Posted on Leave a comment

ஹிந்து முஸ்லிம் பிரச்சினை (1924) – பாகம் 12 | லாலா லஜ்பத் ராய் | தமிழில் கிருஷ்ணன் சுப்பிரமணியன்

பகுதி 12- என் முடிவுகள், அறிவுரைகளின் தொகுப்பு
கடந்த கட்டுரையில், மியான் பாஸ்ல்-இ-ஹுசைன் குறைபட்டுக்கொள்ளும் ஒரு மனிதராக
இருப்பதைத் தெரிவித்திருந்திருந்தேன். ஆனால் அது யாருக்கு எதிரான குறை
? நிச்சயமாக
இந்து சமூகத்திற்கு எதிரானதல்ல. இந்துக்கள் அரசாங்கத்தின் கீழ் அதிக
எண்ணிக்கையிலான பதவிகளை ஆக்கிரமித்திருந்தால்
, அதற்கு அவர்கள் முற்றிலும்
எண்ணிக்கையின் அடிப்படையில் தகுதியுடையவர்களாக இருப்பார்கள்
. எனவே
அவர்கள் மீது குற்றம் சாட்டப்படக் கூடாது. தவறு முக்கியமாக தங்களுடையது என்பதை
முஸ்லிம் சமூகம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் ஆரம்ப நாட்களில்
அரசாங்கத்தால் வழங்கப்பட்ட கல்வி வசதிகளை அவர்கள் போதுமான அளவில்
பயன்படுத்தவில்லை. அதுதான் தற்போதைய விஷயங்களுக்குக் காரணமாக இருக்கிறது. கடந்த
ஐம்பது ஆண்டுகளாக
, அவர்கள்
இழந்த நேரத்தை ஈடுசெய்வதற்கான சிறப்பு வசதிகளை அரசு அவர்களுக்கு வழங்கி வருகிறது.
ஆனால் அது இப்போது மற்ற எல்லா சமூகங்களுக்கும் எதிராக அவர்கள் தங்கள் சொந்த
நிலைப்பாட்டைக் கொண்டிருப்பதில் முடிந்திருக்கிறது.

எதிர்காலத்தில் அரசாங்க பதவிகளில் தங்களுக்கு உரிய பங்கைத் தர வேண்டும்
என்று அவர்கள் கூறுவதில் நியாயம் உள்ளது. ஆனால்
, தங்களின் சரியான விகிதாச்சாரம்
தங்களுக்கு வழங்கப்படும் வரை
, மற்ற சமூகத்தைச் சேர்ந்த எவரும் பணியமர்த்தப்படக்கூடாது
என்று அவர்கள் கூறுவது எந்த விதத்தில் நியாயம்
? இப்படிப் பட்ட சர்ச்சை அபத்தமானது.
ஒவ்வொரு சமூகத்திற்கும் ஒதுக்கப்பட்டுள்ள அரசாங்கப் பதவிகளின் எண்ணிக்கை
மக்கள்தொகையில் அதன் வலிமைக்கு ஏற்ப இருக்க வேண்டும் என்ற கூற்றும் அபத்தமானது.
இந்த எண்ணிக்கைகள் எவ்வாறு உருவாக்கப்பட வேண்டும்
? விகிதங்கள் பதவிகளின் எண்ணிக்கையின்படி
நிர்ணயிக்கப்பட வேண்டுமா
, அல்லது ஊதியத்தின் அளவுக்கேற்ப நிர்ணயிக்கப்பட வேண்டுமா? பதவி உயர்வு, இடைக்கால
நியமனங்கள்
, ஓய்வூதியம்
ஆகியவையும் கூட இதே அடிப்படையால் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டுமா
? அப்படியானால், அரசாங்கத்தின்
அனைத்து துறைகளும்
முஸ்லிம் மற்றும் முஸ்லிம் அல்லாதபிரிவுகளாக, முற்றிலும் தனித்தனியாகவும், சுயாதீனமாகவும்
இருக்க வேண்டும் என்று ஏன் சொல்லக்கூடாது
? இவை கூட நகர்ப்புற மற்றும் கிராமப்புற மற்றும் விவசாய, வேளாண்மை அல்லாதவை
எனப் பிரிக்கப்பட வேண்டும். இந்த முழு விஷயமும் மிகவும் அபத்தமானது
, இதுபோன்ற
கூற்றை அறிவுஜீவிகளான
, பகுத்தறிவுள்ள
மனிதர்களால் எவ்வாறு தீவிரமாக முன்வைக்க முடியும் என்று ஆச்சரியப்பட
வேண்டியுள்ளது.

தவிர, அகில இந்திய
அளவிலான புள்ளிவிவரங்களை எடுத்துக் கொண்டால்
, இந்த கொள்கைகள் நடைமுறைப்படுத்தப் படுவதன்
மூலம் தங்களுக்கு அதிகப் பங்கு கிடைக்கும் என்பதில் முஸ்லிம்கள் உறுதியாக
இருக்கிறார்களா
? எந்தக்
கொள்கையின் அடிப்படையில் அமைச்சகங்கள் பிரிக்கப்படும்
? சில மாகாணங்களில், மாகாணங்களில்
உள்ள சில துறைகளில்
, மக்கள்தொகை
விகிதம் குறிப்பதை விட அவர்களுக்கு அதிக எண்ணிக்கையிலான பதவிகள் கிடைத்துள்ளன என்பது
உண்மையல்லவா
?

நடைமுறை சிக்கல்களின் அடிப்படையில் இந்த விஷயத்தைப் பரிசீலிக்கும்படியும், அதன்
பின்னர் அவர்களின் நியாயமான கோரிக்கைகள் பூர்த்தி செய்யப்படக்கூடிய அளவிலான ஒரு
திட்டத்தைப் பரிந்துரை செய்யும்படியும் எனது நாட்டு மக்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
இனவாத உணர்வின் தற்போதைய நிலையில் எந்தவொரு துறையும் எந்தவொரு சமூகத்தினாலும்
அல்லது வர்க்கத்தினாலும் ஏகபோக உரிமைக்கு உட்படுத்தப்படக்கூடாது என்பதை நான்
ஒப்புக்கொள்கிறேன். இந்த நிலைக்கு எதிரான தகுந்த பாதுகாப்பு செய்யப்படவேண்டும்.
வகுப்புவாத சூழ்ச்சிகளுக்கு எதிரான முன்னெச்சரிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும்.
முறையான பிரதிநிதித்துவம் கொண்ட பொதுச் சேவை ஆணைக்குழுவின் நியமனம் எந்தவொரு
சமூகமும் எதிர்காலத்தில்
, அரசாங்க பதவிகளில் அதன் சரியான பங்கை இழக்காது என்பதற்கு
போதுமான உத்தரவாதமாக இருக்கும் என்று நான் நினைக்கிறேன். தற்போதைய சூழ்நிலையின்
தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் வேறு எந்த தீர்வையும் என்னால் நினைத்துப்பார்க்க
முடியவில்லை. எவ்வாறாயினும்
, ஸ்வராஜ்யத்தை அடையும்போது, ​​தீர்வு எளிமையாக இருக்கும். மாகாண அரசாங்கங்கள்
தங்கள் ஊழியர்களை நியமிக்க முழு அதிகாரங்களைக் கொண்டிருக்கும்
, முஸ்லிம்
பெரும்பான்மையைக் கொண்ட மாகாணங்கள்
, தற்போதைய உணர்வுகளின் நிலை தொடர்ந்தால், தானாகவே
பெரும்பான்மையான முஸ்லிம் அரசு ஊழியர்களைக் கொண்டிருக்கும். அகில இந்திய சேவைகளைப்
பொருத்தவரை
, ஒரு சேவை
ஆணையம் தொடர்ந்து நியமனங்களைச் செய்யும்.

இதற்கிடையில், அரசாங்க
நியமனங்கள் குறித்து அதிகம் வம்பு செய்ய வேண்டாம் என்று இந்துக்களிடம்
மரியாதைக்குரிய வேண்டுகோள் ஒன்றை விடுக்கலாமா
? அரசாங்கத்தின் ஆதரவை அதிகம்
நம்பியுள்ள எந்த சமூகமும் பொருளாதார ரீதியாக வளர முடியாது. மக்கள்தொகையில் எவ்வளவு
சதவீதத்தினர் தங்கள் வாழ்க்கையை அப்படிக் கழிக்கிறார்கள்
? அரசு ஊழியர்கள் இனவாத வாழ்க்கையை
தங்கள் சம்பளத்தை விட அதிகப்படியாக மதிக்கிறார்கள் என்பது உண்மைதான். இத்தகைய
தாக்கங்களின் அளவு எளிதில் மிகைபடுத்தக் கூடியதே. தற்போதைய நிலைமை நீடிக்கும் வரை
, ரொட்டிகளையும்
மீன்களையும் அவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் வழியில் அரசாங்கம் விநியோகிக்கட்டும்.
உயர்மட்டப் பதவிகள் எப்படியிருந்தாலும்
, ஐரோப்பியர்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது; பின்னர்
ஆங்கிலோ-இந்தியர்கள்
; கடைசியில் இந்தியர்கள்
வருகிறார்கள். நொறுக்குத் தீனிகள் மீதான சண்டை போன்ற இது எந்தவொரு தேசபக்தரும்
ஈடுபடுவதற்கு மிகவும் அற்பமான விஷயமாகத் தெரிகிறது. ஸ்வராஜ்யத்தின் கீழ்
, ஒவ்வொரு
மாகாணத்தின் அரசாங்கமும் அதன் நிர்வாக அமைப்பின் வடிவையும் தன்மையையும்
தீர்மானிக்கும். இந்த விஷயத்தைப் பற்றி எந்தவொரு ஒப்பந்தத்திலும் இப்போது நுழைவது
அல்லது அதைப் பற்றி சண்டையிடுவது முற்றிலும் பயனற்றது.

அரசாங்க சேவைகளிலிருந்து இப்போது உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்குச் செல்வோம்.
உள்ளாட்சி அமைப்புகளின் அரசியலமைப்பு சட்டமன்றங்களிலிருந்து வேறுபட்ட விதத்தில்
இருக்க வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன். மக்கள்தொகை அடிப்படையிலான விதி அவர்கள்
விஷயத்தில் சரியாக இருக்காது. உள்ளாட்சி அமைப்புகள் சட்டங்களை இயற்றாது. அவர்கள்
உள்ளூர் விவகாரங்களை மட்டுமே நிர்வகிக்கிறார்கள். உள்ளூர் விவகாரங்கள் அந்தந்த
இடங்களைச் சார்ந்தது
, எல்லாவற்றிற்கும்
மேலாக
, ஒவ்வொரு
வட்டாரத்தின் தனிப்பட்ட முரண்பாடுகளின்படி அவை நிர்வகிக்கப்பட வேண்டும். ஆனால்
முஸ்லிம்கள் மக்கள் தொகை அடிப்படையை வற்புறுத்தினால்
, நான் அதை அனுமதிப்பேன். அதை அவர்கள்
செய்யும் போது சில மாகாணங்களில் ஆதாயம் பெறுபவர்களாக இருப்பார்கள்
, மற்ற
இடங்களில் அந்த ஆதாயத்தை இழப்பார்கள்.

பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் பிற கல்வி நிறுவனங்களைப் பொருத்தவரை, அவை
எந்தவொரு வகுப்புவாத வேறுபாட்டையும் அனுமதிக்கக் கூடாத இடங்கள். அது தேசத்தின்
முழு அறிவுசார் வாழ்க்கையையும் நச்சுப்படுத்தும். பின்தங்கியதாகக் கருதப்படும்
சமூகங்களுக்குக் கேட்கப்படும் சிறப்பு வசதிகளை நான் புரிந்துகொண்டு பாராட்ட
முடியும். அவர்களுக்கு சிறப்பு உதவித்தொகை கொடுங்கள்
, அவர்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ள
இடங்களில் திறந்தவெளிக் கல்வி மையங்களை அமையுங்கள்
; தற்போதுள்ள நிறுவனங்களை இடமாற்றம்
செய்யாமலோ சிதைக்காமலோ பொது வருவாயிலிருந்து அதிகமான அல்லது சிறப்பு மானியங்களை
அவர்களின் நலனுக்காக ஒதுக்கலாம்.

இதுதொடர்பாக, பஞ்சாப்
சட்டமன்றத்தின் சில இந்து உறுப்பினர்கள் காம்ப்பெல்பூர்
, லியால்பூர் மற்றும் குஜ்ராத்தில்
இடைநிலைக் கல்லூரிகளைத் திறப்பதற்குக் காட்டிய எதிர்ப்பை நான் விரும்பவில்லை
, ஏற்றுக்கொள்ளவுமில்லை.
கலைக் கல்லூரிகளுக்கு அதிக பணம் செலவழிக்கப்படுவதை அவர்கள் ஆட்சேபித்தால்
, ஒன்று
அல்லது இரண்டு கல்லூரிகளை கிழக்கிலிருந்து மேற்கு நோக்கி மாற்றுமாறு
பரிந்துரைப்பதே அவர்கள் செய்யக்கூடிய மிகச் சிறந்த விஷயம். பஞ்சாப் சட்டமன்றத்தின்
சில இந்து உறுப்பினர்களின் நடத்தை பற்றிய ஒரு பகுப்பாய்வு
, கடந்த கவுன்சிலிலும், தற்போதைய
கவுன்சிலிலும் சரி
, பஞ்சாபில்
தற்போதைய வகுப்புவாத பதட்டத்திற்கு முழு குற்றச்சாட்டும் மியான் பாஸ்ல்-ஐஹுசைனைச்
சார்ந்ததே என்று ஒரு சமநிலை கொண்டவரை நம்ப வைக்காது.

மியான் செய்த அல்லது செய்துகொண்டிருப்பதன் பெரும்பகுதி பொறுப்பு
அதிகாரத்துவ வர்க்கத்திடம் உள்ளது. அவரது சொந்த கருத்துக்கள் அரசாங்கத்தின்
கருத்துக்களுடன் ஒத்துப்போனதால்
, அவர் அதன் ஒரு கருவியாக இருந்திருக்கலாம். இந்து
விமர்சகர்கள் இந்தப் போக்கைக் கண்டுகொண்டு
, சமூகங்களிடையே பிளவை உருவாக்குவதில்
அதிகாரத்துவத்தின் மையக் கருவிகளாகத் தங்களை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது. வருங்கால
சந்ததியினர்
, நாம்
எதிர்நோக்கும் நெருக்கடியைக் கொண்டுவருவதற்கு தாங்கள் அறியாமலேயே அவர்கள் அளித்த
உதவியை மறக்கமாட்டார்கள்
. அதன்மூலம் அவர்கள் புரிந்த குற்றத்திலிருந்து அவர்களை
விடுவிக்கவும் மாட்டார்கள். எனது தீர்ப்பில் ஒத்துழையாமை இயக்கமும் அதற்கு ஓரளவு
பொறுப்பு ஆகும். தனிப்பட்ட முறையில்
, அரசு கலைக் கல்லூரிகளில் உள்ள பதவிகள் பற்றியோ, அதன்
சேர்க்கையைப் பற்றியோ நான் கவலைப்படவில்லை. இருப்பினும்
, தொழில்முறை கல்லூரிகளின் நிலை
வேறுபட்டது. அவர்களின் விஷயத்தில்
, வெவ்வேறு சமூகங்களுக்கு தகுதியைப் பொருட்படுத்தாமல்
குறிப்பிட்ட இடங்களை ஒதுக்குவது
, கல்வித் தரத்தையும் வெற்றிகரமான செயல்திறனையும்
குறைக்கும். எவ்வாறாயினும்
, இவை சிறிய விஷயங்கள். அவற்றிற்குத் தேவையற்ற
முக்கியத்துவத்தை அளிக்கக்கூடாது.

இப்போது நான் செய்த பரிந்துரைகள் சுருக்கமாக:

(1) முழுமையான உரிமைகள் என்ற தீங்கு
விளைவிக்கும் கோட்பாட்டிலிருந்து உங்கள் மனதை விடுவிக்கவும்.

(2) உங்கள் மத (பிடிவாதமான
மதம்) அரசியலை நீக்குங்கள்.

(3) மதத்தை முடிந்தவரை பகுத்தறிவு
மயமாக்குங்கள். அத்தியாவசியங்களுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுங்கள்.

(4) ஒரு சமூகத்தை மற்றொரு
சமூகத்திலிருந்து பிரிக்கும் சமூகத் தடைகளை அகற்றவும்.

(5) உலகின் வேறு எந்த நாட்டையும் விட
இந்தியாவை நேசிக்கவும்
, முதலிலும் கடைசியிலும் இந்தியர்களாக இருங்கள்.

(6) வீட்டின் நிலைமைகளை
மேம்படுத்துவதற்கான அனைத்து முயற்சிகளையும் கவனியுங்கள். உங்கள் சொந்த நாட்டு
மக்களுக்கான கடமை அனுமதிக்கும் வரை வெளிநாட்டிலுள்ள உங்கள் சக மதவாதிகளிடம்
அனுதாபப்படுவதையும் அவர்களுக்கு எப்போதாவது உதவுவதையும் நீங்கள் செய்யலாம். இந்த
விஷயத்தில் துருக்கி மற்றும் எகிப்தைப் பின்பற்றுங்கள்.

(7) சுத்தியைப் பற்றி கவலைப்பட வேண்டாம்.
அது இங்கே முழுமையாக வந்துவிட்டது.

(8) இஸ்லாமியத்திற்கும்
ஹிந்துயிஸத்துக்கும் எதிரான உணர்வுகளைக் களைந்துவிட்டு சங்கதனையும் டான்ஸிமையும்
நீங்கள் முயலலாம். ஆனால் அது மிகவும் கடினமானது.

(9) சட்டமன்றத்தில் விகிதாசாரப்
பிரதிநிதித்துவத்தைக் கொண்டிருங்கள்
, ஆனால் தனித் தொகுதிகளை வலியுறுத்த வேண்டாம்.

(10) பெரும்பான்மையினரின் ஆட்சியைச்
செயல்படுத்த பஞ்சாப்பை இரண்டு மாகாணங்களாகப் பிரிக்கவும்.

(11) உள்ளாட்சி அமைப்புகளில்
பிரதிநிதித்துவ நியமனம் என்று மக்கள் தொகையை அடிப்படையாகக் காட்டி வலியுறுத்த
வேண்டாம். ஆனால் அதைப் பின்பற்ற நேர்ந்தால்
, தனித் தொகுதிகளை வலியுறுத்த
வேண்டாம்.

(12) சில பொதுவான பரந்த கொள்கைகளின்
அடிப்படையில் அரசாங்கப் பதவிகளை நிரப்புவதை ஒழுங்குபடுத்த பொதுச் சேவை ஆணையங்களை
வைத்திருங்கள்.

(13) பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்வி
நிறுவனங்களில் வகுப்புவாத பிரதிநிதித்துவம் இருக்கக் கூடாது. ஆனால் பின்தங்கிய
வகுப்பினருக்கான சிறப்பு வசதிகள் வழங்கப்படலாம்
, பொது வருவாயிலிருந்து அவர்களின்
நலனுக்காக சிறப்பு மானியங்கள் வழங்கப்படலாம்.

Leave a Reply