Tag: ஆர்.ஜி

தமிழ்நாட்டில் எதற்கெடுத்தாலும் போராட்டம் என்ற ஒரு கூத்து புதிதாகத் துவங்கியிருக்கிறது. முதலில் ஆரம்பித்தது கூடங்குளம். பின்பு நியூட்ரினோ. பிறகு மன்னார்குடி திருத்துறைப்பூண்டி பகுதிகளில் மீத்தேன். அப்புறம் ஜல்லிக்கட்டு. இன்று நெடுவாசலில் இயற்கை எரிவாயு எடுப்பதற்கு எதிரான போராட்டம். இவற்றில் ஓர் ஒற்றுமை இருக்கிறது. எல்லாப் போராட்டங்களிலும் தேச விரோத சக்திகள் வேறு வேறு பெயர்களில் பங்கெடுக்கும். தங்களுக்கு இதனால் பாதிப்பு இல்லை என்னும் பட்சத்தில் சில போராட்டங்களில் அரசியல் கட்சிகள் பங்குகொள்ளும். உதாரணமாக, கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகள் கூடங்குளம் போராட்டத்தில் பங்கு பெறவில்லை. மாறாக, கூடங்குளம் வருவதை ஆதரித்தது.1 ஏனென்றால் அது ரஷ்ய அணு உலை. இதுவே ஜைதாபூரில் எதிர்த்தது.2 ஏனென்றால் அது பிரான்ஸ் அரசின் கூட்டுடன் நடக்கும் திட்டம். இந்த நிலையில்தான் இந்த நெடுவாசல் பிரச்சினையைப் பற்றிப் பேச வேண்டிய அவசியம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. .

முதலில் ஷேல் காஸ்3 (shale gas) எதிர்ப்பு என்ற பெயரில்தான் இந்த மீத்தேன் எதிர்ப்புப் போராட்டம் துவங்கியது. இது ஷேல் வாயுவே அல்ல, கரிப்படுக்கை மீத்தேன் (coal bed methane) என்று அரசு கூறியது. ஃபிராக்கிங் (fracking) என்ற முறையில் மீத்தேனை எடுப்பதால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் ஏராளம், வேதிப்பொருட்கள் வேறு நிலத்தடி நீரை வீணடிக்கும், போதாக்குறைக்கு வாயு வெளியேற நிலத்தடி நீர் முழுதும் உறிஞ்சப்பட வேண்டும் என்று கூறப்பட்டதால் அத்திட்டம் கைவிடப்பட்டது. ஆனால் நெடுவாசல் இயற்கை எரிவாயுத் திட்டம் அப்படி அல்ல. தானாகவே நிலத்தடி நீர்மட்டத்தைப் பிளந்துகொண்டு எழுந்து வரும் தன்மை கொண்டது. குறைந்த அளவு நீரே இதற்கு போதும்.

ஷேல் காஸ் என்ற ஒன்று கிட்டத்தட்ட இந்தியாவில் இல்லை என்றே சொல்லிவிடும் அளவுக்கு மிகக் குறைந்த அளவே இருக்கிறது. உலகின் அதிகமான ஷேல் காஸ் சீனாவில்தான் இருக்கிறது. அங்கு கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு ஃபிராக்கிங் என்னும் முறையில் வேதிப்பொருள்களைப் பீய்ச்சிப் பல ஆயிரம் மீட்டர் ஆழத்திற்குப் பாறைகளை உடைத்து இந்த ஷேல் காஸ் எடுக்கப்படுகிறது. அங்கெல்லாம் மக்கள் மூச்சுக்கூட விட முடியாது. அங்கிருக்கும் கம்யூனிஸ்ட் அரசு அப்படி. தேர்தல் எல்லாம் கிடையாது. அரசை மக்கள் மிரட்ட முடியாது. அரசுதான் மக்கள் முட்டியைக் கழட்டும். இல்லாத ஒரு ஷேல் காஸை எடுக்க ஒப்பந்தம் என்றெல்லாம் சொல்லி மக்கள் தலையில் மிளகாய் அரைத்துப் போராட்டம் என்ற பெயரில் காசு பார்ப்பதெல்லாம் இந்தியாவில்தான் செல்லுபடியாகும். இங்கு கரிப்படுகை மீத்தேனும், எண்ணெய்யும், இயற்கை வாயுவும்தான் இருக்கின்றன. ஷேல் காஸ் குறைந்த அளவே இருக்கிறது. அதுவும்கூட குஜராத்திலும் ராஜஸ்தானிலும் பரிசோதனை ஆழ்துளைக் கிணறுகள் தோண்டி முயற்சி செய்யப்படுகிறது. ரிலையன்ஸ் நிறுவனம் தன்னுடைய ஷேல் காஸ் உற்பத்தியை முழுக்க அமெரிக்காவில்தான் செய்கிறது. அங்குதான் அது முதலீடு செய்திருக்கிறது.

தமிழ்நாட்டில் மட்டும் நெடுவாசல் போன்று 100 கிணறுகளுக்கு மேல் செயல்பட்ட/ செயல்படும் நிலையில் இருப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் மயிலாடுதுறை குத்தாலம் தாலுகாவில் மட்டும் 24 ஆழ்துளைக் கிணறுகள் உள்ளன. அங்கு ஹீலியம் போன்ற இயற்கை எரிவாயுக்கள் எடுக்கப்படுகின்றன. மின்சார உற்பத்தி நிலையங்களும் பல இருக்கின்றன. லான்கோ என்னும் நிறுவனம் மட்டுமே கிட்டத்தட்ட 300 மெகாவாட்டுக்கும் மேல் உற்பத்தி செய்கிறது. இப்போது புதிதாக 3 கிணறுகள் நெடுவாசலில் வந்தால் என்ன குடிமுழுகி போய் விடும் என்று தெரியவில்லை. இதற்கு முன் தோண்டப்பட்ட கிணறுகள் எல்லாம் டெல்டா மாவட்டத்தில்தான் தோண்டிச் செயல்படுத்தப்பட்டன; செயல்படுத்தப்படுகின்றன. நரிமனம் உட்பட. அது ஆயிற்று ஒரு 25 வருடங்கள். பல அறிவுக்கொழுந்துகளுக்கு இப்படி ஓர் இடம் செயல்படுவதே தெரியாது. நெய்வேலியில் மட்டுமே பல இயற்கை எரிவாயுக் கிணறுகள் இருக்கின்றன. கடலூர் மாவட்டத்தில் எவ்வளவு என்று யாராவது இவர்களுக்கு விளக்கலாம். அரசுக்கு வருவாயும் மக்களுக்கு வேலையும் கிடைக்க வாய்ப்பு வரும்போது போலிக் காரணம் சொல்லி அதை நிறுத்தவேண்டிய அவசியம் என்ன?

ராஜஸ்தானில் உள்ள வேதாந்தா நிறுவனத்தின் எண்ணெய் மற்றும் இயற்கை எரிவாயுக் கிணறுகள், கிருஷ்ணா கோதாவரிப் படுக்கையில் ரிலையன்ஸின் கிணறுகள் ஆகியவை அரசுக்குப் பெருமளவில் வருமானம் ஈட்டித் தருகின்றன. ஏனென்றால் இயற்கை எரிவாயுவிற்கான விலையை மத்திய அரசே நிர்ணயம் செய்கிறது. ஒன்ஜிசி போன்றவை இந்த வேலையைச் செய்யலாம். ஆனால் எவ்வளவு வாயு இருக்கிறது, எவ்வளவு நாள் வரும், ஒரு கிணறு தோண்டி அதில் வாயு இல்லையென்றால் அதற்கான செலவு, இவற்றையெல்லாம் ஏற்றுக்கொள்ள அரசை விட இந்தத் தனியார் நிறுவனங்கள் துணிந்து வருகின்றன. கிருஷ்ணா கோதாவரிப் படுகையிலேயே பல கிணறுகளில் வாயு வரவில்லை. பல தூர்ந்துவிட்டன. சிலவற்றில் மட்டுமே வருகிறது. அதற்கும் அந்த நிறுவனம் தன் பங்கை அரசிற்குச் செலுத்துகிறது. நீராதாரம் மாசுபடும் என்பதெல்லாம் பித்தலாட்டம். அப்படி ஒரு நிலை வந்தால் பெருநிறுவன சமூகப் பங்களிப்பின் கீழ்ச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளின் நீர்நிலைகளைச் செறிவுபடுத்த வலியுறுத்தி நிவாரணம் பெறலாம். மாறாக வரவே கூடாது என்று எதிர்ப்பது, யாரின் தூண்டுதல் பேரிலோ செய்யப்படுகிறது என்ற சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துவதாகவே உள்ளது.

2000 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தமிழ்நாட்டில் தேவதான நிலங்கள் தவிர பிறவற்றிற்கு ஆறில் ஒரு பங்கு வரி. 18ம் நூற்றாண்டு முதல் 20ம் நூற்றாண்டின் இடைக்காலம் வரை மிகச் சோதனையான காலகட்டம். எவ்வளவு கொள்ளை போனது, எவ்வளவு வரி என்றே தெரியாது. பாதிக்கு மேல் இருக்கலாம். இதைத் தவிர இலவச மின்சாரம் எல்லாம் கிடையாது. ஏரி, ஆற்றுப் பாசன முறை அல்லது கமலை இறைத்துக் கிணற்றில் இருந்து பாய்ச்ச வேண்டும். மாடு இறைக்கும் சில இடங்களில் மனிதன் இறைப்பான். அடிப்படை ஆதார விலையெல்லாம் அரசு கொடுக்காது. வறட்சி நிவாரணம், வெள்ள நிவாரணம் எல்லாம் கிடையாது இருந்தும் இங்கு அமோகமாக விவசாயம் நடைபெற்றுக் கொண்டுதான் இருந்தது. ஏனென்றால் அன்று ஆண்டான் அடிமை முறை இருந்தது. பண்ணை அடிமைகள் இருந்தார்கள். உழுகுடிகளுக்கு அற்பக் கூலியே வழங்கப்பட்டது. அவர்கள் வாழ்வு சொல்லொணா துயரத்தில் இருந்தது. இன்று இத்தனை வசதிகள் இந்த நில உடைமையாளர்களுக்கு அளிக்கப்படுவதே அவர்கள் கூலி வேலை செய்பவர்களுக்கு நல்ல சம்பளம் வழங்கவேண்டும், அவர்கள் வாழ்வு உயர வேண்டும் என்பதற்காகத்தான்.

ஏனென்றால் இந்தியாவில் 65% பேர் விவசாயத்தை நம்பிப் பிழைக்கிறார்கள். இதில் 5% பேர் தான் நில உடைமையாளர்கள். இத்தனை செய்தும் விவசாயம் அழிகிறது என்றெல்லாம் அடித்து விடுபவர்களுக்கு உண்மையிலேயே ஒன்றும் தெரியாது. தமிழ்நாட்டில் கடந்த 25 ஆண்டுகளாகப் பெரிய நீர்மேலாண்மைத் திட்டங்கள் வகுக்கப்படாமல் அரைப்பாலைவனமாக மாற்றப்பட்டதே, பல இடங்களில் விவசாயம் பாழானதற்குக் காரணம். நல்ல விலைக்கு விவசாய நிலங்கள் வீட்டு மனைகளாக விற்கப்பட்டதும் இன்னொரு காரணம். நிறுவனப்படுத்தப்படாத (non organised) இப்போதைய இந்திய விவசாயம் எந்த வகையிலும் பொருளாதார ரீதியாகத் தானே தன் காலில் நிற்கக் கூடியது அல்ல. அரசுதான் அதை முட்டுக்கொடுத்துத் தூக்கி நிறுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இத்துறையில் இப்போது தொழிலாளர்களாகப் பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கும் ஏராளமான நிலமற்ற மக்களுக்கு, தொழில் மற்றும் உற்பத்தித் துறைகளில் மாற்று ஏற்பாடுகள் அமைந்து வேறு வேலை கிடைக்கும்போது, இந்திய விவசாயம் கட்டாயம் நிறுவனமயமாகும். ‘ஏழை விவசாயி பாதிக்கப்படுகிறார்’ என்னும்போது அது இந்த நிலவுடைமையாளர்களையே குறிக்கிறதே அன்றி நிலமற்ற விவசாயத் தொழிலாளர்களை அல்ல. இந்தியாவின் வறுமைக்கோட்டு அளவீடுகளின்படி, அந்த விவசாய நிலவுடைமையாளரை ‘ஏழை’ என்று குறிப்பிடுவது கட்டாயம் பொருந்தாது.

காவிரி டெல்டா என்பது 28 வருவாய் வட்டங்களை உள்ளடக்கியது. தஞ்சை, திருவாரூர், நாகப்பட்டினம் என்பது பழைய தஞ்சை மாவட்டம். திருச்சி, பெரம்பலூர் மாவட்டத்தின் லால்குடி, புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தின் அறந்தாங்கி மற்றும் கடலூர் மாவட்டத்தின் காட்டுமன்னார்கோயில் மற்றும் சிதம்பரம் இவைதான் டெல்டா பகுதியை உள்ளடக்கிய வருவாய் வட்டங்கள். நில அளவை ஆவணங்களின்படி இந்தப் பகுதியில் விவசாயம் செய்விக்க ஏற்ற நிலம், அதாவது நன்செய் நிலங்கள் 35 லட்சம் ஏக்கர். கடந்த 25 வருடங்களில் இது மெல்லக் குறைந்து குறுவை சாகுபடி 1. 5 லட்சம் ஏக்கர் அளவிலும் சம்பா ஒரு 8-10 லட்சம் ஏக்கர் அளவிலும் நடைபெறுகிறது. முக்கியக் காரணம், நீரில்லாமை. ஏரி, குளங்கள், வாய்க்கால்கள் முறையாகத் தூர்வாரப்படாததாலும் வரைமுறையின்றி ஆக்கிரமிக்கப்பட்டதாலும் காவேரியில் முறையாகத் தண்ணீர் வராததாலும் வரும் தண்ணீரையும் தடுப்பணை கட்டித் தேக்காமல் வங்கக்கடலில்தான் கலப்பேன் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு செயல்படுவதாலும்தானே ஒழிய, 10 ஏக்கரிலோ 50 ஏக்கரிலோ இரண்டொரு தொழிற்சாலைகள் வருவதால் அல்ல. அவை வருவதால் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் சில ஆயிரம் பேருக்கு வேலையும் அந்தப் பகுதிக்குப் பொருளாதார உயர்வும், சாலைகள், மின்சார வசதி முதற்கொண்டு உட்கட்டமைப்பு வசதிகளும் உருவாக வாய்ப்புள்ளது.
 
ஈரான் முதல் அரேபிய வளைகுடாவில் இருந்து வரும் கச்சா எண்ணெய் இறக்குமதி முழுக்க குஜராத்தின் சுத்திகரிப்பு நிலையங்களில் சுத்திகரிக்கப்பட்டுத்தான் இந்தியா முழுக்கச் செல்கிறது. பெட்ரோல் டீசல் மட்டும் அல்ல, பாலி எத்திலீன், பாலி ப்ரொபைலின் முதல் கடைசியாகச் சாலைகள் போட உபயோகப்படும் தார் வரை. ஒரு நாளில் எத்தனை லட்சம் மெட்ரிக் டன்கள் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது தெரியுமா. இது ஒரு அணுகுண்டுக்கு சமானம். அத்தனை அபாயகரமான பிரதேசம். ஆனால் யார் எக்கேடு கெட்டு அழிந்தாலும் பரவாயில்லை, நமக்கு ஐம்பது ரூபாய்க்கு பெட்ரோல் வேண்டும். அறிவியலின் தேவையைப் பற்றி எதுவும் அறியாதவர்கள், நெடுவாசலைக் கொண்டு போய் குஜராத்தில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று எவ்வித யோசனையும் இன்றிக் கருத்துச் சொல்கிறார்கள். இனி உங்களுக்கான பெட்ரோல், டீசல், பாலிதீன் கவர் முதல் பிளாஸ்டிக் சேர் வரை நீங்களே சுத்திகரிப்புச் செய்து எடுத்துக்கொள்ளுங்கள், தமிழ்நாட்டிற்கு எந்த விதமான எரிபொருளும் வராது என்று சொன்னால் என்ன ஆகும்? இவர்களின் கார் எதில் ஓடும்?

இந்தக் காவேரி படுகைப் பகுதி என்பது கடலூர் மாவட்டத்தில் இருந்து கோடியக்கரை வரை உள்ள பகுதியாகும். ஹைட்ரோகார்பன் தலைமை இயக்குநரகம் அளித்துள்ள விவரங்களின்படி இது 1.5 லட்சம் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவு கொண்டது. இதில் கரையில் (onshore) 25,000 சதுர கி.மீ அளவும், கடலில் அதாவது (offshore) குறைந்த ஆழத்தில் 30,000 ச.கி.மீ பரப்பிலும், ஆழமான பகுதிகளில் 95,000 ச.கி.மீ பரப்பிலும் இந்த ஹைட்ரோகார்பன் எடுப்பதற்கான வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. இதைத் தவிர மன்னார் வளைகுடாவிலும் பாக் ஜலசந்தியிலும் ராமநாதபுரத்தில் பெரியப்பட்டினம் ராமன்வலசை வழுதுர் போன்ற பகுதிகளிலும் கூட அதிகளவில் ஹைட்ரோகார்பன் இருக்கிறது.

இதன் அளவு கிட்டத்தட்ட ஒரு 70 கோடி டன் இருக்கலாம் என்று முதன்மை ஆய்வுகள் நிறுவுகின்றன. இதற்கு மேலும் இருக்கலாம். இதை நாம் எப்படிப் பயன்படுத்தப் போகிறோம், இதில் நம் பங்கை எப்படிப் பெறப்போகிறோம் என்பதில்தான் இருக்கிறது சூட்சுமம். இந்தியாவிலேயே செல்வம் கொழிக்கும் மாநிலமாகத் தமிழகத்தை எல்லாவிதத்திலும் மாற்றும் புதையல் நம்மிடம் இருக்கிறது. இதைப் பயன்படுத்த விடாமல் நம்மைக் கையேந்திப் பிழைக்கும் ஒரு கூட்டமாகவே வைக்க ஒரு சதிகாரக் கும்பல் முற்று முழுதாக முயல்கிறது. மிகப்பெரிய மின்சார உற்பத்தி நிலையங்களும் உரம் மற்றும் மற்ற வேதிப்பொருட்கள் தயாரிப்பு நிறுவனங்களும் இங்கு வர வாய்ப்புள்ளது.

இதன் காரணமாக நிலங்களின் விலை பல மடங்கு அதிகரிக்கவும் சந்தை மதிப்பில் அதன் பயன்பாடு கூடவும் வாய்ப்புள்ளது. விவசாயத்திற்கு ஒன்றும் பாதிப்பு வராது, அது ஒரு பக்கம் எப்போதும் போல நடந்து கொண்டிருக்கும் என்னும் பட்சத்தில் இதைப் பயன்படுத்த நம்மைத் தடுப்பது எது? நரிமனம், நன்னிலம், குத்தாலம் முதல் பரங்கிப்பேட்டை வரை நூற்றுக்கணக்கான ஆழ்துளைக் கிணறுகள் அமைத்து இந்தப் பகுதியில் எண்ணெய் மற்றும் எரிவாயு எடுக்கப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டிலேயே வளமிக்க விவசாய பூமி இதுதான். மாநில அரசின் பாராமுகமும் பொய்த்துப்போன காவிரி ஆறும் ஏற்படுத்திய இன்னல்களைத் தவி,ர இந்த ஆழ்துளைக் கிணறுகள் தனியே எந்த நீர்த் தட்டுப்பாட்டையும் ஏற்படுத்தவில்லை. இதைப் புத்திசாலித்தனமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்வது ஆகச்சிறந்தது.

மீத்தேன் திட்டம் திமுகதான் கொண்டு வந்தது. ஸ்டாலின்தான் கையெழுத்து போட்டார். தன் கட்சியினருக்குப் பெரிய ஆதாயம் கிடைக்கும் என்பதால்தான் மீத்தேன் திட்டத்துக்கு திமுக ஒப்புதல் அளித்தது என்று அதிமுக பெரிய அளவில் பிரசாரம் செய்தது. ஸ்டாலின் தெரியாமல் கையெழுத்து போட்டேன் என்று மன்னிப்பு வேறு கேட்டார்.4 கடைசியில் 2016 தேர்தலில், கடுமையாகப் பாதிக்கப்படும் என்று சொன்ன திருவாரூர் மாவட்டத்தின் நன்னிலம் தவிர, மன்னார்குடி, திருவாரூர், திருத்துறைப்பூண்டி என்று எல்லாத் தொகுதிகளையும் திமுகதான் வென்றது.

இந்தத் திட்டங்களை எதிர்ப்பதால் கிடக்கும் அரசியல் லாபம் என்பது நிலையற்றது என்று இதன் மூலம் வெளிப்படுகிறது. நியூட்ரினோ உட்பட மிகப்பெரிய அளவில் பெயரையும் உட்கட்டமைப்பு வசதிகளையும், சேவைத் தொழில்களில் சாதாரண மக்களுக்கு மிகப்பெரிய அளவில் கிடைக்க இருக்கும் வருமானத்தைத் தடுப்பதையும் தவிர இந்தப் போராட்டங்கள் பெரிதாக ஒரு நன்மையையும் அளிக்கப்போவதில்லை. மாறாக, தமிழகம் அனைத்துத் தொழில்துறைத் திட்டங்களுக்கும் வளர்ச்சிக்கும் விரோதமானது என்ற பெயரையே பெற்றுத் தந்திருக்கிறது, கேரளாவைப் போல. இன்று அதே கேரளாவில் 3ல் ஒரு குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் பிழைப்புக்காக வெளிமாநிலமோ வெளிநாடோ சென்று வாழ்கிறார்கள். அதைப்போல் நாளை தமிழகமும் ஆகும் வாய்ப்பே இதன் மூலம் உருவாகும். அனைத்திலும் தன்னிறைவு என்பதே நாம் அடையவேண்டிய லட்சியமே தவிர ஏனையக் கூத்துகள் எவ்விதப் பயனும் அற்றவை.

அடிக்குறிப்புகள்:

1. http://www.news18.com/news/india/cpm-reiterates-support-for-kudankulam-nuclear-plant-516746.html

2. http://www.dnaindia.com/india/report-govt-should-halt-setting-up-of-jaitapur-nuclear-plant-cpi-m-1520414

3. ஷேல் கேஸ் – பூமிக்கு அடியில் பெட்ரோலியம் இருப்பதுபோல எரிவாயுவும் உள்ளது. இதில் ஒருவகை, ‘ஷேல் கேஸ்’ எனப்படும் பாறை எரிவாயு. மண்ணுக்கு அடியில் உள்ள, படலம் படலமாகப் பிரியக் கூடிய ஷேல் எனப்படும் படிவப் பாறைக்கு மேலாக எரிவாயுச் சேகரிப்பு பல இடங்களில் உள்ளது. அதிக அழுத்தத்தில் நீரைப் பாய்ச்சி இந்த எரிவாயுவை வெளியே எடுக்கும் ஃப்ராக்கிங் (Fracking) என்ற சிக்கலான தொழில்நுட்பம்   இன்றைய தேதியில் அமெரிக்காவிடம்தான் வலுவாக உள்ளது.

4. http://www.dinamalar.com/news_detail.asp?id=1211409