குறைவான நிலம் வைத்திருக்கும் பன்னிரண்டு கோடி விவசாயிகளுக்கு வருடத்திற்கு ரூ 6,000
நேரடியாக அவர்களது வங்கிக்கணக்கில் சேர்க்கப்படும்.
அதிகமான எண்ணிக்கையில் உள்ள சம்பளம்
அல்லது பென்ஷன் வாங்கும் அலுவலர்களுக்கு Standard Deduction குறைப்பின் மூலம் வருடத்திற்கு
ரூ 500 முதல் ரூ 3,600 வரை சேமிப்பு.
அதிகமான அமைப்பு சாரா தொழிலாளர்களுக்கு அவர்களின் 60 வயதுக்குப்பின் மாதம் ரூ
3,000 வரை பென்ஷன். வேலை செய்யும் காலத்தில் அவர்கள் மாதம் ரூ 100 செலுத்தினால் போதும்.
என்ற எதிர்க்கட்சிகளின் விமர்சனத்துக்கு, ‘ஆமாம்! இப்ப என்னன்றீங்க!’ என்ற ரீதியில்
ஆணித்தரமாக பதில் அளிக்கப்பட்டதும், அவை, முக்கியமாக காங்கிரஸ், சட்டென்று வாயை மூடிக்கொண்டதன்
பின்னணி அப்படி ஒன்றும் அதிசயமல்ல. ஏனென்றால் கடந்த ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணி ஆட்சியின்
கடைசி வருடத்தில் ப. சிதம்பரம் இந்த மாதிரி ஒரு பட்ஜெட்டைத்தான் அளித்தார். ஆனால் அவர்
அளித்த சலுகைகள் மேல்மட்டத்தில் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும் போய்ச்சேரும் வகையில் இருந்தன.
கார்ப்பரேட்டுக்களுக்கு பலனளிக்கும் மறைமுகமான சலுகைகள் அவை என்னும் குற்றச்சாட்டும்
இருந்தது.
என்பது தெளிவு. இந்த அரசின் கடைசி பட்ஜெட் என்பதாலும் இன்னும் இரண்டே மாதத்தில் தேர்தல்
வந்து அதன் மூலம் வேறொரு அரசு பதவியேற்கும் சாத்தியம் இருப்பதாலும் இந்த பட்ஜெட்டில்
அளிக்கப்பட்ட சலுகைகள் கொஞ்சம் அதிகம், புதிதாகப் பதவி ஏற்கும் அரசுக்குப் பெரும் சுமையை
விட்டுச்செல்வது போன்ற செயல் என்னும் வாதத்தை முற்றிலும் புறந்தள்ள முடியாது.
கொண்ட பல முடிவுகள் செயல்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. முதன்மையாக, கடுமையான நிதி நிலை
ஒருங்கிணைப்பு (Fiscal consolidation) முடிவுகள் செயல்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. மேலும்
வரிச்சீர்திருத்தம், மிகச்சிறப்பாக மக்களைச் சென்றடைந்த மானியங்கள் மற்றும் கணிசமாக
அதிகரித்த முதலீடுகள், குறிப்பாக கட்டமைப்புச் சார்ந்த முதலீட்டின் அதிகரிப்பு போன்ற
செயல்களின் நல்ல விளைவுகளையும் அதன் லாபங்களையும் மக்களோடு பகிர்ந்துகொள்ள வேண்டிய
ஒரு நல்ல விஷயத்தைத்தான் இந்த பட்ஜெட் செய்திருக்கிறது.
வகையிலான நிவாரண நடவடிக்கைகள் அளிக்கும் இந்த பட்ஜெட், இவற்றால் ஏற்படும் சுமைகள் நிதி
நிலைமையின் மேல் அதிகம் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தா வண்ணம் செய்யப்பட்டிருப்பதைப் பாராட்டத்தான்
வேண்டும். பண மதிப்பிழப்பு, ஜி எஸ் டி போன்ற கட்டமைப்பு நடவடிக்கைகளால் பாதிப்புக்குள்ளான
நேர்மையான மக்களுக்கு அதற்கான வெகுமதியை அளித்திருக்கிறது இந்த பட்ஜெட்.
வழங்கப்படப்போகும் தொகை கிட்டத்தட்ட ரூ 20,000 கோடிக்கு மேல் வரும். அடுத்த சில வருடங்களில்
ரூ 75,000 கோடி வரை செலவாகும். இத்தகைய மாபெரும் செலவு எப்படி நமது நாட்டு நிதி நிலைமையைப்
பாதிக்காமல் இருக்கும் என்பதே. ஆனால் ஒன்றைக் கவனிக்க வேண்டும். உலகத்திலேயே மிக வேகமாக
வளர்ந்துவரும் ஆறாவது பொருளாதாரமாக இந்தியா இருக்கிறது. இந்த அளவு மிகப்பெரும் பொருளாதாரத்தைக்கொண்ட
அரசால் நிச்சயமாக மேலே சொன்ன அளவு சலுகைகளை மக்களுக்கு வழங்க முடியும். அதனால் ஏற்படும்
தாக்கம் சதவீத அளவில் அதிகமிருக்காது. விவசாயக்கடன் தள்ளுபடியை விட இந்தச் சலுகை அதிக
விவசாயிகளுக்குப் பயனளிக்கும். மேலும் இதில் முறைகேடுகள் நடக்கும் வாய்ப்புக்களும்
குறைவு.
கட்டுவோரின் எண்ணிக்கை பல மடங்கு உயர்ந்திருக்கிறது. அதனால் வரி விகிதத்தைக் குறைத்தாலும்
மொத்தமாக அரசுக்கு வரும் வரிப்பணம் அதிகமாகவே இருக்கும் என்பதை நாம் புள்ளி விவரங்களின்
மூலமாகப் புரிந்து கொள்ளலாம். உதாரணத்திற்கு, பல ஆண்டுகளாக வரி வருமானம் மொத்த உள்நாட்டு
உற்பத்தியில் (GDP) 10% லேயே தேங்கிக்கிடந்தது. ஆனால் இப்போது அது 12% ஆக உயர்ந்திருக்கிறது.
அதே போல ஜி எஸ் டி வரி வருமானமும் இப்போது 5.5% ல் இருந்தாலும் வரும் ஆண்டுகளில் அது
கணிசமாக உயர்ந்துவிடும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இன்னொரு விவரம் பாருங்கள், விவசாயிகளுக்கு
அளிக்கப்பட்ட சலுகைகள் மற்றும் வரி குறைப்பினால் உண்டாகும் செலவினம் நமது மொத்த உள்நாட்டு
உற்பத்தியில் (GDP) 0.4% மட்டுமே. இதுவுமே 0.3% அதிகரித்துவிட்ட வரி வருமானத்தினால்
முக்கால் வாசிக்கு மேல் சரிக்கட்டப்பட்டுவிடும்.
ஆதார் தகவல் ஒருங்கிணைப்பு மூலமாகவும் விவசாயிகளுக்கு மானியங்களை நேரடியாக, எந்தவித
இடைத்தரகர்களும் இல்லாத வகையில், அவர்களது வங்கிக்கணக்கிலேயே செலுத்திவிடும் வசதியினால்
இந்த மாபெரும் சலுகைகள் உண்மையான பயனாளிகளைச்சென்றடைவது உறுதி. இந்த நேரடி நிதித்தொடர்பு
மூலமாக அரசின் சின்ன பட்ஜெட் செலவினங்கள் கூட நல்ல தாக்கத்தை சாமானியர்களிடம் ஏற்படுத்தி
விடுவது கண் கூடு. காலதாமதம் இல்லாமல், இடைத்தரகர்கள் இல்லாமல் விவசாயிகள் மானியத்தைப்
பெற்றுவிடும் வசதி மிகப்பெரிய வரமாகிவிட்டது.
இன்னொரு நல்ல பயனை மக்களுக்குக்கொண்டு செல்லும் முயற்சி. ஆனால் இதன் நிர்வாகம் எப்படி
அமையப்போகிறது என்பது ஒரு கேள்விதான். இத்தனை பெரிய தேசத்தில் அமைப்பு சாரா தொழிலாளர்களை
ஒருங்கிணைத்து பென்ஷன் திட்டத்துக்குள் கொண்டு வந்து நிர்வகிப்பது சவால்தான்.
ஓரளவுக்கு நிலையான உணவுப்பொருட்களின் விலைவாசி. இவ்விரண்டும் விவசாயிகளுக்கு, செலவுக்கு
மேற்பட்ட விலையைப்பெற்று அவர்களின் உற்பத்தியை அதிகரிக்கும் ஊக்கத்தையும் தரக்கூடும்.
அதே அளவான 3.4%க்கு கட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. சலுகைகளுக்குப் பின்னரும் பற்றாக்குறை
கட்டுப்பாட்டில் இருப்பது மிகச்சிறப்பான அம்சம் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
பரவலாக வரவேற்பைப் பெற்றுள்ளது! வரி விலக்கு, வரிப்பிடிப்புச்சலுகை (Tax Deduction
at source), வீடு சம்பந்தப்பட்ட சலுகைகள் ஆகியவை நடுத்தர வர்க்கத்திற்கு இன்னும் அதிக
செலவு செய்யும் திறனை உண்டாக்கி நுகர்வுப் பொருளாதாரத்தை ஊக்குவிப்பது, உற்பத்திப்
பொருளாதாரம் மற்றும் நாட்டின் மொத்த பொருளாதாரத்திற்குமே நன்மை பயக்கும்.
சென்ற ஆண்டைவிட 13.5% அதிகமாகும். அதே சமயம் செலவினங்களின் அதிகரிப்பு 13.3% தான்
(ரூ 27.84 லட்சம் கோடி) என்பதால் வருமான உயர்வு செலவின உயர்வை ஓரளவேனும் கட்டுப்படுத்திவிடும்
என்ற எதிர்பார்ப்பு இருக்கிறது.
(Capital Expenditure) மொத்தம் 9.53 லட்சம் கோடியில், கிட்டத்தட்ட 65% வரை, கடனில்லாமல்
அரசே ஈட்டும் பொருளிலிருந்துதான் சரிக்கட்ட வேண்டும். இது நடைமுறையில் சாத்தியமா என்பது
பெரும் சவால்.
எஸ் டியின் மூலம் வரும் வரிப்பணம் 7% மட்டுமே உயர்ந்திருக்கிறது. ஆனால் இந்த வருமானம்
25% வரை உயரும் என்னும் அளவில் அடுத்த வருடகணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.
ஒரு வேளை அது நடக்கவில்லை என்றால் பட்ஜெட்டில் துண்டு விழுவதைத் தவிர்க்க முடியாது.
என்பது. ஆனால் இதற்கான பதில், நேரடி வேலை வாய்ப்பு வெறும் எண்ணிக்கையில் இல்லை. பத்துப்பதினைந்து
வருடங்களுக்கு முன்பெல்லாம் தனியார் மற்றும் பொது நிறுவன வேலைவாய்ப்புக்களுக்கே மிக
அதிகத் தேவை இருந்தது, இன்று தனி வியாபாரம் மற்றும் சுய தொழில் செய்பவரின் எண்ணிக்கை
கணிசமாக உயர்ந்துள்ளது. சமூசா விற்பவர் பற்றி மோடியை ஊடகங்களும் சமூக வலைத்தளங்களும்
பரணி பாடியதை நாம் மறந்திருக்க மாட்டோம். ஆனால் அவர் பேசியதுதான் நிதரிசனமான நிஜம்.
ஜி எஸ் டி மற்றும் வருமான வரிகள் கணிசமாக உயர்ந்துகொண்டு வருவது, அதிக வேலை வாய்ப்புக்களைத்தானே
காட்டுகிறது. கூடவே வரி செலுத்துவோர் எண்ணிகையும் பல மடங்கு உயர்ந்திருப்பதும் மறைமுகமாக
வேலை வாய்ப்பு பெருகிவருவதைத்தானே குறிக்கும்! முத்ரா திட்டத்தின் கீழ் 70% கடன் பெண்களுக்கே
அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது கிட்டத்தட்ட ரூ 7 லட்சம் கோடி அளவாகும். இதன் மூலம் எத்தனையோ
தொழில்கள் தொடங்க/விஸ்தரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இதெல்லாம் கூடுதல சுய வேலை வாய்ப்புதானே!
விலக்குவது அல்லது குறைப்பதே இந்த பட்ஜெட்டின் முக்கியமான அடிநாதம். இவற்றை நிர்வகிப்பதும்
அதிகக் கஷ்டமான விஷயமும் அல்ல. இப்படிச் செய்வதன் மூலம் வரும் எதிர்கால அரசாங்கங்களும்
இந்த மாதிரியான முறைகளைப் பயன்படுத்தியே மக்களுக்கான பயன் தரும் திட்டங்களை நிர்வகிக்க
வேண்டும். அப்படிச் செய்தால் தேசத்தின் பொருளாதார அடிப்படைக் கட்டமைப்பை பலவீனப்படுத்தாமல்
மக்களையும் வளர்ச்சியில் பங்கேற்கச்செய்து பயன் பெற வைக்க முடியும். அதை இந்த பட்ஜெட்
செய்திருக்கிறது.
பா ஜ செய்தவை:
வைத்திருந்தது.
செலவை (cost of borrowing) குறைத்தது.
முதலீட்டு வரிகளை உயர்த்தினாலும் நாம் நுகரும் பொருட்களின் வரியைக்குறைத்தது.
– முக்கியமாக கழிப்பறை, மின்சாரம், சாலை, வங்கிக்கணக்கு மற்றும் கல்வி கிராமப்புறத்தைச்
சென்றடையச் செய்தது.
முக்கியமாக அவர்களின் சேமிப்பை அதிகப்படுத்தி சொத்துக்களைப் பெருக்கும் வகையில் அதிகம்
செய்யப்படவில்லை. (இந்த பட்ஜெட்டில் வரி குறைப்பு தவிர.)
மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP) எண்ணிக்கையைத் திருத்தியது. (அதனால் சமீபத்திய GDP
எண்ணிகை உயர்த்திக் காட்டியது.)
மாநியங்கள், கடன் மற்றும் விலைவாசியைக் கட்டுக்குள் வைத்திருந்தது.
அதிக அளவில் கொண்டு வந்தாலும் உள்நாட்டு முதலீட்டை அதிகம் பெருக்க முடியாதது.
பற்றி முழுமையாக மக்களை உணரச்செய்ய முடியாதது.
முடியாது. அதே சமயம் சவால்களை எதிர்கொண்டாக வேண்டும் என்னும் நிதர்சனத்தையும் ஒதுக்க
முடியாது. 2014லிலிருந்து 2019 வரை நமது GDP 918 பில்லியன் டாலர் ($918 பில்லியன்)
கூடியிருக்கிறது. ஒரு ஒப்பீட்டுக்காகப் பார்க்கப்போனால் பாகிஸ்தானின் GDP $307 பில்லியன்,
பங்களாதேசத்தின் GDP $286 பில்லியன். அதாவது கடந்த ஐந்தாண்டுகளில் இந்தியா ஒரு பாகிஸ்தானையும்
இரண்டு பங்களாதேசத்தையும் தன்னுடன் இணைத்துக்கொண்டுள்ளது.
அதிகம். வளர்ச்சியின் நன்மைகளைக் கடைக்கோடி மக்களும் அனுபவிப்பதற்கான ஏற்பாட்டைத் தொடங்கியிருக்கிறது
இந்த பட்ஜெட். இது தொடர வேண்டும் என்பதுதானே ஒவ்வொரு இந்தியனின் வேண்டுகோளாக இருக்க
முடியும்.