(வலம் ஜூலை-2018 இதழுக்காக இந்தக் கட்டுரையை பி.ஆர்.ஹரன் தனது மறைவுக்கு இரண்டு நாள் முன்பாக அனுப்பியிருந்தார்)
தமிழ் தலைமகன் என்கிற பெயரில் டுவிட்டரில் உலாவும் ஒருவர், கமல்ஹாசனிடம், “நீங்கள் படித்த நூலில் உங்களை மிகவும் பாதிப்பை உண்டாக்கிய நூல் எது கமல்ஹாசன் ஐயா?” என்று கேட்டிருந்தார்.
அதற்கு கமல்ஹாசன், “நான் தவிர்த்த நூல் ஒன்று இருக்கிறது, அது என்னை மிகவும் பாதித்த நூல், “பூணூல்”. அதனாலேயே அதைத் தவிர்த்தேன்” என்று பதில் சொல்லியிருந்தார்.
இந்தச் சிறிய சம்பாஷணையில் இரண்டு விஷயங்களைக் கவனிக்க வேண்டும். முதலாவதாகக் கவனிக்கப்பட வேண்டிய விஷயம் “தமிழறிவு”. “தமிழ் தலைமகன்” என்கிற பெயரில் உலா வருபவரின் தமிழறிவு பல்லிளிக்கின்றது. அவருடைய கேள்வியில் பிழைகள் இருக்கின்றன. அவருக்குப் பதிலளித்த தமிழ் கலைஞரோ, படிக்கும் நூலைப் பற்றிக் கேட்டால், அணியும் முப்புரி நூலைப் பற்றிப் பதிலளிக்கிறார். இவர் தன்னைக் கவிஞராக வேறு காட்டிக்கொள்பவர். இந்த மாதிரி சாதாரணமான ஒரு கேள்வியைக்கூட பிழையின்றிக் கேட்கத்தெரியாதவர்களும், சரியாகப் புரிந்துகொண்டு பதில் சொல்லத் தெரியாதவர்களும்தான் இன்று தமிழகத்தில் “தமிழ்” வளர்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இரண்டாவதாகக் கவனிக்கப்பட வேண்டிய விஷயம் “இனவெறி”. சாதாரணமான தமிழ் நூல் பற்றிய கேள்விக்கு முப்புரிநூலை அசிங்கப்படுத்தும் விதமாகப் பதிலளித்து, தன்னுடைய தாழ்வு மனப்பான்மையையும், முட்டாள்தனத்தையும், அடையாள நெருக்கடியையும் ஒருங்கே வெளிக்காட்டிக் கொண்டுள்ளார் கமல்ஹாசன்.
திராவிடக் கட்சிகளின் 50 ஆண்டுகாலத்திற்கும் அதிகமான ஆட்சியில், தமிழறிவு அதலபாதாளத்திற்கும், இனவெறி ஆகாயத்திற்கும் சென்றுள்ளன. இதில் தமிழறிவைப் பற்றி வேறொரு சமயம் பார்ப்போம். இப்போது இந்தக் கட்டுரையில் திராவிட இயக்கத்தின் இனவெறியைப் பற்றி, குறிப்பாக பிராம்மண துவேஷத்தைப் பற்றிப் பார்ப்போம்.
கமல்ஹாசன் பிராம்மண குடும்பத்தில் பிறந்தவர். ஆனால் பிராம்மண கலாசாரத்திற்கு விரோதமாகவே வளர்ந்தவர். ஆயினும், முதல் திருமணத்தைப் பிராம்மண முறைப்படி செய்துகொண்டவர். இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது திருமணங்களை திருமணம் என்கிற சடங்குகள் இல்லாமல் செய்துகொண்டவர். சட்டப்படிப் பதிவுத்திருமணம் செய்துகொண்டாரா என்பதும் தெரியவில்லை. மூன்று மனைவிகளும் அவரை விட்டு விலகிவிட்டனர்.
இவர் பல ஆண்டுகளாகத் தன்னைப் பகுத்தறிவுவாதியாகவும் ஈவெராவின் சீடராகவும் முன்னிலைப் படுத்திக்கொள்பவர். ஆயினும் திராவிட இயக்கத்தினர் இவரை முழுமையாக இன்னும் அங்கீகரிக்கவில்லை. இவரும் தன்னுடைய பெரும்பாலான திரைப்படங்களில் எல்லாம் பிராம்மணப் பண்பாட்டையும், பிராம்மணர்களையும் கொச்சைப்படுத்தியும், எள்ளி நகையாடியும் செய்திருக்கிறார். பேட்டிகளிலும் அவமதித்துப் பேசியுள்ளார். முதுகு சொறிவது தவிர பூணலினால் வேறு எந்தப் பயனும் இல்லை என்றெல்லாம் பேசியிருக்கிறார். அப்படியிருந்தும் திராவிட இனவெறியாளர்கள் இவருக்கு அங்கீகாரம் கொடுத்தபாடில்லை. இவரை இன்னும் பிராம்மணராகவே பார்க்கின்றனர்.
தற்போது முழுநேர அரசியலுக்கு வந்து, கட்சியும் தொடங்கிவிட்ட நிலையில், தன்னைப் பகுத்தறிவுவாதியாகவும், மதச்சார்பின்மைவாதியாகவும், ஈவெரா மண்ணின் திராவிடனாகவும் காட்டிக்கொள்ள வேண்டிய சூழலில், மேற்கண்ட டுவிட்டர் கேள்விக்குப் பதிலளிக்கும் வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக்கொண்டுள்ளார். இவரின் இந்த மாதிரியான தொடர் நடத்தை இவர் அடையாள நெருக்கடியில் (Identity
Crisis) சிக்கித் தவிக்கிறார் என்பதையே காட்டுகிறது.
கமல்ஹாசனைப் போன்ற கோழைகள் இவ்வாறு கோமாளித்தனங்களில் ஈடுபடுவதற்கு, திராவிட இயக்கம் கடந்த அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக வளர்த்துவந்துள்ள, ஆரிய–திராவிட கட்டுக்கதைகளும், பிராம்மணத் துவேஷமும்தான் காரணம். கமல்ஹாசனின் கோமாளித்தனமான முட்டாள்தனமான இந்தப் பேச்சின் பின்னணியில் இருக்கும் பிராம்மணத் துவேஷ அரசியலைப் பார்ப்போம்.
கடந்த வருடம் (2017) ஜூலை மாதம்,
தந்தை பெரியார் திராவிடர் கழகம் என்கிற தீவிரவாத அமைப்பு ‘பன்றிக்குப் பூணல் அணிவிக்கும்’ போராட்டத்தை அறிவித்திருந்தது. பெரும்பாலும் பிராம்மண சமுதாயத்தினர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் கொண்டாடும் ஆவணி அவிட்டம் பண்டிகைக்கு (07.08.2017) எதிராக இந்தப் போராட்டத்தை அறிவித்திருந்தது. தமிழகத்தில் முக்கியமான இடங்களில் இந்தப் போராட்டத்தை நடத்தப் போவதாகவும், சென்னையில் குறிப்பாக பிராம்மணர்கள் அதிகம் வசிக்கும் மயிலாப்பூரில் சமஸ்கிருதக் கல்லூரி வாசலில் இந்தப் போராட்டத்தை நடத்தப்போவதாகவும் அந்தத் தீவிரவாத அமைப்பினர் அறிவித்திருந்தனர். நிறைய இடங்களில் சுவர்களில் இந்த அறிவிப்பை எழுதியிருந்தார்கள்.
இந்த அறிவிப்பு வெளிவந்த ஜூலை
18ஆம் தேதி அன்றே பல ஹிந்து அமைப்பினர், காவல்துறைக்குப் புகார் மனுக்கள் அனுப்பினர். தங்கள் கடுமையான எதிர்ப்பைத் தெரிவித்ததோடு மட்டுமல்லாமல், காவல்துறை இந்தப் போராட்டத்திற்கு அனுமதி அளிக்காததோடு மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் மீது கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும் என்றும், முன்நடவடிக்கையாக அவ்வமைப்பினரைக் கைது செய்யவேண்டும் என்றும் கோரியிருந்தனர். காவல்துறையும் அவ்வமைப்பினரை வைத்தே அவர்கள் எழுதிய சுவர் சித்திரங்களையும் அறிவிப்புகளையும் அழிக்கச் செய்தனர். போராட்டத்திற்கு அனுமதி மறுத்தும் கடுமையாக எச்சரித்தும் அனுப்பினர். அவ்வமைப்பு போராட்டத்திற்கு அனுமதி கோரி நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தது. ஆயினும் பயனில்லை.
காவல்துறை எச்சரிக்கையாக ஆகஸ்டு 7ஆம் தேதி பலத்த பாதுகாப்பு ஏற்பாடு செய்திருந்தது. ஆயினும்,
மயிலாப்பூரில் அல்லாமல் ராயப்பேட்டை அருகே அவ்வமைப்பினர் சிலர் பன்றிக்குட்டிகளுக்குப் பூணல் அணிவித்து அவற்றின் வாயையும் திறக்கமுடியாமல் கட்டிவைத்து, கயிற்றினால் அவற்றை இழுத்து வந்தனர். அவர்களைத் தடுத்து நிறுத்திய போலிஸார், ஒன்பது பேரைக் கைதுசெய்து, பன்றிக் குட்டிகளையும் அவர்களிடமிருந்து விடுவித்தனர். இந்தப் போராட்டத்தில் மூச்சுமுட்டி ஒரு பன்றிக்குட்டி இறந்துபோனது.
7ஆம் தேதியன்று சந்திர கிரகணம் இருந்ததால், அதனால் ஏற்படும் தோஷத்தைத் தவிர்ப்பதற்காக, அன்று கொண்டாடப்படவிருந்த ஆவணி அவிட்டம் பெரும்பான்மையான சம்பிரதாயங்களால் அடுத்த செப்டம்பர் மாதம் 6ஆம் தேதிக்குத் தள்ளிவைக்கப்பட்டது இந்தத் தீவிரவாத அமைப்பினருக்குத் தெரியாமல்போனது நகைமுரண்.
அதோடு கூட, ஹிந்து மதத்தில் பிராம்மணர்கள் மட்டுமல்லாமல், செட்டியார்கள், ஆச்சாரிகள், வன்னியர்கள் போன்ற பல்வேறு சமுதாயத்தவர்களும் பூணல் அணிபவர்கள்; அவர்களும் ஆவணி அவிட்டம் அன்று பூணல் மாற்றிக்கொள்கிறார்கள் என்கிற தகவல்களும், நிரந்தரமாகப் பூணல் அணியாத பல்வேறு சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த பெரும்பான்மையான ஹிந்துக்களும் குறிப்பிட்ட சுக, துக்க நிகழ்ச்சிகளில் பூணல் அணிந்தே சடங்குகளைச் செய்கிறார்கள் என்கிற தகவலும், பட்டியல் வகுப்புகளில் கூட சில சமுதாயத்தவர்கள் (குயவர்கள் போன்றவர்கள்) பூணல் அணிபவர்கள் என்கிற தகவலும் இந்தப் “பகுத்தறிவு”ப் பகலவன்களுக்குத் தெரியவில்லை. ஆகவே, இந்தப் போராட்டம் பெரும்பான்மையான ஹிந்து சமுதாயத்தவர்களுக்குக் கடும் கோபத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதை இந்த அமைப்பினர் கூடிய விரைவில் தெரிந்துகொள்வார்கள். அப்போது தங்கள் இயக்கத்தின் அழிவை கண்ணெதிரிலேயே காண்பார்கள்.
தமிழகத்தில் பிராம்மணத் துவேஷம் என்பது இன்று நேற்று வந்த விஷயம் அல்ல. திராவிடர் கழகம் ஆரம்பித்த நாள் முதல் வளர்க்கப்பட்டு வருகின்றது. சொல்லப்போனால், தி.க. தொடங்கப்படுவதற்கு முன்பிருந்தே பிராம்மணத் துவேஷம் அன்னிய சக்திகளால் விஷவித்தாக விதைக்கப்பட்டிருந்தது. அன்னிய சக்திகளின் ஆதரவுடன் ஈ.வெ.ரா 1925ஆம் ஆண்டு தேச விரோத இயக்கமாகத் தொடங்கியதுதான் “சுயமரியாதை இயக்கம்”. அதே பிராம்மணத் துவேஷத்தைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு, அதை அஸ்திவாரமாகக்கொண்டு தன்னுடைய ஆரிய–திராவிட இனவெறி அரசியலைக் கட்டமைக்கத் தொடங்கியது அவ்வியக்கம்.
சமூகநீதியையும், ஜாதி ஒழிப்பையும் முக்கிய குறிக்கோள்களாகச் சொல்லிக்கொண்டாலும், சமூகத்தில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகள் அனைத்திற்கும் பிராம்மணர்களையே குற்றம் சொல்லி அவர்கள்மீது பழி சுமத்திய ஈ.வெ.ரா, பிராம்மணர்களையும், பழங்காலம்தொட்டு கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வந்த இந்துமத சடங்கு சம்பிரதாயங்களையும், கலாசாரப் பழக்கவழக்கங்களையும் ஒழித்துக் கட்டவேண்டும் என்ற தன்னுடைய “உயரிய” நோக்கத்திற்காகவும், அதன் மூலம் அரசியல் லாபம் பெறுவதற்காகவும், தன் சுயமரியாதை இயக்கத்தைப் பெரிதும் பயன்படுத்தினார். “பாம்பையும் பார்ப்பானையும் கண்டால் பாம்பை விட்டுவிட்டு பார்ப்பானை அடித்துக் கொல்லு” என்று தன் சமூகச் சீர்திருத்தக் கொள்கையைப் பிரகடனப்படுத்தினார். அவருடைய தலைமையில் தெருமுனைக் கூட்டங்கள், நாடகங்கள்
மூலம் பிராம்மணத் துவேஷம், இந்துமத எதிர்ப்பு,
பிரிவினைவாதம் போன்ற தேச விரோதக் கொள்கைகள் தமிழகமெங்கும் பரப்பப்பட்டன. இந்த சுயமரியாதை இயக்கமே பின்நாட்களில் திராவிடர் கழகமாக உருவானது.
1949ல் ஈ.வெ.ராவின் போக்கு பிடிக்காமல் திராவிடர் கழகத்தை விட்டு வெளியே வந்த அண்ணாதுரை திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை ஆரம்பித்தார். இயக்கத்திலிருந்து பிரிந்து தனிக்கட்சி ஆரம்பித்தாலும், பின்பற்றிய கொள்கைகளில் மாற்றம் இல்லை. தி.க.வில் இருந்த பிராம்மணத் துவேஷம் தி.மு.க.விலும் தொடர்ந்தது. தெருமுனைப் பிரசாரங்கள், சினிமாக்கள் மூலம் பரப்பப்பட்டது. ஈ.வெ.ராவும் அண்ணாவும் காலமான பிறகு,
கருணாநிதியும் வீரமணியும் பிராம்மணத் துவேஷக் கொள்கையை மேலும் தீவிரமாக்கினர். ஈ.வெ.ரா இருந்தபோதே ஆரம்பித்துவிட்ட பிராம்மணர்கள் மீதான, பூணலை அறுப்பது,
குடுமிகளை வெட்டுவது போன்ற தாக்குதலும் வன்முறையும், கருணாநிதி–வீரமணி கூட்டணியில் மேலும் பயங்கரமாகத் தொடர்ந்தன. பிராம்மணர்கள் வெளியில் வரவே பயப்படும் சூழலும் ஏற்பட்டது.
ஆனால், கருணாநிதியின் போக்கு பிடிக்காமல் தி.மு.கவிலிருந்து வெளியேறிய எம்.ஜி.ஆர் 1972ல் அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை ஆரம்பித்து ஆட்சியைப் பிடித்த பிறகு, பிராம்மணர்கள் மீதான தாக்குதல்கள் பெருமளவு குறைந்துபோய் நாளடைவில் நின்றே போனது.
திராவிட இயக்கத்தின் முக்கிய கொள்கையான நாத்திகத்தை முழுவதுமாகப் புறக்கணித்தது அ.தி.மு.க. கடவுள் நம்பிக்கை கொண்டவர்களின் பேராதரவு அ.தி.மு.கவுக்குக் கிடைத்தது.
எம்.ஜி.ஆரின் மறைவுக்குப் பிறகு ஏற்பட்ட சில தடங்கல்களை எதிர்கொண்டு அடக்கி கட்சியைக் கைப்பற்றி ஆட்சியையும் பிடித்த ஜெயலலிதாவின் ஆட்சியிலும் பிராம்மணர்கள் மீதான தாக்குதல்கள் இல்லாமல் இருந்தன.
ஆயினும், 2006ஆம் ஆண்டு மீண்டும் தி.மு.க ஆட்சி உருவான பிறகு,
பிராம்மணத் துவேஷம் முன்னுக்கு வந்தது. பிராம்மணர்கள் மீதான தாக்குதல்களும் வன்முறையும் மீண்டும் ஆரம்பித்தன. பிராம்மணத் துவேஷத்தை வைத்தே தன் நாத்திக,
ஹிந்து விரோத அரசியல் கோட்டையைக் கட்டிய ஈ.வெ.ராவின் சிலையை,
உலகம் முழுவதும் உள்ள ஹிந்துக்களின் மனங்களைப் புண்படுத்தவேண்டும் என்கிற ஒரே நோக்கத்துடன் உலகப் புகழ்பெற்ற ஸ்ரீரங்கம் ஆலயத்தின் முன்பு வைத்துத் திறந்தனர் திராவிடர் கழகத்தினர். அதற்கு முழு ஒத்துழைப்பையும் பாதுகாப்பையும் நல்கியது கருணாநிதியின் தி.மு.க அரசு.
“தில்லை நடராஜனையும் ஸ்ரீரங்கத்து ரங்கநாதனையும் பீரங்கி வைத்துத் தகர்க்கும் நாள் என்னாளோ,
அன்னாளே எங்களுக்குப் பொன்னாள்”
என்று கூக்குரலிட்டு வந்த திராவிட இனவெறிக் கூட்டம்,
அவ்வாறு செய்ய முடியாததால், அதற்குப் பதிலாக ஈ.வெ.ராவின் சிலையை ஸ்ரீரங்கம் கோயில் முன்பாக வைத்தது.
ஸ்ரீரங்கத்தில் செய்ததுபோல தமிழகத்தில் மேலும்
128 கோயில்கள் முன்பாக ஈ.வெ.ராவின் சிலைகளை வைக்கப்போவதாக வீரமணி அறிவிக்க, அதற்குத் தங்கள் அரசு அனைத்து ஒத்துழைப்பும் தரும் என்று கருணாநிதியும் அறிவித்தார். சிலைக்குத் திறப்பு விழா நடப்பதற்கு முன்பாகவே ஹிந்து மக்கள் கட்சியினரால் அதன் தலை துண்டிக்கப்பட்டுச் சேதப்படுத்தப்பட்டது. கருணாநிதி அரசு அவ்வழக்கில் பூஜ்ய ஸ்வாமி தயானந்த சரஸ்வதி அவர்கள் பெயரையும் முதல் தகவல் அறிக்கையில் சேர்த்துத் தன்னுடைய துவேஷத்தைக் காட்டிக்கொண்டது. ஈ.வெ.ராவின் சிலைகளைக் கோயில்கள் முன்பாக வைப்பதைக் கண்டித்து அவர் பத்திரிகை அறிக்கை வெளியிட்டதற்காக சில உடைப்பு வழக்கில் அவர் பெயரைச் சேர்க்கத் துணிந்தது கருணாநிதி அரசு. பின்னர் டாக்டர் சுப்பிரமணியன் ஸ்வாமி அவர்களின் எச்சரிக்கைக்குப் பிறகு ஸ்வாமிஜியின் பெயர் நீக்கப்பட்டது. பிறகு அதற்கெனவே தயாராகச் செய்து வைத்திருந்ததைப்போல வெண்கலச் சிலையை ஒரே நாளில் கொண்டுவந்து வைத்துவிட்டார்கள் திராவிடர் கழகத்தினர்.
அதனைத் தொடர்ந்து முத்துப்பேட்டையில் ஏப்ரல்
20, 2007 அன்று பி. மனோகரன்,
மீரான் ஹுஸ்ஸேன் ஆகிய இருவர் ஈ.வெ.ராவின் சிலையைச் சேதம் செய்தனர்.
அதன் விளைவாக தமிழகத்தில் பல இடங்களில் மடங்கள் மற்றும் கோயில்கள் மீது திராவிடர் கழகத்தினரும் தி.மு.கழகத்தினரும் ம.தி.மு.கவினரும் தாக்குதல் நடத்தி வன்முறையில் இறங்கினர். பிராம்மணர்கள் மீதும் தாக்குதல் நடத்தினர்.
தஞ்சை பெருவுடையார் கோயில் குருக்கள் ஒருவரைத் தாக்கி அவரின் பூணலையும் குடுமியையும் அறுத்தனர். நெய்வேலி வில்லுடையான்பட்டு முருகன் கோயில் குருக்களாக இருந்த 74 வயது குருமூர்த்தி என்பவர் மீது
10 திராவிடர் கழக குண்டர்கள் கடுமையான தாக்குதல் நடத்தினர். அவரின் குடுமியையும், பூணலையும் அறுத்து, அவருடைய 4 பவுன் தங்கச் சங்கிலியையும் பிடுங்கிக்கொண்டு கோயில் விநாயகர் சிலையையும் உடைத்துச் சென்றனர். அதோடு மட்டுமல்லாமல், அவருடைய வீட்டிற்குள் புகுந்து,
அவருடைய மகன் ஞானஸ்கந்தனையும், அவருடைய சகோதரர் மகன் கணேசனையும், பேரன் கோபிநாத்தையும் அடித்து அவர்களின் பூணலையும் குடுமியையும் அறுத்தனர். சென்னை மேற்கு மாம்பலம் அயோத்தியா மண்டபமும் வன்முறைக்குப் பலியானது. பெட்ரோல் குண்டுகள் வீசப்பட்டு அங்கிருந்த கடவுளர் சிலைகள் உடைக்கப்பட்டன. அங்கிருந்தவர்களும் தாக்கப்பட்டனர். சேலம் சங்கர மடத்திலும் தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டன. அங்கும் தெய்வச் சிலைகள் உடைக்கப்பட்டன. இவ்வாறு தமிழகத்தில் பல இடங்களில் பிராம்மணர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது.
முத்துப்பேட்டையில் ஈ.வெ.ரா சிலையைச் சேதம் செய்தவர்கள் இருவருமே பிராம்மணர்கள் இல்லை. ஒருவர் முஸ்லிம்,
மற்றொருவர் அப்பிராம்மணர். அப்படியிருக்க தி.க குண்டர்களும் தி.மு.க குண்டர்களும் பிராம்மணர்களை ஏன் தாக்கவேண்டும்? சிலையைச் சேதம் செய்தவர்களில் ஒருவர் முஸ்லிம் எனும்போது,
மசூதிகளின் மீதோ அல்லது முஸ்லிம் மௌலவிகள் மீதோ ஏன் தாக்குதல் நடத்தவில்லை? இதிலிருந்தே, ஈ.வெ.ரா சிலையைச் சேதம் செய்தது இவர்களே நடத்திய நாடகமாக இருக்கலாம் என்கிற சந்தேகமும் எழத்தானே செய்கிறது?
ஒரு மாநிலத்தில் உள்ள அனைத்து மக்களுக்கும் பாதுகாப்பு வழங்குவது அம்மாநிலத்தை ஆளும் முதல் அமைச்சரின் தலையாய கடமையாகும். ஆனால் கருணாநிதியின் ஆட்சியில் பிராம்மணர்களுக்கு என்றுமே பாதுகாப்பு இருந்தது கிடையாது.
2008ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் தமிழகத் தலைமைச் செயலருக்கும் லஞ்ச ஒழிப்புத்துறை இயக்குநருக்கும் இடையே நடந்த டெலிஃபோன் பேச்சு வெளியாகி பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது. அ.தி.மு.க உள்ளிட்ட எதிர்கட்சிகள் சட்டசபையில் கடும் அமளியில் ஈடுபட்டன. அரசின் நடவடிக்கையையும், முதல் அமைச்சரின் ராஜினாமாவையும் கோரின. அப்போது கர்நாடக மாநிலத்தில் இதேபோல் நடந்த டெலிஃபோன் ஒட்டுக்கேட்ட சம்பவத்தில் அப்போது கர்நாடக முதல்வராக இருந்த ராமகிருஷ்ண ஹெக்டேவைச் (பிராம்மணர்) சுட்டிக்காட்டிப் பேசிய கருணாநிதி,
“என்ன செய்வது?
இந்த முதல்வர் பூணல் அணிந்தவர் இல்லையே! கடவுளின் முகத்தில் இருந்து தோன்றிய ஜாதியைச் சேர்ந்தவர் இல்லையே! கால்களிலிருந்து தோன்றிய ஜாதியைச் சேர்ந்தவர்தானே!” என்று தன்னுடைய மேதாவிலாசத்தை வெளிக்காட்டினார்.
அதேபோல 2007ஆம் ஆண்டு மார்ச்சு மாதம்,
உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் இதர பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான
27% இடஒதுக்கீட்டை உச்சநீதிமன்றம் தடைசெய்தபோது, அப்போதைய நீதிபதிகள் இருவரையும் அவமதிக்கும் விதமாக,
“லட்சக்கணக்கானோரின் தலைவிதியை இரண்டு அல்லது மூன்று பேர் தீர்மானிப்பதா? தடை விதித்த இரண்டு நீதிபதிகளும் பூணல் அணிந்த ஆரியர்கள்”
என்று அப்போதைய முதல்வர் கருணாநிதியும், தி.க தலைவர் வீரமணியும் அறிக்கை வெளியிட்டனர்.
“அனைத்து ஜாதி அர்ச்சகர்”
சட்டத்தைக் கொணர்ந்த தி.மு.க அரசு,
அர்ச்சகர்களுக்கான ஓராண்டு பயிற்சி முகாம்கள் நடத்தியது.
அப்போது பயிற்சி பெறுபவர்கள் பூணல் அணியத் தேவையில்லை என்று அரசாணை வெளியிட்டுத் தன்னுடைய பிராம்மணத் துவேஷத்தை மீண்டும் வெளிக்காட்டிக்கொண்டார் கருணாநிதி.
இந்துக் கடவுளரைக் கொச்சைப்படுத்துவதையே தொழிலாகக்கொண்டிருக்கும் இவர்களின் மேதாவிலாசம், பிராம்மணனாகப் பிறந்த ராவணனைத் திராவிடனாகவும், க்ஷத்ரியரான ராமரை ஆரியராகவும் வர்ணித்தபோது வெளிப்பட்டது. தி.மு.கவின் ‘முரசொலி’ இதழும்,
தி.கவின் ‘விடுதலை’ இதழும் ஆரம்பித்த நாள் முதல் இன்று வரை தொடர்ந்து பிராம்மணத் துவேஷத்தைக் கடைப்பிடித்து வருகின்றன.
இரு பத்திரிகைகளும் பிராம்மணர்களை அவமதிக்காத நாள் இல்லை என்றே சொல்லலாம்.
பிராம்மணத் துவேஷத்தையே வாழ்நாள் முழுவதும் கடைப்பிடித்து அரசியல் நடத்திய ஈ.வெ.ரா, தன்னுடைய சுயநலன் என்று வரும்போது பிராம்மணரான ராஜாஜியின் ஆலோசனைகளின்படியே செயல்பட்டார். கருணாநிதியும் தன்னுடைய சுயநலனுக்காகத் தன்னைச் சுற்றி,
மருத்துவர் முதல் யோகா ஆசிரியர் வரை,
பிராம்மணர்களையே வைத்துக்கொண்டார். இவர்களுடைய குடும்பத்துப் பெண்கள் தாலியணிந்து, கோயில்களுக்குச் சென்று வழிபட்டு, இல்லங்களில் பூஜைகள் செய்து, வாழ்கின்றனர். இவர்கள் வீட்டுக் குழந்தைகள் தனியார் பள்ளிகளில் ஆங்கிலமும் ஹிந்தியும் கற்று படிக்கின்றனர்.
இவர்களுடைய பிராம்மணத் துவேஷம், கடவுள் மறுப்பு,
ஹிந்தி எதிர்ப்பு, சுயமரியாதை திருமணம்,
ஜாதி ஒழிப்பு போன்ற கொள்கைகள் எல்லாம் ஊருக்கு உபதேசம்தானே தவிர,
இவர்கள் பின்பற்றுவதற்கில்லை. நாட்டையும் மக்களையும் ஏமாற்றி, போலித்தனமான அரசியல் செய்துவந்த இவர்கள் இன்று சாயம் வெளுத்து,
தோலுரிக்கப்பட்டு அசிங்கமாக நிற்கிறார்கள்.
இவர்கள் சென்ற ஆண்டு நடத்திய பன்றிக்குப் பூணல் அணிவிக்கும் போராட்டம் நாட்டு மக்களின் கடுமையான எதிர்ப்பையும் கண்டனத்தையும் பெற்றது. குறிப்பாக இளையதலைமுறையினர் இவர்களின் இனவெறி அரசியலைப் புறக்கணிக்கத் தொடங்கிவிட்டனர். திராவிட இனவெறி இன்று பூணலில் தூக்கு மாட்டிக்கொண்டுள்ளது. இது தெரியாமல் நுணலும் தன் வாயால் கெடும் என்பதுபோல, கமல்ஹாசன் உளறிக்கொட்டித் தானே அசிங்கப்பட்டிருக்கிறார். தமிழகம் கைகொட்டி எள்ளிநகையாடிச் சிரிக்கின்றது! அரசியல் தலைவராக வலம் வரவேண்டியவர் அரசியல் கோமாளியாக நடந்துகொண்டு வருகிறார்.
ஆதாரங்கள்: