தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி, கேரளா, மேற்கு வங்காளம் மற்றும் அஸ்ஸாம் ஆகிய ஐந்து மாநிலங்களுக்கான சட்டசபைத் தேர்தல் கடந்த மாதம் ஏப்ரல் 6, 2021 முதல் பல்வேறு கட்டங்களாக நடைபெற்றன. இக்கட்டுரையில் தமிழகத்தில் வெற்றி பெற்ற கட்சிகள்/கூட்டணிகள் குறித்தும் அவ்வெற்றிக்கான காரணிகள், மற்ற கட்சிகளின் நிலை குறித்தும் பார்க்கலாம். Continue reading தமிழ்நாடு 2021 சட்டசபைத் தேர்தல் முடிவுகள் – ஓர் அலசல் | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
Tag: லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
2020 டெல்லி மாநிலத் தேர்தல் முடிவுகள் – கட்சிகள் கற்க வேண்டியது என்ன? | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
நடந்தது. தேர்தல் முடிவுகள் பிப்ரவரி 11,2020 அன்று
வெளியாகின. மொத்தமுள்ள 70 இடங்களில் ஆம் ஆத்மி கட்சி 62 இடங்களையும் பாரதிய ஜனதா கட்சி8 இடங்களையும்
பிடித்தன. காங்கிரஸ் மிக மோசமான தோல்வியைச் சந்தித்தது. டெல்லியின் தேர்தல் முடிவுகளை
டெல்லியோடு மட்டுமே நாம் பொருத்திப் பார்க்கக் கூடாது. இன்றைய காலகட்டத்தில்
வாக்காளர்களின் மனநிலை எப்படிச் செயல்படுகிறது என்பதை ஒவ்வொரு கட்சியும் கூர்ந்து
கவனிக்க வேண்டும். அதைத் தவறவிடும் கட்சிகள் மக்களை விட்டு வெகு தூரத்திற்குச்
செல்லும் என்பதைத்தான் டெல்லி முடிவுகள் காட்டுவதாக எனக்குத் தோன்றுகிறது. அதற்கான
காரணங்களைக் காண்போம்.
முட்டாள்கள் – ஆர்.எஸ்.பாரதி
முட்டாள்கள் என்கிறார். இது தமிழகத்தில் உள்ள பல திராவிடத் தமிழர்களுக்குள்ள
ஒருவிதமான மன நோய். கல்வியறிவில் வட இந்தியர்கள் தமிழகத்தை விடப்
பின்தங்கியுள்ளார்கள் என்பதாலும், வட இந்தியர்கள் தமிழகம் வாக்களிக்கும் முறைக்கு
நேரெதிராக வாக்களிப்பதாலும், திராவிடத் தமிழர்கள் வட இந்திய வாக்காளர்களை
முட்டாள்கள் என்று கருத்தை உதிர்ப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டவர்கள். எந்த ஒரு
மாநிலத்தையும் இப்படிப் பார்ப்பது
தவறானது.
வந்தார். அதன் பிறகு நடந்த லோக்சபா தேர்தலில் (1977)
இந்தியா முழுமைக்கும் இந்திராவின் கொடுங்கோல ஆட்சிக்கு எதிராக ஜனதாகட்சி பெரும்
வெற்றி பெற்றது. குறிப்பாக வட இந்தியாவில் மாபெரும் வெற்றியை ஜனதா கட்சியும் தென்
இந்தியாவில் காங்கிரசும் அதிக இடங்களைப் பிடித்தன. அதிலும் தமிழகத்தில் காங்கிரஸ்
அதிமுக கூட்டணி 34 இடங்களைப் பிடித்திருந்தது. ஓர்
கொடுங்கோல ஆட்சிக்குப் பின்னாக நடந்த தேர்தலில் தலைகீழாக வாக்களித்தவர்கள்
புத்திசாலியான வாக்காளர்களா என்று கேட்டால் திராவிடத் தமிழர்கள் முகத்தை எங்கு
கொண்டு வைப்பார்கள்? இதை விடுங்கள், வட இந்திய வாக்காளர்களும் புத்திசாலிகள்
என்பதற்கு சமீப காலத்தில் நடந்த இன்னொரு உதாரணம் தருகிறேன்.
நடக்கிறது. அங்குள்ள வாக்காளர்கள் பாரதிய ஜனதா கட்சியை 8 லோக்சபா
இடங்களில் வெற்றி பெறச் செய்கிறார்கள். இது 56 சட்டசபை
இடங்களை வெல்வதற்கான எண்ணிக்கை. ஆனால், அதேதினத்தில் நடந்த சட்டசபைத் தேர்தலில்
பாஜக வெறும் 23 இடங்களையே பிடிக்கிறது. நவீன்
பட்நாயக்கின் பிஜு ஜனதா தளமோ 112 சட்டசபை இடங்களைப்
பிடித்தாலும் லோக்சபா தேர்தலில் 12 இடங்களைத் (84 சட்டமன்ற உறுப்பினர்களுக்கான இடங்களைத்) தான் பெறுகிறது. பெரும்பாலும்
பணம் கொடுத்து வாக்காளர்களை மயக்காமல் நடக்கும் தேர்தலில் ஒரு மாநில வாக்காளர்கள்
இப்படி வாக்களிக்கிறார்கள் என்றால், உண்மையில் அவர்களிடம் தெளிவு இருக்கிறது
என்றுதான் பார்க்கவேண்டும். இந்த எளிய மக்களைத்தான் திராவிடத் தமிழர்கள் என்று
சொல்லிக் கொள்பவர்கள் முட்டாள்கள் என்று அழைக்கிறார்கள்.
பார்க்கலாம். அங்குள்ள வாக்காளர்கள் மிகத் தெளிவாக வாக்களிக்கும் முறையைப்
பின்பற்றுகிறார்கள். 2013ல் பாஜக 32 (34%), ஆம் ஆத்மி, 28(29%), காங்கிரஸ் 8 (24.8%) இடங்களில் வெல்கிறது.
இந்தத் தேர்தலில் குழப்பமான ஓர் முடிவு வருகிறது. ஏனெனில், ஆம் ஆத்மியின் தொடர்
போராட்ட முறைக்கு ஆதரவும் எதிர்ப்பும் கலந்து இருக்கிறது. காங்கிரசுடன் ஆட்சி
அமைத்த கெஜ்ரிவால் மூன்று மாதங்களுக்குள்ளாகத் தானே ஆட்சியைக் கலைத்து விடுகிறார்.
அதன் பிறகுஆறு மாதத்திற்குள்ளாக லோக்சபா தேர்தல் நடக்கிறது. டெல்லி வாக்காளர்கள்
மிகத் தெளிவாக மோடிதான் பிரதமராக வேண்டும் என்று வாக்களிக்கிறார்கள். மொத்தமுள்ள 7
இடங்களிலும் பாஜக வெல்கிறது. ஆம் ஆத்மி, காங்கிரஸ் ஓர் இடத்தைக்
கூடப் பெறவில்லை.
சட்டசபைத் தேர்தலில் ஆம் ஆத்மி மொத்தமுள்ள 70 இடங்களில்67 இடங்களைக் கைப்பற்றுகிறது. பாஜக
வெறும் 3 இடங்களை மட்டுமே பெறுகிறது. காங்கிரஸ்
துடைத்தெறியப்படுகிறது. ஆறு மாத இடைவெளிக்குள் நடந்த மூன்று தேர்தல்களில் எப்படி
டெல்லி வாக்காளர்கள் மாறி ஓட்டுப் போடுகிறார்கள் என்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்
போதுதான்,டெல்லி முனிசிபாலிட்டிக்கான தேர்தல்கள் 2017ல்
நடக்கின்றன. அதில் பாஜக 181 இடங்களையும், ஆம் ஆத்மி 49 இடங்களையும்,காங்கிரஸ் 46 இடங்களையும்
வெல்கிறது. இதில் கவனிக்கத்தக்க அம்சம் என்னவென்றால் 2012ல்
நடந்த முனிசிபாலிடி தேர்தலில்131 இடங்களைப் பெற்ற பாஜகதான்
181 இடங்களைப் பெறுகிறது. பாஜக கடந்த மூன்று எம்சிடி
தேர்தலிலும் வெற்றிவாகை சூடி வருகிறது என்பதும் மேலும் டெல்லி மக்களைக் கவனிக்க
வைக்கிறது. 2015 சட்டசபைத் தேர்தலில் 67 இடங்களைப் பெற்ற ஆம் ஆத்மி ஏன் பெருமளவு தொகுதிகளில் வெற்றி பெறவில்லை
என்கிற கேள்வி மிக முக்கியமானது. தமிழக வரலாற்றில் ஜெயலலிதாவும் கருணாநிதியும்
ஆட்சியில் இருக்கும் வரையில் சட்டசபை இடைத்தேர்தல், உள்ளாட்சித் தேர்தல்களில் எந்த
தில்லாலங்கடி வேலை செய்தாவது வெற்றியைத் தக்க வைக்க முயற்சி செய்வதைப்
பார்த்திருக்கிறோம். மக்களும், ஆள்கிற கட்சியே உள்ளாட்சித் தேர்தலில் வென்றால்தான்
நமக்கு நல்லது என்ற அடிப்படையில் வாக்களிப்பார்கள். அதைத் தவறு என்று சொல்ல
மாட்டேன். ஆனால் அதே வேளையில், டெல்லியில் முனிசிபாலிடி உறுப்பினர்களில் பாஜகவினர்
தங்களுக்கு சேவை செய்வதால், அவர்களே இருக்கட்டும் என்ற அடிப்படையில் தொடந்து
மூன்று முறை ஒரே கட்சி வேட்பாளர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் டெல்லி வாக்காளர்களைத்
தாராளமாகப்பாராட்டலாம்.
அடுத்து 2019க்கான லோக்சபா தேர்தல் நடக்கிறது. இந்தியாவை யார் ஆள வேண்டும் என்பதை
முடிவு செய்கிற தேர்தல். டெல்லி வாக்காளர்கள் 2014ஐக்
காட்டிலும் அதிக அளவில் பாஜகவிற்கு வாக்களிக்கிறார்கள். மீண்டும் டெல்லியிலுள்ள
ஏழு இடங்களையும் பாஜக கைப்பற்றுகிறது. இதில் உள்ள முக்கிய அம்சம் என்னவெனில் பாஜக 46%
(2014) லிருந்து 56.4% (2019)வாக்குகளைப்
பெறுகிறது. காங்கிரசிற்குஇரண்டாம் இடத்தையும் ஆம் ஆத்மிக்குமூன்றாம் இடத்தையும்
வழங்குகிறார்கள் டெல்லி வாக்காளர்கள். இந்த ஏழு லோக்சபா இடங்களுக்குட்பட்ட 70
சட்டசபை தொகுதிகளில்65 இடங்களில்
பாஜகவும், 5 இடங்களில் காங்கிரசும் முன்னிலை பெற்று
இருந்தது. ஆம் ஆத்மி ஒரு தொகுதியில் கூட முதலிடத்தில் வரவில்லை. ஆனால் அதே டெல்லி
வாக்காளர்கள் அடுத்த ஆறு மாதத்தில் நடந்த தற்போதைய சட்டசபைத் தேர்தலில் ஆம்
ஆத்மிக்கு 62 இடங்களையும் பாஜகவிற்கு 8 இடங்களையும் வழங்குகிறார்கள். காங்கிரஸ் அதலபாதாளத்திற்குச் சென்று
விட்டுள்ளது.
மக்களைத்தான் திமுகவின் அமைப்புச செயலாளர் முட்டாள்கள் என்கிறார். இந்தியா
முழுமைக்கும் பாஜக வெற்றி பெற்றபோது தமிழக வாக்காளர்கள் நேரெதிராக வாக்களித்தார்கள்.
அவ்வாறானால் தமிழக வாக்காளர்கள் முட்டாள்களா என்று கேட்கக் கூடாது. அதற்கான
காரணங்களை ஆராய்வதற்கு டெல்லி தேர்தல் முடிவுகள் முக்கியக் காரணமாக அமைந்துள்ளது.
அது என்ன என்பதைப் பார்க்கலாம்.
கருத்துருவாக்கம் என்கிற சொல் மிக முக்கியமானதாக ஆகியுள்ளது.
இக்கருத்துருவாக்கங்கள் எப்படி உருவாக்கப்படுகின்றன? வெறும் கருத்துருவாக்கங்களே
தேர்தல் வெற்றியைத் தந்து விடுமா? ஆட்சி முறை மாற்றங்கள் முக்கியமானதில்லையா? இது போன்ற
கேள்விகளோடு பொருத்திப் பார்த்துத்தான் நாம் ஓர் முடிவுக்கு வரமுடியும்.
கொள்ள வேண்டியது இங்கு மிக மிக அவசியமானதாகிறது. எளிமையாகப் புரியவேண்டும்
என்பதற்காக ஆட்சி என்பதைக் கட்சி என்று போட்டுப் பார்க்கலாம். ஆட்சியாளர்கள் ஊழல்
அற்றவர்கள் என்கிற பார்வை அவர்களின் வெற்றிக்கு முக்கியமாகி உள்ளது. அடுத்து ஓர்
ஆட்சி கொடுத்த வாக்குறுதியில் 100%
நிறைவேற்றா விட்டாலும், அவர்கள் நமக்காக ஓரளவுக்குச்
செய்கிறார்கள் என்கிற கருத்துருவாக்கம் செய்ய வேண்டியது மிக முக்கியமானதாகி
உள்ளது. எந்தக் கட்சி ஆட்சியில் இருந்தாலும் பல நல்ல விஷயங்களைச் செய்வார்கள்.
ஆனால், அந்தக் கட்சி எந்த அளவுக்கு மக்களிடையே அதைக் கொண்டு செலுத்துகிறது என்பது
அக்கட்சியை மக்கள் மீண்டும் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான காரணங்களில் முக்கியமான ஒன்று.
தற்காலங்களில் இலவசங்களும் மக்கள் நலத்திட்டங்களும் மக்களை ஓரளவுக்குச் சென்று
சேரும் காலகட்டத்திற்கு வந்துள்ளோம். இவையெல்லாம் ஆளும் அரசுகள் தங்களைப்
பயனாளிகளிடம் நெருங்கச் செய்ய உதவி செய்கிறது.
பெறுவதற்கான காரணங்களையும் ஆராய வேண்டி உள்ளது. தொடர் போராட்டங்களைப் பல்வேறு
அமைப்புகள் மூலமாக, குறிப்பாக அரசியல் கட்சியாகச் செயல்படாத அமைப்புகள் மூலமாக,
தொண்டு நிறுவனங்கள் மூலமாக, மத அமைப்புகள் மூலமாகத் தொடர்ந்து செய்யும் போது
பெரும்பகுதி மக்களிடையே அது வரவேற்பைப் பெற்று விடுகிறது. இது போன்ற போராட்டங்கள்
நடக்கும் போது ஆளும் தரப்பு மக்களிடையே தங்களின் கொள்கை என்ன என்பதைத் தெளிவாகச்
சொல்லாமல் இருப்பதும், போராட்டங்களை அனுமதித்துக் கொண்டும்,மக்களிடையே திட்டத்தின்
நன்மை பற்றிப் பேசாமல் இருந்து கொண்டே திட்டத்தைத் தாமதமாக அமல்படுத்தலாம் என்கிற
மனப்பாங்கோடு செயல்படுவதும் மக்களிடையே வெறுப்பைச் சம்பாதிக்கச் செய்கிறது.
பங்களிப்பும் முக்கியப் பங்காற்றுகிறது. ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் ஊடகங்கள் இன்று
நடுநிலையோடு இருப்பதில்லை. அவை ஆட்சியாளர்கள் பற்றிய கருத்துருவாக்கங்களை
உருவாக்குகின்றன. குறிப்பாகப் போராட்டங்கள் இன்று ஓரிடத்திலிருந்து பல
இடங்களுக்குப் பரவுவதில் ஊடகங்களின் பங்கு அலாதியானது. இதை எந்தத் தரப்பு சரியாகக்
கையாள்கிறதோ அவர்கள் மக்களிடையே ஒரு கருத்துருவாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறார்கள்.
தாங்கள் கண்ட துன்பங்கள், அவலங்கள், ஊழல் விஷயங்கள்என்ன என்பதைத்தான் பெரும்பாலும்
பார்க்கிறார்கள். எந்த அளவுக்கு ஓர் ஆட்சி தன் மீதுஎதிர்மறையான விஷயங்கள் பரவாமல்
பார்த்துக் கொள்கிறதோ அதுவே முக்கியமாகி உள்ளது. தேர்தலைப் பொருத்தவரையில் நேர்மறை
வாக்குகளைக் காட்டிலும் எதிர்மறை வாக்குகளை மையமாக வைத்துத்தான் ஆட்சி மாற்றங்கள்
நடக்கின்றன. அந்த வகையில் டெல்லி வாக்காளர்களும் சரி, இந்தியாவின் இதர
வாக்காளர்களும் சரி, தங்கள் முன்பாக வைக்கப்படும் கருத்துருவாக்கத்தின்
அடிப்படையில் வாக்களிக்கும் மனநிலையில் உள்ளார்கள். இதில் தமிழக வாக்காளர்களை
முட்டாள்கள் என்கிற கருத்தையும் நாம் நிராகரிக்க வேண்டும். வட இந்திய வாக்காளர்கள்
முட்டாள்கள் என்ற வாதத்தையும் நிராகரிக்க வேண்டும். இதற்கான படிப்பினையைத்தான்
டெல்லி, ஒடிஸா போன்ற தற்காலத் தேர்தல் முடிவுகள் காட்டுகின்றன. தமிழகத்தில் கூட 2020
லோக்சபா தேர்தலில் ஒரே ஒரு இடத்தை மட்டுமே அதிமுகவுக்குத் தந்த மக்கள், அதே நாளில்
நடந்த சட்டமன்ற இடைத்தேர்தலில் 9
இடங்களில் வெல்லச் செய்து ஆட்சியை நிலைநிறுத்தச் செய்துள்ளார்கள்
என்பதையும் சேர்த்தே பார்க்க வேண்டியுள்ளது.
ஏழை மக்களுக்கான இலவசத் திட்டங்களும், கல்வி, சுகாதாரம் ஆகியவற்றிற்கான
முக்கியத்துவமும் மக்களைத் திருப்தி படுத்தி உள்ளது. பல குறைபாடுகள் உள்ளன என்ற
பாஜகவின் வாதத்தில் நியாயமிருந்தாலும், கெஜ்ரிவால் முடிந்தளவு நல்லது செய்கிறார்
என்கிற எண்ணம் ஒட்டுமொத்த வாக்காளர்களிடையே வந்துள்ளது. அதை நாம் கவனிக்க வேண்டி
உள்ளது. தேர்தலை எதிர்கொண்டதில் கெஜ்ரிவாலைப் பாராட்ட வேண்டி உள்ளது. ஓரிடத்தில்
கூட தன்னை இந்துக்களுக்கு எதிரியாகக் காட்டி விடக் கூடாது என்பதிலும் அவர் மிகத்
தெளிவாக இருந்தார். அரசியல் சட்டப் பிரிவு370
நீக்கத்தை ஆதரித்தார் கெஜ்ரிவால். ராமர் கோவில் தீர்ப்பை
வரவேற்பதாக அறிவித்தார். சிஏஏ சட்டத்தை எதிர்ப்பதாக ஆரம்பத்தில் காட்டிக்
கொண்டாலும் தேர்தல் பரப்புரையில் அதை முன்னிலைப்படுத்தினால் பாஜகவிற்குச் சாதகமாகி
விடும் என்பதை உணர்ந்து அதைப் பற்றிப் பேசுவதையும் அக்கேள்வியை எதிர்கொள்வதையும்
பெரும்பாலும் தவிர்த்தார். அனுமன் பாடலைத் தாமாகவே பாடினார். இவையெல்லாம் இஸ்லாமிய
வாக்குகளைத் தமக்கு எதிராகத் திருப்பி காங்கிரசிற்குக் கொண்டு சென்று விடாதா என்று
அவர் கவலைப் படவே இல்லை. அதற்குக் காரணம் உள்ளது. இந்திய இஸ்லாமியர்களின்
வாக்குமுறை இதன் அடிப்படையில்தான் அமைகிறது. அது ‘பாஜக ஆட்சியின் நலத்திட்டங்கள்,
ஊழலற்ற ஆட்சி, ஆட்சியின் செயல்முறை ஆகியவற்றைச் சார்ந்து பாஜகவைப் பார்க்க
வேண்டியதில்லை. பாஜக ஆட்சி நல்லதே செய்திருந்தாலும் வாக்களிக்க வேண்டியதில்லை.
பாஜக இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிரானது என்கிற எண்ணத்தை சிறு குழந்தைகள் வரை கொண்டு
சேர்த்துள்ளது இஸ்லாமிய சமூகம். குறிப்பாக மோடியை முன்வைத்து! ஆகையால் இஸ்லாமியர்களின்
வாக்களிக்கும் முறை என்பது பாஜகவிற்கும் அதன் கூட்டணிக் கட்சிக்கும்
வாக்களிக்கக்கூடாது என்பதுதான். அடுத்து பாஜகவை எதிர்த்து எந்தக் கட்சி வெற்றி
பெறும் வாய்ப்புள்ளதோ அவர்களுக்கு மட்டுமே வாக்களிக்க வேண்டும் என்கிற இடத்திற்கு
இஸ்லாமிய வாக்குகள் வந்துவிட்டன.”
இந்தப் புள்ளியை கெஜ்ரிவால் தெளிவாகப் புரிந்து கொண்டுள்ளார். இஸ்லாமியர்களிடத்து
எனக்கு வாக்களிக்காமல் காங்கிரசிற்கு வாக்களித்தால் பாஜக ஆட்சிக்கு வந்து விடும்
என்கிற எண்ணத்தை மட்டும் தனது இஸ்லாமிய வேட்பாளர்கள் வாயிலாகக் கொண்டு சேர்த்தார்.
அந்த வகையில் கெஜ்ரிவாலின் அரசியல் சாதுர்யத்தைப் பாராட்ட வேண்டி உள்ளது.
தேர்தலைக் காட்டிலும் 6% உயர்த்திய போதும், மக்களின் மனநிலையை வெல்லாமல் போனதற்கான காரணங்களை ஆராய
வேண்டி உள்ளது. கெஜ்ரிவாலை எதிர்கொள்ள வேண்டுமெனில் அதற்கு இணையான ஒருவரை
முன்னிறுத்தி இருக்கவேண்டும். பாஜக அதைச் செய்யவில்லை. எங்கெல்லாம் ஆம் ஆத்மி
ஆட்சி தவறு இழைக்கிறது என்பதை மக்களிடம்கொண்டு செல்லத் தவறி விட்டது பாஜக.
விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும் ஒவ்வொரு கட்சியும் யார் தலைமையில் வழி
நடத்தப்படுகிறது, யார் மக்களின் மனதில் தலைமைத்துவத்திற்கான ஏற்புத் தன்மையைக்
கொண்டு வருகிறார் என்பதும் முக்கியமானது. எப்படி நரேந்திர மோடிக்கு
ராகுல்இணையில்லையோ அப்படித்தான் கெஜ்ரிவாலுக்கும் இணையான பாஜக முகம் டெல்லியில்
இல்லாமல் போனது, பாஜகவிற்குப் பெரும் பின்னடைவைத் தந்துள்ளது.
சந்தித்துள்ளது. டெல்லியில் தலித் வாக்குகள், சிறுபான்மை வாக்குகளை முற்றிலுமாக
இழந்து விட்டுள்ளது. காங்கிரஸ் டெல்லி தேர்தலை அணுகிய முறையும், தேர்தல்
முடிவுகளில் ப.சிதம்பரம் உள்ளிட்ட தலைவர்கள் ஆம் ஆத்மி கட்சியின் வெற்றியில்
புளகாங்கிதம் அடைந்ததையும் வைத்துப் பார்த்தால் காங்கிரஸ் அரசியல் செய்ய
லாயக்கில்லாத கட்சி என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். காங்கிரஸ் 4.26% வாக்குகளை
மட்டுமே டெல்லி தேர்தலில் பெற்றுள்ளது.காங்கிரசின் வேட்பாளர்களில் 63 பேர் டெபாசிட் இழந்துள்ளனர். தான் ஆட்சிக்கு வராவிட்டாலும் பரவாயில்லை
என்று காங்கிரஸ் முடிவெடுத்த மாநிலங்களில் எல்லாம் காங்கிரஸ் மீண்டும் முதன்மைக்
கட்சியாக வந்த சரித்திரம் கிடையாது. இப்படித்தான் திமுகவை அழிக்க எம்ஜிஆரைப்
பயன்படுத்தலாம் என்று ஆரம்பித்தது. இன்று தமிழகத்தில் அதிமுக, திமுகவின் முதுகில்
சவாரி செய்ய வேண்டிய நிலையில் உள்ளது. ஆம் ஆத்மியின் வெற்றியில் மகிழ்ச்சி அடையும்
ப.சிதம்பரத்திற்கு காங்கிரஸ் டெல்லியில் இனி என்றைக்கும் மூன்றாவது கட்சிதான் என்பது
புரியவில்லை.
போட்டி நிலவும் மாநிலங்களில் மட்டுமே இருக்கிறது. எங்கெல்லாம் மாநிலக் கட்சிகள்
வலுவாக உள்ளதோ அங்கெல்லாம் காங்கிரஸ் இனி ஒட்டுண்ணி அரசியல் கட்சியாக மட்டுமே
இருக்கும். இனி டெல்லியில் காங்கிரசிற்கு அரசியல் முக்கியத்துவம் இருக்காது
என்பதைத்தான் இந்தத் தேர்தல் முடிவுகள் காட்டுகின்றன.
மஹாராஷ்ட்ரா, ஹரியானா – 2019 -சட்டசபைத் தேர்தல் முடிவுகள் – ஒரு பார்வை | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
என்ன வேண்டுமென்றாலும் நடக்கலாம் என்பதைத்தான் மஹாராஷ்ட்ரா, ஹரியானா தேர்தல்
முடிவுகள் காட்டுகின்றன. மஹாராஷ்ட்ராவைப் பொருத்தவரை, கூட்டணி அமைத்துப் போட்டியிட்ட
பாரதிய ஜனதா கட்சியும் சிவசேனாவும் பெரும்பான்மைக்குத் தேவையான இடங்களைப் பெற்றன.
ஹரியானாவில் தனித்தே போட்டியிட்ட பாரதிய ஜனதா கட்சிக்கு, பெரும்பான்மைக்குப்
போதுமான இடங்கள் கிடைக்கவில்லை. ஹரியானாவில் தேர்தல் முடிவுகள் வெளியானபோது,
பாரதிய ஜனதா ஆட்சி அமைக்குமா அல்லது காங்கிரஸ் மற்றும் சிறு கட்சிகள் இணைந்து
ஆட்சி அமைக்குமா என்று விவாதங்கள் எழுந்தன. 2019ல்
புதிதாகக் களமிறங்கிய ஜன்நாயக் ஜனதா கட்சி 10 இடங்களைப்
பெற்றிருந்தது. பாஜகவை எதிர்த்து தேர்தல் களத்தை எதிர்கொண்ட போதும், இரு
நாட்களுக்குள்ளாக பாஜகவிற்கும், ஜனநாயக் ஜனதா கட்சிக்கும் உடன்பாடு ஏற்பட்டு
சுமூகமாக ஆட்சியை அமைத்தது பாரதிய ஜனதா கட்சி. மீண்டும் மனோகர் லால் கத்கர்
முதல்வரானார்.
தேர்தல் முடிவுகள் வந்த போது பாரதிய ஜனதாவும், சிவசேனாவும் ஓரிரு நாட்களில் ஆட்சி
அமைக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. ஆனால், முதல்வர் பதவி தங்களுக்கு
வேண்டுமென்ற சிவசேனாவின் கோரிக்கையில் கூட்டணியில் பூசல் உருவானது. அக்டோபர்
23ல், தேர்தல் முடிவுகள் வந்த போதிலும், ஒரு நிலையற்ற சூழலே
அங்கே நிலவுகிறது. திடீரென பாஜகவின் ஃபட்நாவிஸும் தேசியவாத காங்கிரஸின் அஜித்
பவாரும் முறையே முதல்வராகவும் துணை முதல்வராகவும் பதவி ஏற்றிருப்பது
அதிர்ச்சியையும் ஆச்சரியத்தையும் குழப்பத்தையும் உருவாக்கி உள்ளது.
அரசியல் வரலாற்றில் முதல்முறையாக காங்கிரசுடனும் தேசியவாதக் காங்கிரசுடனும்
கூட்டணி அமைத்து ஆட்சி அமைக்க பேச்சுவார்த்தை நடந்து வருகிறது. 2014-19
க்கான சட்டசபை நவம்பர் 8ம்
தேதி கலைக்கப்பட்டவுடன், தனிப்பெரும்கட்சியான பாரதிய ஜனதாவை 48 மணி நேரத்திற்குள் ஆட்சி
அமைக்க வேண்டுமென அழைப்பு விடுத்தார் கவர்னர் பகத் சிங். பாஜகவோ தங்களிடம் போதுமான
எண்கள் இல்லையென்று அறிவித்துவிட்டது. உடனடியாக சிவசேனாவை அழைத்து 24 மணி நேரத்திற்குள்ளாக ஆட்சி
அமைக்க நேரம் ஒதுக்கினார். சிவசேனா போதுமான ஆதரவுக் கடிதங்களைக் கொண்டு வரவில்லை
என நிராகரித்தார் கவர்னர். பின்னர் தேசியவாதக் காங்கிரஸ் கட்சிக்கும் 24 மணி நேரத்திற்குள்ளாக
போதுமான சட்டசபை உறுப்பினர்களின் ஆதரவுக் கடிதத்துடன் வந்தால் ஆட்சி அமைக்க
அழைப்பு விடுப்பதாகத் தெரிவித்தார். தேசிய வாதக் காங்கிரஸ் கூடுதல் நேரம்
கேட்டவுடன் குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக்கு உத்தரவிட்டார் கவர்னர். நவம்பர்
12, 2019 அன்று குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி அமலுக்கு
வந்தது. மத்திய உள்துறை அமைச்சர் அமித்ஷா, ‘குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி
மஹாராஷ்ட்ராவில் அறிவிக்கப்பட்டது துரதிருஷ்டம் என்றாலும், எதிர்க் கட்சிகள்
பெரும்பான்மை எண்ணிக்கையைக் காட்டும் பட்சத்தில், குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி
கலைக்கப்பட்டு, பெரும்பான்மை காட்டும் கட்சிக்கு ஆட்சி அமைக்க அனுமதி அளிக்கப்படும்’
என்று தொலைக்காட்சி பேட்டியில் அறிவித்தார். ஆனால் எதிர்பாரா திருப்பமாக நவம்பர்
23ம் தேதி அதிகாலையில் பட்நாவிஸ் முதல்வராகவும், அஜித் பவார் துணை முதல்வராகவும்
பதவி ஏற்றுக்கொண்டார்கள்.
ஆரம்பத்தில் சிவசேனாவுடன் கூட்டணி அமைப்பதன் மூலம் தனது மதச்சார்பின்மை (வேடம்)
கலைந்துவிடுமோ என்று அஞ்சியது. போலி மதச்சார்பின்மையை வழக்கம் போல கையில்
எடுத்தும், கடந்த இரு லோக்சபா தேர்தலில் எதுவும் பலிக்கவில்லை என்பதால்,
மதச்சார்பின்மை என்ற அரசியலைக் கையில் எடுப்பதற்குப் பதிலாக ஆட்சிக் கட்டிலில்
பாஜக அமராமல் இருக்கச் செய்தால் போதுமென்ற அரசியல் நிலைப்பாட்டை எடுத்துள்ளது
காங்கிரஸ். அப்படித்தான் கர்நாடகாவில் மதச்சார்பற்ற ஜனதா தளத்துடன் தேர்தலுக்குப்
பிந்தைய கூட்டணியை அமைத்து ஆட்சி அமைத்த காங்கிரஸ், ஒரே வருடத்தில் ஆட்சியைக்
கவிழ்த்தது. தன்னுடைய தலைமையின் கீழ் ஆட்சி அமைக்கப்படவில்லை எனில், மாநிலக்
கட்சியை ஆட்சி அமைக்கச் சொல்லி விட்டு, சமயம் பார்த்துக் காலை வாரிவிடுவதை
வழக்கமாகவே கொண்டுள்ளது காங்கிரஸ். இவையனைத்தும் மாநில கட்சிகளுக்குத் தெரிந்த
போதும், பதவி வெறியில் எந்தக் கட்சியும்
இதையெல்லாம் பொருட்படுத்துவதில்லை. அதிகாரத்திற்கு வந்தால் மட்டுமே தங்களது
கட்சியைப் பலப்படுத்த முடியும் என்று நம்புவதால் காங்கிரஸ் அளிக்கும் ஆதரவை
ஏற்றுக் கொள்கின்றனர். அதிக இடங்களைப் பிடித்தும் தம்மை ஆட்சி அமைக்க விடாமல்
எதிர்க் கட்சிகள் அரசியல் செய்கின்றன என்பதால் பாஜகவும் அத்தனை மோசமான வழிகளையும் கையாண்டு,
எதிர்க்கட்சிகளின் ஆட்சியைக் கவிழ்க்கச் செய்ய முயலவேண்டியதாகிறது. கர்நாடகாவில்
காங்கிரசின் பங்கைப் போல அந்த ஆட்சியைக் கவிழ்க்க பாஜக எடுத்த முயற்சிகளும் வெட்ட
வெளிச்சம். சமீபத்தைய உதாரணம், இன்று சட்டமன்ற உறுப்பினர் பதவியை இழந்த காங்கிரஸ்
மற்றும் மதச் சார்பற்ற ஜனதா தள சட்டசபை உறுப்பினர்கள் அனைவரும் பாஜகவிலேயே
ஐக்கியமாகி உள்ளது.
என்று வரும்போது அரசியலில் யார் யாரோடு வேண்டுமென்றாலும் சேருவார்கள். மஹாராஷ்ட்ரா
மாநிலத்தில் கட்சிகள் பெற்ற இடங்களையும்,கடந்த கால தேர்தல்களோடு ஒப்பிட்டுப்
பார்க்கலாம். 2019 சட்டசபைத்
தேர்தலில், மொத்தமுள்ள 288 தொகுதிகளில்,
பாஜக 105, சிவசேனா 56, தேசியவாதக் காங்கிரஸ் 54, காங்கிரஸ் 44 மற்றும் இதர கட்சிகள் 29 இடங்களையும் பிடித்தன. பாஜக
கூட்டணி 162 இடங்களையும்,
காங்கிரஸ் கூட்டணி 105
இடங்களையும் பிடித்தன. பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க 144 இடங்களே தேவை. ஆனால் மேலே கூறியுள்ளபடி
குளறுபடிகள் நடந்ததால் பாஜகவால் ஆட்சி அமைக்க முடியாமல் போய்விட்டது. இப்போது
இன்னொரு குளறுபடியாக பட்நாவிஸ் முதல்வர் பொறுப்பேற்றிருக்கிறார்.
நடைபெற்ற சட்டசபைத் தேர்தலில் பாஜக, சிவசேனா, தேசியவாதக் காங்கிரஸ், காங்கிரஸ்
ஆகிய கட்சிகள் தனித்தே போட்டியிட்டன. தனித்துப் போட்டியிட்ட பாஜக 122, சிவசேனா 63,
காங்கிரஸ் 42,
தேசியவாதக் காங்கிரஸ் 41
இடங்களையும் பிடித்திருந்தன. 2019 சட்டசபை
தேர்தலில் பாஜக சிவசேனாவுடனும், காங்கிரஸ் தேசிய வாதக் காங்கிரசோடும் கூட்டணி
அமைத்துத் தேர்தலைக் களம் கண்டன. பாஜகவைப் பொறுத்தவரையில் 2014 தேர்தலில் நின்ற தொகுதிகளோடு
வெற்றி பெற்ற தொகுதிக்கான வெற்றி விகிதத்தை ஒப்பிட்டால் 2019
தேர்தலில் அதிகமென்றாலும் எண்ணிக்கையில் குறைவான இடங்களையே
பிடித்துள்ளது. கடந்த தேர்தலோடு ஒப்பிடுகையில் பாஜக, சிவசேனா முறையே 17,
7 இடங்களை இழந்துள்ளன. தேசியவாதக் காங்கிரஸ், காங்கிரஸ் ஆகிய
இரு கட்சிகளும் முறையே 13, 2 இடங்களைக்
கூடுதலாக பெற்றுள்ளது.
தொகுதிகள் ஓர் ஒப்பீடு:
கடந்த 2014 சட்டசபைத் தேர்தலில்,
எஸ்சி/எஸ்டி பிரிவினருக்கான தொகுதிகளில் தேசிய வாதக் காங்கிரசும், காங்கிரசும் தலா
ஏழு இடங்களைப் பிடித்திருந்தன. இம்முறை இரு கட்சிகளும் முறையே தலா 12 இடங்களைப் பிடித்துள்ளன.
கடந்த 2014 சட்டசபைத் தேர்தலில்,
பாஜக, சிவசேனா ஆகிய கட்சிகள் முறையே
25, 12 இடங்களைப் பிடித்திருந்தன. 2019 சட்டசபை தேர்தல் முடிவுகளில்
பாஜக 16 இடங்களையும், சிவசேனா 8 இடங்களையுமே பிடித்துள்ளன.
கடந்த தேர்தலோடு ஒப்பிடுகையில், பட்டியலினத்திற்கு ஒதுக்கப்பட்ட தொகுதிகளில்
பாஜகவும் சிவசேனாவும் 13 தொகுதிகளை
இழந்துள்ளன.
தொகுதி முடிவுகள் ஓர் ஒப்பீடு:
58 தொகுதிகள் நகர்ப்புறத்
தொகுதிகளாக அடையாளப்படுத்தப்படுகின்றன. அவற்றில் பாஜக 2019 தேர்தலில் 29 தொகுதிகளைக் கைப்பற்றி உள்ளது.
கடந்த 2014 தேர்தலில்
28 தொகுதிகளைக் கைப்பற்றியது
குறிப்பிடத்தக்கது. அதே போல சிவசேனாவும் 2014 & 2019 இரு
தேர்தல்களிலும் 18 தொகுதிகளைக்
கைப்பற்றி தக்கவைத்துக் கொண்டுள்ளது. 2014 & 2019 தேர்தலில்
தேசியவாதக் காங்கிரஸ் 4 தொகுதிகளைக்
கைப்பற்றி தக்கவைத்துக் கொண்டுள்ளது. காங்கிரஸ்
கடந்த தேர்தலோடு ஒப்பிடுகையில் ஒரு இடம் குறைந்து நான்கு இடங்களை இம்முறை
பெற்றுள்ளது. நகர்ப்புற படித்த மக்களிடையே பாஜகவும், சிவசேனாவும் நன்மதிப்பைப்
பெற்றுள்ளது என்பதைத் தேர்தல் முடிவுகள் காட்டுகின்றன.
தொகுதிகள் :
தொகுதிகளாக மொத்தம் 140 தொகுதிகள்
அடையாளப்படுத்தப் பட்டுள்ளன. இதில் கடந்த 2014
தேர்தலில் பாஜக, சிவசேனா, காங்கிரஸ், தேசியவாத காங்கிரஸ்
ஆகிய கட்சிகள் முறையே 55, 25, 25, 28 ஆகிய
இடங்களைப் பிடித்திருந்தன. இம்முறை தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்த போது 132 தொகுதிகளில் பாஜக,
காங்கிரஸ்,தேசியவாதக் காங்கிரஸ் ஆகிய கட்சிகள் முறையே 39,
31, 26 ஆகிய இடங்களில் முன்னணி வகித்தன. சிவசேனா
மற்றும் இதர கட்சிகள் 36 இடங்களில்
முன்னணியில் இருந்தன. இதையே நாம் முடிவாகக் கருதிக் கொண்டால் கூட (தேர்தல்
முடிவுகளுக்குப் பின்னான தரவுகள் இன்னும் கிடைக்கவில்லை), கிராமப்புறத்
தொகுதிகளில் கடந்த தேர்தலோடு ஒப்பிட்டால் பாஜக தனது செல்வாக்கை இழந்துள்ளது.
தேர்தல் முடிவுகள்:
மொத்தம் 90 சட்டசபை
தொகுதிகள் உள்ளன. பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க 46
இடங்கள் தேவை. நடந்து முடிந்த
2019 சட்டசபை தேர்தலில், பாஜக 40 இடங்களையும், காங்கிரஸ் 31 இடங்களையும், புதிதாக உதயமான ஜன்நாயக் ஜனதா
கட்சி 10 இடங்களையும், இந்திய தேசிய லோக்தள் கட்சி ஒரு
இடத்தையும், இதர கட்சிகள் மற்றும் சுயேட்சைகள் 8
இடங்களையும் கைப்பற்றின. ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டது போல பாஜகவும் ஜன்நாயக் ஜனதா கட்சியும் தேர்தலுக்குப் பிந்தைய
கூட்டணி அமைத்து ஆட்சி அமைத்துக் கொண்டன.
பாஜகவிற்கு உண்மையில் வீழ்ச்சியா, காங்கிரஸ் இயக்கத்திற்குப் பெரிய வெற்றியா
என்பதை ஆராய வேண்டி உள்ளது. ஹரியானாவில் 2014
Vs 2019 தேர்தலில் கட்சிகள் பெற்ற இடங்களுக்கான
ஒப்பீடு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. பாஜக ஏழு இடங்களை இழந்துள்ளது. காங்கிரஸ் 15 இடத்திலிருந்து 31 இடங்கள் வரை பெற்றுள்ளது.
இந்திய தேசிய லோக்தள் கட்சி இம்முறை முற்றிலுமாக தமது செல்வாக்கை இழந்து
விட்டுள்ளது. அதற்கு பதிலாக புதிதாக உதயமான ஜேஜேபி கட்சி 10
இடங்களைப் பிடித்துள்ளது.
ஜேஜேபி ஆகிய கட்சிகள் முறையே 5, 7, 4 இடங்களைப்
பெற்றுள்ளன. இதர ஒரு இடத்தை மட்டும் மற்றவர்கள் பெற்றுள்ளனர். பாஜக 2014
தேர்தலில் 9 இடங்களைப்
பெற்றிருந்தது. இம்முறை வாக்கு சதவீதத்தை இழக்காவிட்டாலும், காங்கிரசிடமும் மற்ற
கட்சிகளிடமும் இடத்தைப் பறி கொடுத்துள்ளது. இதை கீழுள்ள படத்தைப் பார்த்தாலே புரிந்து
கொள்ளலாம். 2014 தேர்தலில்
இந்திய தேசிய லோக்தள் பெற்ற வாக்குகள் மற்றும் இதர வாக்குகள் இம்முறை கூடுதலாக
காங்கிரசிற்குச் சென்றுள்ளதால் காங்கிரஸ் கடந்த தேர்தலைக் காட்டிலும் அதிக
இடங்களைப் பெற முடிந்திருக்கிறது.
காட்டிலும் குறைந்த இடங்களையும் குறைந்த வாக்கு சதவீதத்தையும் பெற இரு முக்கியக்
காரணிகள் உள்ளன. பாஜக ஹரியானாவில் ஜாட் பிரிவைச் சேராத ஒருவருக்கு முதல்வர் பதவியை
வழங்கியது. ஹரியானாவின் மொத்த மக்கள் தொகையில் 40% வரையிலும் ஜாட் இனத்தவர் உள்ளனர். பாஜக ஜாட்
அல்லாத 35 இதர ஜாதியினருக்கு அதிக
அளவில் முக்கியத்துவம் கொடுப்பதாக ஜாட் மக்கள் கருதி உள்ளனர். 1977
ல் மட்டும் பன்சாரி தாஸ் குப்தா என்பவர் மட்டுமே
ஹரியானாவில் ஜாட் பிரிவைச் சேராத ஒருவர் முதல்வராக இருந்துள்ளார். அதுவும் 52 நாட்கள் மட்டுமே முதல்வர்
பதவியில் நீடித்துள்ளார். அதை பாஜக உடைத்து ஐந்தாண்டுகளுக்கு ஜாட் இனத்தைச் சேராத
ஒருவரை (மனோகர் லால் கத்தார் – பஞ்சாபி பஜன்லால்) முதல்வராக வைத்தது. இதுதான்
குறிப்பாக ஜாட் மக்களின் பிஜேபிக்கு எதிரான அணித் திரள அமைய முக்கியக் காரணியாகப்
பார்க்கப்படுகிறது.
தான் வாங்கிய வாக்குகளில் ஜாட் சமூக மக்கள் அதிகமாக உள்ள தொகுதிகளில் 16% குறைவாகவும், ஜாட்
மக்கள்தொகை குறைவாக உள்ள மற்ற தொகுதிகளில்
22% வாக்குகளை லோக்சபா தேர்தலோடு ஒப்பிடுகையில்
குறைவாகப் பெற்றிருந்தாலும், அதிக இடங்களை இழந்துள்ளது ஜாட் மக்கள் 40%
இருக்கும் தொகுதிகளில்தான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஜாட்
மக்கள் குறைவாக உள்ள சில தொகுதிகளில் ஜாட் மக்கள் காங்கிரசிற்கு அதிக அளவில்
வாக்களித்துள்ளனர். அதேபோல ஜாட் மக்கள் அதிகம் வசிக்கும் பகுதிகளில் துஷ்யந்த்
சௌதாலாவின் ஜேஜேபி கட்சி அதிக வாக்குகளையும் அதிக இடங்களையும் கைப்பற்றி உள்ளது.
பாஜகவின் வெற்றியை பல தொகுதிகளில் ஜேஜேபி கட்சி பதம் பார்த்துள்ளது என்றே சொல்ல
வேண்டும். கீழுள்ள அட்டவணையைப் பார்த்தால் புரியும். தமிழகத்தில் வன்னியர்,
முக்குலத்தோர், கவுண்டர்கள் ஓரணிக்கு அணி திரண்டால் எப்படி இருக்குமோ அப்படித்தான்
அங்கு ஜாட் மக்கள் அணி திரண்டால் ஒரு கட்சியின் வெற்றியைப் பாதிக்கிறது. பெரும்
எண்ணிக்கையிலான சாதிகள் மட்டுமே அதிகார பலத்தில் இருக்கக் கூடாது என்ற சமூக நீதியை
பாஜக முன்னெடுத்துள்ளது. அது வேறு மாதிரியான வாக்கரசியல்தான் என்றாலும், உண்மையில்
இதுதான் சமூக நீதியை நிலை நாட்டுவதாகும். தமிழ்நாட்டில் அரசியல் அதிகாரம் ஐந்தே
சாதிகளின் கைகளில் குவிந்துள்ளதற்குக் காரணம் அதிமுகவும் திமுகவும் சிறிய
எண்ணிக்கையிலான சாதிகளை மதிக்காமல் பெரும் எண்ணிக்கையிலான சாதியினருக்கு மட்டுமே
இடங்களை அதிக அளவில் ஒதுக்குவதும், அமைச்சரவையில் இடம் கொடுப்பதுமே ஆகும்.
முக்குலத்தோர், வன்னியர், கவுண்டர், நாயக்கர், நாடார், தலித் ஆகிய ஆறு சாதிகளில்
எத்தனை எம்எல்ஏக்கள் உள்ளனர் என்பதோடு பிராமணர்கள், பண்டாரம், ஆசாரி, பிள்ளைமார்,
ஆதி சைவர் சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்களுக்குப் பிரதிநித்துவம் எந்த அளவுக்கு
வழங்கப்பட்டுள்ளது என்று பார்த்தாலே தெரியும். திமுக அதிமுகவும் ஏன் சிறு
எண்ணிக்கையிலான சாதிகளை அதிக அளவில் மதிக்காமல் உள்ளன என்றால், தேர்தல் வெற்றிக்கு
பெரும் சாதிகளின் ஆதரவு தேவை என்கிற ஒற்றை அரசியல் பார்வை மட்டுமே! அதைத் தாண்டி
அனைத்து சமூகத்தினருக்குமான அதிகாரப்பகிர்வை வழங்காமல் தமிழகத்தை ஆண்ட/ஆளும்
கட்சிகள் சமூக நீதி என்று பேச அருகதை அற்றவர்கள்.
நகர்ப்புறத் தொகுதி முடிவுகள் ஓர் ஆய்வு:
மொத்தம் 26 தொகுதிகள் நகர்ப்புறத்
தொகுதிகளாக அடையாளப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இதில் பாஜக 17 தொகுதிகளைக் கைப்பற்றி உள்ளது. காங்கிரஸ் 7 தொகுதிகளையும் ஜெஜேபி
மற்றும் சுயேட்சை தலா ஒரு இடத்தையும் பெற்றுள்ளனர். கடந்த
2014 சட்டசபை தேர்தலிலும் பாஜக
17 இடங்களைப் பிடித்திருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது. ஹரியானா,
மஹாராஷ்ட்ரா என இரு மாநிலங்களிலும் பாஜக நகர்ப்புற மக்களிடையே நன்மதிப்பைப் பெற்றுள்ளது.
மாநில முடிவுகளையும் வைத்துப் பார்த்தால் மக்களிடம் பெருமளவுக்கு ஆட்சிக்கெதிரான
மனநிலை பெருமளவுக்கு இல்லை என்றே தோன்றுகிறது. நாம் இந்த இரு மாநில தேர்தல்
முடிவுகளையும் எப்படிப் பார்க்க வேண்டும்? கடந்த 2014 தேர்தலில் பாஜக முதல்வர் யாரென சொல்லி வாக்குகள்
கேட்கவில்லை. ஆனால் இந்த இரு மாநிலங்களிலும் சிறிய சமூகமான பிராமணர் சமூகத்தைச்
சேர்ந்த தேவேந்திர பாட்நாவிசை மஹாராஷ்ட்ராவிலும், கத்தாரை (பஞ்சாப் பஜன்லால்)
ஹரியானாவிலும் முதல்வராக்கியது. ஹரியானாவில் மோடியை ஏற்றுக் கொண்ட ஜாட் இன மக்கள்
கத்தாரை அந்தளவுக்கு ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. ஆனால் ஜாட் மக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு
உருவாக்கப்பட்டுள்ள ஜேஜேபி கட்சியைச் சேர்ந்த துஷ்யந்த் சௌதாலாவை துணை
முதல்வராக்கி சமூக நீதியை நிலை நாட்டி உள்ளது. உண்மையில் அனைத்து சமூக மக்களின்
பிரதிநிதிகளுக்கும் அதிகாரப்பகிர்வை பல மாநிலங்களிலும் பாஜக ஏற்படுத்தி வருகிறது.
அதன் அம்சமாகவே இதைப் பார்க்க வேண்டும். அதைப் போலவே தேவேந்திர பாட்னாவிசை மராத்தா
அல்ல என்றோ, பெரும் சமூகம் சேர்ந்தவர் தங்கள் முதல்வராக இல்லையென்றோ மக்கள்
பார்க்கவில்லை. ஆகையால் தான் பாஜக சிவசேனா கூட்டணியால் பெரும்பான்மைக்குத் தேவையான
இடங்களைப் பெற முடிந்துள்ளது. மகாராஷ்ட்ராவில் பாஜக தனிப்பெரும் கட்சி என்ற
பெருமையை தக்க வைத்துள்ளது. சிவசேனா, காங்கிரஸ், தேசியவாத காங்கிரஸ் ஒருவேளை ஆட்சி
அமைத்தால், அது அதிக ஆண்டுகள் நீடிக்காது என்பது தெரிந்தும், அதிகாரத்தில்
இருந்தால் மட்டுமே தமது சொந்த கட்சியைப் பலப்படுத்த முடியுமென்ற அடிப்படையில்தான்
அனைத்துக் கட்சிகளும் செயல்படுகின்றன என்பதே யதார்த்தமான உண்மை! இது
ஹரியானாவிற்கும் பொருந்தும்.
திருப்பங்களுடன் கூடிய ஐ.என்.எக்ஸ் மீடியா வழக்கு | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
2019 மக்களவைத் தேர்தல் முடிவுகள் – ஓர் ஆய்வு | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
நாடான இந்தியாவின்
மக்களவைத் தேர்தல்
முடிவுகள் மே
23, 2019 அன்று வெளியாகின. மொத்த மக்களவைத் தொகுதிகளின்
எண்ணிக்கை 543. இதில் வேலூரில் மட்டும் தேர்தல்
ரத்து செய்யப்பட்டிருந்தது.
தனிப்பெரும்பான்மைக்குத் தேவையான இடங்கள்
272. பாரதிய ஜனதா கட்சி தனித்து 303 இடங்களைப்
பெற்று ஆட்சி
அமைத்திருக்கிறது. பாரதிய ஜனதா
தலைமையிலான தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி 352 இடங்களைக்
கைப்பற்றியது. காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐக்கிய முற்போக்குக்
கூட்டணி 91 இடங்களை மட்டுமே கைப்பற்றியது. காங்கிரஸ்
52 இடங்களை மட்டுமே பெற்றது.
2014 – 2019 ஓர் ஒப்பீடு:
- 2014 தேர்தலில் பாஜக
282 இடங்களையும், காங்கிரஸ் 44 இடங்களையும் பெற்றன. 2019 தேர்தலில்
பாஜக 303 இடங்களையும்,
காங்கிரஸ் 52 இடங்களையும் பெற்றுள்ளது. பாஜகவின் வாக்கு
சதவீதம் 31.34% (2014) லிருந்து 37.6% க்கு
2019 தேர்தலில் அதிகரித்துள்ளது. காங்கிரஸ்
18.34% (2014) மற்றும் 18.34% (2019) வாக்குகளை மட்டுமே
பெற்றுள்ளது. காங்கிரசால் வாக்கு சதவீதத்தை அதிகரிக்க
இயலவில்லை. - தேசிய ஜனநாயகக்
கூட்டணி 336 (2014) இடங்களைப் பெற்று
இருந்தது. தற்போது
16 இடங்கள் அதிகமாகப் பெற்றுள்ளது. - ஐக்கிய முற்போக்குக்
கூட்டணி 60 (2014) இடங்களைப் பெற்றது.
தற்போது 91 இடங்களைப் பிடித்துள்ளது.
2014 தேர்தலின்போது திமுக ஐக்கிய
முற்போக்குக் கூட்டணியை விட்டு விலகி இருந்தது
குறிப்பிடத்தக்கது. - பாஜக 50% க்கும்
அதிகமான வாக்குகளை
16 மாநிலங்களில் (யூனியன் பிரதேசம் உட்பட) பெற்றுள்ளது.
குஜராத் (62.1%), ராஜஸ்தான் (58.2%), மத்தியப்
பிரதேசம் (58%), டெல்லி (56.3%), இமாச்சலப் பிரதேசம் (69%), உத்தரகாண்ட்
(62.1%), சத்தீஸ்கர் (50.2%), ஹரியானா (57.8%), அருணாச்சலப் பிரதேசம்
(57.9%), கர்நாடகா (51.38%), கோவா (51.18%), சண்டிகர்
(50.64%), ஜார்கண்ட் (50.96%) ஆகும். இவை
தவிர உத்திரப்
பிரதேசம், பீகார்,
மகாராஷ்டிரா ஆகிய மாநிலங்களில் கூட்டணியோடு 50% க்கும்
அதிகமான வாக்குகளைப்
பெற்றுள்ளது பாஜக. - பாஜக வெற்றி
பெற்ற 303 தொகுதிகளில்
224 இடங்களில் 50% க்கும் அதிகமான
வாக்குகளைப் பெற்று வென்றுள்ளது. - மேற்குவங்காளம், திரிபுரா,
ஒடிசா, தெலுங்கானா
ஆகிய மாநிலங்களில்
அபரிமிதமான வளர்ச்சியைக் கண்டுள்ளது. கடந்த தேர்தலோடு
ஒப்பிடுகையில் அதிக இடங்களையும் கைப்பற்றி உள்ளது.
மேற்கு வங்கம் 17.2% (2014) – 40.2% (2019) – 2014ல் 2 இடங்கள்,
2019ல் 18 இடங்கள்.
திரிபுரா 5.8% (2014)
– 48.9% (2019) – 2014ல் 0 இடங்கள், 2019ல்
2 இடங்கள்.
ஒடிஷா 21.3% (2014) –
38.3% (2019) – 2014ல் 1 இடம், 2019ல்
8 இடங்கள்.
தெலுங்கானா 11.2%
(2014) – 19.8% (2019) – 2014ல் 1 இடம், 2019ல்
4 இடங்கள்.
(ஆதாரம்: எகனாமிக் டைம்ஸ்)
- உயர்சாதிக் கட்சி
பாஜக என்ற
பிம்பத்தை, 2014, 2019 ஆகிய இரு
மக்களவைத் தேர்தல்களிலும்
பாஜக உடைத்தெறிந்துள்ளது.
எஸ்சி, எஸ்டி
பிரிவிலுள்ள தொகுதிகளில் பாஜகவே அதிக இடங்களைப்
பெற்றுள்ளது. மொத்தமுள்ள 84 எஸ்சி இடங்களில், பாஜக
46 (2019) இடங்களைப் பெற்றுள்ளது. 2014 தேர்தலில் 40 இடங்களைப் பெற்றது. இதில்
குறிப்பாக உத்திரப்பிரதேசம்
(14), மேற்கு வங்காளம் (5), கர்நாடகா
(5), ராஜஸ்தான் (4), மத்தியப் பிரதேசம்
(4) ஆகிய மாநிலங்களில்
மட்டும் 32 இடங்களைப் பிடித்துள்ளது. எஸ்டி பிரிவுக்குட்பட்ட
47 இடங்களில் பாஜக 31 (2019) இடங்களை வென்றுள்ளது. 27 (2014) தேர்தலில் பெற்றதைக் காட்டிலும் அதிகமாக
4 இடங்களைக் கைப்பற்றி உள்ளது. எஸ்சி பிரிவில்
6 இடங்களை அதிகமாகப்
பிடித்துள்ளது. கீழே உள்ள அட்டவணையில், எஸ்சி,
எஸ்டி ஒவ்வொரு
கட்சியும் பெற்ற
இடங்களையும் வாக்கு சதவீதத்தையும் காணலாம்.
India)
- 2014 தேர்தலோடு ஒப்பிடுகையில்
பாஜக எஸ்சி
தொகுதிகளில் 5.90% அதிகமாகவும், எஸ்டி
தொகுதிகளில் 6.7% அதிகமாகவும், பொதுப் பிரிவில் 5.40% அதிகமாகவும்
பெற்றுள்ளது. ஒவ்வொரு பிரிவிலும் காங். மற்றும்
பாஜக பெற்ற
வாக்கு சதவீத
வித்தியாசம் முக்கியச் செய்தியைக் காட்டுகிறது. ஏழைகள்,
தாழ்த்தப்பட்டவர்களின் கட்சி என்ற
பெருமையை காங்கிரஸ்
இழந்து விட்டுள்ளது.
பிரிவு | காங். வாக்கு சதவீதம் |
பாஜக வாக்கு சதவீதம் |
எஸ்சி தொகுதிகள் |
17.10% | 34.60% |
எஸ்டி தொகுதிகள் |
28.70% | 40.10% |
பொதுப்பிரிவு | 19.00% | 36.80% |
- ஒட்டுமொத்தமாக முஸ்லிம்
எம்பிக்களின் எண்ணிக்கை 23 லிருந்து 27 ஆக உயர்ந்துள்ளது.
பாஜக நிறுத்திய
ஆறு முஸ்லிம்
வேட்பாளர்களும் தோல்வியைத் தழுவியுள்ளனர். அதிகபட்சமாக திரிணமுல்
காங்கிரஸ் (5), காங்கிரஸ் (4), சமாஜ்வாடி
(3), பஹுஜன் சமாஜ்வாடி (3), இந்திய யூனியன் முஸ்லிம்
லீக் (3), நேஷனல்
கான்பெரன்ஸ் (3) அடங்குவார்கள். ஆனால் முஸ்லிம்கள் அதிகமாக
உள்ள தொகுதிகள்
என அடையாளப்படுத்தப்பட்ட
79 தொகுதிகளில் 41 தொகுதிகளில் பாஜக
வெற்றி பெற்றுள்ளது.
இதன் மூலம்
பாஜக சிறுபான்மையினருக்கு
எதிரான கட்சி
என்பது முறியடிக்கப்பட்டுள்ளது.
காங்கிரசோ ஆறு
இடங்களை மட்டுமே
வென்றுள்ளது. கடந்த 2014 தேர்தல் முடிவுகளோடு ஒப்பிட்டால்
பாஜக கூடுதலாக
ஏழு இடங்களைப்
பெற்றுள்ளது. காங்கிரஸ் 12 இடங்களிலிருந்து
ஆறு இடங்களை
இழந்துள்ளது. - 2019 மக்களவைத் தேர்தலில்
பாஜகவும் காங்கிரசும்
186 தொகுதிகளில் நேருக்கு நேர் மோதின. இதில்
16 இடங்களில் மட்டுமே காங்கிரஸ் வெற்றி பெற்றுள்ளது.
பாஜக 170 இடங்களைக்
கைப்பற்றி உள்ளது.
பாஜகவின் வெற்றி
விகிதம் 91.4%. 2014 தேர்தலில் காங்கிரசோடு
ஒப்பிடுகையில் 84% வெற்றியை ஈட்டி
இருந்தது பாஜக.
கடந்த 2014 தேர்தலில் பாஜகவுடன் நேரடியாக மோதியபோது
24 இடங்களைக் கைப்பற்றிய காங்கிரஸ் இந்த முறை
16 இடங்களாக சுருங்கி விட்டுள்ளது. - 2019 மக்களவைத் தேர்தலில்
20 மாநிலங்களில் இருந்து காங்கிரசின் ஒரு எம்பி
கூட வெற்றி
பெறவில்லை என்பது
குறிப்பிடத்தக்கது. இது தவிர
மகாராஷ்டிரா, மத்தியப் பிரதேசம், உத்திரப்பிரதேசம், பீகார், கர்நாடகா ஆகிய மாநிலங்களில்
இருந்து ஒரேயொரு
எம்பி மட்டுமே
வெற்றி பெற்றுள்ளார்கள்.
பாஜகவை பொருத்தவரையில்
தமிழ்நாடு, கேரளா, ஆந்திரப் பிரதேசம், லட்சத்தீவு,
மேகாலயா, அந்தமான்
நிக்கோபார், தாத்ரா நாகர்வேலி, மேகலாயா, மிசோரம்,
புதுச்சேரி ஆகிய மாநிலங்களில் (யூனியன் பிரதேசம்
உட்பட) இருந்து
ஒரு எம்பி
கூட வெற்றி
பெறவில்லை.
பாஜகவின் வெற்றி சூத்திரமும்
காங்கிரசின் தவறான வியூகமும்:
- பாஜகவின் வெற்றிக்கு
மிக முக்கியக்
காரணங்கள்: பயனாளர்களுக்கு நேரடியாக வங்கிக் கணக்கில்
அவர்களுக்கான நலத்திட்ட உதவிகளைக் கொண்டு சேர்த்தது;
இலவச காஸ்
சிலிண்டர் இணைப்பு;
அனைத்துக் கிராமங்களுக்கும்
மின்வசதியை ஏற்படுத்தித் தந்தது; பிரதமரின் ஆயுஸ்மான்
பாரத் திட்டம்;
இலவசக் கழிப்பறைகள்
திட்டம்; விவசாயிகளுக்கு
ஆண்டுக்கு 6000 ரூபாய் அறிவிப்பு; விவசாயப் பயிர்களுக்கான
விலை உயர்வு,
விலைவாசிக் கட்டுப்பாடு, எஸ்சி – எஸ்டி பிரிவினருக்கான
அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைத் திருத்தியது;
10% ஏழைகளுக்குப் பொதுப்பிரிவில் இட ஒதுக்கீடு கொண்டு
வந்தது; முத்ரா
வங்கிகள் மூலமாகக்
கடன் உதவி
ஆகிய திட்டங்களை
வெற்றிகரமாகச் செயல்படுத்தியதுதான். இதன் விளைவைத் தேர்தல்
முடிவில் அறுவடை
செய்ய முடிந்திருக்கிறது. - இந்தியாவின் தேசப்
பாதுகாப்பை உறுதி செய்தது, வெளியுறவுக் கொள்கையில்
கொண்டு வந்த
அதிரடி மாற்றங்கள்,
வெளிநாடுகள் மத்தியில் இந்தியாவைப் பெருமைமிகு நாடாக
மாற்றியது மோடி
என்கிற எண்ணம்
மக்களிடம் பரவலாகக்
காணப்பட்டதும், ராணுவத்தைப் பலப்படுத்தும் வகையில் அரசின்
செயல்பாடுகள் அமைந்ததும் மக்களிடம் பேராதரவைத் தேடித்
தந்துள்ளது. - மேற்கூறிய விஷயங்கள்
அரசின் செயல்பாடுகள்
என்றாலும் அரசியலில்
தேர்தல் கூட்டணி,
பிரசார வியூகம்,
கட்சி மற்றும்
ஆட்சியின் செயல்பாடுகளை
மக்களிடம் கொண்டு
சேர்க்க வியூகங்களை
வகுத்தல் என
அனைத்திலும் பாஜக காங்கிரசைக் காட்டிலும் பதினாறடி
பாய்ந்து சென்றது. - சில மாநிலங்களில்
கடந்த தேர்தலைக்
காட்டிலும் குறைவான இடங்களைப் பெற்றாலும் (குறிப்பாக
பீகாரில் 17 (22 – 2014) இடங்களைக் குறைத்துக்
கொண்டு கூட்டணியை
வலுப்படுத்தியது, மகாராஷ்டிராவிலும் அதே அணுகுமுறை, தமிழகத்தில்
இடங்களைப் பெறாவிட்டாலும்
மெகா கூட்டணிக்காக
ஐந்து இடங்களுக்கு
ஏற்றுக் கொண்டது
எனக் கூட்டணி
வியூகத்தோடு தேர்தலைச் சந்தித்தது. - பாரதப் பிரதமர்
நரேந்திர மோடிக்கு
அருகில் கூட
நெருங்காத நிலையில்தான்,
மாற்றுக் கட்சிகளின்
தலைவர்கள் போட்டியில்
இருந்தார்கள். மேலும் பாஜக பிரதமராக மக்களின்
அபிமானத்தைப் பெருமளவு பெற்ற மோடி ஒருபுறம்
என்றால், எதிர்
அணியில் யார்
பிரதமர் வேட்பாளர்
என்ற எந்த
நோக்கமும் இல்லாமல்
தேர்தலை எதிர்கொண்டது
போன்ற அரசியல்
காரணங்கள் பாஜகவை
மீண்டும் அரியணையில்
அமர்த்தியுள்ளன. - வலிமையான பாரதம்,
பாதுகாப்பான பாரதம் இதுதான் பாஜகவின் தேர்தல்
கோஷமாக இருந்தது. - குறிப்பாகச் சொல்ல
வேண்டுமானால் பாஜக உயர்சாதி இந்துக்களுக்கான கட்சி
என்கிற நிலையை
மாற்றி அனைத்து
இந்துக்களின் தலைவனாக, பெரும் இந்து சமூகத்தின்
அடையாளமாக நரேந்திர
மோடி விளங்கினார்.
கர்நாடகா தவிர
மற்ற தென்
இந்திய மாநிலங்களில்
அத்தகைய பார்வை
இல்லாவிட்டாலும் வட இந்தியாவில் இந்துக்கள் அப்படி
ஒருங்கிணைந்தார்கள். இஸ்லாமியப் பெண்களின்
மத்தியிலும் முத்தலாக் மூலம் மோடி பிரபலம்
அடைந்தார். எனவேதான் பட்டியல் பிரிவுத் தொகுதிகள்
மட்டுமல்லாமால் சிறுபான்மையினரின் தொகுதிகளிலும்
அதிக இடங்களைப்
பாஜகவால் பெற
முடிந்துள்ளது.
காங்கிரஸ் தோற்றதற்கான காரணம்:
- காங்கிரஸ் ராகுலைப்
பிரதமராக முன்னிறுத்தாதது
ஒருபுறம். காங்கிரஸ்
தாங்கள் ஆட்சி
அமைக்க ஆதரவு
தாருங்கள் என்பதற்குப்
பதிலாக மோடியை
அகற்றுங்கள் என்று பிரசாரம் செய்தது. இது
அவர்களுக்கு எந்தப் பலனையும் தரவில்லை. - மோடி எதிர்ப்பு
விஷயத்தில் காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட பெரும்பாலான மாநிலக்
கட்சிகள் ஒருமித்த
கருத்தைக் கொண்டிருந்தாலும்
தேர்தல் கூட்டணி
என்று வரும்போது
சில மாநிலங்களில்
காங்கிரசைப் பெரிய மாநிலக் கட்சிகள் அரவணைக்கத்
தயாரில்லை. காங்கிரஸ் தேவையில்லாத சுமை என்பதும்,
தங்களை வைத்து
காங்கிரஸ் வெற்றி
பெற்றால் தங்களின்
பிரதமர் கனவு
என்னாவது என்பதுமாக
காங்கிரசோடு கூட்டணி ஏற்படுத்தாமல் விட்டன. ஒவ்வொரு
மேடையிலும் மோடியை வீழ்த்த ஒன்றிணைந்த கட்சிகள்
தேர்தலுக்கு முன்பாகக் கூட்டணி வைக்கத் தயாராக
இல்லாமல் போயின.
சில மாநிலங்களில்
தனக்கு மிகக்
குறைந்த இடங்களை
மட்டுமே மாநிலக்
கட்சிகள் தரும்
என்பதால் காங்கிரஸே
ஆம் ஆத்மி
போன்ற கட்சிகளோடு
கூட்டணியை ஏற்படுத்தவில்லை.
உபியில் சமாஜ்வாடி,
பஹுஜன் சமாஜ்வாடி
கூட்டணி அமையவில்லை.
இதன் தாக்கம்
மத்தியப் பிரதேசம்,
ராஜஸ்தானிலும் தொடந்தது. மேற்குவங்கத்தில்
திரிணமுல் காங்கிரஸ்
அல்லது கம்யூனிஸ்ட்டுகளுடன்
கூட்டணி அமைக்காமல்
போனது போன்றவை,
தேர்தலுக்கு முன்பாகவே காங்கிரஸ் தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டதற்குச்
சமமாக மாறியது. - அடுத்து காங்கிரசின்
பிரசார வியூகம்.
பாஜக அரசை
எதிர்த்து அவர்
முன்வைத்த வேலையில்லாத்
திண்டாட்டம் வட இந்தியாவில் எந்தத் தாக்கத்தையும்
இந்தத் தேர்தலில்
ஏற்படுத்தவில்லை. தற்போது எந்த இளைஞர்களும் அரசு
வேலை வாய்ப்பை
நம்பி இல்லை
என்பதால்தான் இந்தப் பிரசாரம் எடுபடவில்லை. மாறாக
பாஜக அரசு
5,00,000 ரூபாய் வரை வரி விலக்கு கொண்டு
வந்ததால் பெரும்பாலான
முதல்முறை வாக்காளர்கள்
மற்றும் 30 வயதுக்குட்பட்ட வாக்காளர்கள்
மத்தியில் பாஜகவிற்குப்
பெருமளவு ஆதரவு
கிடைத்தது. வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் பற்றிப் பேசியவர்
ஆரம்பத்தில் ரபேல் விவகாரத்தில் ஊழல் நடந்துள்ளது
என்ற பிரசாரத்தை
முன்வைத்தார். ஆனால் அதைக் கூட்டணியில் இருந்த
ஸ்டாலினோ, சரத்பவாரோ
கூட முன்வைக்கவில்லை.
மேலும் பரப்புரையின்போது
உச்சநீதிமன்றம் மோடியைத் திருடன் என்றும் ஊழல்வாதி
என்றும் சொல்லியுள்ளது
என்று சொன்னார்.
அதை மக்கள்
ரசிக்கவில்லை. மேலும் உச்சநீதி மன்றத்தில் இதற்காக
மன்னிப்பும் கேட்க வேண்டி வந்தது. - புல்வாமா தாக்குதலில்
வீரர்கள் பாதிக்கப்பட்டு
இருந்த நிலையில்
அரசு நடத்திய
சர்ஜிக்கல் ஸ்ட்ரைக்கைச் சந்தேகப்பட்டதும்,
புல்வாமா பதிலடியில்
அரசு நாடகம்
நடத்துகிறது என எதிர்க் கட்சிகள் பேசியதும்
வட இந்திய
மக்களிடம் எரிச்சலைக்
கிளப்பியது. - நியாய் திட்டத்தின்
கீழ் ஆண்டுக்கு
72,000 ரூபாய் விவசாயிகளுக்குத் தரப்படும்
என்ற கோஷத்தைக்
கூட முழுமையாக
எடுத்துச் செல்லாமல்,
மீண்டும் மீண்டும்
மோடியை மட்டுமே
நோக்கித் தாக்குதலைத்
தொடந்ததற்கு எந்தப் பலனும் கிட்டவில்லை. - தாங்கள் என்ன
செய்யப்போகிறோம் என்பதற்குப் பதிலாக முற்றிலுமாக எதிர்மறையாகப்
பிரசாரம் செய்தது
காங்கிரஸுக்கு முற்றிலும் எதிராக முடிந்துள்ளது.
பாஜகவின் வெற்றியைப் புரிந்து
கொள்வது எப்படி?
மிக முக்கியக்
காரணம், நரேந்திர
மோடி தன்னை
வளர்ச்சி நாயகனாக
முன்னிறுத்தியது. அடுத்து காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐக்கிய
முற்போக்குக் கூட்டணியின் பத்தாண்டு ஆட்சியில் ஏற்பட்ட
ஊழல். ஆட்சிக்கு
எதிராக மக்களிடம்
ஏற்பட்ட வெறுப்பு
ஆகியவற்றால் மிகப் பெரும் தோல்வியைத் தழுவியது
காங்கிரஸ். பாஜகவோ 30 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 282 இடங்களைப்
பெற்று தனிப்பெரும்னையுடன்
ஆட்சியை அமைத்தது.
இடங்களைப் பெற்றிருந்தாலோ
அல்லது தனிப்பெரும்பான்மையோ
பெறாமல் போய்
இருந்தால் கூட,
இந்திய ஊடகங்கள்
இது பாஜகவின்
தோல்வி என்றே
பேசிக்கொண்டு இருந்திருக்கும். பாஜக கூட்டணிக் கட்சிகளின்
உதவியோடு ஆட்சி
அமைத்தால் கூட
இது பாஜகவின்
தோல்வி என்று
விவாதங்களை நடத்தி இருக்கும். ஆனால் இந்த
வெற்றி, ஆட்சிக்கு
ஆதரவான வாக்குகள்
மட்டுமல்ல. மோடி என்ற தலைவனின் மீது
மக்கள் வைத்திருக்கும்
அபரிமிதமான நம்பிக்கை. இந்தியாவின் வளர்ச்சியை மேலும்
வலுப்படுத்த இன்றைய நிலையில் நரேந்திர மோடியால்
மட்டுமே முடியும்
என்கிற அசைக்க
முடியாத நம்பிக்கையை
மக்கள் அவர்
மீது வைத்துள்ளார்கள்.
அதன் விளைவாகவே
கடந்த தேர்தலைக்
காட்டிலும் அதிக இடங்களைப் பாஜகவிற்கு வழங்கி
உள்ளார்கள்.
முக்கியக் காரணம்,
ஆர்எஸ்எஸ்சில் உள்ள தொண்டர்களின் தன்னலமற்ற பிரசாரமும்,
பாஜகவின் தலைவரான
அமித்ஷாவின் அயராத உழைப்பும் வியூகங்களும் முக்கியக்
காரணங்கள். சமூக வலைத்தளங்கள், மன் கி பாத், அரசு
விழாக்கள், தொழில் துறை மாநாட்டு உரைகள்,
வெளிநாட்டுப் பயணங்களில் இந்தியர்கள் மத்தியிலான உரை,
பாஜகவின் சமூக
ஊடகங்கள் எனப்
பிரதமர் மோடி
நேரடியாக மக்களிடம்
உரையாடியதன் பலன், பாஜகவின் வெற்றிக்கான காரணங்களில்
ஒன்று.
என்றழைக்கப்படும் ஊடகங்கள் மீண்டும் மீண்டும் மோடி
ஏன் தங்களைச்
சந்திக்கவில்லை, பத்திரிகையாளர் சந்திப்பை ஏன் மோடி
வைப்பதில்லை என்று கேள்வி எழுப்பிக்கொண்டே இருந்தன,
ஆனால் மோடியோ
பத்திரிகையாளர் சந்திப்பு என்ற பெயரில், கும்பலாகக்
கேள்வி கேட்கிறேன்
என்ற பெயரில்
அரசியல் தலைவர்களை
பதற்றத்துக்குள்ளாக்கி, அதில் அவர்கள்
விடும் வார்த்தைகளை
வைத்து, அவர்
எப்படி இப்படிச்
சொல்லலாம் என்று
குறிப்பிட்ட அரசியல்வாதியின் பிம்பத்தை உடைப்பதைப் பெருமையாக
நினைக்கின்றன, இன்றைய ஊடகங்களும் பத்திரிகையாளர்களும். உதாரணமாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் ரஜினிகாந்தின்
பத்திரிகையாளர் சந்திப்பைச் சொல்லலாம். எதற்கெடுத்தாலும் போராட்டம் என்றால் தமிழ்நாடு சுடுகாடாகிவிடும்
என்று நல்லெண்ணத்துடன்
சொன்ன கருத்தை
எடுத்துக்கொண்டு, ‘போராட்டங்களை அவமதிக்கிறாரா?
இழிவு படுத்துகிறாரா?’
என்று திரித்துவிடும்
ஊடகங்களைப் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறோம்.
இவர்களின் கீழ்த்தரமான
நடவடிக்கைகளைப் புரிந்துகொண்ட பிரதமர் மெயின் ஸ்ட்ரீம்
மீடியாக்களைப் மதிப்பதில்லை. காரணம், நான் மக்களுடன்
நேரடியாக உரையாடுகிறேன்,
ஆட்சியின் செயல்பாடுகளை
மக்கள் முன்பாக
வைக்கிறேன் என்பதே அவர் ஊடகங்களுக்குக் கொடுக்கும்
செய்தியாக உள்ளது.
என் மீதான
விமர்சனத்தையோ ஆட்சி மீதான விமர்சனத்தையோ ஊடகங்கள்
மக்களிடம் வைக்கட்டும்.
மக்கள் யாரைத்
தேர்ந்தெடுக்க விரும்புகிறார்களோ, அவர்களைத்
தேர்வு செய்யட்டும்
என்பதான அவரின்
செயல்பாடுகளால்தான் அனாவசியாமாக அவர்
ஊடகங்கள் வசம்
சிக்காமல் உள்ளார்.
மேலும் மோடியின்
செய்திகளை மக்கள்
விரும்பிப் பார்ப்பார்கள், அதனால் சேனலின் டிஆர்பி
ஏறும் என்பதால்தான்
அத்தனை ஊடகங்களும்
மோடி எங்கு
பேசினாலும் நேரடி ஒளிபரப்பைச் செய்கின்றன.
எதிர்க்கட்சிகளும் ‘மோடி சிறுபான்மைக்கு
எதிரானவர்’ என்ற பிரசாரத்தையும், ‘இந்துத்துவம் விஷம்,
மோடி பிரிவினைவாதி’
என்ற கோஷத்தையும்
கைவிடாமல் இருக்கும்
வரையிலும், மோடி வீழத்தப்பட இயலாத தலைவராகவே
இருப்பார். அரசின் செயல்பாடுகளைக் கவனித்து மக்கள்
ஒருபக்கம் வாக்களித்தாலும்,
உணர்வு ரீதியாகவே
இறுதியில் வாக்கு
செலுத்த முடிவெடுக்கிறார்கள்.
இரண்டிலும் மோடி முன்னணியில் இருப்பதால்தான் அவர்
வீழ்த்த இயலாதவராக
2000லிருந்து இன்று வரை உள்ளார். மோடி
குஜராத்தின் முதல்வரான நாளில் இருந்து இன்றுவரை
தனிப்பெரும்பான்மையுடன்தான் ஆட்சியைக் கைப்பற்றி
வருகிறார் என்பது
குறிப்பிடத்தக்கது.
இந்தியா, தூய்மையான
இந்தியா, நீர்ப்பிரச்சினையைத்
தீர்க்கும் அரசு, ஏழைகளின் நலன் பாதுகாக்கும்
அரசை மக்கள்
மீண்டும் தேர்ந்தெடுப்பார்கள்.
அவ்வகையில் பாரதப் பிரதமர் மோடி 2019 தேர்தலில்
தமது சாதனையைச்
சொல்லி வாகை
சூடி உள்ளார்.
அடுத்த ஐந்து
ஆண்டுகளும் மக்கள் நம்பிக்கையைப் பாஜக அரசு
பெற வாழ்த்துவோம்.
உசாத்துணை:
2018 : ஐந்து மாநில சட்டசபை தேர்தல் முடிவுகள் | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
தெலுங்கானா மற்றும் மிசோரம் மாநில சட்டசபை முடிவுகள் 11-12-2018 அன்று வெளியாகின. சத்திஸ்கர், மத்தியப் பிரதேசம், ராஜஸ்தான் ஆகிய மூன்று
மாநிலங்களில் காங்கிரஸ் வெற்றி பெற்று ஆட்சி அமைத்துள்ளது. தெலுங்கானாவில்
தெலுங்கானா ராஷ்ட்ரிய சமிதியும் மிசோரத்தில் மிசோ தேசிய முன்னணியும் ஆட்சி
அமைத்தன.
அல்லது எதிர்க்கட்சி அந்தஸ்திலேயே நேரடிப் போட்டியில் இருந்தது. தெலுங்கானாவிலும்
மிசோரத்திலும் பாஜக பலமான கட்சியல்ல. பாஜகவைப் பொருத்தவரையில் தான்
ஆண்ட மூன்று மாநிலங்களிலும் ஆட்சியை இழந்துள்ளது. காங்கிரஸ் தான் ஆண்ட மிசோரத்தை
இழந்துள்ளது. தெலுங்கானாவில் மட்டும் தெலுங்கானா ராஷ்டிரிய சமிதி ஆட்சியைத் தக்க
வைத்துள்ளது. 2019
தேர்தலுக்கு முன்பாக நடக்கும் சட்டசபைத் தேர்தல் என்பதால்
இத்தேர்தல் மிகுந்த முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருந்தது என்பதில் எந்தச்
சந்தேகமுமில்லை. புள்ளி விபரங்களின்படி உண்மையிலேயே
காங்கிரஸ் அதிக பலம் பெற்றுள்ளதா, பாஜக தனது பலத்தை
முற்றிலும் இழந்துள்ளதா என்பதைக் காணலாம்.
சந்தித்துள்ளது என்றே சொல்ல வேண்டும். 15 ஆண்டுகள்
தொடர்ந்து ஆட்சியில் இருந்த பாஜக அரசுக்கெதிரான மக்கள் மனநிலையின் பிரதிபலிப்பு
என்றே தேர்தல் முடிவுகளைப் பார்க்கும்போது பொருள் கொள்ளவேண்டியுள்ளது.
பாராளுமன்றத் தேர்தலுக்கு சில மாதங்களே இருக்கும் நிலையில் பாஜக காங்கிரசைக்
காட்டிலும் 10% வாக்குகள் குறைவாகவே பெற்றுள்ளது.
கட்சிகளுக்குமான வாக்கு வித்தியாசம் குறைந்துகொண்டே வந்தது. கடந்த 2013 தேர்தலில் 0.75% வாக்கு வித்தியாசமே இருந்தது.
ஆனால் இடங்களைப் பொருத்தவரை கடந்த மூன்று
தேர்தல்களிலும் சராசரியாக காங்கிரஸ் 39-40 இடங்களையும் பாஜக 49-50
இடங்களையும் பிடித்திருந்தது. இத்தேர்தலில் அஜித் ஜோகியின் ஜனதா சத்தீஸ்கர் காங்கிரசும்
பகுஜன் சமாஜ்வாடி கட்சியும் கூட்டணி அமைத்துப் போட்டியிட்டன.
Vs 2018 ஒரு
ஒப்பீடு:
ஆண்டு
|
பாஜக
|
காங்கிரஸ்
|
பகுஜன் சமாஜ்வாடி
|
|||
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
|
2013
|
41.04%
|
49
|
40.29%
|
39
|
4.27%
|
1
|
2018
|
33.0%
|
15
|
43.0%
|
68
|
11.5% (JCCP+BSP)
|
7
|
முடிவுகள் – ஓர் ஆய்வு
ஆண்டு
|
பாஜக
|
காங்கிரஸ்
|
||
ST
|
SC
|
ST
|
SC
|
|
2008
|
19
|
5
|
10
|
4
|
2013
|
11
|
9
|
18
|
1
|
2018
|
4
|
2
|
24
|
6
|
Source:ECI
2018
தேர்தலில் பழங்குடியினருக்கான 29 இடங்களில்
காங்கிரஸ் 25 இடங்களை வென்றுள்ளது. மேலும் தலித்துகளுக்கான 10 இடங்களில் காங்கிரஸ் 7 இடங்களைக்
கைப்பிடித்துள்ளது. 2013ல், 18
பழங்குடியினர்
தொகுதிகளைக் காங்கிரஸ் வென்றது குறிப்பிடத்தக்கது.
பாஜக 2008, 2013 தேர்தலில் முறையே 19, 11
பழங்குடியினர்
தொகுதிகளில் வென்றது. ஆனால் 2018 தேர்தலில் பாஜக
பழங்குடியினருக்கான தொகுதிகளில் 3 இடங்களை மட்டுமே பிடித்துள்ளது. ஒரு இடத்தை
அஜித் ஜோகியின் கட்சி வென்றுள்ளது. பழங்குடியினர் மற்றும் தலித் தொகுதிகளில்
காங்கிரஸ் தனது கடந்தகால பலத்தைப் பெற்றுள்ளது.
காங்கிரஸ் அதிக வாக்கு சதவீதத்தைப் பெற்றுள்ளது.
இது பாராளுமன்றத் தேர்தலில் காங்கிரசுக்கு உதவும். அதாவது 2004, 2009 மற்றும் 2014 லோக்சபா தேர்தலில் காங்கிரஸ்
மொத்தமுள்ள 11 பாராளுமன்றத் தொகுதிகளில் 1 இடத்தை மட்டுமே வென்றது. 10 தொகுதிகளில் பாஜகவே
வென்றுள்ளது.
சத்திஸ்கர் மக்கள் சட்டசபையையும் பாராளுமன்றத்
தேர்தலையும் பிரித்துப் பார்த்தால் முடிவுகள் அதிக அளவுக்கு பாஜகவிற்கு லாபம்
கொடுக்கலாம். ஆனால் பாஜகவின் வாக்கு சதவீதம் இப்போதுதான் பெரிய அளவில்
சரிந்துள்ளது. மேலும் காங்கிரஸ் விவசாயக் கடன் தள்ளுபடி போன்ற திட்டங்களை
அறிவித்தால் பாஜக வெற்றிக்கு கஷ்டப்
வேண்டியிருக்கும்.
பாஜகவின் வாக்கு சதவீதம் காங்கிரசைக் காட்டிலும் 10% குறைந்துள்ளது.
2013 தேர்தலை ஒப்பிட்டால் 8% வாக்குகளை
இழந்துள்ளது. இதுவே பாஜகவிற்கான பின்னடைவாகப் பார்க்கப்படுகிறது.
பெரும்பான்மை கிடைக்கவில்லை. மொத்தமுள்ள 230
தொகுதிகளில்
காங்கிரஸ் 114 இடங்களையும், பாஜக 109
இடங்களையும்
பெற்றது. பெரும்பான்மைக்குத் தேவை 116 இடங்கள். பகுஜன்
சமாஜ்வாடி (2 இடங்கள்)
சமாஜ்வாடி (1 இடம்) ஆதரவுடன் காங்கிரஸ் ஆட்சி அமைந்துள்ளது. சத்திஸ்கரைப்
போல பாஜக இங்கு படுதோல்வியைச் சந்திக்கவில்லை. 15
ஆண்டுகள்
தொடந்து ஆட்சியில் இருந்தபோதும் கடுமையான போட்டியைக் கொடுத்தது. பாஜகவே
காங்கிரசைக் காட்டிலும் 0.1%
அதிக வாக்குகளைப் பெற்றது. பாஜக 41%, காங்கிரஸ்
40.9%.
பாஜகவின் வெற்றி வாக்கு வித்தியாசம் 2000க்கும் குறைவு.
இதில் 9 இடங்களில் காங்கிரசும், 5
இடங்களில்
பாஜகவும் வெற்றி பெற்றன. அதிலும் 10 தொகுதிகளில்
வாக்கு வித்தியாசம் 1000 க்கும் குறைவு. அதில்
காங்கிரஸ் 7
தொகுதிகளிலும், பாஜக 3 தொகுதிகளிலும் வென்றது.
தலித் தொகுதிகளுக்கான முடிவுகள் – ஓர் ஆய்வு
ஆண்டு
|
பாஜக
|
காங்கிரஸ்
|
||
ST
|
SC
|
ST
|
SC
|
|
2008
|
29
|
25
|
17
|
9
|
2013
|
31
|
28
|
15
|
4
|
2018
|
16
|
17
|
19
|
18
|
காங்கிரஸ் கடந்த 2013 (36.38%), 2008 (32.39%), 2003 (31.61%)
வாக்குகளைப் பெற்றுள்ளது. காங்கிரசின்
வாக்கு சதவீதம் கடந்த 2013 (36.38%) தேர்தலைக்
காட்டிலும் அதிக வாக்கு சதவீதத்தை 2018 (40.9%) பெற்றுள்ளது.
பாஜக கடந்த 2013 (44.88%), 2008 (37.64%), 2003 (42.5%) வாக்குகளைப் பெற்றுத் தனிப் பெரும் கட்சியாக
ஆட்சி அமைத்துள்ளது. பாஜகவின் வாக்கு சதவீதம் இத்தேர்தலில் 3.88% குறைந்துள்ளது.
இத்தேர்தலில் பகுஜன் சமாஜ்வாடி (2), சமாஜ்வாடி
(1), சுயேச்சைகள் (4)
இடங்களைப்
பிடித்தனர். இதில் 6
தொகுதிகளில் பாஜகவே இரண்டாமிடத்தில் வந்தது. காங்கிரஸ்14 தொகுதிகளில் மூன்றாம் இடம் அல்லது அதற்கும் கீழாகவே இருந்தது.
191
கிராமப்புற தொகுதிகளில் காங்கிரஸ் 103 இடங்களில்
காங்கிரசும், 86 இடங்களில் பாஜகவும் வெற்றி பெற்றுள்ளன.
37 நகர்ப்புறத்
தொகுதிகளில் காங்கிரஸ் 11 இடங்களிலும், பாஜக 23
இடங்களிலும் வெற்றி பெற்றுள்ளது.
பாஜக தலித் மற்றும் பழங்குடியினர் தொகுதிகளில்
பலத்த பின்னடைவைச் சந்தித்துள்ளது என்பதை அட்டவணையைப் பார்த்தாலே புரியும்.
வேட்பாளர் தேர்தலின்போது இறந்து விட்டதால் 199
இடங்களுக்குத்
தேர்தல் நடந்தது. இதில் காங்கிரஸ் 99 இடங்களையும்
பாஜக 73 இடங்களையும் வென்றன. பெரும்பான்மைக்குத் தேவையான
இடங்கள் 100.
காங்கிரசின் கூட்டணிக் கட்சியான லோக்தள் பெற்ற 1 இடத்தையும் சேர்த்து
அமைத்துள்ளது. ராஜஸ்தானில் காங்கிரசுக்கும் பாஜகவிற்குமான வித்தியாசம் 0.5%
மட்டுமே!
சதவீதமும் இடங்களும்:
ஆண்டு
|
பாஜக
|
காங்கிரஸ்
|
பகுஜன் சமாஜ்வாடி
|
|||
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
வாக்கு சதவீதம்
|
வென்ற இடங்கள்
|
|
2003
|
39.2%
|
120
|
35.65%
|
56
|
3.97%
|
2
|
2008
|
34.7%
|
78
|
36.82%
|
96
|
7.6%
|
6
|
2013
|
45.17%
|
163
|
33.7%
|
21
|
3.37%
|
3
|
2018
|
38.8%
|
73
|
39.3%
|
99
|
4.00%
|
6
|
ராஜஸ்தானில் பாஜக இடங்களை இழந்திருந்தாலும் வாக்கு வங்கியை இழக்கவில்லை.
பாராளுமன்றத் தேர்தலில் மோடிக்கான வாக்குகளைக் குவிக்கும் பட்சத்தில் பாஜகவே அதிக
இடங்களைப் பிடிக்கும் என்று சொல்லி விடலாம். இப்படிப் பார்த்தால் காங்கிரசுக்கு
வந்தவரை லாபம். ஏனெனில் கடந்த 2014 லோக்சபா
தேர்தலில் பாஜக 25/25
இடங்களையும் கைப்பற்றியது. அது இந்தமுறை நடக்குமா என்பதைப்
பொறுத்திருந்தே பார்க்க வேண்டியுள்ளது. மேற்கூறிய அட்டவணைப்படி பார்த்தால் பாஜக
கடந்த நான்கு சட்டசபைத் தேர்தல்களிலும் 70 சட்டசபை
தொகுதிகளுக்கும் கீழே செல்லவில்லை. ஆனால் காங்கிரசுக்கு அப்படியல்ல. தனிப்
பெரும்பான்மையைக் கூடப் பிடிக்க இயலவில்லை.
முடிவுகள் – ஓர் ஆய்வு:
ஆண்டு
|
பாஜக
|
காங்கிரஸ்
|
||
ST
|
SC
|
ST
|
SC
|
|
2008
|
2
|
14
|
16
|
18
|
2013
|
18
|
32
|
4
|
0
|
2018
|
10
|
11
|
13
|
21
|
தொகுதிகளில் 21/59 அளவிற்கே இடங்களைப்
பிடித்துள்ளது. காங்கிரசோ
34/59 இடங்களைப்
பிடித்துள்ளது. மற்ற 4 இடங்களில் பகுஜன்
சமாஜ்வாடியும் இதர கட்சிகளும் பிடித்துள்ளன.
பெரும்பான்மையுடன் தனது ஆட்சியை மீண்டும் தக்கவைத்துள்ளது. சந்திரசேகர் ராவின்
மக்கள் நலத்திட்டங்களுக்கும் இலவச திட்டங்களுக்கும் கிடைத்த வெற்றியாகவே அரசியல்
நிபுணர்கள் கருத்துரைக்கின்றனர். காங்கிரஸ் மகா கூட்டணி ஒன்றை தெலுகுதேசம்,
தெலுங்கான ஜன சமிதி மற்றும் இந்திய கம்யுனிஸ்ட் கட்சியுடன் கூட்டணி அமைத்துப்
போட்டியிட்டது. அதற்கு எந்த பலனுமில்லை. தெலுங்கானாவில் தெலுங்கானா ராஷ்டிரிய
சமிதி 88/119
இடங்களைக் கைப்பற்றியுள்ளது. பெரும்பான்மைக்குத் தேவையான இடங்கள் 60.
மாநிலங்களில் தெலுங்கானாவில் மட்டுமே ஆளும் அரசுக்கு ஆதரவாக மக்கள்
வாக்களித்துள்ளார்கள். அதிலும் கடந்த தேர்தலைக் காட்டிலும் கூடுதலாக 25 இடங்களை
TRS கட்சிக்கு கிடைக்கச் செய்துள்ளார்கள். காங்கிரஸ்
கூட்டணி கடந்த 2013 தேர்தல்படி பார்த்தால் 37 இடங்களைப்
பெற்றிருந்தது. ஆனால் இந்த முறை 16 இடங்கள் குறைந்து 21 இடங்களே
பிடித்துள்ளது. பாஜகவைப் பொருத்தவரையில் கடந்த
தேர்தலைக்காட்டிலும் நான்கு இடங்கள் குறைந்து ஒரு இடத்தைப் பிடித்தாலும் வாக்கு
சதவீதம் அதிகரித்தே உள்ளது. மேலும் பாஜக தெலுங்கானாவில் ஒரு முக்கியக் கட்சியல்ல.
லோக்சபா தேர்தலில் மஹா கூட்டணி அமைத்தால் மட்டும் வெற்றி கிடைக்காது என்பதன்
முன்னோட்டமாக தெலுங்கானா முடிவுகளை அரசியல் வல்லுனர்கள் முன்வைக்கிறார்கள். டிஆர்எஸ்தான்
லோக்சபா தேர்தலிலும் அதிக இடங்களைப் பிடிக்கும். அதன் தலைவர் மற்றும் முதல்வரான
சந்திரசேகர் ராவ் மூன்றாவது அணியை அமைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வருகிறார்.
அவ்வாறாக மூன்றாவது அணி அமைந்தால் பாஜகவிற்கு லாபமில்லாவிட்டாலும் காங்கிரசுக்குப்
பெருத்த நஷ்டம் ஏற்படும். ஏனெனில் மாநில கட்சிகள் கோலோச்சும் பல மாநிலங்களில்
பாஜகவுடன் கூட்டணி அமைக்கவே கட்சிகள் தயக்கம் காட்டி வருகின்றன. அம்மாநிலங்களில்
காங்கிரசுக்கு சில இடங்களை ஒதுக்கினால் காங்கிரசின் மொத்த எண்ணிக்கை உயரும். அதைத்தான்
மூன்றாவது அணி தடுக்கும்.
தேவையான இடங்கள் 16. மிசோ தேசிய முன்னணி கட்சி 26 இடங்களைப் பிடித்துள்ளது. ஆளும்கட்சியாக இருந்த காங்கிரஸ் 5 இடங்களை மட்டுமே பிடித்துள்ளது. பாஜக 1 இடத்தில்
வெற்றி பெற்றுள்ளது. வடகிழக்கு மாநிலங்கள் மொத்தம் 7.
மோடியின் கடந்த நான்கு வருடங்களில் வடகிழக்கு மாநிலங்களில் காங்கிரசின் ஆட்சியை
அகற்றி பாஜக மற்றும் வடகிழக்குப் பிராந்திய கட்சிகளின் ஆட்சி அமைந்துள்ளது.
காங்கிரஸ் ஏழு மாநிலங்களையும் இழந்துள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. ஒருவகையில் இது
பாஜகவிற்கு சாதகமான அம்சம். ஏனெனில் அனைத்து மாநிலங்களிலும் காங்கிரஸ் பிரதான
ஆளும் அல்லது எதிர்க்கட்சியாகவே இருந்து வந்துள்ளது. அவ்வகையில் பார்க்கும்போது மொத்தமுள்ள
26 வடகிழக்குப் பாராளுமன்றத் தொகுதிகளில் தேர்தலுக்குப்
பிந்தைய அல்லது முந்தைய கூட்டணியை பிராந்தியக் கட்சிகள் பாஜகவுடன் கூட்டணி அமைக்க
அதிக சாத்தியக்கூறுகள் உள்ளன.
மக்கள் தொகை 87%.
பௌத்தர்கள் 8.5%, இந்துக்கள் 2.7%. பாஜக இந்தத்
தேர்தலில் 0.3%
(2013) லிருந்து 8% (2018) தேர்தலில்
பெற்றுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது. வடகிழக்கு மாநிலங்களில் சட்டசபை ஆட்சிக்குப்
பெரும்பாலும் வருவது மத்தியில் யார் ஆட்சியில் இருக்கிறார்கள் என்பதைப் பொருத்தே
அமைந்து வந்துள்ளது. ஆகையால்தான் 2014-2014 காலக்கட்டங்களில்
காங்கிரஸ் பெரும்பாலான மாநிலங்களில் ஆட்சியில் இருந்து வந்தது என்பது முக்கியமானது. காங்கிரஸ் ஆட்சி அமைக்க போதுமான இடங்கள் இல்லை என்றாலே
பாஜகவுடன் கூட்டணி அமைத்து ஆட்சி அமைக்க வடகிழக்குப் பிராந்தியக் கட்சிகள் உதவும்.
சபரிமலைத் தீர்ப்பு – ஒரு பார்வை : லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
உச்சநீதிமன்றம் சமீபத்தில், கேரளாவில் உள்ள சபரிமலை ஐயப்பன் கோயிலுக்கு அனைத்து வயதுப் பெண்களும் செல்லலாம் என்ற தீர்ப்பை வழங்கியது. இத்தீர்ப்பில் ஐந்து நீதிபதிகளில் நான்கு நீதிபதிகள், அனைத்து வயதுப் பெண்களும் செல்ல அனுமதிக்கலாம் என்றும், ஒரேயொரு பெண் நீதிபதி மட்டும் மத விவகாரங்களில் நீதிமன்றம் தலையிடுவது அரசியல் சட்டப் பிரிவு 25க்கு முரணானது என்பதால் கோயில் நிர்வாகமோ அல்லது மதமோதான் முடிவெடுக்கவேண்டும் என்று தீர்ப்பளித்தார்.
இத்தீர்ப்பு இந்து சமய வழிபாட்டில் பின்பற்றப்படும் நடைமுறைக்கு எதிரானது என்று பக்தர்களும் பொது மக்களும் நம்புவதால்தான் தெருவில் இறங்கிப் போராடுகிறார்கள். பெண்களை உள்ளே செல்ல அனுமதிக்க வேண்டும் எனச் சொன்ன உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகள் நால்வரின் தீர்ப்பின் முக்கிய அம்சங்கள்: (தலைமை நீதிமதி தீபக் மிஸ்ரா, நீதிபதிகள் பாலி நாரிமன், சந்திர சூட், கன்வில்கர்)
1.சபரிமலை ஐயப்பனைத் தரிசிக்க பெண்களுக்கு நீண்ட காலமாகப் பாகுபாடு காட்டப்பட்டு வருகிறது.
2.தெய்வ வழிபாட்டில் பாரபட்சம் காட்டக் கூடாது.
3.சபரிமலை கோவிலில் பெண்களுக்குத் தடை விதிப்பது சட்டவிரோதம். அரசியல் சாசனத்துக்கு எதிரானது.
4.சபரிமலையில் அனைத்து வயதுப் பெண்களும் வழிபட அனுமதிக்க வேண்டும்.
5.பெண்களைத் தெய்வமாக வழிபடும் நம் நாட்டில் அவர்களை பலவீனமாகக் கருதக்கூடாது.
6.வழிபாடு என்பது அனைவருக்கும் உள்ள சம உரிமை.
நால்வரின் தீர்ப்பில் தனி நபர் அடிப்படை உரிமை, பெண்ணுரிமை, அனைவருக்கும் சம உரிமை என்பதைத்தான் மாற்றி மாற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
நீதிபதி இந்து மல்கோத்ராவின் தீர்ப்பின் சாராம்சம்:
1. கோயில் வழிபாட்டு முறைகளில் உள்ள மத ரீதியான பழக்க வழக்கங்களில் நீதிமன்றங்கள் தலையிட இயலாது.
2. வழிபாடு நடத்துபவர்கள்தான் முடிவு செய்யவேண்டும்.
3. மதரீதியான நம்பிக்கைகளில் உள்ள பிரச்சினைகளைச் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது.
4. சம உரிமை என்பதுடன் மதரீதியான பழக்கங்களைத் தொடர்புப்படுத்தக் கூடாது.
5. சபரிமலை சன்னதி மற்றும் தெய்வத்துக்கு இந்திய அரசியலமைப்பின் 25 மற்றும் 26 பிரிவின் கீழ் பாதுகாப்பு உள்ளது; மத விஷயங்களில் பகுத்தறிவுக் கருத்தைப் பார்க்கக் கூடாது. இந்தியா பலவிதமான நடைமுறைகளையும் அரசியலமைப்பு அறநெறிப் பன்முகத்தன்மையையும் கொண்டிருக்கிறது. பகுத்தறிவற்ற பழக்கவழக்கத்தை நடைமுறைப்படுத்த அல்லது பின்பற்ற
சமுதாயம் சுதந்திரம் அளிக்க வேண்டும்.
தீர்ப்பைப் பற்றி ஒரு முடிவுக்கு வருவதுக்கு முன்பாக சபரிமலை ஐயப்பன் கோயில் வரலாறு பற்றி அறிந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம். மேலும் இந்து சமயத்தின் வழிபாட்டு நடைமுறைகளில் ஏன் ஒரு விஷயத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள் என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். 360 டிகிரியில் பார்க்க வேண்டிய ஒரு விஷயத்தை வெறுமனே பெண்ணுரிமை என்று சுருக்கிப் பார்த்து விட இயலுமா?
சபரிமலை ஐயப்பனின் நைஷ்டிக பிரம்மச்சாரியம்
சபரிமலை ஐயப்பனை மாளகபுரத்தம்மாள் என்ற பெண் தீவிரமாகக் காதலிக்கிறாள். அவள் தன்னை மணக்குமாறு ஐயப்பனிடம் மன்றாடுகிறாள். ஐயப்பன் நான் யாரையும் திருமணம் செய்வதில்லை என்பது ஏற்கெனவே எடுக்கப்பட்ட முடிவு. தான் நைஷ்டிக பிரம்மச்சரியத்தில் இருப்பதால் எந்தப் பெண்ணையும் திருமணம் செய்ய இயலாது, தன்னை நாடி வரும் பக்தர்களுக்கு வழிகாட்டுவதே தனது முடிவு என்கிறார். இருப்பினும் உன்னைத் திருமணம் செய்ய வேண்டுமானால் என்னை வழிபட வரும் கன்னிசாமிகள் ஏதேனும் ஒரு வருடம் வராமல் இருந்தால் உன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறேன் என்று உத்தரவாதம் கொடுக்கிறார். எனவேதான் ஐயப்பன் திருமணத்திற்குத் தகுதியுடைய பெண்களிடமிருந்து விலகி இருக்கிறார் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலேயே 10 -50 வயதுடைய பெண்கள் செல்லக்கூடாது என்ற வழிமுறை பின்பற்றப்பட்டிருக்கலாம். இப்போதும் சபரிமலை கோயில் அருகில் மாளகபுரத்தம்மனை வணங்கி விட்டுச் செல்கிறார்கள் பக்தர்கள்.
இந்து சமயத்தில் ஒவ்வொரு கோயிலுக்கும் ஒரு தல புராணம் உள்ளது. அதன் அடிப்படையை வைத்தே ஒவ்வொரு கோயிலுக்கும் ஒரு பிரசித்தம் என்ற வகையில் வழிபாட்டு முறைகள் பின்பற்றப்படுகின்றன. தமிழகத்தில் ஆகம விதிப்படி என்றால், கேரளத்தில் தாந்திரிக முறைப்படி வழிபாட்டு விஷயங்கள் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன.
இன்றும் இந்தியாவில் சில கோயில்களில் ஆண்கள் முற்றிலுமாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. சில பூஜைகளில் அவர்களுக்கு அனுமதி கிடையாது. ஆண்கள் அனுமதிக்கப்படாத முக்கியமான சில கோயில்களைப் பற்றிப் பார்க்கலாம். இது பற்றி ஆராய்ந்தால் இன்னும் பல கோயில்களிலும் இதுபோன்ற சிறப்பு வழிபாட்டு முறைகள் இருப்பதைக் கண்டறிய இயலும்.
ராஜஸ்தானிலுள்ள பிரம்மன் கோயில்
உலகிலேயே உள்ள ஒரே பிரம்மன் ஆலயம் இதுதான். ஒருமுறை பிரம்மா யக்ஞ பூஜையை புஷ்கர் நதியில் நடத்த ஏற்பாடு செய்த சடங்கிற்கு அவரது மனைவியான சரஸ்வதி வர தாமதித்ததால் காயத்ரி என்ற பெண்ணை மணந்து பூஜையை மேற்கொண்டுள்ளார். இதனால் கோபமுற்ற சரஸ்வதி திருமணமான ஆண்கள் மனைவியை மரியாதை செலுத்தும் விஷயமாக பிரம்மனை வழிபடச் செல்லக்கூடாது, அதை மீறிச் சென்றால் மனைவியை அவமதித்த செயல் என்பதாகவும் அப்படிச் செல்லும் திருமணமான ஆண்கள் வாழ்வில் பல பிரச்சினைகளையும் இன்னல்களையும் எதிர்கொள்ள நேரிடும் என்பதாக அக்கோயிலின் தல புராணம் சொல்கிறது. எனவேதான் இன்று வரையிலும் திருமணமான ஆண்கள் இக்கோயிலில் உள்ளே செல்ல அனுமதியில்லை.
காம்ரூப் காமாக்யா கோயில், அஸ்ஸாம் :
இந்துமதத்தில் பெண்கள் மாதவிடாய்க் காலத்தில் கோயிலுக்கோ வீட்டிலோ பூஜை செய்யக் கூடாது என்பது பொது நடைமுறையாக இருந்தாலும் காம்ரூப் காமாக்யா கோயிலில் அத்தகைய நிலையில் உள்ள பெண்களும் உள்ளே சென்று வழிபட அனுமதி உண்டு. அதுவும் அவர்கள் தங்களின் மாதவிடாய் காலத்தில் சென்று தேவி சதியை (Maa Sati) வழிபாடு செய்யும் வழக்கமும் உள்ளது.
இக்கோயிலில் பெண்களும் அல்லது துறவி மட்டுமே பூசாரிகளாக இருக்க இயலும் என்பதும், தேவி சதியின் மாதவிடாய் துணி மிகப் புனிதமானது என்பதால் அதைப் பக்தர்களுக்கு வழங்கும் நடைமுறையும் உள்ளது. இங்கு ஆண்களுக்கு உள்ளே செல்ல அனுமதியில்லை.
தேவி கன்னியாகுமரி அம்மன் கோயில், தமிழ்நாடு:
இக்கோயில் அம்மனை பகவதி அம்மன், தேவி துர்கா என்றும் வழிபடுகிறார்கள். பானா என்ற அரசன் தவமிருந்து சாகாவரம் பெற்றதாகவும் தான் இறப்பது ஒரு கன்னிப் பெண்ணின் கையால் மட்டுமே நிகழ வேண்டும் என்றும் வரம் பெற்றதாகச் சொல்லப்படுகிறது. அவனை வதம் செய்யவே தேவி பகவதி அம்மன் கன்னி வடிவத்தில் பிறந்ததாகவும், சிவன் அவளைத் திருமணம் செய்யமுற்பட்டபோது சேவல் கூவ, நல்ல நேரம் முடிந்து விட்டதாக எண்ணி சிவன் திருமணம் செய்யும் ஆசையைக் கைவிட்டு விட்டார். இத்தகைய தொன்மம் இருந்தாலும் தேவி கன்னி பகவதி அம்மனை அனைவரும் வணங்க இயலும் என்பதும் நடைமுறையில் உள்ளது.
கன்னியாகுமரி மற்றும் திருநெல்வேலி மாவட்டங்களில் ஔவையார் பூஜையில் ஆண்கள் கலந்து கொள்ள அனுமதி கிடையாது என்ற வழக்கம் இன்றும் நடைமுறையில் உள்ளது.
ஆற்றுக்கால் பகவதி அம்மன் கோயில் மற்றும் சக்களத்துக்காவு கோயில்
இரு பகவதி அம்மன் கோயில்களிலும் ஆண்கள் சங்கராந்தி எனப்படும் பொங்கல் திருவிழாவின்போது கலந்து கொள்ள அனுமதி கிடையாது என்ற வழக்கமுள்ளது. ஆற்றுக்கால் பகவதி அம்மன் கோயிலில் பொங்கலா என்ற திருவிழா பத்து நாட்கள் நடக்கும். அப்போது மூன்று லட்சத்திற்கும் அதிகமான பெண்கள் கலந்துகொண்டு கண்ணகி அம்மனை வழிபடும் வழக்கமுள்ளது. பெண்கள் மட்டுமே வழிபடும் விழாவான இது கின்னஸ் புத்தகத்திலும் இடம்பெற்றுள்ளது.
சக்களத்துக்காவு கோயிலில் நாரி பூஜையின் போதும் தனு பூஜையின்போதும் ஆண்களுக்கு அனுமதி கிடையாது என்பது தாந்திரிக அடிப்படையில் கேரளாவில் பின்பற்றப்பட்டு வரும் நடைமுறையாகும்.
சந்தோஷ் தேவி விராத்
இதைப் போலவே மகாராஷ்டிராவில் இக்கோயிலில் ஆண்களுக்கு வெள்ளிக்கிழமை உள் சென்று வணங்கும் வழிபாட்டு உரிமை கிடையாது.
இதைப்போலவே சில கோயில்களில் பெண்கள் உள்ளே செல்ல சில குறிப்பிட்ட நாட்களில் அனுமதி கிடையாது. திருக்கடையூரில் உள்ள அமிர்தகடேஸ்வரர் கோயில், ஹரியானாவில் உள்ள கார்த்திகேயா கோயில், கேரளாவிலுள்ள ஸ்ரீ பத்மநாபா கோயில் என சில கோயில்கள் உள்ளன.
எழுத்தாளர் சுஜாதா சொல்கிறார். ‘எல்லா விஷயத்திலும் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே செயல்பட்டால் வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாகி விடும். நீங்கள் நம்பிக்கை வைக்கும் பத்து விஷயங்களைக் கண்ணை மூடிக் கொண்டு நம்புங்கள். அது கடவுளை நீங்கள் நம்புவதாக இருந்தால், அதை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்’ என்கிறார். மத விஷயங்களில் கடவுள் நம்பிக்கையில் பின்பற்றப்பட்டு வரும் வழிபாட்டு முறைகள் காலப்போக்கில் மாறுவதே ஏற்புடையது. உதாரணமாக கற்பூரம் ஏற்றித்தான் தீப ஆராதனை செய்ய வேண்டும் என்ற பழக்கம் இடையில் வந்தது. அதன் பிறகு கற்பூரம் உடல் நலத்திற்குத் தீங்கு விளைவிக்கக் கூடியது என்று புரிந்தவுடன் பழங்கால முறைப்படி விளக்குத் தீபம் ஏற்றும் நடைமுறையைப் பெரும்பாலான கோயில்களில் பின்பற்ற ஆரம்பித்தார்கள். அவ்வாறாகவே பழக்க வழக்கங்கள், வழிபாட்டு முறைகளில் மாற்றங்கள் நிகழ வேண்டும். அப்படி இல்லாமல் பெண்ணுரிமை, சம உரிமை என்று கேள்வி எழுப்புவதென்பது சில கோயில்களின் சிறப்புத் தன்மையையும் வழிபாட்டு அழகியலையும் கெடுக்கச் செய்யும். இறை நம்பிக்கை விஷயத்தில் கேள்விகளை எப்படி வேண்டுமானாலும் கேட்டு விட்டு அதை உடைப்பது எளிது. ஆனால் நாம் வாழ்க்கையில் எதன் மீதும் நம்பிக்கையற்றவர்களாகி நிற்போம். வாழ்க்கையே நம்பிக்கையில் தான் நகர்கிறது. அதிலும் மத நம்பிக்கைகளைச் சட்டம் போட்டுத் திணிக்க முற்பட்டால் அது பெரும் வன்முறைக்கு வித்திடும்.
உச்ச நீதி மன்ற தீர்ப்பை சபரிமலை விஷயத்தில் ஏன் பக்தர்களால் ஏற்றுக் கொள்ள இயலவில்லை?
நன்றி: தி நியூஸ் மினிட்
அடிப்படையில் உச்ச நீதி மன்றத்தின் தீர்ப்பில் பல முரண்கள் உள்ளன. ஆண்கள் பெண்கள் சமமாக மதிக்கப்பட வேண்டும் என்பது இங்கு பொருந்தாது. முதலில் வழிபாட்டு விஷயங்கள் மற்றும் அதன் நடைமுறைகள் சில நம்பிக்கையின் அடிப்படையில்தான் உருவாக்கப்பட்டவை. அவற்றைப் பாலினம் சார்ந்த விஷயமாகச் சுருக்குவது அர்த்தமற்ற செயல். மத வழிபாட்டு முறைகளில் நீதிமன்றங்கள் தலையிடுவது சமூகத்தில் அமைதியின்மையை ஏற்படுத்தும். மத விஷயங்களில் மத்திய அரசு சட்டமாக்குவதன் மூலம் ஏற்றுக்கொள்ள இயலும் அல்லது அந்த மதமே அதன் வழிபாட்டு விஷயங்களில் காலப்போக்கில் கொண்டு வரும் மாற்றங்களை ஏற்றுக் கொள்ளும். ஆனால் அதைச் சம உரிமை என்று தீர்ப்பின் மூலம் திணிக்க முற்பட்டால் இதுபோன்ற போராட்டங்கள் தான் நடக்கும்.
தனி நபர் உரிமை என்பது இவ்விஷத்திற்குப் பொருந்தாது. நாளை ஒருவர் ஒரு கோயிலில் ஆண்கள் சட்டை அணியாமல் செல்ல வேண்டும் என்ற வழக்கம் தனக்கு ஒவ்வாத ஒன்று, நான் எந்த ஆடை அணிந்து செல்ல வேண்டும் என்பதை குருவாயூர் கோயிலோ, திருச்செந்தூர் கோயிலோ தீர்மானிக்க இயலாது, எனது உடம்பைக்காட்டிச் செல்ல இயலாது, அது எனது அடிப்படை உரிமைக்கு எதிரானது என வழக்குத் தொடரலாம். நீதிமன்றங்கள் ஆடையுடன் செல்வது அவரவர் உரிமை என்று தீர்ப்பு வழங்கினால் எப்படி இருக்கும்? கோயில் விஷயங்களில் கோயில் நிர்வாகம் சொல்லும் விதிகள் மட்டுமே பின்பற்றப்பட வேண்டும்.
உதாரணமாக தமிழகத்தில் மது விலக்கு அமலில் உள்ளது என்று வைத்துக் கொள்வோம். இதை வைத்து ஒருவர் சர்ச்சுகளில் ஒயின் வழங்குவது சட்டத்தை மீறிய செயல் என்று வழக்குத் தொடர்ந்தால் இந்திய நீதிமன்றங்கள், ‘மது உடல் நலத்திற்குக் கேடான ஒன்று, அதைச் சர்ச்சுகளில், அதுவும் தடை விதிக்கப்பட்ட மாநிலத்தில் கொடுப்பதை ஏற்க இயலாது’ என்றும் தீர்ப்பளிக்குமா? அவ்வாறான தீர்ப்பை அளிக்காது. அவ்வாறானத் தீர்ப்புகளை அளித்தால் மேற்கத்திய நாடுகளால் இந்தியாவும் சவுதியை போல அடிப்படைவாத நாடாகப் பார்க்கப்படும் என்று கருதும்.
பாராளுமன்றங்கள் மட்டுமே சட்டங்கள் இயற்ற இயலும். தற்போது நீதிபதிகள் சட்டத்தைத் தங்களுக்கேற்றவாறு பொருள்விளக்கம் செய்து அதற்கு ஏதேனும் ஒரு சட்டப்பிரிவை மேற்கோள் காட்டித் தீர்ப்பளிக்கின்றனர். அதனால்தான் சபரி மலை விஷயத்தில் நான்கு நீதிபதிகளின் கருத்து ஒரு மாதிரியாகவும், ஒரு நீதிபதியின் கருத்து வேறு மாதிரியாகவும் உள்ளது.
முத்தலாக் விஷயத்தில் சட்டமியற்றச் சொல்லும் நீதிமன்றம் சபரிமலை விஷயத்தில் ஏன் அரசுக்கு அறிவுரை சொல்லி இதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கச் சொல்வதில்லை? பெண்ணுரிமை என்றால் அதே அரசியல் சட்டப்பிரிவை வைத்துப் பாதிக்கப்படும் முஸ்லிம் பெண்களுக்கான உரிமையை நிலைநாட்ட மட்டும் நீதிமன்றம் தயக்கம் காட்டுவது ஏன்? முத்தலாக் விஷயத்தில் மட்டும் ஏன் பாராளுமன்றம் சட்டம் இயற்றட்டும் என்று அறிவுறுத்துகிறது. பெரும்பான்மை சமூகமான இந்து மதத்தினர் சார்ந்த விஷயங்களில் தங்களது தீர்ப்பாக எதைக் சொன்னாலும் ஏற்றுக் கொள்வார்கள், சிறுபான்மை சமூகத்தினர் எதைச் சொன்னாலும் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள் என்பதன் வெளிப்பாடாகவே இதைப் பார்க்க வேண்டியுள்ளது.
இந்து மதத்தில் பெண்ணுக்கான சொத்துரிமை கொண்டு வந்தபோது ஏற்றுக் கொண்டார்கள். பெண்களுக்குப் பாதுகாப்பளிக்கும் பல சட்டங்களைக் கொண்டு வந்தபோது ஏற்றுக் கொண்டார்கள். திருமணம், சொத்து, விவாகரத்தானால் மனைவிக்கான நிவாரணத் தொகை என அனைத்தையும் இந்து சிவில் சட்டமாகக் கொண்டு வந்தபோது ஏற்றுக்கொண்டவர்கள்தான் கோயில் விஷயம் என்று வரும்போது நம்பிக்கை சார்ந்த விஷயத்தில் நீதிமன்றங்கள் தலையிடுவதை மதிப்பதில்லை. இதைத்தான் ஜல்லிக்கட்டுப் போராட்டத்திலும் கண்டோம். தங்களின் இந்து பாரம்பரியத்திற்கெதிராகத் தீர்ப்புகள் வந்ததால்தான், மக்களின் போராட்டம் முன்பு அரசும் உச்ச நீதிமன்றமும் அடிபணிய வேண்டி வந்தது வரலாறு.
சபரிமலை விஷயத்தில் அரசியல் நிலைப்பாடுகளும் தற்போதைய நிலையும்
ஆரம்பத்திலிருந்தே தேவஸ்வம் போர்ட் நிர்வாகிகள் அரசின் கைப்பாவையாகவே செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கேரள அரசு நீதிமன்றத்தில் வழக்கின்போது அரசுத் தரப்பில் மாற்றி மாற்றித் தனது நிலைப்பாட்டைத் தெரிவித்தது. உச்ச நீதிமன்றம் தனது தீர்ப்பில் இந்தியாவின் இந்துக் கலாசார வழிபாட்டின் முழுமையையும் புரிந்து கொள்ளாமல், அடிப்படை உரிமை, சம உரிமை என்று சுருக்கிப்பார்த்துத் தீர்ப்பளித்தது. ஒருபுறம் பெண்ணியவாதிகளிடமும், முற்போக்குவாதிகளிடமும் தமது அரசு முற்போக்கு அரசு என்று காட்டிக் கொள்ளும் பினராயி விஜயனின் கம்யுனிஸ அரசு ஒரு பெண்ணையும் இதுவரை ஐயப்ப தரிசனத்திற்கு முற்றிலுமாக அழைத்துச் செல்லவில்லை. அதற்குக் காரணமுள்ளது.
இந்து அமைப்புகள், பாஜக, காங்கிரஸ் உட்பட்ட அமைப்புகள் மற்றும் கட்சிகளின் தொடர் போராட்டமும் அதற்கு பெருமளவு இந்துக்களின் தெருமுனைப் போராட்டங்களின் ஆதரவையும் பார்த்தே கம்யுனிஸ அரசு செயல்படுகிறது. முற்போக்கு அரசு என்றும் காட்டிக்கொள்ள வேண்டும், அதே வேளையில் வாக்குகளும் வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில்தான் கம்யுனிஸ அரசு செயல்படுகிறது. ஒருபுறம் 144 தடைச்சட்டம் போட்டுப் போராட்டங்களை ஒடுக்க முனைகிறது.
இதற்கிடையில் இத்தீர்ப்பை மறுபரிசீலனைக்கு உட்படுத்த வேண்டும் என்று கோரிய மனுக்களை ஒருவழியாக உச்ச நீதிமன்றம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டது. கம்யுனிஸ அரசு போலவே மறுபரிசீலனைக்கு எடுத்துக்கொண்டாலும், 10 to 50 வயதுக்குட்பட்ட பெண்கள் உள்ளே செல்ல இடைக்காலத் தடையும் போடவில்லை. இதையும் கம்யுனிஸ அரசின் செயல்பாடு போலவே பார்க்க வேண்டியுள்ளது. தற்போது கம்யுனிஸ அரசு, தானே இத்தீர்ப்பை அமல்படுத்த சிறிது கால அவகாசம் வேண்டுமெனக் கேட்டால் தனக்கு இழுக்கு என்று கருதுவதால் மீண்டும் தேவஸ்வம் போர்டைக் கைப்பாவையாக்கி தீர்ப்பை அமல்படுத்த கால அவகாசம் வேண்டுமென வழக்கைப் பதிவு செய்ய வைத்தது. இதே தேவஸ்வம் போர்ட், தீர்ப்பு வந்தவுடன் தனக்கு அதிர்ச்சி என்றது. அரசிடம் ஆலோசனை நடத்திய மறுநாளே மறுபரிசீலனைக்குத் தாம் செல்லப்போவதில்லை என்றது. இப்போது கால அவகாசம் கேட்பதுகூட நீதிமன்றமே முன்வந்து பெண்களை உள்ளே செல்ல இடைக்காலத் தடை விதிக்கட்டும் என்று எண்ணுவதால்தான்.
இந்துக்கள் ஜல்லிக்கட்டு விஷயத்தில் தங்களின் உரிமையை நிலைநாட்டியது போலவே கம்யுனிஸ அரசுக்கும் உச்ச நீதிமன்றத்திற்கும் நிச்சயம் பாடம் புகட்டுவார்கள். என்னைப் பொருத்தவரையில் மத வழிபாட்டு விஷயங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மதத்திற்குள்ளிருந்து வரவேண்டும். இவற்றை நீதிமன்றங்கள் தங்கள் கையில் எடுத்தால் நாட்டில் அமைதியின்மைக்கும் வன்முறைக்கும் நீதிமன்றங்களே வழிவகுத்ததாக அமைத்துவிடும். அதனால்தான் ஆரம்பத்தில் குறிப்பிட்டதுபோல பாராளுமன்றச் சட்டங்கள் வாயிலாகத்தான் சட்டச் சீர்திருத்தங்கள் ஏற்படவேண்டும். ஏனெனில் அரசியல் கட்சிகளுக்குப் பெரும் சமூகத்தை ஏற்றுக்கொள்ள வைப்பது எளிமையாக இருக்கும். நடைமுறைக்கு வரவும் உதவும்.
(இக்கட்டுரை அச்சில் வெளியான போது அதில் இருந்த தகவல் பிழைகளைச் சுட்டிக்காட்டிய அனீஷ் கிருஷ்ணன் நாயர் அவர்களுக்கு நன்றி. இந்த ஆன்லைன் வடிவத்தில் அப்பிழைகள் திருத்தப்பட்டுள்ளன)
Reference:
https://www.ibtimes.co.in/heres-list-8-temples-india-where-men-are-not-allowed-enter-706187
https://www.youtube.com/watch?v=LiFvKP9FhzM
https://www.indiatoday.in/india/story/adultery-verdict-supreme-court-section-497-1350477-2018-09-27
https://tamil.thehindu.com/opinion/columns/article25093409.ece
நேஷனல் ஹெரால்ட் முறைகேடு வழக்கு | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
நேரு துவங்கிய நிறுவனத்தின் மூடுவிழா காங்கிரசுக்கு மிக உணர்வுபூர்வமான ஒன்று என்பதால், தொழிலாளிகளின் சம்பளப் பாக்கியை அடைக்க 90 கோடியை (90 கோடியே 20 லட்சத்துக்கும் கூடுதல்) காங்கிரஸ் வட்டியில்லாக் கடனாக AJL க்குக் கொடுக்கிறது. இதன் மூலமாகத் தொழிலாளிகளின் சம்பளப் பிரச்சினை பிரச்சினை முடிவுக்கு வருகிறது. இந்நிலையில் 2008ம் ஆண்டு AJL நிறுவனம் வெறும் ரியல் எஸ்டேட் போல ஆகிவிடுகிறது.
யங் இந்தியா பிரைவேட் லிமிட்டட் (YI)
2010ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் யங் இந்தியா பிரைவேட் லிமிட்டட் என்ற லாபமீட்டா நிறுவனம் (Non Profit Organization) 5 லட்சம் முதலீட்டுடன் ஆரம்பிக்கப்படுகிறது. அதன் பெரும்பான்மைப் பங்குதாரர்களாக சோனியா (38%), ராகுல் (38%) என 76% பங்குகளைக் கொண்டவர்களாகவும் மீதமுள்ள 24% க்குப் பங்குதாரர்களாக மோதிலால் வோரா, (காங்கிரஸ் கட்சியின் பொருளாளர் & 2008 ல் AJL கடனில் இருந்த போது அதன் இயக்குநர்), காங்கிரஸ் கட்சியின் பொதுச் செயலாளர்களில் ஒருவரான ஆஸ்கர் பெர்னாண்டஸ், பத்திரிகையாளர் சுமன் துபே மற்றும் தொழில்நுட்பவாதி பைட்ராடோ ஆகியோர் அடங்குவர்.
காங்கிரஸ், அசோஸியேட்டட் ஜெர்னல்ஸ் (நேஷனல் ஹெரால்ட்) மற்றும் யங் இந்தியா மூவரும் செய்த குளறுபடிகள் என்ன? இதில் உள்ள முறைகேடு சம்பந்தமாக விசாரிக்கக் கோரிய மனுவை சுப்பிரமணியன் சுவாமி டெல்லி பாட்டியாலா நீதி மன்றத்தில் 2012ல் தொடுத்தார். அந்த வழக்கின் சாராம்சம் என்ன என்பதைப் பார்க்கலாம்.
AJL ன் 90+ கோடி கடனை அடைக்க யங் இந்தியா நிறுவனம் முன்வருகிறது. AJL நிறுவனம் இதை ஏற்கிறது. அதாவது இக்கடனை அடைக்கும் பட்சத்தில் ஒரு பங்குக்கு 10 ரூபாய் வீதமாக 90+ கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள பங்குகளின் பங்குதாரராக யங் இந்தியா மாறி விடும். இப்போது யங் இந்தியா 50 லட்சம் ரூபாயைக் கடனாகச் செலுத்துகிறது. யங் இந்தியா நிறுவனம் காங்கிரசிடம் கருத்துச் சுதந்திரத்தை ஏற்படுத்தவும் மதச்சார்பின்மையைப் பேணும் வகையில் மீண்டும் பத்திரிகை நடத்துவதாகத் தெரிவிக்கிறது. இதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு 89 கோடியே 50 லட்சம் ரூபாய் கடனைத் தள்ளுபடி செய்கிறது காங்கிரஸ். வெறும் 50 லட்சத்தைக் கடனாகச் செலுத்திவிட்டு, AJL ன் 99% பங்குகளைக் கொண்ட நிறுவனமாக யங் இந்தியா மாறி விடுகிறது. அதாவது AJL நிறுவனத்தையே ஏறத்தாழ விலைக்கு வாங்கிவிட்டது. ஆனால் சட்ட ரீதியாகப் பார்த்தால் இரண்டும் தனித்தனி நிறுவனங்களே!
AJLன் பல சொத்துகள் டெல்லி, மும்பை மற்றும் லக்னோவில் உள்ளது. பத்திரிகை வெளியிடப்படாமல் AJLன் இடங்கள் பல கம்பெனிகளுக்கு, அரசு நிறுவனங்களுக்கு வாடகைக்கு விடப்படுகிறது. இதன் மூலமாக மாதம் 60 லட்சம் ரூபாய் வாடகையாகப் பெறப்படுகிறது. இந்நிலையில்தான் சுப்பிரமணியன் சுவாமி நேஷனல் ஹெரால்ட் வழக்கை 2012ம் ஆண்டு காங்கிரஸ் மத்தியில் பதவியிலிருக்கும் போதே தொடர்கிறார். இவ்வழக்கில் அவரது முக்கியக் குற்றச்சாட்டுகள் AJL நிறுவனத்தின் பங்குதாரர்கள் அனைவரையும் அழைத்து நம்பிக்கையைப் பெறாமல் போர்ட் மீட்டிங் மூலமாக அனைத்து முடிவுகளையும் எடுத்துத் தவறுகள் நடந்துள்ளது. நம்பிக்கை மீறுதல், லாபமீட்டா நிறுவனம் என்று சொல்லிவிட்டு வாடகைக்கு விடுதல் மற்றும் முழுக் கடனையும் அடைக்காமல் AJL நிறுவனத்தின் பெரும் சொத்துக்களை அபகரிக்கவே யங் இந்தியா என்ற நிறுவனம் குறிப்பிட்ட தனி நபர்களைக் கொண்டு தோற்றுவிக்கப்பட்டுள்ளது; அதன் சாட்சியாகவே தங்களது அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி கடனையும் தள்ளுபடி செய்து AJL நிறுவனத்தின் சொத்துகளை அபகரிக்கத் திட்டமிடல்; காங்கிரஸ் கட்சி மக்களிடம் மற்றும் நிறுவனங்களிடம் திரட்டிய நிதியை ஒரு நிறுவனத்திற்குக் கடனாக வழங்குதல் சரியில்லை
எனப் பல குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்து வழக்கை நீதி மன்றத்திற்குக் கொண்டு செல்கிறார்.
காங்கிரசின் வாதம்
AJLன் பங்குதாரர்கள் அனைவரும் காங்கிரஸ் கட்சிக்காரர்கள். மேலும் காங்கிரஸ் கட்சி கடனை அளிப்பதும் அதைத் தள்ளுபடி செய்வதும் முறைப்படியே நடந்துள்ளது. AJLன் இடங்கள் அரசிடமிருந்து லீசுக்குப் பெறப்பட்ட இடங்கள் என்பதால் அதை விற்க இயலாது. எனவே இதை யங் இந்தியா நிறுவனத்தின் இயக்குநர்கள் அனுபவிக்க முயன்றார்கள் என்ற சுவாமியின் குற்றச்சாட்டு அரசியல் ரீதியானது. இதில் சுப்பிரமணியன் சுவாமி என்ற தனி நபர் தலையிட இயலாது. மேலும் யங் இந்தியா நிறுவனம் லாபம் ஈட்ட இயலாத நிறுவனம். அதன் இயக்குநர்கள் எந்த லாபத்தையும் அனுபவிக்கவில்லை. இப்போதும் AJL மற்றும் YI இரண்டும் தனித்தனி நிறுவனங்களாகவே இயங்கி வருகின்றன. அது லாபமீட்டா நிறுவனமாகவே தொடங்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் மதச்சார்பின்மை மற்றும் கருத்துச் சுதந்திரம் பேண யங் இந்தியா முன் வந்துள்ளதால் காங்கிரஸ் கட்சி அதை ஏற்றுத்தான் கடன்களை தள்ளுபடி செய்திருக்கிறது என்பதே காங்கிரசின் வாதம். காங்கிரஸ் கட்சி ஒரு நிறுவனத்திற்குக் கடன் அளித்துள்ளதால் அக்கட்சியைத் தேர்தலில் பங்குபெற அனுமதிக்கக் கூடாது என்ற சுவாமியின் கருத்தைத் தேர்தல் ஆணையம் ஏற்க மறுத்துள்ளது என்பதும், கட்சி எந்த நிறுவனத்திற்கும் கடனாக அளிக்கக் கூடாது என்று சட்டமேதுமில்லை என்றும் வாதிடுகிறது.
2011ம் ஆண்டில் கூட நேஷனல் ஹெரால்டின் 231 பங்குதாரர்களின் பங்குகள் உட்பட்ட விஷயங்கள் வெளியிடப்பட்டது. யாரும் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கவில்லை என காங்கிரஸ் தமது கருத்துகளை முன்வைக்கிறது.
வழக்கின் போக்கு என்னவாக உள்ளது?
சுப்ரமணிய சுவாமியின் கோரிக்கை மனுவை டெல்லி பாட்டியாலா நீதிமன்றம் ஏற்கக்கூடாது என்ற காங்கிரசின் கோரிக்கையை பாட்டியாலா மாஜிஸ்ட்ரேட் நீதிமன்றம் நிராகரித்தது. சுப்பிரமணியன் சுவாமி அளித்த விபரங்களின் படி நேஷனல் ஹெரால்டில் முறைகேடுகள் நடந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது என்பதற்கான அடிப்படை முகாந்திரம் உள்ளது எனக் கருதிய மாஜிஸ்ட்ரேட் நீதிமன்றம் யங் இந்தியா நிறுவனத்தின் இயக்குநர்களான சோனியா, ராகுல் மற்றும் இதர நால்வரையும் நீதிமன்றத்தில் நேரில் ஆஜராக வேண்டும் என்ற சம்மனை அனுப்பியது.
காங்கிரஸ் ஆரம்பத்தில் இதைக் கௌரவப் பிரச்சினையாகக் கருதி டெல்லி உயர்நீதி மன்றத்தை அணுகியது. இவ்வழக்கைத் தள்ளுபடி செய்ய வேண்டுமென்றும், மேலும் இதில் அவர்கள் நேரில் ஆஜராக வேண்டியதில்லை என்ற கோரிக்கை மனுவையும் முன்வைத்தது. நீண்ட விசாரணைக்குப் பின் 2015 டிசம்பர் 19 அன்று ஆறு பேரையும் டெல்லி உயர்நீதிமன்றத்தில் ஆஜராக வேண்டும் என்று உத்தரவு பிறப்பித்தது.
காங்கிரஸ் சீராய்வு மனுவை உச்ச நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யுமா என்று பலரும் கேள்விகள் எழுப்பினார்கள். ஆனால் சட்ட ரீதியாக இரண்டு கீழ்க் கோர்ட்களும் ஆஜராகச் சொன்ன வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் தலையிடாது என்பதால் நேரில் ஆஜராக வேண்டிய கட்டாயம் சோனியாவிற்கும் ராகுலுக்கும் ஏற்பட்டது. நீதிமன்றத்தில் ஆஜராகி பெயில் எடுத்து வெளியே வந்தனர்.
இதன் மற்றொரு பகுதியாக நேஷனல் ஹெரால்ட் பத்திரிகையை வாங்கியதில் கட்சி நிதியை காங்கிரஸ் தலைவர் சோனியா காந்தியும் துணைத் தலைவர் ராஹுல் காந்தியும் தவறாகப் பயன்படுத்தியதாக எழுந்துள்ள சர்ச்சை தொடர்பில் ஆரம்ப கட்ட விசாரணை நடத்த அமலாக்கத்துறை வழக்கு ஒன்றை ஆகஸ்ட் 2014ம் ஆண்டு பதிவு செய்துள்ளது. மேலும் 2011-12ம் ஆண்டில் யங் இந்தியா நிறுவனத்தின் வருமான வரிக் கணக்கை மறு மதிப்பீடு செய்ய வருமான வரித்துறை தொடுத்த வழக்கில் மறு மதிப்பீடு செய்ய அனுமதிக்கக் கூடாது என்று காங்கிரஸ் வாதிட்டது. ஆனால் செப்டம்பர் 11, 2018 அன்று வருமான வரித்துறை மறு மதிப்பீடு செய்வதைத் தடை செய்ய இயலாது என்று தெரிவித்தது. மேலும் இதில் ராகுலை விடுவிக்கக் கோரி காங்கிரஸ் வைத்த கோரிக்கையையும் நீதிமன்றம் நிராகரித்ததுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
வருமான வரித்துறை தொடர்ந்த வழக்கில் Pgurus என்ற பத்திரிகைச் செய்தி பின்வரும் செய்தியை வெளியிட்டுள்ளது. “2011ம் ஆண்டில் ராகுலுக்குக் கிடைத்திருக்கும் 414கோடி ரூபாய் வருமானத்தை மறைத்ததற்காக யங் இண்டியா நிறுவனத்தின் சோனியாவுக்கும் ராகுலுக்கும் 2017ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் வருமானவரித் துறை ரூ.250 கோடி அபராதம் விதித்திருந்தது. வருமான வரித்துறை யங் இண்டியா நிறுவனத்தின் இயக்குநராக ராகுல் காந்தி இருந்ததை மறைத்து விட்டார் என்ற உண்மையை அம்பலப்படுத்தியுள்ளது.
2011 – 12 ஆண்டுகளில் வருமான வரிக் கணக்கை தாங்கள் மறுமதிப்பீடு செய்யப் போவதாக ராகுலுக்கு 2018ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் வருமானவரித்துறை ஒரு கடிதம் அனுப்பியது. இக்கடிதம் கண்டவுடன் ராகுல் டில்லி உயர் நீதிமன்றத்தை அணுகி வருமானவரித்துறை தன் மீது அபாண்டமாகப் பழி சுமத்துவதாக வழக்குத் தொடுத்தார். ஆனால் உயர்நீதிமன்ற நீதிபதிகள் அவரை வழக்கிலிருந்து விடுவிக்கவில்லை. மேலும் ராகுல் ஊடகங்கள் தன்னைப்பற்றி அவதூறாகச் செய்தி பரப்புவதைத் தடை செய்ய வேண்டும் என்றும் நீதிமன்றத்தில் ஒரு கோரிக்கை மனு தாக்கல் செய்திருந்தார். இதற்கும் நீதிமன்றம் மறுப்பு தெரிவித்து விட்டது.”
சாமானியனின் பார்வை:
சில அடிப்படைக் கேள்விகள் நமக்கு எழுகின்றன. சட்ட ரீதியாக இந்த வழக்கு எப்படிச் செல்லும் என்பதெல்லாம் நம்மால் சொல்ல இயலாது. ஆனால் நடந்துள்ள செயல்களை வைத்துப் பார்க்கும் போது இது திட்டமிட்ட ரீதியில் நடத்தப்பட்டுள்ள ஒன்று என்பது தெளிவாகிறது.
1. AJL க்கு அளிக்கப்பட்ட கடனில் 50 லட்சத்தை யங் இந்தியா நிறுவனம் அடைத்தபோது மீதித் தொகையை அளிக்க இயலாது என்று யங் இந்தியா நிறுவனமோ AJL நிறுவனமோ தெரிவிக்காத பட்சத்தில் கடனைத் தள்ளுபடி செய்தது எதனால்? காங்கிரசின் முடிவு என்று கொண்டால் கூட யங் இந்தியா நிறுவனம் கடனை அடைக்காமலேயே எப்படி 90+ கோடி பங்குகளின் அதாவது 99% பங்குகளின் பங்குதாரராக மாறியது என்ற எளிய கேள்வி முக்கியமானது.
2. காங்கிரசின் வாதப்படி AJL இடத்தை விற்க இயலாது என்பது உண்மையாக இருந்தாலும், யங் இந்தியா லாபமீட்டா நிறுவனமாகப் பதிவு செய்யப்பட்டு இருந்தாலும் AJL வாடகைக்கு விட்டு வரும் மாத வருமானமான 60 லட்சம் ரூபாய் இப்போது எங்கு செல்கிறது? அதன் பங்குதாரர்களுக்குத் தானே சென்று சேரும். அவ்வகையில் 99% பங்குதாரர்களாக உள்ள சோனியா, ராகுலுக்கு மட்டுமே இதில் 76% பங்கு சென்று சேரும் என்பதுதானே அர்த்தம்.
3. AJL Vs காங்கிரஸ் என்று இருந்தால் அதன் பங்குதாரர்களின் மதிப்பு, இப்போது யங் இந்தியா துவக்கப்படாமல் இருந்தால், இப்போது இருப்பதைக் காட்டிலும் அதிக அளவில் மற்ற பங்குதாரர்களுக்குச் சென்று சேரும் என்பதுதானே உண்மை. அதை மடைமாற்றி AJLன் பெரும் பங்குகளைத் தங்களுக்கு மட்டுமே வரும் வகையில் செயல்பட்ட ராகுலும் சோனியாவும் எப்பேர்ப்பட்டவர்கள்!
4. AJL நேருவால் தொடங்கப்பட்ட ஒன்று என்பதால் அது காங்கிரசின் உணர்வுப் பூர்வமான ஒன்று. எனவே காங்கிரஸ் அதன் நஷ்டத்தை அடைக்க முன்வந்தது என்று இப்போது சொல்கிறது. AJL புத்துணர்வுடன் செயல்பட வேண்டும், பத்திரிகை மீண்டும் வெளியிடப்பட வேண்டும் என்று ஆரம்பத்தில் சொன்ன காங்கிரஸ், மேலும் யங் இந்தியா நிறுவனம் தொடங்கப்பட்டதும் அதன் நோக்கமே என்று சொன்ன காங்கிரஸ் தற்போது கடனை அடைக்க மட்டுமே காங்கிரஸ் உதவியது என்று இன்று மாற்றிப் பேசுவது எதனால்?
5. வருமான வரித்துறை மறு மதிப்பீடு செய்யக்கூடாது என்று காங்கிரஸ் ஏன் சொல்கிறது. தவறு இழைக்கவில்லை எனில் அதை எதிர்கொள்வதில் என்ன தயக்கம்?
6. இன்றைய நிலையில் AJL நிறுவனத்திற்கு வரும் வருமானத்தின் பெரும் பங்கு யங் இந்தியாவின் இயக்குநர்களுக்குத்தானே சென்று சேரும். லாபமீட்டா நிறுவனமாக யங் இந்தியா சொல்லிக் கொள்கிறது. அவ்வாறு சொல்லும் யங் இந்தியா நிறுவனம் வழக்கில் தங்களை நோக்கிக் கிடுக்கிப்பிடிவர 2016 ஆகஸ்டில் மீண்டும் நேஷனல் ஹெரால்ட் பத்திரிகையை இணையப் பத்திரிகையாக மட்டும் வெளியிடும் முடிவை எடுத்தது ஏன்? அதுவும் 2017 ஜனவரியில்தான் இணையப் பத்திரிகை வெளியிடப்படுகிறது.
7. இணையப் பத்திரிகை நடத்த இன்று என்ன செலவாகும், அதற்கு எந்தளவிற்கான இடமும் சர்வர் தேவையும் உள்ளது என்பது நமக்குத் தெரியாதா? பத்திரிகை நடத்துவது போலக் காண்பித்துவிட்டு AJL மூலமாக வாடகைக்கு வரும் பணத்தின் பெருந்தொகையை இவர்கள் அனுபவிப்பது திட்டமிட்ட செயல் கிடையாதா?
சோனியா, ராகுல் மற்றும் காங்கிரசிற்கு இது மிகப்பெரிய அவமானம்தான். ஆனால் இதிலிருந்து வெளியே வரமுடியாமல் சட்டத்தின் மூலமாக வெளிவந்து விடலாம் என்பதை மட்டுமே பார்க்கிறது. சாமானியர்களாக நமது கேள்விகளில் உள்ள உண்மை சோனியாவும் ராகுலும் எத்தகைய தகிடுதித்தங்களைப் பண்ணியுள்ளார்கள் என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. இப்போது ஆட்சியில் காங்கிரஸ் இருந்திருந்தால் வருமான வரித்துறை வழக்கோ, அமலாக்கத்துறை வழக்கோ இதில் இணையாத வண்ணமும், அரசின் அதிகாரத்தின் மூலமாகவே டாக்குமென்ட் வரை தயாரித்து நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பித்து இந்த வழக்கை என்றோ முடிவுக்குக் கொண்டு வந்திருப்பார்கள். ஆனால் நேரெதிர்க் கட்சி ஆட்சி செய்வதும், வழக்கைத் தொடந்த சுப்பிரமணியன் சுவாமியை எதிர்கொள்வதும் கடினம் என்பதால்தான் இந்த வழக்கிலிருந்து எந்த வகையிலும் விடுபட இயலாமல் ராகுலும் சோனியாவும் தவித்து வருகின்றனர் என்பதே உண்மை.
கால்பந்து உலகக் கோப்பை 2018 | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
சாக்கர் (Soccer) என்றழைக்கப்படும் கால்பந்து விளையாட்டுதான் உலகின் மிக அதிக ரசிகர்களைக் கொண்டது. உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டி நான்கு ஆண்டுகளுக்கொருமுறை நடக்கிறது. 1930ல் முதல் உலகக்கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டி நடைபெற்றது. இரண்டாம் உலகப் போர் காரணமாக 1938-1950 வரையிலான காலகட்டத்தில் உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டிகள் நடக்கவில்லை. 21 வது உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியானது ( 2018 ) ரஷ்யாவில் கோலாகலமாக நடந்தது.
32 அணிகளை எட்டு பிரிவுகளாகப் பிரித்து லீக் சுற்றுகள் நடந்தன. லீக் சுற்றைப் பொருத்தவரையில் ஆட்ட நேரமான 90 நிமிடங்களில் மோதும் இரு அணிகளின் பலத்தைப் (வெற்றி-தோல்வி-சமன்) பொருத்துப் புள்ளிகளைப் பெறுகின்றன. லீக் சுற்றில் தமது பிரிவிலுள்ள மாற்று அணிகளுடன் விளையாடி முதல் இரு இடங்களைப் பிடிக்கும் அணிகள், சுற்று 16 என்று சொல்லப்படும் நாக் அவுட் (தோற்கிற அணி அடுத்த சுற்றுக்குச் செல்ல இயலாது) போட்டிக்குத் தகுதிபெறும். ஒருவேளை இரு அணிகள் இரண்டாமிடத்தில் சம புள்ளிகளுடன் இருக்கும் பட்சத்தில், எந்த அணி அதிக கோல்களை லீக் சுற்றில் போட்டுள்ளதோ அது தகுதி பெறும். அதிலும் சிக்கல் என்றால், எதிரணியைக் குறைவாக கோல் போட அனுமதித்த அணி அடுத்த சுற்றுக்குத் தகுதி பெறும்.
சுற்று 16 ஐப் பொருத்தமட்டில் உலகக் கோப்பைக் கால்பந்து அட்டவணைப்படி அணிகள் விளையாடுகின்றன. ஒரு பிரிவில் முதலிடம் பெற்ற அணியும் அடுத்த பிரிவில் இரண்டாமிடம் பிடித்த அணியும் நேரடியாக மோத வேண்டும். அதில் தேர்ச்சி பெறும் அணி காலிறுதிப் போட்டிக்குத் தகுதி பெறும். இதில் தோல்வியுற்ற அணி உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியிலிருந்து வெளியேறி விடும். காலிறுதி, அரையிறுதி, இறுதிப் போட்டிகளின் போட்டிகளும் சுற்று 16 ஐப் போலவே மாற்றுப் பிரிவில் வெற்றி பெற்று வரும் அணியுடன் மோத வேண்டும். தோற்கும் அணிகள் வெளியேறி விடும்.
உலகக் கோப்பை கால்பந்து 2018
உலகப் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் ஒவ்வொரு முறையும் சில அதிர்ச்சிகளும் ஆச்சரியமான முடிவுகளும் காத்திருக்கும். அவ்வகையில், 2006 உலகக் கோப்பையை வென்ற இத்தாலி , 2010 உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் லீக் சுற்றிலிருந்து சுற்று 16 க்குக் கூட தகுதி பெற இயலாமல் வெளியேறியது. 2010 உலகக் கோப்பையை வென்ற ஸ்பெயின் 2014 உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் இத்தாலி போலவே லீக் சுற்றிலேயே வெளியேறியது. மீண்டும் இந்தாண்டு அதே அதிர்ச்சியைத் தந்தது, 2014 உலகக் கோப்பையை வென்ற ஜெர்மனி. ஆம், மிக வலிமையான அணியாகப் பார்க்கப்பட்ட ஜெர்மனி இந்தாண்டு லீக் சுற்றிலேயே வெளியேறியது.
உலகக் கோப்பை வரலாற்றில் நான்கு முறை உலகக் கோப்பையைக் கைப்பற்றிய இத்தாலி 2018 உலகக் கோப்பையில் விளையாடும் வாய்ப்பை தகுதிச் சுற்றிலேயே இழந்து வெளியேறிய சோகமும் நடந்தது. கூடவே 2014 உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியின் இறுதி ஆட்டம் வரை வந்த நெதர்லாந்து அணியும் தகுதிச் சுற்றிலேயே வெளியேறி இருந்தது. அதாவது இரு அணிகளும் உலகக் கோப்பை போட்டிக்கே தகுதி பெறவில்லை. ஆப்பிரிக்க அணிகளில் அதிகமாகக் கலந்து கொள்ளும் கானா, கென்யா அணிகளும் உலகக் கோப்பை போட்டியில் விளையாடும் தகுதியை இழந்திருந்தன. அமெரிக்க நாடுகளில் USA, சிலி போன்ற அணிகள் தகுதி பெறவில்லை.
2018 உலகக் கோப்பை போட்டிக்கு வந்த அணிகளில் நட்சத்திர வீரர்களைக் கொண்ட போர்ச்சுக்கல் (கிறிஸ்டியானா ரொனால்டோ), அர்ஜென்டினா (மெஸ்ஸி) இரு அணிகளும் சுற்று 16ல் வெளியேறின. ஸ்பெயின் மற்றும் ஜெர்மனி லீக் சுற்றிலிருந்து சுற்று 16க்குக் கூடத் தகுதி பெறாமல் வெளியேறின.
இதுவரை உலகக் கோப்பைக் கால்பந்து வரலாற்றில் அதிகமுறை ( 5 முறை) கோப்பையைக் கைப்பற்றிய பிரேசில் (நெய்மர்) அணி காலிறுதியில் பெல்ஜியம் அணியிடம் தோல்வியுற்று வெளியேறியது. உண்மையில் பெல்ஜியம் அணி மிகுந்த துடிப்புடன் விளையாடிய அணி. ஆனால் பெல்ஜியம் பிரான்சுடனான அரையிறுதியில் தோல்வியைத் தழுவியது. பிரான்ஸ் 2-0 என்ற கோல்கணக்கில் பெல்ஜியத்தை வீழ்த்திய போதே கால்பந்து ரசிகர்கள் பிரான்ஸ்தான் உலகக் கோப்பையை வெல்லும் அணி என்று கணிக்கத் தொடங்கியிருந்தார்கள்.
மறுபிரிவில் குரோஷியா ஆரம்பத்திலிருந்தே கடின உழைப்புடன் ஒவ்வொரு சுற்றிலும் ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில் விளையாடி வந்தது. அதிலும் ரவுண்டு 16 சுற்றில் டென்மார்க்கையும், காலிறுதியில் உள்ளூர் அணியான ரஷ்யாவையும் பெனால்டி முறையில் வீழ்த்தி அரையிறுதிக்குத் தகுதி பெற்றது. இங்கிலாந்து அணி நம்பிக்கை தரும் வகையில் காலிறுதி வரை எளிதாகவே வெற்றி பெற்று வந்தது. ஆனால் அரையிறுதியில் குரோஷியா 2-1 என்ற கணக்கில் வீழ்த்தியது. மூன்றாம் இடத்திற்காக நடைபெற்ற போட்டியிலும் பெல்ஜியம் அணியிடம் இங்கிலாந்து தோற்றது.
உலகக் கோப்பை வரலாற்றில் முதல்முறையாக குரோஷியா இறுதிப் போட்டிக்குத் தகுதி பெற்றதும் ஒருங்கிணைந்த அந்த அணியின் ஆட்டமும் பெரும்பாலும் நேர்த்தியாகவே இருந்தது. ஆனால் இறுதிப் போட்டியில் பிரான்ஸ் அணியிடம் (France 4- Crotia 2) என்ற கோல்கணக்கில் தோற்றது. குரோஷியா மற்றும் பிரான்ஸ் இரு நாடுகளின் அதிபர்களும் இறுதிப் போட்டியைக் காண வந்திருந்தார்கள். கூடவே ரஷ்யாவின் விளாடிமிர் புதினும்! உண்மையில் குரோஷியா தோல்வியைத் தழுவினாலும் அந்நாட்டு அதிபர் மற்றும் மக்கள் தங்களது வீரர்களையும் பயிற்சியாளரையும் இன்முகத்துடனே வரவேற்றார்கள். பிரான்ஸின் வெற்றியை அந்நாட்டு ரசிகர்கள் விடியவிடிய கொண்டாடித் தீர்த்தார்கள்.
விருதுகள் வாங்கிய வீரர்கள் -2018:
Golden Ball Award – குரோஷியா கேப்டன் லுகா மோட்ரிக் (LUKA MODRIC). மிகச் சிறந்த வீரர் என்ற விருதினை தட்டிச் செல்வதற்குக் காரணம், middle லிலிருந்து அதிக நேரம் பந்தைக் கொண்டு செல்வதும் நேர்த்தியாக விளையாடியமைக்காகவும் இந்த விருதைத் தட்டிச் சென்றார் லுகா.
Golden Boot Award – இங்கிலாந்து கேப்டன் ஹாரி கேன் (HARRY KANE). அதிக அளவில் 6 கோல்களை 2018 உலகக் கோப்பையில் அடித்ததால் இந்த விருது ஹாரி கேனுக்கு வழங்கப்பட்டது.
Young Player Award – பிரான்ஸ் அணி வீரர் க்ளியான் மாப்பே ( KYLIANAN MBAPPE). மிக வேகமாகப் பந்தைக் கடத்திச் சென்ற வல்லமையும் இறுதிப் போட்டி வரை வந்த காரணத்தாலும் இளம் வீரரான இவருக்கு விருது வழங்கப்பட்டது.
Golden Glove Award – பெல்ஜியத்தின் கோல் கீப்பர் திபாத் கோர்த்யாஸ் (THIBAUT COURTOIS). ஏழு போட்டிகளில் வெறும் 6 கோல்களை மட்டுமே எதிரணியனரால் போட முடிந்தது. குறிப்பாக பிரேசிலுடனான காலிறுதிப் போட்டியில் பல கோல்களைத் தடுத்ததும் மற்ற அணியினரின் கோல் போடும் பல்வேறு வாய்ப்புகளைத் திறம்பட தடுத்தமையால் இவருக்கு இந்த விருது வழங்கப்பட்டது.
*
உலகில் கால் பந்தாட்டத்தில் பல்வேறு வீரர்கள் இன்று வரையிலும் விளையாடும்போதும், விளையாட்டில் ஏற்படும் காயங்கள் காரணமாகவும் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டு, பலனில்லாமல் இறந்துபோகும் துயரச் சம்பவங்கள் நின்றபாடில்லை. பல விளையாட்டு வீரர்களுக்கு எலும்பு முறிவுகள் ஏற்பட்டு முடமான சம்பவங்கள் உண்டு. இதுவரை இத்தனை வீரர்கள் இறந்துள்ளார்கள் என்று கணக்கிட முடியாத அளவிற்கு வீரர்கள் இறந்து வருகின்றனர். உள்ளூர்ப் போட்டிகள், நட்பு ரீதியிலான போட்டிகள், சர்வதேசப் போட்டிகள் என நடத்தப்படும் அனைத்துப் போட்டிகளிலும் உயிரிழப்புகள் தொடர்ந்து வருகிறது.
உலகக் கால்பந்து அமைப்பு பல்வேறு சட்ட விதிகளை மேம்படுத்தி வந்தபோதிலும் இன்னமும் இறப்புகள் தொடர்கின்றன. 1889ல் வில்லியம் க்ரோப்பரில் ஆரம்பித்த மரணம் இன்றுவரை தொடர்கிறது. வேகமாக ஓடும்போது இன்னொரு வீரர் குறுக்கே கால் நீட்டி விழுவதால், பந்தைத் தன் அணி வீரருக்கு பாஸ் கொடுப்பதற்காக தலையை வைத்து முட்டும்போது, கால்களை உயர்த்தி எப்படியேனும் பந்தைத் தன் அணி கைவசமாக்க வேண்டும் என்று எண்ணிக் காலைத் தூக்க எதிரணி வீரரின் முகத்தில் படுவது, இப்படியான நிகழ்வுகளில், காயத்தில் ஆரம்பித்து மரணம் வரை அனைத்தும் நொடிப்பொழுதில் நடந்து விடுகிறது. முன்பெல்லாம் கோல் கீப்பர்கள் பந்தைப் பிடிக்கும் போது இருந்த விதிமுறைகளால் அதிக கோல்கீப்பர்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். அதையொட்டியே இப்போது பல சட்ட திருத்தங்களைக் கொண்டு வந்துள்ளது உலகக் கால்பந்தாட்ட அமைப்பு.
*
1970ம் ஆண்டு உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டி நடக்கவிருந்தது. அதற்கான தகுதிச் சுற்றுப் போட்டிகள் மத்திய அமெரிக்க நாடுகளான எல் சல்வேடர் ( El Salvador ) க்கும் ஹோண்டுரஸ் ( Honduras )க்கும் நடந்தது. மொத்தமுள்ள மூன்று போட்டிகளில் வெற்றி பெறும் அணி உலகக் கோப்பைக்குத் தகுதி பெறும் என்பதே விதி. முதல் போட்டியை ஹோண்டுரஸ் அணி வென்றது. இரண்டாவது போட்டியை எல் சல்வேடர் அணி வெற்றி பெற்ற போதே விளையாட்டரங்கில் ஹோண்டுரசின் கொடிகள் கிழித்தெறியப்பட்டன. மூன்றாம் போட்டி பெரும் சர்ச்சைக்குள் நடந்து எல் சல்வேடர் அணி வெற்றி பெற்றது. இதையொட்டி ஏற்பட்ட கலவரங்களால் ஹோண்டுரஸ் தனது ராஜ்ய உறவை எல் சல்வேடருடன் துண்டித்தது. இதையடுத்து நடந்த போர் மற்றும் துப்பாக்கிச் சூட்டில் 1000 முதல் 2000 பேர் இறந்திருக்கலாம் என்று செய்திகள் அறிவித்தன.
இந்தப் போருக்கு வெறும் விளையாட்டுப் போட்டி மட்டுமே காரணமல்ல. ஏற்கெனவே இரு நாடுகளுக்கும் வர்த்தகம், எல்லைப் பிரச்சினை மற்றும் மற்றொரு நாட்டில் குடிபுகுதல் போன்ற பிரச்சினைகள் இருந்துள்ளன. விளையாட்டரங்கில் ஹோண்டுரசின் தேசியக் கொடிகள் மற்றும் மக்கள் அடிக்கப்பட்டு இன்னலுக்குள்ளானதால்தான் போராக மாறியது. இதையடுத்து எல்லைப் பிரச்சினை சர்வதேச வழக்காக மாறி இரு நாடுகளுக்கிடையே ஏற்பட்ட புரிந்துணர்வின் படி 1992 ல் ஹோண்டுரசிடம் சர்சைக்குரிய பகுதியை ஒப்படைத்தது எல் சல்வேடர்.
*
உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டி பற்றிய பேச்சு எழும்போதெல்லாம் இந்தியாவில் எழுப்பப்படும் கேள்வி 125 கோடி மக்கள் தொகையுள்ள நாட்டிலிருந்து 11பேர் கொண்ட ஒரு அணியை உருவாக்கி உலகக் கோப்பைக்குத் தகுதி பெறச் செய்ய இயலாதா என்பதே! உண்மையில் கிரிக்கெட்டில் உலக ஜாம்பவான்களில் இன்று மிக முக்கிய அணியாக மாறியுள்ள இந்தியாவில் ஏன் கால்பந்து ஆட்டத்தில் சோபிக்க இயலவில்லை. கால்பந்துப் போட்டியில் விளையாட சர்வதேச அளவில் இந்திய அணி தகுதி பெற்றதே இல்லையா போன்ற கேள்விகள் நமக்கு எழலாம்.
1951ல் நடந்த ஆசியக் கோப்பைக்கான கால்பந்துப் போட்டியில் தங்கம் வென்ற அணிதான் நமது இந்திய அணி. மீண்டும் 1962ல் ஜகர்தாவில் நடந்த ஆசியக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் தங்கம் வென்றது இந்தியா. 1956ல் நடந்த உலக ஒலிம்பிக் போட்டியில் நான்காவது இடத்தைப் பெற்ற அணிதான் இந்திய கால்பந்து அணி. இதே காலகட்டத்தில் இந்தியாவின் கிரிக்கெட் அணி எந்த சாதனையும் செய்ததில்லை. சொல்லப்போனால் அது கலந்துகொண்ட போட்டிகளில் தோல்வியை மட்டுமே கண்டது.
1950களில் விளையாடிய இந்திய கால்பந்து விளையாட்டு வீரர்கள் மிகுந்த திறமையானவர்கள். அத்தகைய திறமை வாய்ந்த இந்திய கால்பந்து அணி 1950ல் பிரேசிலில் நடக்கவிருந்த உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டிக்குத் தகுதி பெற்றிருந்தது. உலகக் கோப்பைப் போட்டியில் இந்தியா கலந்து கொள்ளாது என்று இந்திய கால்பந்தாட்ட அமைப்பு (AIFF) அறிவித்தது. அதற்குச் சில நடைமுறைச் சிக்கல்களை மேற்கோள் காட்டிப் பங்கு பெறாது என அறிவித்தது. Barefoot பயிற்சி மட்டுமே இந்திய வீரர்கள் பயிற்சி பெற்றுள்ளனர், மேலும் 70 நிமிட போட்டிகளில் மட்டுமே இந்தியா விளையாடி வருகிறது என்ற காரணங்களைச் சொல்லியது. அதோடு, போட்டிக்குச் செல்வதற்கான பயணச் செலவுகள் அதிகமாகும் என்பதால் இந்தியா பங்கேற்காது என்று AIFF அறிவித்தது. இதில் கொடுமை என்னவென்றால், உலகக் கால்பந்தாட்ட அமைப்பு (FIFA) தங்கும் வசதி மற்றும் பல செலவுகளைத் தாங்கள் பார்த்துக் கொள்வதாகவும் இந்தியா FIFA வகுத்துள்ள விளையாட்டு விதிகளின் படியும் விளையாடினால் போதுமென்றது.
இந்தியாவின் அப்போதைய பிரதமரான ஜவகர்லால் நேரு இந்தியக் கால்பந்து அணியை உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டிக்கு அனுப்ப எந்த முயற்சியையும் மேற்கொள்ளவில்லை. அவரின் அக்கறை எல்லாம் இந்திய கிரிக்கெட் அணியை ஊக்கப்படுத்துவதிலேயே இருந்தது. காமன்வெல்த் போட்டிகளை நடத்துவதில் நேருவுக்கு இருந்த அக்கறை, இந்தியக் கால்பந்து அணியை பிரேசிலுக்கு அனுப்புவதில் இல்லை. நேரு இதற்காக எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை என்பது உண்மையிலேயே துரதிருஷ்டவசமான விஷயம். அந்தக் காலகட்டத்தில் நேரு தாமாக விருப்பப்பட்டு கிரிக்கெட் போட்டியைத் துவங்குவது மற்றும் கிரிக்கெட் உடையுடன் pad சகிதமாகக் கலந்து கொள்வது என ஆர்வம் காட்டினார். வெற்றியோ தோல்வியோ இந்தியக் கால்பந்து அணியை பிரேசிலுக்கு அனுப்ப முயற்சி செய்திருந்தால், உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் இந்தியா இடம்பெற்றது என்றாவது வரலாற்றில் பதிவாகியிருக்கும். ஓர் ஆட்சியாளர் மற்றும் அரசு தருகிற முக்கியத்துவம்தான் குறிப்பிட்ட விளையாட்டில் அந்த நாட்டின் நிலையை எந்தளவுக்கு மாற்றும் என்பதற்கு இதைவிடச் சிறந்த உதாரணம் சொல்ல இயலாது. இதை மறைக்க நேரு கோப்பை என்ற பெயரில் 1982ல் கால்பந்துப் போட்டிகள் நடந்தன என்பது மற்றொரு கொடுமை.
கிரிக்கெட் என்பது மேல்தட்டு மக்களின் விளையாட்டாகவும் கறுப்பினத்தவரை பங்கெடுக்கச் செய்யாத ஒரு விளையாட்டாகவும்தான் இருந்தது. இன்று வரையிலும் உலகின் பெரும்பான்மையான நாடுகளில் கால்பந்து விளையாட்டு உண்டு. கிரிக்கெட் விளையாடும் நாடுகளை விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். சவூதி அரேபியா, ஜப்பான், கொரியா போன்ற நாடுகள் 2018 உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் பங்கெடுத்தன. சவுதியைப் போல ஒரு முக்கியத்துவத்தை இந்திய அரசு கால்பந்து வீரர்களுக்குக் கொடுத்திருந்தால் இந்தியாவும் இன்று உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டியில் பங்கெடுத்துக் கொள்ளும் நாடாக இருந்திருக்கும். சில விஷயங்கள் கனவுகளாகவே இருக்கின்றன. அதில் உலகக் கோப்பைக் கால்பந்துப் போட்டிக்கு இந்தியக் கால்பந்து அணி தகுதி பெறுவதும் ஒன்று.
ஸ்டெர்லைட் விவகாரம் – சில தகவல்கள், சில கேள்விகள் | லக்ஷ்மணப் பெருமாள்
01-08-1994 – TNPCB ஸ்டெர்லைட் காப்பர் ஆலை அமைக்க NOC வழங்கிய நாள். (அதிமுக ஆட்சி)
16-01-1995 – MOE & F, India அனுமதியை வழங்கியது. (காங்கிரஸ் ஆட்சி)
17-05-1995 – தமிழக அரசு அனுமதி வழங்கிய நாள். (அதிமுக ஆட்சி)
22-05-1995 – TNPCB ஆலை அமைக்க அனுமதியை வழங்கியது.(அதிமுக ஆட்சி)
01-01-1997 – ஸ்டெர்லைட் உற்பத்தியைத் தொடங்கிய நாள். (திமுக ஆட்சி)
30-03- 2007 : 2*60MW Captive Power Plant அமைக்க காங்கிரஸ் & திமுக ஆட்சி அனுமதித்தது.
09-08-2007 – ஸ்டெர்லைட் காப்பர் விரிவாக்கத்திற்கு காங்கிரஸ் & திமுக ஆட்சி அனுமதித்தது.
01-01-2009 – மீண்டும் விரிவாக்கத்திற்கு அனுமதியை நீட்டித்தது காங்கிரஸ் & திமுக ஆட்சி.
10-03-2010 – ஸ்டெர்லைட் ஆலைக்கு எதிராக பெரிதாக எந்த குற்றச்சாட்டும் இல்லை என்று ஜெயராம் ரமேஷ் பாராளுமன்றத்தில் பதில் கொடுத்த நாள். (உயர்நீதி மன்றத்தில் வழக்கு முடிவுக்கு வரவேண்டிய சமயம்) காங்கிரஸ் & திமுக ஆட்சியில் இருந்தது.
11-08-2010 – ஸ்டெர்லைட் ஆலை விரிவாக்கம் தொடர்பாக மக்களிடம் கருத்துக் கேட்கப்பட்டதா என்ற கேள்விக்கு காங்கிரசின் அமைச்சர் அளித்த பதில்: “ஏற்கெனவே உள்ள இடத்திலேயே விரிவாக்கம் நடைபெறுவதால் மக்கள் கருத்துக் கேட்பு நடத்தத் தேவையில்லை.” அப்போதும் காங்கிரஸ் & திமுக ஒரே அணிதான்.
07-07-2012 – கூடுதலாகக் கட்டுமானப்பணிகளை ஸ்டெர்லைட் மேற்கொள்ள அனுமதி வழங்கப்பட்ட நாள் . காங்கிரஸ் &த ¢முக ஆட்சி அனுமதித்தது.
06-03-2016 Expert Appraisal Committee வழங்கிய பரிந்துரையின் கீழ் காங்கிரஸ் & திமுக ஆட்சி கட்டுமானத்திற்கு வழங்கிய காலகட்டமான 01-01-2009 to 31-12-2018 ஐ NDA (பாஜக அரசு) ஏற்று அனுமதி வழங்கியது.
நாம் கேட்கவேண்டிய கேள்விகள்:
ஸ்டெர்லைட் விவாதம் என்பதை அந்த ஒரு நிறுவனத்துடன் சுருக்கும் விவாதத்தன்மையைத்தான் ஊடகங்களால் செய்ய முடிகிறது. கீழ்க்கண்ட தரவுகளுடன் எத்தனை விவாதங்கள் நடந்தது?
1. தமிழ்நாட்டில் மொத்தம் எத்தனை கம்பெனிகள் ரெட் பிரிவில் வருகின்றன?
2. மற்ற ஊர்களில் ரெட் பிரிவில் வரும் கம்பெனிகளின் அருகில் வீடுகள் உள்ளனவா? ஸ்டெர்லைட்டில் மட்டுமே விதிகள் பின்பற்றப்படவில்லையா? அல்லது மற்ற ரெட் பிரிவு கம்பெனிகள் அமைந்துள்ள இடத்தின் நிலைமை என்ன? ஆலைகள் தொடங்கப்பட்ட காலத்தில் அருகில் எத்தனை வீடுகள் இருந்தன? அல்லது வீடுகள் இருந்தனவா? இல்லையெனில் ஆலை அருகில் சென்றால் வாடகை அதிகம் கிடைக்கும் என்று பட்டா போட்டு அரசு கொடுக்க மக்கள் வாங்கினார்களா? அதற்கான தரவுகள் எப்போதேனும் எடுக்கப்பட்டுள்ளனவா?
3. அரசியல் ரீதியாக தமிழ்நாடு மாசுக்கட்டுப்பாட்டு வாரியமும் தமிழக அரசும் அவ்வப்போது ஸ்டெர்லைட் ஆலையை இயக்கத் தடை செய்கின்றனவா? இதை ஒப்பிட ரெட் பிரிவில் இருக்கும் மற்ற கம்பெனிகளில் எத்தனை கம்பெனிகள் இது போல பலமுறை மூட வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு வந்துள்ளன? மூடப்பட்டது என்ற தரவோ அல்லது ஸ்டெர்லைட் போல பிரச்சினைகளை பிற நிறுவனங்கள் சந்திக்கவில்லை என்ற தரவுகளோ தரப்பட்டுள்ளனவா?
4. இதில் அரசின் அனல் மின் நிலையங்கள் போல அரசே நடத்தும் ரெட் பிரிவு கம்பெனிகளில் எத்தனை முறை மாசுக் கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தின் விதிமுறைகளை மீறியுள்ளார்கள் என்று அபராதம் விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது? அல்லது ஆலை மூடப்பட்டிருக்கிறதா?
5. ஸ்டெர்லைட் ஆலை விரிவாக்கப் பணிகளுக்கு 2009லேயே அனுமதி கொடுக்கப்பட்டுள்ளதென்றால் இப்போது எத்தனை சதவீதம் பணிகள் முடிந்துள்ளன?
6. ஆலையில் பண்புரியும் பணியாளர்கள் என்ன கருத்துரைக்கிறார்கள்?
7. எத்தனை பொறியாளர்கள் ஆண்டுதோறும் கல்லூரிப்படிப்பை முடித்து தமிழகத்தில் வெளிவருகிறார்கள். அவர்களில் எத்தனை பேரால் அவர்கள் துறை சார்ந்த வேலைகளில் தமிழகத்தில் வேலை வாய்ப்பைப் பெறுகிறார்கள்?
இத்தனை கேள்விகளூடாகவே நாம் ஒரு நிலைப்பாட்டை அடையமுடியுமே அன்றி, வெறும் உணர்ச்சி வேகத்தால் முடிவுக்கு வருவது சரியான ஒன்றாக இருக்காது.