சரி, இப்ப நான் ரெண்டு
ஐட்டம் கொடுக்கிறேன். நீ என்ட்ரி போட்டுக் காமி. உனக்குப் புரிஞ்சுதான்னு
பாக்கலாம்”‘ என்று நோட்டில் விறுவிறுவென்று எழுதி அவனிடம் திருப்பிக்
கொடுத்துவிட்டு எழுந்தாள். அடுப்பருகே சென்று சமையல் வேலையைக் கவனித்தாள்.
அதுனாலதான் இங்க போன் பண்ணிட்டாங்க” என்றாள் உமா. “சரி, இப்ப நான் ரெண்டு
ஐட்டம் கொடுக்கிறேன். நீ என்ட்ரி போட்டுக் காமி. உனக்குப் புரிஞ்சுதான்னு
பாக்கலாம்”‘ என்று நோட்டில் விறுவிறுவென்று எழுதி அவனிடம் திருப்பிக்
கொடுத்துவிட்டு எழுந்தாள். அடுப்பருகே சென்று சமையல் வேலையைக் கவனித்தாள்.
கண்ணன் அவள் சொல்லிக் கொடுத்ததை
நினைவில் கொண்டுவந்து என்ட்ரி போட்டான். ஆனால் அவை சரியாக வரவில்லை என்று
அவனுக்குத் தோன்றியது. அவள் சொல்லும்போது புரிந்தமாதிரி இருந்தது. இப்போது எழுதும்போது
பலவித சந்தேகங்களை எழுப்பியது.
நினைவில் கொண்டுவந்து என்ட்ரி போட்டான். ஆனால் அவை சரியாக வரவில்லை என்று
அவனுக்குத் தோன்றியது. அவள் சொல்லும்போது புரிந்தமாதிரி இருந்தது. இப்போது எழுதும்போது
பலவித சந்தேகங்களை எழுப்பியது.
“என்னடா திருதிருன்னு
முழிச்சுகிட்டு உக்காந்திருக்கே?” என்று சந்தானம் குரல் கேட்டது.
முழிச்சுகிட்டு உக்காந்திருக்கே?” என்று சந்தானம் குரல் கேட்டது.
அருகில் வந்து நின்ற அவனைப்
பார்த்து கண்ணன் சிரித்தான்.
பார்த்து கண்ணன் சிரித்தான்.
“எதுக்குடா சிரிக்கிறே?”
“இல்ல டவுட்டு இருக்கு. ஆனா
உன்னைக் கேட்டு பிரயோஜனம் இல்லியே” என்றான்.
உன்னைக் கேட்டு பிரயோஜனம் இல்லியே” என்றான்.
உமா அவர்கள் இருவரையும் பார்த்துச்
சிரித்தாள்.
சிரித்தாள்.
“உனக்கு கொழுப்பு ஜாஸ்தியா
போச்சுடா” என்றான் சந்தானம்.
போச்சுடா” என்றான் சந்தானம்.
“உமா. என்னோட மௌத்
ஆர்கனை பாத்தியா? அதைத் தேடிகிட்டுதான் வந்தேன்” என்றான் சந்தானம்.
ஆர்கனை பாத்தியா? அதைத் தேடிகிட்டுதான் வந்தேன்” என்றான் சந்தானம்.
“நேத்தி நீதானே சொன்ன அது ரிப்பேரா
இருக்கு ஜெயின் கடைல குடுத்திருக்கேன்னு” என்றாள் உமா.
இருக்கு ஜெயின் கடைல குடுத்திருக்கேன்னு” என்றாள் உமா.
“ஆ, மறந்தே போயிட்டேன் பாரு” என்று
தலையில் அடித்துக்கொண்டான். பிறகு அவளைப் பார்த்து “ கொஞ்சம் புடவையை கீழே
இறக்கி விடு. காலுக்கு மேல நிக்குது” என்றான்.
தலையில் அடித்துக்கொண்டான். பிறகு அவளைப் பார்த்து “ கொஞ்சம் புடவையை கீழே
இறக்கி விடு. காலுக்கு மேல நிக்குது” என்றான்.
அவள் திரும்பி நின்று அவனை
நிதானமாகப் பார்த்தாள். பிறகு மெல்லிய குரலில் “உனக்கு நாளைக்கு வரப் போற
பொண்டாட்டி கிட்ட அவ சமைக்கறப்ப தழையத் தழைய புடவையைக் கட்டிக்கிட்டு நிக்கச்
சொல்லு” என்றாள்..
நிதானமாகப் பார்த்தாள். பிறகு மெல்லிய குரலில் “உனக்கு நாளைக்கு வரப் போற
பொண்டாட்டி கிட்ட அவ சமைக்கறப்ப தழையத் தழைய புடவையைக் கட்டிக்கிட்டு நிக்கச்
சொல்லு” என்றாள்..
“இப்ப என்ன சொல்லிட்டேன்னு
கோபப்படறே?” என்றபடி அவன் வெளியே போனான்.
கோபப்படறே?” என்றபடி அவன் வெளியே போனான்.
“என்ட்ரி சரியா வரலையா கண்ணா?”
என்று உமா கேட்டாள்.
என்று உமா கேட்டாள்.
கண்ணன் ஆமென்று தலையை ஆட்டினான்.
“சரி, இரு. வேலையெல்லாம்
முடிஞ்சிருச்சு. ஒரு நிமிஷத்துல வந்திர்றேன்” என்று ரசப் பாத்திரத்தைக் கீழே
இறக்கினாள்.
முடிஞ்சிருச்சு. ஒரு நிமிஷத்துல வந்திர்றேன்” என்று ரசப் பாத்திரத்தைக் கீழே
இறக்கினாள்.
மேடையின் மீது சிந்தியிருந்த தண்ணீரையும்
மற்ற பொருட்களையும் துணியால் துடைத்தாள். பிறகு குழாயினருகே சென்று துணியை அலசி
இறுக்கிப் பிழிந்துவிட்டு உலர்த்தினாள். புடவையில் கையைத் துடைத்தவாறே அவனிடம்
வந்தாள்.
மற்ற பொருட்களையும் துணியால் துடைத்தாள். பிறகு குழாயினருகே சென்று துணியை அலசி
இறுக்கிப் பிழிந்துவிட்டு உலர்த்தினாள். புடவையில் கையைத் துடைத்தவாறே அவனிடம்
வந்தாள்.
அவனிடமிருந்து நோட்டுப் புத்தகத்தை
வாங்கிக்கொண்டு வாசலுக்குச் சென்றாள். கண்ணனும் அவளைப் பின்தொடர்ந்தான். அவள்
அங்கிருந்த நாற்காலிகளில் ஒன்றில் உட்கார்ந்துகொண்டு கண்ணனையும் இன்னொன்றில்
உட்காரச் சொன்னாள். பேப்பர் படித்துக் கொண்டிருந்த சந்தானம் நிமிர்ந்து
ஆச்சரியத்துடன் அவர்களைப் பார்த்தான்.
வாங்கிக்கொண்டு வாசலுக்குச் சென்றாள். கண்ணனும் அவளைப் பின்தொடர்ந்தான். அவள்
அங்கிருந்த நாற்காலிகளில் ஒன்றில் உட்கார்ந்துகொண்டு கண்ணனையும் இன்னொன்றில்
உட்காரச் சொன்னாள். பேப்பர் படித்துக் கொண்டிருந்த சந்தானம் நிமிர்ந்து
ஆச்சரியத்துடன் அவர்களைப் பார்த்தான்.
“அப்பா! என்ன வெயில்! என்ன சூடு!
உஸ்ஸ்” என்றான் கண்ணன் உட்கார்ந்தவுடன்.
உஸ்ஸ்” என்றான் கண்ணன் உட்கார்ந்தவுடன்.
“பரவால்ல விடு!
வாசல்லேந்து கிச்சனுக்கு ஓடி ஓடி வர வேணாம்ல” என்றபடியே உமா நோட்டுப் புத்தகத்தைப்
பிரித்து கண்ணனிடம் “டெபிட்டுலையும் கிரெடிட்டுலையும்…” என்று சொல்லிக் கொடுக்க
ஆரம்பித்தாள்.
வாசல்லேந்து கிச்சனுக்கு ஓடி ஓடி வர வேணாம்ல” என்றபடியே உமா நோட்டுப் புத்தகத்தைப்
பிரித்து கண்ணனிடம் “டெபிட்டுலையும் கிரெடிட்டுலையும்…” என்று சொல்லிக் கொடுக்க
ஆரம்பித்தாள்.
*****