Posted on Leave a comment

துரதிர்ஷ்டக் கப்பல்: லெபானான் வெடிவிபத்து | தமிழில்: ஜெயகுமார் ஸ்ரீனிவாசன்

தெளிவான சட்டதிட்டங்கள் அற்ற, உடனடியாக முடிவெடுக்கும் திறனும் அற்ற ஒரு அரசாங்கம். இந்த அரசின் தலைமைப் பொறுப்பும் இப்படியே. இப்படிப்பட்டவர்கள் எவ்வளவு பெரிய பேராபத்தைத் தங்கள் நாட்டுக்குக் கொண்டுவர முடியும் என்பதை உணர்த்திய துரதிருஷ்ட சம்பவமே லெபனான் துறைமுகத்தில் நடந்த வெடிவிபத்து. Continue reading துரதிர்ஷ்டக் கப்பல்: லெபானான் வெடிவிபத்து | தமிழில்: ஜெயகுமார் ஸ்ரீனிவாசன்

Posted on Leave a comment

லடாக்கின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ஜம்யங் செரிங் நேம்ஜியலின் நாடாளுமன்ற உரை

சிறப்புக் கட்டுரை

காஷ்மீரில் 370ம் பிரிவு திரும்பப் பெறப்பட்டது. அதை வரவேற்று நாடாளுமன்றத்தில் லடாக்கின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் ஜம்யங் செரிங் நேம்ஜியல் (Jamyang Tsering Namgyal Namgyal) 6-ஆகஸ்ட்-2019 அன்று ஆற்றிய உரை:

(Photo credit: LiveMint)
“பண்டிட் ஜவாஹர்லால் நேருவின் தவறான முடிவினால் நேர்ந்த பிழையை இன்றைய அரசாங்கம் சரிசெய்துள்ளது. அதை நாங்கள் வரவேற்கிறோம். இங்கே பேசிய பலரும் லடாக்கிலே, கார்கிலிலே என்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் அவர்களுக்கெல்லாம் லடாக் என்றால் என்னவென்று தெரியுமா? கார்கில் என்றால் என்ன என்று தெரியுமா? இவற்றின் முழு விவரம் தெரியுமா?

இப்படிப் பேசிய பலரும் லடாக்கைத் தூக்கி ஓரமாகப் போட்டிருந்தார்கள். அங்கே உண்மையில் என்ன நடந்தது, என்ன நடக்கிறது என்று கொஞ்சம் கூடக் கவலைப்படவில்லை. இதே நாடாளுமன்றத்தில், லடாக்கில் புல் கூட முளைப்பதில்லை என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். லடாக்கின் மொழி, உணவு, கலாசாரம், வேலைவாய்ப்பு, வாழ்க்கை முறை எல்லாம் அவர்களுக்குத் தெரியுமா? லடாக்கைக் குறித்துப் பேசிய அவை உறுப்பினர்களில் எத்தனை பேர் நேரில் லடாக்கை பார்த்திருக்கிறார்கள்? அவர்களுக்குத் தெரிந்த லடாக்கெல்லாம் புத்தகங்களில் வாசித்த லடாக் மட்டுமே.
லடாக் கடந்த 71 வருடங்களாக யூனியன் பிரதேசமாக மாற போராடிக்கொண்டிருக்கிறது. 1948ல் உருவான லடாக் ஜனசங்கத்தின் தலைவர், நேருவிடம் லடாக்கை, தனி யூனியன் பிரதேசமாக மாற்ற கோரிக்கை வைத்தார். அந்த கோரிக்கையில் லடாக்கை யூனியன் பிரதேசமாக மாற்றுங்கள் அல்லது இந்தியாவின் இதர பகுதிகளோடு இணையுங்கள்; ஆனால் ஜம்மு காஷ்மீரோடு மட்டும் இணைத்து விடாதீர்கள் என்று கோரியிருந்தார். அன்றைய நேரு அரசாங்கம் எங்கள் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்பது மட்டுமல்ல, அதைப்பற்றி யோசிக்கக்கூட தயாராக இல்லை.
காஷ்மீரத்தோடு சேர்த்ததால்தான் எங்கள் மொழி, வாழ்க்கை, கலாசாரம், வளர்ச்சி எல்லாம் தடைபட்டுப்போனது. பெரு மரியாதைக்குரிய டாக்டர் ஷ்யாமா பிரசாத் முகர்ஜி, ஜம்மு காஷ்மீருக்குத் தனி அந்தஸ்து கொடுப்பதை எதிர்த்ததோடு, லடாக் ஜம்மு காஷ்மீரோடு இணைக்கப்படக்கூடாதென்றும் போராடினார். அவரை நாங்கள் இன்று நன்றியோடு நினைவுகூர்கிறோம்.
இன்னொன்றையும் மறந்துவிடாதீர்கள். பாகிஸ்தானோடு நடந்த அனைத்துப் போர்களிலும் லடாக் தனது பங்களிப்பையும் பலிதானத்தையும் இந்திய நாட்டிற்காக வழங்கியுள்ளது. 1948, 1972 மற்றும் 1999 வருடங்களில் நடந்த அனைத்துப் போர்களிலும் லடாக் மக்கள் தங்கள் இன்னுயிரை அளித்திருக்கிறார்கள். இதற்குக் காரணம் லடாக்கியர்கள் இந்தியாவைத்தான் தனது நாடாகக் கருதினார்கள். தங்களை இந்தியர்களாகத்தான் கருதினார்கள். இந்தியாவுக்கே தங்கள் வாழ்வையும் சாவையும் அர்ப்பணிக்க ஆசைப்பட்டார்கள். ஆனால் எங்கள் விருப்பத்திற்கு மாறாக வலுக்கட்டாயமாக ஜம்மு காஷ்மீரோடு இணைக்கப்பட்டோம்.
மரியாதைக்குரிய காஷ்மீரைச் சேர்ந்த நாடாளுமன்ற உறுப்பினர், சட்டப்பிரிவு 370 மற்றும் 35 ஏ இவற்றை நீக்குவதால் என்னாகிவிடும் என்று கேட்டார். இதற்கு என்னுடைய பதில், இந்தச் சட்ட பிரிவுகள் நீக்கத்தால் மக்களுக்குச் சேரவேண்டிய பணத்தை, இரு குடும்பங்கள் மட்டுமே பிடுங்கித் தின்பது நிற்கும். மற்றும் ஜம்மு, காஷ்மீர், லடாக் ஆகியவை வளர்ச்சி பெறும். அதே உறுப்பினர்கள் இனி கார்கில் என்ன ஆகும் என்றெல்லாம் கவலை தெரிவித்தனர். ஆனால் கார்கிலின் 70% மக்கள் யூனியன் பிரதேசமாக ஆவதை முழு மனதுடன் வரவேற்கிறார்கள். 2014 தேர்தல் அறிக்கையிலேயே யூனியன் பிரதேசமாக மாற்றுவதை சேர்க்கச் சொல்லியிருந்தோம். 2019 தேர்தல் அறிக்கையிலும் இதே கோரிக்கையைச் சேர்க்க வைத்தோம்.
கார்கில் மற்றும் லடாக்கின் ஒவ்வொரு கிராமத்தின் ஒவ்வொரு வீடுகளிலும் (பெளத்தர்கள், கிறித்தவர்கள், இஸ்லாமியர்கள் என்ற பாகுபாடில்லாமல் அனைவரிடமும்) சென்று யூனியன் பிரதேசமாக ஆவதின் அவசியத்தையும், நன்மையையும் எடுத்துச் சொல்லியிருந்தோம். அவர்கள் அனைவரும் ஒருமனதாகவும் முழுமனதாகவும் இதுவரை லடாக் பகுதியிலிருந்து தேர்வான பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் காட்டிலும் அதிகபட்ச வாக்குவித்தியாசத்தில் என்னை அவைக்கு அனுப்பிவைத்துள்ளனர். மக்கள் பாரதப் பிரதமர் திரு. மோதியை முழுமையாய் நம்பினார்கள். இந்தத் தனி யூனியன் பிரதேசத்து அறிவிப்பை முழுமனதுடன் வரவேற்கின்றனர்.
கார்கிலைப் பற்றிப் பேசும் அவை உறுப்பினர்களுக்கு கார்கிலைப் பற்றி என்ன தெரியும்? நாடாளுமன்ற கூட்டுக் குழு ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீருக்குச் சென்றனர். மதிப்பிற்குரிய உள்துறை அமைச்சர் திரு ராஜ்நாத் சிங் லே வந்திருந்தார். அப்போது அவர் கேட்ட ‘உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?’ என்ற கேள்விக்கு, லடாக்கைத் தனி யூனியன் பிரதேசமாக மாற்றுங்கள் என்பதே எங்கள் கோரிக்கையாக இருந்தது. வேறு என்ன வேண்டும் என்ற கேள்விக்கு, ‘லடாக்கைத் தனி யுனியன் பிரதேசமாக மாற்றுவது மட்டுமே எங்கள் கோரிக்கை; வேறு எதுவும் வேண்டாம்’ என்றோம். லடாக்கின் அனைத்து மத அமைப்புகள் மற்றும் அரசியல் கட்சிகள் அனைவரும் ஒரே குரலில் லடாக்கைத் தனி யூனியன் பிரதேசமாக ஆக்க கையெழுத்திட்டு மனு அளித்தோம். இந்த மனுவில் காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட அனைத்துக் கட்சிகளும் கையெழுத்திட்டிருந்தன. ஆனால் ஜனநாயகம் பேசும் காங்கிரஸ் என்ன செய்தது? அம் மனுவில் கையெழுத்திட்ட காங்கிரஸ் தலைவர்களை உடனடியாக கட்சியிலிருந்து நீக்குவதாக அறிவிப்பு வெளியிட்டது. இதுதானா உங்கள் ஜனநாயகம்? இதுதானா உங்கள் பேச்சுரிமை?
நேற்று (5-8-2019) காலை 11 மணியிலிருந்து சபை உறுப்பினர்கள் பேசுவதைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். இந்த சட்டப்பிரிவுகளை நீக்குவதால் காஷ்மீர மக்களின் நிலைமை என்னாகும், அவர்களின் உரிமை என்னாகும் எனத் தொண்டை கிழிய கத்திக்கொண்டிருந்தனர். இந்த அவை மூலமாக அப்படிப் பேசுபவர்களைப் பார்த்துக் கேட்கிறேன். அவர்கள் மூலமாய் ஜம்மு காஷ்மீரத்தை ஆட்சி செய்பவர்களைப் பார்த்துக் கேட்கிறேன். இந்திய அரசாங்கத்திடம் இருந்து வரும் பணம் ஜம்மு, காஷ்மீர் மற்றும் லடாக்கிற்கான பணம். ஆனால் நீங்கள் லடாக்கின் வளர்ச்சிக்கு என்ன செய்தீர்கள்? லடாக்கிற்கான பணத்தையும் சேர்த்து காஷ்மீருக்குச் செலவு செய்தீர்கள். இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
அடுத்ததாக, ஜம்மு மற்றும் காஷ்மீரத்திற்கு இரு தலைநகரங்கள். குளிர்காலத் தலைநகரம் மற்றும் கோடைகாலத் தலைநகரம். அதில் லடாக்கிற்கான பிரதிநிதித்துவம் என்ன என்பதைப் பாருங்கள். தலைமைச் செயலகத்தில் 1000 வேலை வாய்ப்புகள் உருவாகிறதெனில் காஷ்மீரிகள் எடுத்துக்கொண்டது போக, ஜம்மு மக்கள் சண்டையிட்டுப் போராடிப் பெற்றுக் கொண்டது போக, மீதம் உள்ளதில் எத்தனை இடங்கள் லடாக்கிகளுக்கு தந்தீர்கள். இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
திரு அத்னான் என்ற உறுப்பினர் மத்தியப் பல்கலைக்கழகம் குறித்துப் பேசினார். காஷ்மீரிகளுக்கு ஒன்றும், போராடிப் பெற்ற ஜம்மு மக்களுக்கு ஒன்றும் கிடைத்தது. ஆனால் லடாக்கிற்காக, நான் மாணவர்கள் தலைவனாக, அனைத்து மாணவர்களையும் ஒன்றுதிரட்டி தலையில் கருப்புத் துணி கட்டிக்கொண்டு ஒரு பல்கலைக்கழகம் வேண்டுமெனப் போராடினேன். கொடுத்தீர்களா? இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
இப்போது லடாக்கின் வளர்ச்சியைப் பற்றிக் கவலைப்படும் காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள், முதலமைச்சராக இருந்தபோது லடாக்கின் வளர்ச்சிக்காக என்ன செய்தீர்கள்? புதிய மாவட்டங்களைப் பிரிக்கும்போதும் பாதி காஷ்மீருக்கும் மீதி ஜம்முவிற்கும் கொடுத்தீர்கள். லடாக்கிற்கு என்ன கொடுத்தீர்கள்? இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
வரிவடிவமே இல்லாத காஷ்மீர மொழிக்கு அந்தஸ்து கொடுத்தீர்கள். ஜம்முவின் மொழிக்கும் அந்தஸ்து கொடுத்தீர்கள். ஆனால் வரிவடிவமும், பேச்சு வடிவமும் கொண்ட தனித்துவம் கொண்ட லடாக்கிய மொழிக்கு இன்றுவரை மொழி அந்தஸ்து கொடுக்கவில்லை. இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
உறுப்பினர்கள் அனைவரும் மதச்சார்பின்மை, மற்றும் மக்களாட்சி குறித்துப் பேசினார்கள் . அது குறித்தும் நான் பேச விரும்புகிறேன். சட்ட பிரிவு 370 இருக்கும் தைரியத்தில் காஷ்மீரப் பண்டிட்டுகளை இரவோடு இரவாக அடித்து விரட்டினீர்களே, இதுவா உங்கள் மதச்சார்பின்மை? இதுவா உங்கள் சம உரிமை?
அவை உறுப்பினர் ஒருவர் சொல்கிறார், லடாக்கில் இஸ்லாமியர்களின் மக்கள் தொகை அதிகமுள்ளது, அவர்களின் நிலை என்னாகும் எனக் கவலைப்படுகிறார். நான் சொல்கிறேன், இதே சட்டப் பிரிவுகளைத் தவறாகப் பயன்படுத்தித்தான் லடாக்கிய பெளத்தர்களைப் படுகொலை செய்து, திட்டமிட்டே இஸ்லாமியர்களின் எண்ணிக்கை உயரும்படி செய்தீர்கள். இதுவா உங்கள் செக்யூலரிசம்?
இந்த இரு குடும்பங்கள், நான் சொல்கிறேன், அவர்கள் ஆட்சி செலுத்தவில்லை, ராஜாங்கம் நடத்தினார்கள்! இதே குடும்பம், 1979ல், லடாக்கை இரு பகுதிகளாகப் பிரித்தது. பெளத்தர்கள் மெஜாரிட்டியுடன் லே மாவட்டம், இஸ்லாமியர்கள் மெஜாரிட்டியுடன் கார்கில் மாவட்டம் எனப் பிரித்தீர்கள். லடாக்கிய சகோதரர்களுக்குள் சண்டையை மூட்டிவிட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறீர்கள். இதுவா உங்கள் சம உரிமை? இதுவா உங்கள் செக்யூலரிசம்?
இங்கு அமர்ந்துகொண்டு கார்கிலில் முழு அடைப்பு எனச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். உங்களுக்கு யார் சொன்னது கார்கிலில் முழு அடைப்பு என? புரிந்து கொள்ள முயற்சி செய்யுங்கள்! நானிருக்கிறேன், லடாக்கிலிருந்து வந்திருக்கிறேன். எந்தப் புத்தகத்தையும் பத்திரிகைகளையும் படித்துவிட்டுப் பேசிக்கொண்டிருக்கவில்லை. கள நிலவரத்தை நான் லடாக்கியனாகப் பேசுகிறேன். நீங்கள் லடாக்கிலிருந்து வரவில்லை. நான் வந்திருக்கிறேன். இதுவரை நீங்கள் பேசி நாங்கள் கேட்டோம். இன்று நாங்கள் பேசுகிறோம், நீங்கள் கேளுங்கள். சௌகரியமாக அமர்ந்து கேளுங்கள்.
இவர்கள் அனைவரும் ஒரு சாலையையும், மார்கெட்டையும் கார்கில் என நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். சகோதரரே, உங்களுக்கு கார்கிலைப் பார்க்க வேண்டுமெனில் சம்ஸ்கர் செல்லுங்கள், வாகா முல்கோட் செல்லுங்கள், ஆர்யன் பள்ளத்தாக்கிற்குச் செல்லுங்கள், த்ஸ்தி கர்கோன்னைப் பாருங்கள். 70 சதவீதப் பகுதிகளும், மக்களும் இந்த முடிவிற்கு வரவேற்பு அளிக்கின்றனர். இந்தச் சட்டத்திருத்தத்திற்கு நன்றி சொல்கின்றனர். கார்கிலில் இன்று நடப்பதாகச் சொல்வதெல்லாம் உண்மையில் நடக்கவில்லை, இங்கிருப்பவர்கள் அங்கே தொலைபேசி மூலம் பேசிச் செய்ய வைக்கின்றனர். அவர்களுக்கே தெரியாது தாம் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறோம் என. கார்கில் மக்கள் தங்கள் நலனைக்குறித்து யோசிக்க வேண்டும், இங்கிருந்து உத்தரவு கொடுப்பவர்களின் பேச்சுக்களைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கக்கூடாது.
ஜன சங்கத்தின் நிறுவனர் டாக்டர் ஷியாமா பிரசாத் முகர்ஜி ஒரு தீர்மானம் எடுத்தார். ஒரு நாட்டில் இரு அரசு, இரு அடையாளங்கள், இரு தலைமைகள் இருத்தல் கூடாது, கூடாது, கூடாது என. இதே சங்கல்பத்துடன் நான் கர்வத்துடன் சொல்கிறேன், இவர்களுக்கே தெரியாது, இதுவரை லடாக்கியர்கள் என்ன செய்திருக்கிறார்கள் என. இவர்கள் இன்றைக்கு ‘எங்கள் கொடி போகிறது’ என ஒப்பாரி வைக்கிறார்கள். சகோதரா, லடாக்கியர்கள் 2011லேயே உங்கள் கொடியை அகற்றிவிட்டோமே, லடாக் ஹில் அட்டோனமஸ் டெவலப்மெண்ட் கவுன்சில் சேர்மன் , கவுன்சிலர், டெப்டி மினிஸ்டர் ஒரு தீர்மானம் செய்து ஜம்மு காஷ்மீர் கொடியை அகற்றிவிட்டு இந்திய மூவர்ணக் கொடியை அல்லவா பயன்படுத்தி வருகிறோம்! ஏனெனில் நாங்கள் இந்தியாவின் பகுதியாகவே இருக்க விரும்புகிறோம். இதுதான் லடாக்.
நான் இரு குடும்பங்களைப் பற்றிப் பேசி வருகிறேன். காஷ்மீரின் கௌரவம் காஷ்மீரின் கௌரவம் என தண்டோரா அடித்துக்கொண்டிருக்கிறார்களே, அவர்கள் சமாதானம் பேசுபவர்களல்ல. அவர்கள்தான் பிரச்சினையே. அந்தப் பிரச்சினை முடிவுக்கு வருகிறது. காஷ்மீர் தனது பாட்டன் சொத்து என்ற திமிரில் அவர்கள் அதிகார போதையிலிருக்கிறார்கள். அப்படி இல்லை, இல்லவே இல்லை.
எனது உரையை முடிக்கும் முன்னர் இந்திய அரசுக்கும், மதிப்பிற்குரிய பாரதப் பிரதமர் நரேந்திர மோதி அவர்களுக்கும், அமித்ஷா ஜி அவர்களுக்கும், மற்றும் இந்தக் கூட்டணியில் இருப்பவர்களுக்கும், கூட்டணியில் இல்லாமல் இந்த சட்டத் திருத்தத்துக்கு ஆதரவு தெரிவிக்கப் போகிறவர்களுக்கும் எனது முழு நன்றியை லடாக்கியர்கள் சார்பாகத் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன். ஏனெனில், இந்திய சரித்திரத்தில் முதன்முறையாய் லடாக்கியர்களின் தேவைகளை, எண்ணங்களை இந்த அரசு கேட்கிறது. கார்கிலிலும், சீனத்தை ஒட்டியுள்ள பகுதியிலும் கஷ்டங்களை அனுபவிக்கும் லடாக்கியர்களின் கஷ்டங்களை இந்த அரசு புரிந்துகொள்கிறது.
இந்தச் சட்டத்தை நாங்கள் வரவேற்கிறோம். இதற்குப் பின்னரும் குழப்பத்தில் இருப்பவர்களுக்கு ஒன்று சொல்லிக்கொள்கிறேன். நாட்டின்மீது அன்பிருப்பின் அதை வெளியில் சொல், யாருக்காகவும் காத்திருக்காதே. கர்வத்துடன் சொல் ஜெய் ஹிந்த்! அபிமானத்துடன் சொல், நாங்கள் இந்தியர்கள் என!”
தமிழில் மொழிபெயர்த்தவர்: ஜெயகுமார் ஸ்ரீனிவாசன்
Posted on Leave a comment

நரசிம்மராவ் என்னும் பாதி சிங்கம் – புத்தக விமர்சனம் | ஜெயக்குமார் ஸ்ரீனிவாசன்

இந்தப் புத்தகத்தைக் கிட்டத்தட்ட ஓராண்டாக வைத்திருக்கிறேன். இருமுறை வாசிக்க ஆரம்பித்துச் சில பக்கங்களிலேயே நிறுத்திவிட்டேன். முக்கியமான காரணம், பொதுவாக வாழ்க்கை வரலாறுகள் தரும் இனம் புரியாச் சலிப்பு மற்றும் வறண்ட எழுத்து. அடுத்து, புத்தகத்தின் பக்கங்களின் எண்ணிக்கை தரும் மலைப்பு. அதோடு, மொழிமாற்ற புத்தகங்களின் மீதான அவநம்பிக்கை.

ஆனால், இந்தப் புத்தகத்தை நான் வாங்கியதே, நான் கண்ட, எனக்குத்தெரிந்த, நான் புரிந்து வைத்திருக்கும் நரசிம்மராவுக்கும், ஆராய்ச்சி செய்து எழுதப்பட்ட நரசிம்மராவுக்குமான இடைவெளியைத் தெரிந்துகொள்ளவே. அந்த வகையில் வாசித்து முடிக்கையில் இந்தப் புத்தகம் என் எதிர்பார்ப்பை நிறைவேற்றியிருந்தது.

நரசிம்மராவின் இறுதிச்சடங்கிலிருந்து புத்தகம் துவங்குகிறது. காங்கிரஸ் கட்சியின் கோர முகத்தையும், நேருவின் இன்றைய பரம்பரையின் கேவலமான முகத்தையும் தோலுரித்துக் காட்டுகிறது காங்கிரஸ் கட்சியின் முன்னாள் தலைவரின், இந்திய முன்னாள் பிரதமரின் சடலத்திற்கு நேரும் அவமானம். டெல்லியில் இறுதிச்சடங்கு செய்யக்கூடாது என சோனியாவின் கண்ணசைவுக்கு இணங்கச் சொல்லப்பட்டு, காங்கிரஸ் கட்சியின் அலுவலகத்திற்குள் பொதுமக்கள் அஞ்சலிக்குக்கூட அவரது பூத உடலை வைக்க விடாமல், ஹைதராபாத்திற்குத் துரத்திய செயல், இந்திய அரசியலில் மிகக் கேவலமான பக்கங்கள். அதைவிடக் கொடுமையாக, நரசிம்மராவ் இறப்பதற்கு 10 நாட்களுக்கு முன்னரே, அவர் இறந்தால் எங்கு இறுதிச் சடங்குகளைச் செய்வதாக உத்தேசம் எனக் கேட்கும் அளவிற்கு, மனிதாபிமானம் அற்ற, சீழ்பிடித்த மனநிலையில் சோனியாவும் அவரது சகாக்களும் இருந்ததை இந்தப் புத்தகம் விவரிக்கிறது.

நரசிம்மராவின் ஆட்சிக்காலத்தில் நான் கல்லூரியில் இருந்தேன். அரசியலின் அரிச்சுவடியைத் தெரிந்துகொள்ள முயன்றுகொண்டிருந்தேன். விரும்பியோ விரும்பாமலோ, கர சேவை, பாபர் மசூதி (சில பத்திரிகைகளில் சர்ச்சைக்குரிய கட்டிடம்) பிரச்சினை, டெல்லி இமாம் புஹாரியின் சவடால்கள், நான் படித்த பல்கலையின் அருகிலிருந்த திண்டுக்கல்லில் நடந்த ஹிந்து முஸ்லீம் மோதல்கள், இந்தியா தங்கத்தை அடகு வைத்த செய்திகள், வாயே பேசாமல் ஒரு பிரதமர், நரசிம்மராவைக் குறித்த கேலிச்சித்திரங்கள் குறித்த செய்திகள் எல்லாம் கண்ணில் படும். ஆனால் இதில் நமக்கு என்ன இருக்கிறது என்ற மிஸ்டர் பொதுஜனமாகத்தான் இருந்தேன்.

ஹிந்து இயக்கங்கள் நடத்திய ஹிந்து விழிப்புணர்வு முகாம்களில் கலந்துகொண்ட காலங்களில் நரசிம்மராவின் திறந்த பொருளாதாரம் கிழக்கிந்திய வாணிப கம்பெனி நம்மை அடிமையாக்கியதைப்போல மீண்டும் நம்மை அடிமையாக்கிவிடும் என ஒரு சொற்பொழிவாளர் விளக்கியதைக் கேட்டிருக்கிறேன். ஆனால், அவை அர்த்தமற்ற பயங்கள் எனப் புரிய வாஜ்பாய் அவர்களின் ஆட்சி வரவேண்டியிருந்தது. குஜராத்தில் நடந்த பாஜக ஆட்சி குறித்துத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியிருந்தது. பின்னர்தான் நரசிம்மராவின் முக்கியத்துவம் புரியத் தொடங்கியது.

இடதுசாரிகள் நாட்டில் எந்த வித நல்ல மாற்றத்தையும் நடத்தவிடாமல் முட்டுக்கட்டை போட்டுக்கொண்டிருந்த காலத்தில் நரசிம்மராவின் பொருளாதாரச் சீர்திருத்த சாதனைகள் எல்லாம் மலைக்க வைப்பவை.

வாயைத்திறந்து பேசுங்க என அப்போதைய எதிர்க்கட்சிகளும், சில ஆளும்கட்சி உறுப்பினர்களும் கதறியிருப்பார்கள் என்பதை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. ஆனால், வாயைத்திறந்து பேசிக்கொண்டிருந்தால் பதில் மட்டுமே சொல்லிக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதை நரசிம்மராவ் உணர்ந்திருந்தார்.

நரசிம்மராவ் தன் அரசியல் வாழ்க்கையில் சிங்கம், நரி மற்றும் எலியாக இருந்திருக்கிறார் என்பதையும், எந்தெந்தச் சூழலில் எந்தெந்த அவதாரம் எடுத்தார் என்பதையும் மிக விரிவாய்ப் பேசுகிறது இந்நூல். கிட்டதட்ட அரசியல் சாணக்கியராய் நரசிம்மராவ் இருந்தார் என வெற்றுப்புகழாரமாய் இன்றி அவரது சாணக்கியத்தனங்களை நிகழ்வுகள் வாரியாய்ப் பட்டியலிடுகிறது இந்நூல்.

ஜெனிவாவில் பாக்கிஸ்தான் இந்தியாவிற்கு எதிராய் காஷ்மீர் குறித்துக் கொண்டு வரவிருந்த தீர்மானத்திற்குப் பதில் சொல்ல எதிர்க்கட்சியைச் சேர்ந்த அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் அவர்களை அனுப்பும் அளவு எதிர்க்கட்சியினருடன் நட்புறவு கொண்டிருந்தார், அந்தச் சூழலில் வாஜ்பாய் அவர்களை அனுப்பியது ஒரு ராஜதந்திரம். இப்படியான ஒரு பார்வை, நரசிம்மராவின் அமைச்சரவைத் தேர்வுகளிலும், அரசாங்க அதிகாரிகளின் தேர்விலும் காணக் கிடைக்கிறது.

நம் அனைவருக்கும், குறிப்பாய்ப் பெருவாரியான இந்தியர்களுக்கு பிரதமர் நரசிம்மராவைத்தவிர வேறு எந்த நரசிம்மராவ் குறித்தும் எதுவும் தெரிந்திருக்கவில்லை என்பதே உண்மை.

உண்மையான நரசிம்மராவ் ஒரு மிகப்பெரும் நிலச்சுவான் தாரர். சிறுவயதிலேயே உருது மற்றும் பாரசீக மொழி உள்ளிட்ட பல மொழிகளில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார்.

நில உச்ச வரம்புச் சட்டம் வந்ததும் அதை உண்மையாய் நடத்திக்காட்டிய வல்லமையாளர். தன்னிடம் இருந்த 1200 ஏக்கரில் (தத்துப்போனதால் கிடைத்த பெரிய நிலப்பங்கையும் சேர்த்து) அரசு அனுமதித்ததுபோக மீதமுள்ளதை அரசிடமே ஒப்படைக்கும் அளவு நேர்மையாளராக ஒரு காலத்தில் இருந்திருக்கிறார். நில உச்சவரம்புச் சட்டத்தின் ஓட்டைகளை அனுபவத்தில் கண்டறிந்து அவற்றை அடைத்து உண்மையான நிலச் சீர்திருத்தத்தை ஆந்திராவில் மேற்கொண்டிருக்கிறார்.

ஆந்திராவின் முதலமைச்சராய் இரு ஆண்டுகள் இருந்தவர். மேலும் பலகாலம் ஆந்திராவில் காங்கிரஸ் அமைச்சரவையில் அமைச்சராய் இருந்தவர். உண்மையைச் சொன்னால் பிரதமர் ஆகும்வரை நரசிம்மராவ் என ஒருவர் இருப்பதையே நான் அறிந்திருக்கவில்லை.

இந்தப் புத்தகம் நரசிம்மராவ் குறித்த மிகப்பெரிய திறப்பைக் கொடுத்தது என்றால் அது மிகையில்லை. அதைவிட முக்கியமாய் இந்தியாவின் மோசமான காலகட்டத்தில் ஆட்சியில் அமர்ந்து, கிடைத்த ஐந்து ஆண்டுகளில் அவர் செய்திருக்கும் சாதனைகள் மலைக்க வைக்கின்றன. பொருளாதாரம், தீவிரவாதம் ஒழிப்பு (பஞ்சாப், காஷ்மீர், வடகிழக்கு மாநிலங்கள்), அறிவியல், கல்வி மேம்பாடு, நவோதயா பள்ளிகள் துவக்கம், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியில் அக்கறை, அணுகுண்டு தயாரிக்க ஊக்கம், மன்மோகன் சிங் என்ற பொருளாதாரப் புலியை நமக்களித்தது எனப் பல நல்ல விஷயங்கள் அவர் காலத்தில் நடந்தன. ஆனால் பொருளாதாரப் புலியான மன்மோகன் பிரதமரானதும் என்ன ஆனார் என்பதையும் பார்த்தோம்.

ஒரு சிறுபான்மை அரசு முழுமையாக ஐந்தாண்டுகள் தாக்குப் பிடித்தது மிகப்பெரிய சாதனை. சொந்தக் கட்சியினரே வாய்ப்புக் கிடைத்தபோதெல்லாம் அவரை எதிர்த்தார்கள். அரசியல் எதிரிகள்/ எதிர்க்கட்சிகள் இன்னொரு புறம். இதற்கு மத்தியில் அடிக்கடி நரசிம்மராவ் ஆட்சிமீது கொண்டுவரப்பட்ட நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானங்களையும் வென்று, ஆட்சியையும் தக்க வைத்து, இந்தியாவின் பொருளாதாரத்தையும் உயர்த்தி, இந்தியா இன்றைக்குப் பொருளாதாரத்திலும், அறிவியலிலும், தொலைத்தொடர்பிலும் நாலுகால் பாய்ச்சலில் ஓடுவதற்கான முதல் அடியை எடுத்துக் கொடுத்தவர் நரசிம்மராவ்.

கிட்டத்தட்ட அந்தரத்தில் கட்டப்பட்ட கயிற்றில் சைக்கிளும் ஒட்டிக்கொண்டு, இரண்டு கையிலும் தட்டை வைத்துக்கொண்டு இக்கரையில் இருந்து அக்கரைக்குப் போய்வரும் சர்க்கஸ் வித்தைக்காரனின் நிலையே நரசிம்மராவுக்கு இருந்தது. ஆனால், அவரது நிதானம், அமுக்குளித்தனம், எதிரிகளைத் தனக்கு சாதகமாய், சூழலைத் தனக்கு சாதகமாய் மாற்றிக்கொள்ளும் திறன், சில அநியாய சமரசங்கள் என ஐந்து ஆண்டுகளாய் ஆட்சியில் இருந்திருக்கிறார்.

நரசிம்மராவுக்கு மனைவியுடன், இணைவிக்கு இணையான துணையும் உண்டு என்பது கூடுதல் தகவல். என்.டி.ராமாராவ் போல அந்திமக் காலத்தில் இல்லாமல் அவரது அரசியல் ஆரம்பக் காலத்திலிருந்தே இந்த நெருங்கிய நண்பி இருந்திருக்கிறார்.

சந்திராசாமியுடனான நரசிம்மராவின் உறவு நமக்கே தெரிந்த ஒன்றுதான். ஆனால், நரசிம்மராவ் பிரதமராவதற்கு முன்பு குற்றாலத்தில் இருக்கும் ஒரு மடத்திற்குத் தலைமை தாங்க ஒப்புதல் அளித்து, பொறுப்பை ஏற்கும் தருணத்தில் பிரதமர் ஆனார் என்பது நமக்கெல்லாம் புதிய தகவல்.

பல மொழிகளைச் சரளமாக பேசக்கூடியவர் என்பது மட்டுமே சாதாரண இந்தியனுக்கு நரசிம்மராவின் பெருமைகளில் ஒன்றாய்த் தெரிந்திருக்கிறது. ஆனால், நரசிம்மராவ் எழுத்தாளராகவும், மொழி பெயர்ப்பாளராகவும், கம்ப்யுட்டரில் நிரல் எழுதக்கூடிய அளவு கணினி அறிவைக்கொண்டவராகவும் இருந்திருக்கிறார் என்பதை இப்புத்தகம் மூலம் தெரிந்துகொள்ளலாம்.

நாட்டின் எந்தப் பகுதியிலிருந்து மக்களவைக்குப் போட்டியிடச் சொன்னாலும் அவரால் எளிதாய்ப் போட்டியிட முடிந்ததற்குக் காரணம், அவரது அசாத்திய மொழிப்புலமை. மன்மோகன் சிங் போலன்றி, மக்களால் நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட எம்பியாகவே நாடாளுமன்றத்திற்குள் நுழைந்திருக்கிறார். பிரதமரான தொடக்கத்தில் தடுமாறித்தான் போயிருக்கிறார் என்பதையும், தவறிலிருந்து பாடம் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதையும் தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது.

இஸ்ரேல் உடனான ராஜாங்க உறவுகளை முழுவதுமாக ஆரம்பிக்கும் முன்னர், யாசர் அராபத்தை இந்திய விருந்தாளியாக அழைத்ததும், யாசர் அராஃபத்தையே இந்தியா யாருடன் ராஜாங்க உறவு வைத்துக்கொள்வது என்பதெல்லாம் இந்திய இறையாண்மைக்குட்பட்ட விஷயம் எனச் சொல்ல வைத்ததிலும் இருக்கிறது அவரது சாணக்கியத்தனம்.

அரபுநாடுகளுடனான உறவையும் கெடுத்துக்கொள்ளாமல் வாஷிங்டனுக்கு செல்லும் வழியான இஸ்ரேலின் டெல் அவிவ் உடனும் நட்பு வைத்துக்கொள்ள வழிவகை செய்த பெருமை நரசிம்மராவையே சாரும். மேலும், இஸ்ரேலுடன் நட்பு வைத்தால் இந்திய முஸ்லிம்கள் காங்கிரஸுக்கு வாக்களிக்க மாட்டார்கள் என்ற சிந்தனை காங்கிரஸுக்கு இருந்தது எனப் படிக்கையில், காங்கிரஸ் வாக்கு வங்கிக்குக் கொடுத்த முக்கியத்துவத்தை நாட்டின் வெளியுறவுக்குக் கொடுக்கவில்லை என்பதை மீண்டும் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. மேலும், இந்திய முஸ்லிம்களை இத்தனை மதவெறியர்களாகத்தான் காங்கிரஸ் கருதி வந்திருக்கிறது. இன்றைக்கு இஸ்ரேலும் இந்தியாவும் இவ்வளவு நடப்புணர்வுடன் இருக்க முடிவதற்கு ஒரே காரணம் நரசிம்மராவினுடைய உழைப்பு.

நரசிம்மராவ் அவர்களின் பலமாக இந்தப் புத்தகம் முன் வைப்பது அவரது தவறுகளில் இருந்து பாடம் கற்றுக்கொள்ளும் தன்மையும், உள்ளொடுங்கிய தன்மையும், (இண்ட்ரோவேர்ட்), தாமரை இலை தண்ணீர் போலப் பதவியை நினைத்ததுமே. அவரது அரசியல் காலகட்டத்தில் பலமுறை அரசியலில் இருந்து ஒதுக்கப்பட்டுள்ளார். ஆனால், அதையெல்லாம் ஒரு பொருட்டாகவே கருதாமல், ஒதுக்கப்பட்ட காலங்களில் புத்தகம் எழுதும் மனநிலைக்குத் தன்னைக் கொண்டு செல்ல முடிந்திருக்கிறது அவரால். அவரது மகள் சொன்னதாக ஒரு வரி வருகிறது, அவர் ஸ்தித ப்ரக்ஞனாகவே வாழ்ந்தார் என. அதுவே உண்மையாக இருக்கவேண்டும். இன்று நாம் பார்க்கும் அரசியல்வாதிகள் ஒரு தேர்தலில் போட்டியிட இடம் தரப்படவில்லையெனில் எந்தக் கூச்சமும் இன்றி அடுத்த கட்சிக்கு தாவ அஞ்சுவதில்லை. ஆனால் நரசிம்மராவ் காங்கிரஸ்காரராகவே அரசியலை ஆரம்பித்து காங்கிரஸ்காரராகவே வாழ்ந்து மறைந்தவர்.

குடும்பத்துடன் அவருக்கான ஒட்டுதல் குறைவாகவே இருந்திருக்கிறது. அவரது மூத்த மகனால் பகிரங்கமாகவே விமர்சிக்கப்பட்டிருக்கிறார். அரசியலில் குடும்பத்தைச் சேர்க்காமல் இருந்திருக்கிறார் என்பதும் அவரது புத்திசாலித்தனத்துக்கு இன்னொரு சான்றாகக் கொள்ளலாம்.

அரசியலில் அவரைத் துரத்திய ஊழல் குற்றச்சாட்டுகளில் முக்கியமானது, எம்.பிக்களுக்கு லஞ்சம் கொடுத்த வழக்கு. ஆனால், அன்றைய அரசியல் சூழலில் நரசிம்மராவுக்குப் பதவியில் இருப்பதைவிடத் தான் முன்னெடுத்த சீர்திருத்தங்களையும், நாட்டிற்கான வளர்ச்சித் திட்டங்களையும் தொய்வின்றி நடத்தஅதிகாரத்தில் இருக்க வேண்டியது அவசியம் என்பதை உணர்ந்தே இப்படிப்பட்ட விஷயங்களுக்குத் தலை சாய்த்திருப்பார் என்றே நான் நம்ப விழைகிறேன். ஆனாலும் இந்திய அரசியல் வரலாற்றில் இது மோசமான ஒரு விஷயம் என்பதையும், அதில் நரசிம்ம ராவுக்குப் பங்குண்டு என்பதையும் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.

சோனியாவை அரசியலில் ஒதுக்கி வைத்த சாமர்த்தியசாலி என்றெல்லாம் மிகையாகப் புகழப்படுவதும் நரசிம்மராவுக்கு வழக்கமாக நடக்கும் ஆதாரமற்ற புகழுரை. ஆனால், உண்மையில் தலைமை சொன்னால் பதவியைத் தூக்கியெறிய அவர் தயாராகவே இருந்தார். காங்கிரசில் உட்கட்சி ஜனநாயகத்தை மீண்டும் கொண்டு வந்ததில் நரசிம்மராவுக்குப் பங்கிருப்பினும், அது அவரது அரசியல் எதிரிகளுக்குப் பலனளித்ததும், அந்த ஜனநாயகத்தை ஒதுக்கி வைக்கும் சின்ன புத்தியாளராகவும் நரசிம்மராவ் இருந்திருக்கிறார் என்பதையும் புத்தகம் குறிப்பிடத் தவறவில்லை.

நரசிம்மராவின் ஏற்ற இறக்கங்களையும், குடும்ப வாழ்க்கையையும், முடிந்தவரை உண்மைக்கு மிக அருகில் நின்று சொல்ல முயன்றிருக்கிறது இந்தப் புத்தகம். அதற்காக ஏகப்படட உழைப்பைக் கொட்டியிருக்கிறார் புத்தக ஆசிரியர் வினய் சீதாபதி.

ஜெ.ராம்கியின் மொழிமாற்றம் மிக அருமை. தமிழில் நேரடியாக எழுதப்பட்ட புத்தகத்திற்கு சற்றும் குறைவில்லாத மொழியாக்கம். மொழியாக்கத்தில் பிடிவாதம் ஏதும் வைத்துக்கொள்ளாமல் விஷயத்தைச் சிதைக்காமல், வாசிப்பவனுக்கு எளிதாய் இருக்க மெனக்கெட்டிருக்கிறார். அதுவே இந்த மொழிமாற்றப் புத்தகத்தின் பலமாய் நான் கருதுகிறேன். வறண்ட நடையின்றி எழுதப்பட்டிருந்தால் ஒழிய இத்தனை பக்கங்களைத் தாண்டுதல் என்பது எனக்கு இயலாத காரியம். இலகுவாய் வாசிக்கும்படிக்குச் சிறப்பாய் மொழிபெயர்ப்பைச் செய்திருக்கிறார் ராம்கி.

நரசிம்ம ராவ் – இந்தியாவை மாற்றியமைத்த சிற்பி.
மூலம் – வினய் சீதாபதி
தமிழில் – ஜெ. ராம்கி
கிழக்கு பதிப்பகம்.
விலை – 400 ரூபாய்

Posted on Leave a comment

டிரைவர்கள் சொன்ன கதைகள் | ஜெயகுமார் ஸ்ரீனிவாசன்


 அனுபவஸ்தன் சொல்றான் கேட்டுக்க என்பது நம்மூரில் நாம் அடிக்கடி கேட்கும் வசனம். நாம் தவறு செய்கையில் நமக்கு நல்லது சொல்பவர்களின் பேச்சை நாம் கேட்க நமது நலம் விரும்பிகள் சொல்வது இது. அந்த நல்லதை நாம் அனுபவித்தும் அறியலாம். பட்டுத் திருந்தியவன் சொல்வதைக் கேட்டும் திருந்தலாம். நாலு ஊர் தண்ணி குடிச்சி நல்லது கெட்டதைப் பட்டுத் தெரிஞ்சவன் சொல்வதைக் கேட்கையில் நன்றாய்த்தான் இருக்கிறது.

தனது வாழ்க்கையில் பெரும் பகுதியைப் பயணத்தில் கழிக்கும் ஒருவர் கண்ணையும் காதையும் திறந்து வைத்துக்கொண்டு தான் பெற்ற அனுபவங்களை அதிலும் குறிப்பாய்த் தனக்கு வாகனம் ஓட்டிட வந்தவர்களின் ஊடாகப் பெற்ற அனுபவங்களை ‘வலவன் ட்ரைவர் கதைகள்’ என்ற பெயரில் கதைகளாக எழுதியுள்ளார். ‘வலவன்’ என்ற வார்த்தை பச்சைத் தமிழர்களுக்குப் புரியாமல் போய்விடும் ஆபத்து இருப்பதால் ட்ரைவர் கதைகள் என்பதையும் சேர்த்துச் சொல்ல வேண்டிய நிலை.

மொத்தமே 10 கதைகள்தான். ஆனால், அவை தரும் வாசிப்பின்பம் அலாதியானது. ஒரு வலுவான சிறுகதைக்கு உரிய அனுபவங்களை அழகான கதைகளாக்கியுள்ளார் சுதாகர் கஸ்தூரி.

பெரும்பாலும் குறிப்பிட்ட இன மக்களெனில் இப்படித்தான் இருப்பார்கள் என்ற மனவார்ப்பு நம்மிடம் இருக்கிறது. பல சமயங்களில் அவை தவறாகவே இருக்கின்றன என்றாலும் அதை ஒத்துக்கொள்ள நமது ஈகோ இடம் கொடுப்பதில்லை. வாகன ஓட்டிகளிடம் சண்டை போடுபவர்களில் பெரும்பான்மையோர் உண்மையைச் சொன்னால் ஈகோவால் உந்தப்பட்டதாலேயே அடித்துப் பேசியிருப்பார்கள்.

ஓட்டுநர்களின் நம்பிக்கைகள் ஜாதி, மத இன வேறுபாடற்றது என்பதை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. பெரும்பாலான ஓட்டுநர்களுக்கு அவர்களின் வாழ்க்கையில் மிக மோசமான, திகிலான, சொன்னால் நம்ப முடியாத அனுபவங்கள் இருந்தே தீர்கின்றன. அவை தரும் பதட்டம், அந்த அனுபவத்தை மீண்டும் சந்திக்க நேர்கையில் அவர்கள் வினோதமாக நடந்து கொள்வது ஆகியவற்றை சுதாகர் கஸ்தூரி மிக அருமையாக எழுத்தில் கொண்டு வந்திருக்கிறார்.

ஓட்டுநர்களாக ஆனவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு அவர்கள் விரும்பி ஏற்றுக்கொண்ட தொழிலாக இருப்பதில்லை. உயிர் பிழைத்துக்கிடக்க, ஊரில் இருந்த / இருக்கும் பிரச்சினைகளில் இருந்து தப்பிக்க அல்லது இதைத்தவிர வேறு எதுவும் தெரியாமல் இத்தொழிலுக்கு வந்தவர்களே அதிகம்.

இந்தியாவின் நீள, அகலங்களை, அவற்றைக் கடக்கும் வழியில் காணும் காட்சிகளை, எழுத்திலேயே காண்பிக்க முடிகிறது சுதாகர் கஸ்தூரிக்கு. நல்ல குளிர்ப் பிரதேசப் பயணத்தை விவரிப்பதாகட்டும், குண்டும் குழியுமான சாலையில் நடக்கும் பயணமாகட்டும், கசகசவென வேர்த்துக்கொட்டும் சூழலாகட்டும், ஒரு தாபாவில் உணவருந்தும் காடசியைச் சொல்வதாகட்டும், எல்லாவற்றையும் எழுத்திலேயே கண்ணில் கொண்டுவர முடிகிறது சுதாகர் கஸ்தூரியால்.

மும்பையிலிருந்து வெளியூர்ப் பயணத்திற்காக காரில் வெளியேறுவது என்பதே பெரிய சோதனையாய் இருக்கும்போலத் தெரிகிறது. பெரும்பாலான கதைகளில் இதுவே முக்கிய விஷயமாய் இருக்கிறது.

வெறும் ஓட்டுநர்தானே என அலடசியப்படுத்திவிட முடியாதபடிக்கு கல்லூரியின் முன்னாள் பேராசிரியர்களையும் காலம் ஓட்டுநர்களாக்கி விடுகிறது.

சில சமூக கலாசார பழக்க வழக்கங்களையும் போகிற போக்கில் சொல்லிச் செல்லும் சுதாகர், அவை குறித்து தனது கருத்துக்களாக எதையும் சொல்வதில்லை.

எல்லாம் சுயநலமே என எண்ணும் ஒருவருக்கு, பசியால் அழும் குழந்தைக்கு முகம் அறியாப் பெண் தாயெனப் பரிந்து பாலூட்டும் கணத்தில் மனம் உடைகிறது. சோட்டாணிக்கரா எவ்வளவு தூரம் என அம்மையைத் தரிசிக்க புறப்படுகிறார் ஒருவர். கண நேரத் தரிசனங்கள் நமது முன் முடிவுகளை, அகந்தையை எப்படி அழித்து விடுகிறது என்பதை அழகாகச் சொல்கிறார், அம்ம கதையில்.

இன்றைய அவசர உலகில், அதுவும் பெண் குழந்தைகளுக்கு எதிரான சூழ்நிலை நிலவும் இந்த நேரத்தில், குழந்தைகளை நேசிக்கும், தமிழ் கற்றுக் கொடுக்கும் ஒரு ட்ரைவர், பொய் சொல்லும் வியாதியால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு குழந்தையின் பொய் எப்படி ஒரு டிரைவரின் சாவுக்கு காரணமாகி விடுகிறது என்பதை ஆதிமூலம் கதையில் சொல்லிச் செல்கிறார்.

கவரிமான் கதையில் வரும் டிரைவரின் வாழ்க்கை தமிழகத்தில் ஒரு சில ஜாதிகளில் இருப்பதை அறிந்திருக்கிறேன். அண்ணன் செருப்பு வீட்டில் இருந்தால் தம்பி வீட்டுக்குள் நுழைய மாட்டார் என ஒரு கலாசாரம். இந்தக் கதையில் சாதியின் கட்டுமானத்தை எதிர்க்க இயலாத, அதே சமயம் தனது மனைவியைத் தன்னுடன் அழைத்துக்கொள்ள முடியாத பொருளாதாரச் சூழலில் இருக்கும் ஒருவன் மனதில் புழுங்கி அழும் ஒரு கதை.

வாடிக்கையாளர்களின் கைப்பாவையாய் இருக்கும் ஓட்டுநர்களின் சொந்த வாழ்க்கையில் குடும்பத்திற்குக் கொடுக்கும் எந்த வாக்குறுதியையும் நிறைவேற்ற முடியாமல் போகிறது. மகள் பரிசு வாங்குவதை நேரில் காண இயலாத் துக்கத்துடன் முடிகிறது செண்பகாவின் அப்பா.

தந்தையானவன் கதையில், வீட்டிலிருந்து ஓடி வந்துவிடும் ஒருவனை ஒரு பெரியவர் எப்படி தந்தையானவனாய் இருந்து காக்கிறார் என்பதையும், அவருக்கும் வளர்ப்பு குழந்தைக்குமான உறவையும் மிக அழகாய் விவரிக்கிறார்.

மிஸ்ராஜி – நமது பொதுப்புத்தி ஐடி கம்பெனிகளில் வேலை செய்பவர்களை எப்படி நினைக்கிறது என்பதை மிஸ்ராஜி மூலமாய்ச் சொல்கிறார். ஒவ்வொரு விஷயத்திற்கும் இன்னொரு பக்கமும் இருக்கும் என்பதை நாம் அறிவதில்லை அல்லது அறிய விரும்புவதில்லை என்பதைச் சொல்லிச் செல்கிறார்.

கறை – தான் செய்யாத தவறென்றாலும், குற்ற உணர்ச்சி வினோதமான பழக்கங்களைக் கொண்டு வருகிறது. காரைக் கழுவிக்கொண்டு இருக்கிறான் முகேஷ்.

லடசுமணன் – தன தந்தையின் இன்னொரு மனைவியை, அவரின் குழந்தையைத் தன் குழந்தையாய் வளர்க்கும் ஒருவரின் கதை. டிரைவரின் கதையில் திவச மந்திரங்களும், விளக்கங்களும், அவற்றைக் கதையில் கச்சிதமாய்ப் பொருத்திய விதமும் அழகு.

ஹரிசிங் – காலிஸ்தான் தீவிரவாதியாய் இருந்து தலைமறைவாய் இருந்துவிட்டு, மீண்டும் காலிஸ்தான் தீவிரவாதியாக மாறும்நேரத்தில் சரியான வழிக்குச் செல்லும் ஒரு சர்தாரின் கதை.

தனது அனுபவங்களை நல்ல கதை சொல்லியான சுதாகர் கஸ்தூரியால் இயல்பாக அருமையான கதைகளாக்கித் தர முடிந்திருக்கிறது. டிரைவர் கதைகள்தானே என தாண்டிச் செல்ல முடியாத வாழ்வியல் கதைகள் இவை.

நல்ல வாசிப்பின்பத்திற்கும், நம் வாழ்க்கையை அனுபவங்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கவும் இந்தப் புத்தகத்தில் நிறைய இருக்கிறது.