தெளிவான சட்டதிட்டங்கள் அற்ற, உடனடியாக முடிவெடுக்கும் திறனும் அற்ற ஒரு அரசாங்கம். இந்த அரசின் தலைமைப் பொறுப்பும் இப்படியே. இப்படிப்பட்டவர்கள் எவ்வளவு பெரிய பேராபத்தைத் தங்கள் நாட்டுக்குக் கொண்டுவர முடியும் என்பதை உணர்த்திய துரதிருஷ்ட சம்பவமே லெபனான் துறைமுகத்தில் நடந்த வெடிவிபத்து. Continue reading துரதிர்ஷ்டக் கப்பல்: லெபானான் வெடிவிபத்து | தமிழில்: ஜெயகுமார் ஸ்ரீனிவாசன்
ஆனால், இந்தப் புத்தகத்தை நான் வாங்கியதே, நான் கண்ட, எனக்குத்தெரிந்த, நான் புரிந்து வைத்திருக்கும் நரசிம்மராவுக்கும், ஆராய்ச்சி செய்து எழுதப்பட்ட நரசிம்மராவுக்குமான இடைவெளியைத் தெரிந்துகொள்ளவே. அந்த வகையில் வாசித்து முடிக்கையில் இந்தப் புத்தகம் என் எதிர்பார்ப்பை நிறைவேற்றியிருந்தது.
நரசிம்மராவின் இறுதிச்சடங்கிலிருந்து புத்தகம் துவங்குகிறது. காங்கிரஸ் கட்சியின் கோர முகத்தையும், நேருவின் இன்றைய பரம்பரையின் கேவலமான முகத்தையும் தோலுரித்துக் காட்டுகிறது காங்கிரஸ் கட்சியின் முன்னாள் தலைவரின், இந்திய முன்னாள் பிரதமரின் சடலத்திற்கு நேரும் அவமானம். டெல்லியில் இறுதிச்சடங்கு செய்யக்கூடாது என சோனியாவின் கண்ணசைவுக்கு இணங்கச் சொல்லப்பட்டு, காங்கிரஸ் கட்சியின் அலுவலகத்திற்குள் பொதுமக்கள் அஞ்சலிக்குக்கூட அவரது பூத உடலை வைக்க விடாமல், ஹைதராபாத்திற்குத் துரத்திய செயல், இந்திய அரசியலில் மிகக் கேவலமான பக்கங்கள். அதைவிடக் கொடுமையாக, நரசிம்மராவ் இறப்பதற்கு 10 நாட்களுக்கு முன்னரே, அவர் இறந்தால் எங்கு இறுதிச் சடங்குகளைச் செய்வதாக உத்தேசம் எனக் கேட்கும் அளவிற்கு, மனிதாபிமானம் அற்ற, சீழ்பிடித்த மனநிலையில் சோனியாவும் அவரது சகாக்களும் இருந்ததை இந்தப் புத்தகம் விவரிக்கிறது.
நரசிம்மராவின் ஆட்சிக்காலத்தில் நான் கல்லூரியில் இருந்தேன். அரசியலின் அரிச்சுவடியைத் தெரிந்துகொள்ள முயன்றுகொண்டிருந்தேன். விரும்பியோ விரும்பாமலோ, கர சேவை, பாபர் மசூதி (சில பத்திரிகைகளில் சர்ச்சைக்குரிய கட்டிடம்) பிரச்சினை, டெல்லி இமாம் புஹாரியின் சவடால்கள், நான் படித்த பல்கலையின் அருகிலிருந்த திண்டுக்கல்லில் நடந்த ஹிந்து முஸ்லீம் மோதல்கள், இந்தியா தங்கத்தை அடகு வைத்த செய்திகள், வாயே பேசாமல் ஒரு பிரதமர், நரசிம்மராவைக் குறித்த கேலிச்சித்திரங்கள் குறித்த செய்திகள் எல்லாம் கண்ணில் படும். ஆனால் இதில் நமக்கு என்ன இருக்கிறது என்ற மிஸ்டர் பொதுஜனமாகத்தான் இருந்தேன்.
ஹிந்து இயக்கங்கள் நடத்திய ஹிந்து விழிப்புணர்வு முகாம்களில் கலந்துகொண்ட காலங்களில் நரசிம்மராவின் திறந்த பொருளாதாரம் கிழக்கிந்திய வாணிப கம்பெனி நம்மை அடிமையாக்கியதைப்போல மீண்டும் நம்மை அடிமையாக்கிவிடும் என ஒரு சொற்பொழிவாளர் விளக்கியதைக் கேட்டிருக்கிறேன். ஆனால், அவை அர்த்தமற்ற பயங்கள் எனப் புரிய வாஜ்பாய் அவர்களின் ஆட்சி வரவேண்டியிருந்தது. குஜராத்தில் நடந்த பாஜக ஆட்சி குறித்துத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியிருந்தது. பின்னர்தான் நரசிம்மராவின் முக்கியத்துவம் புரியத் தொடங்கியது.
இடதுசாரிகள் நாட்டில் எந்த வித நல்ல மாற்றத்தையும் நடத்தவிடாமல் முட்டுக்கட்டை போட்டுக்கொண்டிருந்த காலத்தில் நரசிம்மராவின் பொருளாதாரச் சீர்திருத்த சாதனைகள் எல்லாம் மலைக்க வைப்பவை.
வாயைத்திறந்து பேசுங்க என அப்போதைய எதிர்க்கட்சிகளும், சில ஆளும்கட்சி உறுப்பினர்களும் கதறியிருப்பார்கள் என்பதை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. ஆனால், வாயைத்திறந்து பேசிக்கொண்டிருந்தால் பதில் மட்டுமே சொல்லிக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதை நரசிம்மராவ் உணர்ந்திருந்தார்.
நரசிம்மராவ் தன் அரசியல் வாழ்க்கையில் சிங்கம், நரி மற்றும் எலியாக இருந்திருக்கிறார் என்பதையும், எந்தெந்தச் சூழலில் எந்தெந்த அவதாரம் எடுத்தார் என்பதையும் மிக விரிவாய்ப் பேசுகிறது இந்நூல். கிட்டதட்ட அரசியல் சாணக்கியராய் நரசிம்மராவ் இருந்தார் என வெற்றுப்புகழாரமாய் இன்றி அவரது சாணக்கியத்தனங்களை நிகழ்வுகள் வாரியாய்ப் பட்டியலிடுகிறது இந்நூல்.
ஜெனிவாவில் பாக்கிஸ்தான் இந்தியாவிற்கு எதிராய் காஷ்மீர் குறித்துக் கொண்டு வரவிருந்த தீர்மானத்திற்குப் பதில் சொல்ல எதிர்க்கட்சியைச் சேர்ந்த அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் அவர்களை அனுப்பும் அளவு எதிர்க்கட்சியினருடன் நட்புறவு கொண்டிருந்தார், அந்தச் சூழலில் வாஜ்பாய் அவர்களை அனுப்பியது ஒரு ராஜதந்திரம். இப்படியான ஒரு பார்வை, நரசிம்மராவின் அமைச்சரவைத் தேர்வுகளிலும், அரசாங்க அதிகாரிகளின் தேர்விலும் காணக் கிடைக்கிறது.
நம் அனைவருக்கும், குறிப்பாய்ப் பெருவாரியான இந்தியர்களுக்கு பிரதமர் நரசிம்மராவைத்தவிர வேறு எந்த நரசிம்மராவ் குறித்தும் எதுவும் தெரிந்திருக்கவில்லை என்பதே உண்மை.
உண்மையான நரசிம்மராவ் ஒரு மிகப்பெரும் நிலச்சுவான் தாரர். சிறுவயதிலேயே உருது மற்றும் பாரசீக மொழி உள்ளிட்ட பல மொழிகளில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார்.
நில உச்ச வரம்புச் சட்டம் வந்ததும் அதை உண்மையாய் நடத்திக்காட்டிய வல்லமையாளர். தன்னிடம் இருந்த 1200 ஏக்கரில் (தத்துப்போனதால் கிடைத்த பெரிய நிலப்பங்கையும் சேர்த்து) அரசு அனுமதித்ததுபோக மீதமுள்ளதை அரசிடமே ஒப்படைக்கும் அளவு நேர்மையாளராக ஒரு காலத்தில் இருந்திருக்கிறார். நில உச்சவரம்புச் சட்டத்தின் ஓட்டைகளை அனுபவத்தில் கண்டறிந்து அவற்றை அடைத்து உண்மையான நிலச் சீர்திருத்தத்தை ஆந்திராவில் மேற்கொண்டிருக்கிறார்.
ஆந்திராவின் முதலமைச்சராய் இரு ஆண்டுகள் இருந்தவர். மேலும் பலகாலம் ஆந்திராவில் காங்கிரஸ் அமைச்சரவையில் அமைச்சராய் இருந்தவர். உண்மையைச் சொன்னால் பிரதமர் ஆகும்வரை நரசிம்மராவ் என ஒருவர் இருப்பதையே நான் அறிந்திருக்கவில்லை.
இந்தப் புத்தகம் நரசிம்மராவ் குறித்த மிகப்பெரிய திறப்பைக் கொடுத்தது என்றால் அது மிகையில்லை. அதைவிட முக்கியமாய் இந்தியாவின் மோசமான காலகட்டத்தில் ஆட்சியில் அமர்ந்து, கிடைத்த ஐந்து ஆண்டுகளில் அவர் செய்திருக்கும் சாதனைகள் மலைக்க வைக்கின்றன. பொருளாதாரம், தீவிரவாதம் ஒழிப்பு (பஞ்சாப், காஷ்மீர், வடகிழக்கு மாநிலங்கள்), அறிவியல், கல்வி மேம்பாடு, நவோதயா பள்ளிகள் துவக்கம், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியில் அக்கறை, அணுகுண்டு தயாரிக்க ஊக்கம், மன்மோகன் சிங் என்ற பொருளாதாரப் புலியை நமக்களித்தது எனப் பல நல்ல விஷயங்கள் அவர் காலத்தில் நடந்தன. ஆனால் பொருளாதாரப் புலியான மன்மோகன் பிரதமரானதும் என்ன ஆனார் என்பதையும் பார்த்தோம்.
ஒரு சிறுபான்மை அரசு முழுமையாக ஐந்தாண்டுகள் தாக்குப் பிடித்தது மிகப்பெரிய சாதனை. சொந்தக் கட்சியினரே வாய்ப்புக் கிடைத்தபோதெல்லாம் அவரை எதிர்த்தார்கள். அரசியல் எதிரிகள்/ எதிர்க்கட்சிகள் இன்னொரு புறம். இதற்கு மத்தியில் அடிக்கடி நரசிம்மராவ் ஆட்சிமீது கொண்டுவரப்பட்ட நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானங்களையும் வென்று, ஆட்சியையும் தக்க வைத்து, இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தையும் உயர்த்தி, இந்தியா இன்றைக்குப் பொருளாதாரத்திலும், அறிவியலிலும், தொலைத்தொடர்பிலும் நாலுகால் பாய்ச்சலில் ஓடுவதற்கான முதல் அடியை எடுத்துக் கொடுத்தவர் நரசிம்மராவ்.
கிட்டத்தட்ட அந்தரத்தில் கட்டப்பட்ட கயிற்றில் சைக்கிளும் ஒட்டிக்கொண்டு, இரண்டு கையிலும் தட்டை வைத்துக்கொண்டு இக்கரையில் இருந்து அக்கரைக்குப் போய்வரும் சர்க்கஸ் வித்தைக்காரனின் நிலையே நரசிம்மராவுக்கு இருந்தது. ஆனால், அவரது நிதானம், அமுக்குளித்தனம், எதிரிகளைத் தனக்கு சாதகமாய், சூழலைத் தனக்கு சாதகமாய் மாற்றிக்கொள்ளும் திறன், சில அநியாய சமரசங்கள் என ஐந்து ஆண்டுகளாய் ஆட்சியில் இருந்திருக்கிறார்.
நரசிம்மராவுக்கு மனைவியுடன், இணைவிக்கு இணையான துணையும் உண்டு என்பது கூடுதல் தகவல். என்.டி.ராமாராவ் போல அந்திமக் காலத்தில் இல்லாமல் அவரது அரசியல் ஆரம்பக் காலத்திலிருந்தே இந்த நெருங்கிய நண்பி இருந்திருக்கிறார்.
சந்திராசாமியுடனான நரசிம்மராவின் உறவு நமக்கே தெரிந்த ஒன்றுதான். ஆனால், நரசிம்மராவ் பிரதமராவதற்கு முன்பு குற்றாலத்தில் இருக்கும் ஒரு மடத்திற்குத் தலைமை தாங்க ஒப்புதல் அளித்து, பொறுப்பை ஏற்கும் தருணத்தில் பிரதமர் ஆனார் என்பது நமக்கெல்லாம் புதிய தகவல்.
பல மொழிகளைச் சரளமாக பேசக்கூடியவர் என்பது மட்டுமே சாதாரண இந்தியனுக்கு நரசிம்மராவின் பெருமைகளில் ஒன்றாய்த் தெரிந்திருக்கிறது. ஆனால், நரசிம்மராவ் எழுத்தாளராகவும், மொழி பெயர்ப்பாளராகவும், கம்ப்யுட்டரில் நிரல் எழுதக்கூடிய அளவு கணினி அறிவைக்கொண்டவராகவும் இருந்திருக்கிறார் என்பதை இப்புத்தகம் மூலம் தெரிந்துகொள்ளலாம்.
நாட்டின் எந்தப் பகுதியிலிருந்து மக்களவைக்குப் போட்டியிடச் சொன்னாலும் அவரால் எளிதாய்ப் போட்டியிட முடிந்ததற்குக் காரணம், அவரது அசாத்திய மொழிப்புலமை. மன்மோகன் சிங் போலன்றி, மக்களால் நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட எம்பியாகவே நாடாளுமன்றத்திற்குள் நுழைந்திருக்கிறார். பிரதமரான தொடக்கத்தில் தடுமாறித்தான் போயிருக்கிறார் என்பதையும், தவறிலிருந்து பாடம் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதையும் தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது.
இஸ்ரேல் உடனான ராஜாங்க உறவுகளை முழுவதுமாக ஆரம்பிக்கும் முன்னர், யாசர் அராபத்தை இந்திய விருந்தாளியாக அழைத்ததும், யாசர் அராஃபத்தையே இந்தியா யாருடன் ராஜாங்க உறவு வைத்துக்கொள்வது என்பதெல்லாம் இந்திய இறையாண்மைக்குட்பட்ட விஷயம் எனச் சொல்ல வைத்ததிலும் இருக்கிறது அவரது சாணக்கியத்தனம்.
அரபுநாடுகளுடனான உறவையும் கெடுத்துக்கொள்ளாமல் வாஷிங்டனுக்கு செல்லும் வழியான இஸ்ரேலின் டெல் அவிவ் உடனும் நட்பு வைத்துக்கொள்ள வழிவகை செய்த பெருமை நரசிம்மராவையே சாரும். மேலும், இஸ்ரேலுடன் நட்பு வைத்தால் இந்திய முஸ்லிம்கள் காங்கிரஸுக்கு வாக்களிக்க மாட்டார்கள் என்ற சிந்தனை காங்கிரஸுக்கு இருந்தது எனப் படிக்கையில், காங்கிரஸ் வாக்கு வங்கிக்குக் கொடுத்த முக்கியத்துவத்தை நாட்டின் வெளியுறவுக்குக் கொடுக்கவில்லை என்பதை மீண்டும் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. மேலும், இந்திய முஸ்லிம்களை இத்தனை மதவெறியர்களாகத்தான் காங்கிரஸ் கருதி வந்திருக்கிறது. இன்றைக்கு இஸ்ரேலும் இந்தியாவும் இவ்வளவு நடப்புணர்வுடன் இருக்க முடிவதற்கு ஒரே காரணம் நரசிம்மராவினுடைய உழைப்பு.
நரசிம்மராவ் அவர்களின் பலமாக இந்தப் புத்தகம் முன் வைப்பது அவரது தவறுகளில் இருந்து பாடம் கற்றுக்கொள்ளும் தன்மையும், உள்ளொடுங்கிய தன்மையும், (இண்ட்ரோவேர்ட்), தாமரை இலை தண்ணீர் போலப் பதவியை நினைத்ததுமே. அவரது அரசியல் காலகட்டத்தில் பலமுறை அரசியலில் இருந்து ஒதுக்கப்பட்டுள்ளார். ஆனால், அதையெல்லாம் ஒரு பொருட்டாகவே கருதாமல், ஒதுக்கப்பட்ட காலங்களில் புத்தகம் எழுதும் மனநிலைக்குத் தன்னைக் கொண்டு செல்ல முடிந்திருக்கிறது அவரால். அவரது மகள் சொன்னதாக ஒரு வரி வருகிறது, அவர் ஸ்தித ப்ரக்ஞனாகவே வாழ்ந்தார் என. அதுவே உண்மையாக இருக்கவேண்டும். இன்று நாம் பார்க்கும் அரசியல்வாதிகள் ஒரு தேர்தலில் போட்டியிட இடம் தரப்படவில்லையெனில் எந்தக் கூச்சமும் இன்றி அடுத்த கட்சிக்கு தாவ அஞ்சுவதில்லை. ஆனால் நரசிம்மராவ் காங்கிரஸ்காரராகவே அரசியலை ஆரம்பித்து காங்கிரஸ்காரராகவே வாழ்ந்து மறைந்தவர்.
குடும்பத்துடன் அவருக்கான ஒட்டுதல் குறைவாகவே இருந்திருக்கிறது. அவரது மூத்த மகனால் பகிரங்கமாகவே விமர்சிக்கப்பட்டிருக்கிறார். அரசியலில் குடும்பத்தைச் சேர்க்காமல் இருந்திருக்கிறார் என்பதும் அவரது புத்திசாலித்தனத்துக்கு இன்னொரு சான்றாகக் கொள்ளலாம்.
அரசியலில் அவரைத் துரத்திய ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளில் முக்கியமானது, எம்.பிக்களுக்கு லஞ்சம் கொடுத்த வழக்கு. ஆனால், அன்றைய அரசியல் சூழலில் நரசிம்மராவுக்குப் பதவியில் இருப்பதைவிடத் தான் முன்னெடுத்த சீர்திருத்தங்களையும், நாட்டிற்கான வளர்ச்சித் திட்டங்களையும் தொய்வின்றி நடத்தஅதிகாரத்தில் இருக்க வேண்டியது அவசியம் என்பதை உணர்ந்தே இப்படிப்பட்ட விஷயங்களுக்குத் தலை சாய்த்திருப்பார் என்றே நான் நம்ப விழைகிறேன். ஆனாலும் இந்திய அரசியல் வரலாற்றில் இது மோசமான ஒரு விஷயம் என்பதையும், அதில் நரசிம்ம ராவுக்குப் பங்குண்டு என்பதையும் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.
சோனியாவை அரசியலில் ஒதுக்கி வைத்த சாமர்த்தியசாலி என்றெல்லாம் மிகையாகப் புகழப்படுவதும் நரசிம்மராவுக்கு வழக்கமாக நடக்கும் ஆதாரமற்ற புகழுரை. ஆனால், உண்மையில் தலைமை சொன்னால் பதவியைத் தூக்கியெறிய அவர் தயாராகவே இருந்தார். காங்கிரசில் உட்கட்சி ஜனநாயகத்தை மீண்டும் கொண்டு வந்ததில் நரசிம்மராவுக்குப் பங்கிருப்பினும், அது அவரது அரசியல் எதிரிகளுக்குப் பலனளித்ததும், அந்த ஜனநாயகத்தை ஒதுக்கி வைக்கும் சின்ன புத்தியாளராகவும் நரசிம்மராவ் இருந்திருக்கிறார் என்பதையும் புத்தகம் குறிப்பிடத் தவறவில்லை.
நரசிம்மராவின் ஏற்ற இறக்கங்களையும், குடும்ப வாழ்க்கையையும், முடிந்தவரை உண்மைக்கு மிக அருகில் நின்று சொல்ல முயன்றிருக்கிறது இந்தப் புத்தகம். அதற்காக ஏகப்படட உழைப்பைக் கொட்டியிருக்கிறார் புத்தக ஆசிரியர் வினய் சீதாபதி.
ஜெ.ராம்கியின் மொழிமாற்றம் மிக அருமை. தமிழில் நேரடியாக எழுதப்பட்ட புத்தகத்திற்கு சற்றும் குறைவில்லாத மொழியாக்கம். மொழியாக்கத்தில் பிடிவாதம் ஏதும் வைத்துக்கொள்ளாமல் விஷயத்தைச் சிதைக்காமல், வாசிப்பவனுக்கு எளிதாய் இருக்க மெனக்கெட்டிருக்கிறார். அதுவே இந்த மொழிமாற்றப் புத்தகத்தின் பலமாய் நான் கருதுகிறேன். வறண்ட நடையின்றி எழுதப்பட்டிருந்தால் ஒழிய இத்தனை பக்கங்களைத் தாண்டுதல் என்பது எனக்கு இயலாத காரியம். இலகுவாய் வாசிக்கும்படிக்குச் சிறப்பாய் மொழிபெயர்ப்பைச் செய்திருக்கிறார் ராம்கி.
நரசிம்ம ராவ் – இந்தியாவை மாற்றியமைத்த சிற்பி.
மூலம் – வினய் சீதாபதி
தமிழில் – ஜெ. ராம்கி
கிழக்கு பதிப்பகம்.
விலை – 400 ரூபாய்
தனது வாழ்க்கையில் பெரும் பகுதியைப் பயணத்தில் கழிக்கும் ஒருவர் கண்ணையும் காதையும் திறந்து வைத்துக்கொண்டு தான் பெற்ற அனுபவங்களை அதிலும் குறிப்பாய்த் தனக்கு வாகனம் ஓட்டிட வந்தவர்களின் ஊடாகப் பெற்ற அனுபவங்களை ‘வலவன் ட்ரைவர் கதைகள்’ என்ற பெயரில் கதைகளாக எழுதியுள்ளார். ‘வலவன்’ என்ற வார்த்தை பச்சைத் தமிழர்களுக்குப் புரியாமல் போய்விடும் ஆபத்து இருப்பதால் ட்ரைவர் கதைகள் என்பதையும் சேர்த்துச் சொல்ல வேண்டிய நிலை.
மொத்தமே 10 கதைகள்தான். ஆனால், அவை தரும் வாசிப்பின்பம் அலாதியானது. ஒரு வலுவான சிறுகதைக்கு உரிய அனுபவங்களை அழகான கதைகளாக்கியுள்ளார் சுதாகர் கஸ்தூரி.
பெரும்பாலும் குறிப்பிட்ட இன மக்களெனில் இப்படித்தான் இருப்பார்கள் என்ற மனவார்ப்பு நம்மிடம் இருக்கிறது. பல சமயங்களில் அவை தவறாகவே இருக்கின்றன என்றாலும் அதை ஒத்துக்கொள்ள நமது ஈகோ இடம் கொடுப்பதில்லை. வாகன ஓட்டிகளிடம் சண்டை போடுபவர்களில் பெரும்பான்மையோர் உண்மையைச் சொன்னால் ஈகோவால் உந்தப்பட்டதாலேயே அடித்துப் பேசியிருப்பார்கள்.
ஓட்டுநர்களின் நம்பிக்கைகள் ஜாதி, மத இன வேறுபாடற்றது என்பதை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. பெரும்பாலான ஓட்டுநர்களுக்கு அவர்களின் வாழ்க்கையில் மிக மோசமான, திகிலான, சொன்னால் நம்ப முடியாத அனுபவங்கள் இருந்தே தீர்கின்றன. அவை தரும் பதட்டம், அந்த அனுபவத்தை மீண்டும் சந்திக்க நேர்கையில் அவர்கள் வினோதமாக நடந்து கொள்வது ஆகியவற்றை சுதாகர் கஸ்தூரி மிக அருமையாக எழுத்தில் கொண்டு வந்திருக்கிறார்.
ஓட்டுநர்களாக ஆனவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு அவர்கள் விரும்பி ஏற்றுக்கொண்ட தொழிலாக இருப்பதில்லை. உயிர் பிழைத்துக்கிடக்க, ஊரில் இருந்த / இருக்கும் பிரச்சினைகளில் இருந்து தப்பிக்க அல்லது இதைத்தவிர வேறு எதுவும் தெரியாமல் இத்தொழிலுக்கு வந்தவர்களே அதிகம்.
இந்தியாவின் நீள, அகலங்களை, அவற்றைக் கடக்கும் வழியில் காணும் காட்சிகளை, எழுத்திலேயே காண்பிக்க முடிகிறது சுதாகர் கஸ்தூரிக்கு. நல்ல குளிர்ப் பிரதேசப் பயணத்தை விவரிப்பதாகட்டும், குண்டும் குழியுமான சாலையில் நடக்கும் பயணமாகட்டும், கசகசவென வேர்த்துக்கொட்டும் சூழலாகட்டும், ஒரு தாபாவில் உணவருந்தும் காடசியைச் சொல்வதாகட்டும், எல்லாவற்றையும் எழுத்திலேயே கண்ணில் கொண்டுவர முடிகிறது சுதாகர் கஸ்தூரியால்.
மும்பையிலிருந்து வெளியூர்ப் பயணத்திற்காக காரில் வெளியேறுவது என்பதே பெரிய சோதனையாய் இருக்கும்போலத் தெரிகிறது. பெரும்பாலான கதைகளில் இதுவே முக்கிய விஷயமாய் இருக்கிறது.
வெறும் ஓட்டுநர்தானே என அலடசியப்படுத்திவிட முடியாதபடிக்கு கல்லூரியின் முன்னாள் பேராசிரியர்களையும் காலம் ஓட்டுநர்களாக்கி விடுகிறது.
சில சமூக கலாசார பழக்க வழக்கங்களையும் போகிற போக்கில் சொல்லிச் செல்லும் சுதாகர், அவை குறித்து தனது கருத்துக்களாக எதையும் சொல்வதில்லை.
எல்லாம் சுயநலமே என எண்ணும் ஒருவருக்கு, பசியால் அழும் குழந்தைக்கு முகம் அறியாப் பெண் தாயெனப் பரிந்து பாலூட்டும் கணத்தில் மனம் உடைகிறது. சோட்டாணிக்கரா எவ்வளவு தூரம் என அம்மையைத் தரிசிக்க புறப்படுகிறார் ஒருவர். கண நேரத் தரிசனங்கள் நமது முன் முடிவுகளை, அகந்தையை எப்படி அழித்து விடுகிறது என்பதை அழகாகச் சொல்கிறார், அம்ம கதையில்.
இன்றைய அவசர உலகில், அதுவும் பெண் குழந்தைகளுக்கு எதிரான சூழ்நிலை நிலவும் இந்த நேரத்தில், குழந்தைகளை நேசிக்கும், தமிழ் கற்றுக் கொடுக்கும் ஒரு ட்ரைவர், பொய் சொல்லும் வியாதியால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு குழந்தையின் பொய் எப்படி ஒரு டிரைவரின் சாவுக்கு காரணமாகி விடுகிறது என்பதை ஆதிமூலம் கதையில் சொல்லிச் செல்கிறார்.
கவரிமான் கதையில் வரும் டிரைவரின் வாழ்க்கை தமிழகத்தில் ஒரு சில ஜாதிகளில் இருப்பதை அறிந்திருக்கிறேன். அண்ணன் செருப்பு வீட்டில் இருந்தால் தம்பி வீட்டுக்குள் நுழைய மாட்டார் என ஒரு கலாசாரம். இந்தக் கதையில் சாதியின் கட்டுமானத்தை எதிர்க்க இயலாத, அதே சமயம் தனது மனைவியைத் தன்னுடன் அழைத்துக்கொள்ள முடியாத பொருளாதாரச் சூழலில் இருக்கும் ஒருவன் மனதில் புழுங்கி அழும் ஒரு கதை.
வாடிக்கையாளர்களின் கைப்பாவையாய் இருக்கும் ஓட்டுநர்களின் சொந்த வாழ்க்கையில் குடும்பத்திற்குக் கொடுக்கும் எந்த வாக்குறுதியையும் நிறைவேற்ற முடியாமல் போகிறது. மகள் பரிசு வாங்குவதை நேரில் காண இயலாத் துக்கத்துடன் முடிகிறது செண்பகாவின் அப்பா.
தந்தையானவன் கதையில், வீட்டிலிருந்து ஓடி வந்துவிடும் ஒருவனை ஒரு பெரியவர் எப்படி தந்தையானவனாய் இருந்து காக்கிறார் என்பதையும், அவருக்கும் வளர்ப்பு குழந்தைக்குமான உறவையும் மிக அழகாய் விவரிக்கிறார்.
மிஸ்ராஜி – நமது பொதுப்புத்தி ஐடி கம்பெனிகளில் வேலை செய்பவர்களை எப்படி நினைக்கிறது என்பதை மிஸ்ராஜி மூலமாய்ச் சொல்கிறார். ஒவ்வொரு விஷயத்திற்கும் இன்னொரு பக்கமும் இருக்கும் என்பதை நாம் அறிவதில்லை அல்லது அறிய விரும்புவதில்லை என்பதைச் சொல்லிச் செல்கிறார்.
கறை – தான் செய்யாத தவறென்றாலும், குற்ற உணர்ச்சி வினோதமான பழக்கங்களைக் கொண்டு வருகிறது. காரைக் கழுவிக்கொண்டு இருக்கிறான் முகேஷ்.
லடசுமணன் – தன தந்தையின் இன்னொரு மனைவியை, அவரின் குழந்தையைத் தன் குழந்தையாய் வளர்க்கும் ஒருவரின் கதை. டிரைவரின் கதையில் திவச மந்திரங்களும், விளக்கங்களும், அவற்றைக் கதையில் கச்சிதமாய்ப் பொருத்திய விதமும் அழகு.
ஹரிசிங் – காலிஸ்தான் தீவிரவாதியாய் இருந்து தலைமறைவாய் இருந்துவிட்டு, மீண்டும் காலிஸ்தான் தீவிரவாதியாக மாறும்நேரத்தில் சரியான வழிக்குச் செல்லும் ஒரு சர்தாரின் கதை.
தனது அனுபவங்களை நல்ல கதை சொல்லியான சுதாகர் கஸ்தூரியால் இயல்பாக அருமையான கதைகளாக்கித் தர முடிந்திருக்கிறது. டிரைவர் கதைகள்தானே என தாண்டிச் செல்ல முடியாத வாழ்வியல் கதைகள் இவை.
நல்ல வாசிப்பின்பத்திற்கும், நம் வாழ்க்கையை அனுபவங்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கவும் இந்தப் புத்தகத்தில் நிறைய இருக்கிறது.
