Posted on 1 Comment

மஸ்ரூர் என்னும் புதிர் | வல்லபா ஸ்ரீனிவாசன்

பரந்து விரிந்து கிடக்கும் இமயமலையின் தௌலாதர் மலைத் தொடரின் ஒரு பகுதியில் பியாஸ் நதிக்கரையின் அருகே இருக்கும் ரம்மியமான இடம் மஸ்ரூர். சிம்லாவிலிருந்து தரம்சாலா போகும் வழியில் தரம்சாலாவுக்கு 40 கிமீ முன்னால் இருக்கிறது இந்தக் கோவில். காங்க்ரா கோட்டையிலிருந்து 50 கிமீ. சிம்லா தரம்சாலா பிரதான சாலையிலிருந்து பிரிந்து ஒரு பத்து கிலோமீட்டருக்கு மேல் செல்லவேண்டும்.

வரலாறு

கடல் மட்டத்திலிருந்து 2,500 அடி மலையில் ஒரு குன்று அப்படியே கோவிலாக மாற்றப்பட்டிருக்கிறது. கிழக்குப் பகுதியில் ஒரு குளம். இப்போதும் தண்ணீர் இருக்கிறது. இதைப்போல குடையப்பட்ட குகைகள் குன்றின் அந்தப்பக்கமும் இருக்கின்றனவாம். அதனால் வரலாற்றாசிரியர்கள் இங்கு ஒரு ராஜ்ஜியம் இருந்திருக்க வேண்டும் என்று அனுமானிக்கின்றனர். இந்த மாதிரி ஒரு கோவிலை எழுப்ப நிறைய பொருளும், ஆட்களும், கலைஞர்களும் தேவைப்பட்டிருக்கும் என்பதாலும் இந்த ஊகம் சரியாகிறது. இது பஞ்ச பாண்டவரால் அஞ்ஞாத வாசத்தின்போது கட்டப்பட்டது என்று அங்கிருக்கும் மக்களால் நம்பப்படுகிறது.

மற்றபடி இந்தக் கோவிலைப் பற்றிய ஆவணங்களோ கல்வெட்டுக்களோ எதுவும் இல்லை. அதனால் மஸ்ரூர் வரலாற்றாசிரியர்களுக்கு ஒரு புதிராகவே இருந்து வருகிறது. இதன் கலைப்பாங்கை வைத்தும் பெரிதாக ஒன்றும் தொடர்பு படுத்த முடியாத நிலையே இருக்கிறது. இங்கிருந்து 40 கிமீ தூரத்தில் இருக்கும் காங்க்ரா கோட்டையில் இதே போன்ற வேலைப்பாடுகள் இருந்தாலும் முழுவதுமாக தொடர்புப்படுத்த முடியவில்லையாம். ஆனால் கம்போடியாவில் இருக்கும் அங்கோர்வாட் கோவிலுடன் பல ஒற்றுமைகள் இருப்பதாகச் சொல்கின்றனர். இருப்பினும் இதற்கும் அதற்குமான தொடர்பும் விளங்கவில்லை. கலைநயத்தை வைத்து சுமாராக எட்டாம் நூற்றாண்டு குப்தர் காலத்தினதாக இருக்கலாம் என்பது அனுமானம். கலைநயத்திலும் வித்தியாசங்கள் இருப்பதால் ஒரு காலத்தில் தொடங்கிப் பின்னர் மற்றொரு காலத்தில் தொடரப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் கருதுகின்றனர்.

இமாலயத்தில் தற்போது காணப்படும் கோவில்கள் பகோடா போன்ற கூரை அமைப்பைக் கொண்டதாக இருப்பதால் இந்த மாதிரி நகரா விமானம் இங்கு எப்படி வந்தது என்பதும் புதிராக இருக்கிறது. காஷ்மீரை ஆண்ட லலிதாதித்யன் கற்கோவில்களைக் கட்டினான். மஸ்ரூர் காஷ்மீருக்கு அருகிலிருப்பதால் லலிதாதித்யன் கட்டியிருக்கலாம். ஆனால் அவன் கட்டிய மார்த்தாண்டர் கோவில் வெகுவாக சிதைந்திருப்பதால் ஒற்றுமைகளைக் காண்பது கடினமாகிறது. சில சிற்ப முகங்களில், புன்னகையில் ஒற்றுமை தெரிகிறது.

அவன் விஷ்ணு பக்தனாக இருந்ததாக வரலாறு கூறுவதால் இந்தச் சிவன் கோவில் சைவம் தழுவிய அரசனால் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று ஆசிரியர் என்.கே.சிங் கருதுகிறார். ஆனால் அத்தகைய வேறுபாடு அக்காலத்தில் இருந்ததா என்பதையும் பார்க்கவேண்டும். உதாரணமாக, பல்லவர் காலத்தில் சிவனுக்கும் விஷ்ணுவுக்கும் கோவில்கள் இருக்கின்றன. மத்ய தேசத்தை ஆண்ட யஷோவரமன் அங்கிருந்து கலைஞர்களைக் கொணர்ந்து கட்டியிருப்பானோ என்று மேலும் ஊகிக்கிறார் சிங். காஷ்மீரத்திற்கோ மத்ய தேசத்திற்கோ இந்தக் கோவில் சம்பந்தமுள்ளதாக இருக்குமெனில் வரலாற்றில் மிக முக்கியமானதாகும். அதனால் இதில் நிறைய ஆராய்ச்சி தேவைப்படுகிறது.


கட்டுமானக்கலை

பொதுவாக கற்கோவில்களை வகைப் படுத்தலாம். மாமல்லபுரம் போன்ற ஒற்றைக் கற்றளி. அதாவது ஒரே கல்லில் கட்டப்படும் மோனோலிதிக் கோவில்கள். சிறு குன்றுகளைக் குகை போலக் குடைந்து செய்யப்படும் குகைக் கோவில்கள். உதாரணம் மாமல்லபுரம் ஆதி வராக மண்டபம். கற்களை அடுக்கிக் கட்டப்படும் கட்டுமானக் கோவில்கள். இதற்குப் பல உதாரணங்களைச் சொல்லலாம். பெரும்பாலான கற்கோவில்கள் இவ்வகையைச் சாரும். மலையைக் குடைந்து கோவில் வளாகமாக உருவாக்குவது. எல்லோரா கைலாசநாதர் போல. கிட்டத்தட்ட இந்த மஸ்ரூர் கோவிலும், அளவில் எல்லோராவை விடச் சிறியதானாலும் இந்த வகையைச் சேரும். மாமல்லபுரம் தனிப் பாறைகளில் செதுக்கப்பட்ட ஒற்றைக்கற்றளிக் கோவில்கள் கொண்ட வளாகம். மஸ்ரூர் ஒரே குன்றில் செதுக்கப்பட்ட கோவில்கள் கொண்ட வளாகம்.

மாமல்லபுரம், எல்லோரா இவற்றிலிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்ட நகரி விமானத்துடன் கட்டப்பட்ட கோவில் வளாகம். வட இந்தியாவில் காணப்படும் நகரி விமானங்கள் தனிக்கற்களால் கட்டப்பட்டவை. ஒற்றைக் கல்லில் கட்டப்பட்ட நகரி விமானக் கோவில் இது ஒன்றே. இருபுறமும் படிகள் அமைத்து மேலே சென்றும் பார்க்க முடிகிறது.

படத்தில் உள்ளது போல ஒரு சீரான திட்டத்துடன் அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. சர்வதோபத்ரா எனப்படும் வகையில் எல்லாப்புறத்திலிருந்தும் வழி அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. கர்ப்பகிரகமானது கிழக்கு நோக்கி குளத்தைப் பார்த்தவாறு அமைந்துள்ளது. தற்போது வைஷ்ணவ ஸ்தலமாக மாற்றப்பட்டிருந்தாலும், கர்ப்பகிரகத்தின் மேலே காணப்படும் முகப்பிலிருக்கும் சிற்பங்களை வைத்து இது ஒரு சிவன் கோவிலாக இருந்திருக்கிறது என்பதை அறியலாம்.

1875ல் தான் ஒரு ஆங்கிலேயரால் முதலில் இக்கோவில் கண்டறியப்பட்டிருக்கிறது. அதன்பிறகு 1905ல் பூகம்பத்தால் பெரிதும் அழிந்திருக்கிறது இக்கோவில். நகரா விமானத்தின் (நகரா என்பது ஒருவகை விமானம்) சிகரத்திலிருக்கும் அமலகா (அமலகா என்பது நகரா விமானங்களின் மேற்பகுதியில் வட்டமாக வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு பாகம். சிகரம் இதன் மீது வைக்கப்பட்டிருக்கும்.) அனைத்தும் கீழே விழுந்து கிடக்கின்றன. விமானத்தின் ரதப் பகுதியின் வேலைப்பாடு நிறைந்த முன்புறமும் சிதைந்து கிடக்கிறது. சிம்லாவை ஒட்டிய இடங்களில் நிறைய ஸ்லேட் ராக் வகையைப் பார்த்தோம். இந்தக் குன்று ஒரு மலையின் உச்சியில் உள்ளது. அந்தக் கல்லுக்கும் ஸ்லேட் ராக்கைப் போல தட்டையாகப் பெயர்ந்து வரும் தன்மை இருக்கும் போலத் தெரிகிறது. உடைந்து விழுந்த பிரமாண்டமான துண்டங்கள் பல இடங்களில் சமதளமாக இருக்கிறது. சான்ட்ஸ்டோன் வகை என்று இருந்தாலும் எல்லா இடத்திலும் அதன் அடர்த்தி ஒன்று போல இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. சில மிகவும் தேய்ந்திருக்க சில நன்றாக இருக்கின்றன.

நடுவில் அமைந்திருக்கும் சதுர வடிவ கர்ப்பகிரகம் உயரமான விமானத்தைக் கொண்டிருக்கிறது. முன்னால் வாயிலில் அழகான வேலைப்பாடுகள். மேல்முகப்பிலும் வேலைப்பாடுகள். இந்த கர்ப்பகிரகத்தின் முன்னே ஒரு மண்டபம் காணப்படுகிறது. இதில் இருபுறமும் 5மீ உயரத்திற்கு உருளையான கற்தூண்கள் காணப்படுகின்றன. இவை அந்த மோனோலித் குன்றைச் சேர்ந்தவை அல்ல. ரொம்பவே வித்தியாசமாகத் தெரிகின்றன. வேலைப்பாடும் இல்லாமல் வெறுமையாக இருக்கின்றன. பிற்காலத்தில் கட்டப்பட்டவையாக இருக்கலாம். தூண்களின் மேலே மேற்தளம் இருந்த அடையாளம் ஏதும் இல்லை. மேற்கூரை மரத்தால் இருந்திருக்கலாம் என்கிறார் நிசர்கான் என்ற வரலாற்றாசிரியர். மரக்கூரைக்கு ஏன் இவ்வளவு பெரிய கல்தூண் என்று கேள்வி எழுகிறது. இந்த கூரையில்லா மண்டபத்தின் நடுவே ஒரு பலி பீடம் இருக்கிறது. இந்த மண்டபத்தின் முன்னால் ஒரு முக மண்டபம்.

கர்ப்பகிரகத்தின் இருபுறமும் அதே போல சற்றே உயரம் குறைவான இரண்டு விமானங்கள். ஒரு புறம் குடையப்படவே இல்லை. முன்பகுதி சமதளமாக அப்படியே ஒரு ஃப்ரேம் போல இருக்கிறது. குடைந்து கர்ப்கிரகமாக மாற்றப்பட திட்டம் இருந்திருக்கலாம். இந்த வகைக்கல் உடைந்து போவதால் பாதியிலேயே விடப்பட்டிருக்கலாம்.

மறுபுறம் ஒரே இடிபாடு. விமானம் விழுந்து பெரிய கல்லாக அப்படியே கிடக்கிறது. வடக்குப் புறம் பெரிய குகை போல இருக்கிறது. அதே போல தென்புறமும் இருப்பதாக ஏஎஸ்ஐ படத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளது. ஆனால் அந்தப்புறம் செல்ல அனுமதியில்லை.

பல இடங்களில் செங்கல் வைத்துக் கட்டியும், வேறு விதமான ஆதாரம் (சப்போர்ட்) கொடுத்தும் செய்திருக்கின்றனர். ஆனால் அவை பொருத்தமில்லாமல் இருக்கிறது. இதைப் பற்றி மேலும் ஆராய்ச்சியும் சீரமைப்பும் மிகவும் தேவை. இதை நிசர் கானும் வருத்தத்துடன் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

சிற்பக்கலை

உடைந்து விழுந்ததைத் தவிர வெகுவாகத் தேய்ந்தும் போயிருக்கின்றன சிற்பங்கள். பல ஊகிக்க வேண்டியதாகவே உள்ளது. ஆனாலும் விழுந்த துண்டங்களிலும், மீதமிருக்கும் பகுதிகளிலும் அழகான சிற்பங்கள் தென்படுகின்றன. மயில் மேலமர்ந்திருக்கும் முருகனைப் பார்த்து ஆச்சரியம் உண்டாகும். வட இந்தியாவில் இந்த கார்த்திகேயனின் உருவம் அதிகம் காணக்கிடைக்காது. தமிழ்க் கடவுளாகவே முருகன் கருதப்படுகிறான். ஆனால் இந்தக் கோவிலில் முருகனின் வடிவங்கள் காணப்படுகின்றன. அந்தக் குன்றையும் நம் குமரன் பிடித்திருக்கிறான் போல.

இதனாலும் இந்தக் கோவில் தென்னிந்தியாவிலிருந்து வந்த மன்னனால் கட்டப்பட்டதோ என்ற ஐயமும் வருகிறது. இந்திரன் போலவும் சூரியன் போலவும் சில. ஒரு சதுரமான ஃப்ரேம் போன்ற அதிகம் ஆழமில்லா பள்ளத்தினுள்ளே புடைப்புச் சிற்பங்களாய் இவை காணப்படுகின்றன. கலசமும் பூங்கொடிகளும் அழுத்தமாகச் செதுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கர்ப்பகிரக வாசல் நுழைவில் வேலைப்பாடுகள் மிக நுணுக்கமானவை. மேலே லின்டல் எனப்படும் மேற்பகுதியில் சிவனுக்கு பட்டாபிஷேகம் நடக்கும் அரிய காட்சி செதுக்கப்பட்டிருக்கிறது. வாசல் வெகுவாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த வாசல் வேலைப்பாடு புவனேஷ்வரில் கந்தகிரியில் இருப்பது போலவே இருக்கிறது.

பூ வேலைப்பாடும், அலங்காரங்களும் கோவிலைச் சுற்றிலும் காணப்படுகின்றன. விமானங்களைத் தவிர மீதமிருக்கும் இடங்களில் தரைப்பகுதி பாறை சமன்படுத்தப்பட்டு நல்ல தளமாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது ஒரு சிறப்பான விஷயம். சிற்பங்களில் காணப்படும் புன்னகை மனதைக் கவருகிறது. மனித உருவங்கள் விரிந்த கண்களும், புன்னகையும், வடிவான அகன்ற உடம்புடனும் காணப்படுகின்றன. கார்த்திகேயன் அமர்ந்திருக்கும் விதம் அழகாக இருக்கிறது. அதே போல சிவனின் பல சிற்பங்களைக் காண்கிறோம்.

பல தேய்ந்து விட்டதால் முழுவதுமாக ரசிக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் மீதமிருப்பதிலேயே எழில் கொஞ்சுகிறது. விமானத்தின் மீதமிருக்கும் நாசிகா, முகங்கள், வேலைப்பாடுகள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும். அழகிலும் வரலாற்றிலும் கட்டிடக் கலையிலும் முக்கியத்துவமான மஸ்ரூர் இன்னும் அறியப்பட வேண்டும். ஆராய்ச்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.

Posted on Leave a comment

கோயில் அறிவோம் 2: சிற்பத் தொகுதிகள் – வல்லபா ஸ்ரீனிவாசன்


போன மாதம் ஆயிரக்கணக்கான சிற்ப வகைகளுள், மூர்த்தங்களுள் கொஞ்சமே கொஞ்சமாகச் சிலவற்றைப் பார்த்தோம். அதில் குறிப்பிட்ட மற்றொரு அம்சமான சிற்பத் தொகுதிகளைச் சற்றே பார்க்கலாம்.

கடவுள் வடிவங்களான மூர்த்தங்கள் தவிர இதிகாசங்களிலிருந்தும் புராணங்களிலிருந்தும் காட்சிகள் சித்திரிக்கப்பட்டிருப்பதைப் பல கோயில்களில் காணலாம். தூண்களிலும், சுற்றுச் சுவர்களிலும் இவை காணப்படுகின்றன. புராணக் கதைகள், ராமாயணம், மகாபாரதம், பாகவதம் போன்றவற்றிலிருந்து காட்சிகள், ஜாதகக் கதைகள் என்று இவை எண்ணிலடங்கா. இந்தியா முழுவதும், இன்னும் தாய்லாந்து, மலேசியா போன்ற பல கிழக்காசிய நாடுகளிலும் இத்தகைய காட்சிப்படுத்தும் சிற்பங்கள் காணப்படுகின்றன.

பா ரிலீஃப் எனப்படும் புடைப்புச் சிற்பங்களாகக் காணக்கிடைக்கின்றன. அதாவது தனிக்கல்லிலோ, கல்தூணிலோ ஒரு செவ்வக, சதுர வடிவ அமைப்பிற்குள் (ஃப்ரேம்) கல்லில் இருந்து புடைத்து வெளியே தெரிவதான அமைப்பு. ஒரு ஆழத்தில் உருவம் ஏற்படுத்தி கையால் தொடுகையில் நிரடுவது போல முன்புறம் மட்டும் செதுக்கப்பட்டு பின்புறம் கல்லோடு சேர்ந்திருக்கும். ஒரு தவறானாலும் அந்தப் பாறையோ தூணோ முழுவதும் வீணாகிவிடும். அதனால் கவனமாகச் செதுக்கப்பட வேண்டியவை. கவனம் மட்டுமின்றி கலையும் செம்மையும் சேர்த்துப் படைத்திருக்கின்றனர் நம் சிற்பியர்.

தனிச் சிற்பங்களில் ஒயில், பாவம் எனச் சிறப்புகள் என்றால், காட்சிகளை விவரிக்கும் இச்சிற்பத் தொகுதிகளில் பல்வேறு சிறப்பு அம்சங்களை ரசிக்க முடியும். சாதாரணமாக ஒரு காட்சி ஓவியம் என்பது அதன் கதாபாத்திரங்கள், அந்தக் காட்சியில் அவற்றின் நிலை, காட்சி நடக்கும் இடம், சூழ்நிலை, அதன் தன்மை, இயல்பு இவை யாவற்றையும் கொண்டதாயிருத்தல் சிறப்பு. இவற்றை விளக்கும்பொருட்டு லட்சக்கணக்கான சிற்பத் தொகுதிகளுள் ஒரு சிலவற்றைப் பார்க்கலாம்.

சிற்பக்கலைக்கு சிறப்பேற்றும் மாமல்லபுரம்! இதில் சில சிற்பத் தொகுதிகளைப் பார்ப்போம்.

1. மாமல்லபுரம் – மஹிஷாசுரமர்த்தனி போர்க்காட்சி: இது ஒரு அற்புதப் படைப்பு. உலகிலேயே மிகச்சிறந்த காட்சிச் சிற்பங்களில் ஒன்று.

புராணக்கதை: மகிஷாசுரனை யாராலும் அடக்க முடியாமல் போகவே ப்ரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் மூவரும் தங்களது சக்திகளைக் குவித்து, தத்தமது ஆயுதங்களை அளித்து உருவாக்கிய ஒரு சக்தி ஸ்வரூபம் மகிஷாசுரமர்த்தினி. அவள் எழில் கண்டு ஒரு கணம் மகிஷன் காதலுற்றான் என்கிறது புராணம். இந்த மகிஷாசுரமர்த்தினியை பல கோயில்களில் மகிஷன் தலை மீது நிற்பது போலவும், கூரிய வேலால் குத்தியபடி இருப்பது போலவும் பல கோயில்களில் காணலாம். ஆனால் மாமல்லபுரத்தில் நாம் காண்பது ஒரு காட்சி. எந்தவிதக் குரூரமுமில்லாமல் அதே சமயம் ஒரு போர்க்காட்சியை மிகச் சிறப்பாக விவரிக்கும் விதத்தைப் பாருங்கள்.

மகிஷாசுரமர்த்தினி சிங்கத்தின் மீதேறி வருகிறாள். விஷ்ணுவின் சங்கு சக்கரம், சிவனின் சூலம் இன்னும் பல ஆயுதங்களையும் தன் கைகளில் தாங்கியவாறு ஆக்ரோஷத்தோடு மகிஷனை நோக்கி வருகிறாள். அவள் உடலழகையும், சிங்கத்தின் மீதமர்ந்திருக்கும் எழிலையும் பாருங்கள். மகிஷன் இனி வெற்றி தனதில்லை என்றறிந்துவிட்டான். தலை பின்னோக்கி அவளைப் பார்த்தவாறு புறமுதுகிட்டு ஓட எத்தனிக்கிறான். கையில் அவனது கதாயுதம் இன்னும் இருக்கிறது. ஆனால் அவன் உடல்மொழி அவன் தளர்ந்து சோர்ந்து ஓடும் விதமாகச் சித்திரிக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்க்கலாம். தேவியின் வெற்றியை அழகாக உணர்த்தும் சிற்பம்.

தேவி உள்ளிருந்து வெளி வருவது போன்ற கோணத்தில் இருப்பதைக் கவனியுங்கள். இது ஒரு வேகத்தை நமக்கு சிறப்பாகச் சொல்கிறது. அதேபோல மகிஷன் ஓடுவதும். நாம் நடுவில் நின்று பார்க்கும்போது இடப்பக்கம் தேவி வருவதையும் வலப்புறம் மகிஷன் ஓடுவதையும் ஒரு சேர இணைத்துப் பார்க்க முடியும். தேவி ரூபம் சிறிதாக அவள் சற்றே தொலைவில் வருவதைக் குறிக்கிறது. மகிஷன் உருவம் பெரிதாக உள்ளது. இவ்வளவு தொலைவில் வரும்போதே மகிஷன் பயந்து கூனிவிட்டானென்றால் அருகில் வந்ததும் அவன் கதி என்னவாகும் என்ற ஒரு வியப்பை உணர்த்தி தேவியின் சிறப்பை உயர்த்துகிறது இக்காட்சி.

2. மாமல்லபுரம் – வராகமூர்த்தி பூமாதேவியைக் காத்தருளும் காட்சி: மற்றுமொரு அருமையான சிற்பத் தொகுதி.

புராணம்: இரண்யாட்சகன் பூமாதேவியை சமுத்திரத்திற்குள் சுருட்டி ஒளித்து வைத்து விடுகிறான். மஹாவிஷ்ணு வராக அவதாரம் எடுத்து சமுத்திரத்திற்குள்ளிருந்து பூமாதேவியைத் தாங்கி எடுத்து வருகிறார். ஆதிசேஷன் மீது (இதை சமுத்திர ராஜன் என்று சொல்வோரும் உண்டு) காலை வைத்தபடி அன்புடன் பூமா தேவியை அணைத்தபடி உயர்ந்தெழுகிறார். இது சித்திரிக்கப்பட்டிருக்கும் அழகைப் பாருங்கள்.
வராகத் தலையை மனித உடலோடு பொருத்தி அமைக்க வேண்டியது இந்த உருவம். ஒவ்வொன்றுக்கும் சிற்ப சாஸ்திரமும் ஆகமங்களும் இலக்கணம் வகுத்திருக்கின்றன. இவ்வாறு அமைக்கப்பட்ட சிலைகள் இந்தியா முழுவதும் உள்ளன. ஆனால் மாமல்லபுரச் சிற்பி போல இதைச் செம்மையாகச் செய்த சிற்பி எவரும் இல்லை. வராகத் தலையும் மனித உடலும் சேரும் கழுத்துப் பகுதி மிக அற்புதமாக இணைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

வராக முகத்தில் லேசான ஒரு புன்னகை. ஒரு விலங்கு முகத்தில் புன்னகை தருவிப்பது சாதாரண விஷயமா? அதுவும் கருங்கல்லில் செதுக்கும்போது. மேலாடை நழுவி தொடையில் வழிந்து தொங்கும் நிலையில் ரசிக்கும்படியான தேவியின் நாண பாவத்தைப் பாருங்கள். கீழே ஆதி சேஷன் எந்தையைக் கைகூப்பித் தொழுகிறார். அருகில் அவர் மனைவி அவரைக் காக்கும்படிக் கைகூப்பி நிற்கிறார். உயர்ந்து நிற்கும் பெருமானின் சிறப்பைக் கூறும் விதமாக சூரிய சந்திரர்களும் கைகூப்பி மேலே இருபுறமும் காணப்படுகின்றனர்.

ஒரு நிமிடம் அந்தக் காட்சி இருக்கும் இடத்தைப் பார்ப்போம். சற்றே பின் வந்து நோக்கினால், அந்தச் சிற்பம் இருப்பது, ஒரு பெரிய பாறையைக் குடைந்தெடுக்கப்பட்ட கோயிலின் ஒரு சுவரின் பகுதி எனத் தெரியும். எங்கு ஆரம்பித்திருப்பார்கள் எவ்வாறு செய்திருப்பார்கள் என வியக்க வைக்கும் ஒரே கல்லில் (மோனோலித்) குடைந்து செய்யப்பட்ட ஆச்சரியங்கள்.

3. காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயில் – சிவபெருமானும் இந்திரனும் – ஒரு காட்சி

இந்திரன் சிவபெருமானைக் காண வருகிறாராம். வாசலில் அவரை விடாமல் கணங்கள் விளையாடி ஆர்ப்பரித்து அட்டகாசம் செய்கின்றன. சிவபெருமானும் கணங்களோடு கணமாக விளையாட்டில் ஈடுபடுகிறார். இதில் வலதுபுறம் காணப்படும் கணத்திற்கு நான்கு கைகள் இருக்கும். இரண்டுக்கு மேல் கைகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தால் அது தெய்வ ஸ்வரூபம் என அறிகிறோம். எனவே அது கணமாக உருவெடுத்த சிவபெருமான்.

பொறுமையிழந்த இந்திரன் கோபத்தில் தன் வஜ்ராயுதத்தை எறிய ஆயத்தமாகிறான். நடுவில் வலக்கையை உயர்த்தி ஆயுதமேந்தி நிற்பவன் இந்திரன். அவன் சிவபெருமானைத் தாக்க எத்தனிப்பதைக் கண்டு கலங்கிய விஷ்ணு, ப்ரம்மா, அக்னி தேவர் மூவரும் அவனைத் தடுக்கின்றனர்.

விஷ்ணு: மேலே ஆட்காட்டி விரலைத் தூக்கி எச்சரிக்கை செய்வதாக சித்திரிக்கப்பட்டிருக்கிறார்.

ப்ரம்மா: தனது ஒரு கரத்தால் இந்திரனின் வலக்கையைத் தடுத்துப் பிடிக்கிறார். உற்றுப் பார்க்கவும். மற்றொரு கை “யாரை அடிக்க கிளம்பினாய் இந்திரா? அது சாக்‌ஷாத் சிவபெருமான். அறியவில்லையா?” எனக் கேட்கும்படி கை விரித்துக் காண்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது. மற்றுமொரு கை இந்திரனின் இடதுகையைத் தடுத்தவாறு இருக்கிறது.

அக்னி பகவான்: இந்திரனின் மார்பைப் பிடித்துப் பின்னிழுக்க முற்படுகிறார். அவர் முகத்தில் கவலையையும் இந்திரனைத் தடுக்கும் வேகத்தை உடல்மொழியிலும் சித்திரித்திருப்பதைக் காணலாம்.

இந்திரன் தாக்க முற்பட்டதைக் கண்டு சிவபெருமான் கோபம் அடைந்து நெற்றிக் கண்ணைத் திறக்கிறார். அதிலிருந்து புறப்பட்ட கோபமானது துளியாக மாறி கமண்டலத்தில் அடைக்கப்படுகிறது. அதுவே ஜலந்திரன் எனும் அசுரனாக இந்தச் சிற்பத் தொகுதியின் கீழே கைகூப்பி நிற்பதாகக் கூறப்படுகிறது. புராணக் கதைகளைப் புரிந்து கொள்ளுதல் ஒருபுறம். அவற்றின் காட்சிப்படுத்தலை வியக்க கதை மட்டுமே போதுமானது.

ஆர்ப்பரிக்கும் கணங்கள், இந்திரனின் கோபம், அக்னியின் கவலை, ப்ரம்மாவின் முயற்சி அத்தனையும் காணலாம். நிறைய சிதிலமான போதிலும் இவற்றைக் காண முடிகிறது. முதலில் எப்படி இருந்திருக்கும்?

இதைப் போல கட்டுரையில் எழுதி மெச்சுவதற்கு இடமே போதாமல் போகும் அளவு சிறப்பான பிரம்மாண்டமான மாமல்லபுரம் அர்ச்சுனன் தபசு, கோவர்த்தன கிரி சிற்பத் தொகுதிகள். அழகழகான காஞ்சி கைலாச நாதர் கோயில் காட்சிச் சிற்பங்கள். இவ்வாறு பல கோயில்களிலும் இருக்கும் எண்ணிலடங்கா சிற்பங்கள்.

பெரிய மிகப் பெரிய தொகுதிகள் ஒரு பக்கம். இப்போது நாம் பார்ப்பது ஒரு ராமாயணக் காட்சி.

4. குகன் படகு விடும் காட்சி: கும்பகோணம் அருகே புள்ளமங்கை என்ற ஊரில் உள்ள ஒரு சிறு கோயிலில் அருமையான ராமாயணச் சிற்பக் காட்சிகள் காணக் கிடைக்கின்றன.

ராமனும், லட்சுமணனும் சீதையும் கங்கை ஆற்றைக்கடந்து செல்லும் பொருட்டு குகனின் படகில் ஏறிச் செல்கின்றனர். ஊரே கரையில் நின்று அழுதவாறு ராமனுக்குப் பிரியாவிடை அளிக்கிறது. குகனோ என்னுடனே தங்கி விடலாமே, வனவாசம் போக வேண்டாம் ராமா என்கிறான்.

தந்தை சொல்லை நிறைவேற்ற முடியாமல் களங்கம் உண்டாகலாம் என உணர்ந்த ராமன் இனியும் தாமதிப்பதில் அர்த்தம் இல்லை என்று புரிந்துகொண்டு படகில் ஏறிக் கொள்கிறான். “விடு நனி கடிது என்றான்…” என கம்பர் இந்தக் காட்சியை விவரிக்கிறார். ராமனின் கட்டளைக்கு அடிபணிந்து குகன் துடுப்பை அழுத்திப் படகைச் செலுத்துகிறான். படகு விரைகிறது. ராமர், சீதை, லட்சுமணர் – இவர்களின் உடல் சற்றே சாய்ந்திருப்பது, இந்தப் படகு செல்லும் வேகத்தை உணர்த்துவதாக இருக்கிறது.

*

ஆளுயரச் சிற்பத் தொகுதிகள் மாமல்லபுரத்தில் மலைக்க வைக்கின்றன என்றால் இந்தக் காட்சி செதுக்கப்பட்டிருப்பது ஒரு உள்ளங்கை அளவே உள்ள கல்லில். ஒரு ஆட்காட்டி விரலின் உயரம் இந்தக் காட்சிச் செவ்வகத்தின் உயரம்.

இவை ஒரு புராணக் காட்சியின் கலைப் பார்வை மட்டுமே. புராணப்பகுதி, நுணுக்கமான கலையம்சங்கள், அழகுணர்ச்சி, இவை தவிர பல்வேறு படிகளில் (லேயர்ஸ்) இச்சிற்பத் தொகுதிகள் அடுக்கடுக்காகப் பல விஷயங்களைச் சொல்கின்றன. அவை ஒரு ஆன்மிக அனுபவத்தை நமக்குத் தரக் காத்திருக்கின்றன.

Posted on Leave a comment

கோயில் அறிவோம் – வல்லபா ஸ்ரீனிவாசன்

கோயில் என்பது கடவுள் வழிபாட்டுக்காக வகுக்கப்பட்ட இடம் என்று பொதுவாகக் கருதப்படுகிறது. ஆனால் கோயில் என்பது இந்த ஒரு விளக்கத்திற்குள் மட்டும் அடங்கும் ஒன்றல்ல. கடவுள் கோயிலுக்கு வெளியிலும் இருக்கிறார். வழிபாடும் கோயிலுக்கு வெளியிலும் இருக்கிறது.

ஊர் மக்கள் புழங்குவதற்கு, சந்திப்பதற்கு ஒரு விஸ்ராந்தியான இடம். மனக்கவலைகளை சற்றே இறக்கி வைக்க ஒரு இடம். பாட்டு, நடனம், கதாகாலட்சேபம் எனக் கலைகள் முகிழும் இடம். சிற்பங்கள், கோபுரங்கள் எனக் கட்டுவித்து அக்கால அரசர்கள் கலையை உயர்வித்த இடம். அவர்கள் காலத்தில் ஒரு பாதுகாப்பிடம். செல்வங்கள் வைக்கப்படும் இடம். ஒரு ஊரின் பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்தும் ஒரு முக்கியக் காரணி. வியாபாரிகளுக்கு ஒரு சந்தை. ஊரின் தண்ணீர்த் தேவைக்கும், ஊரைக் குளிர்விக்கவும், வெள்ளத்தை ஓரளவு உள்வாங்கிக் கொள்ளவும், சூழலை அழகுபடுத்தும் குளங்கள் அமைந்த ஓரிடம்.

திருவிழாக்கள் மூலம் மக்கள் ஒன்று கூடவும், ஒருங்கிணைந்து செயல்படக் கற்பதற்கும் ஒரு இடம். டீம் ஒர்க், ப்ராஜெக்ட் மேனேஜ்மென்ட் இப்படிப்பல அனுபவங்கள் கிடைக்கும் இடம். நிறைய சமைப்பது, விநியோகிப்பது, கூட்டத்தைச் சமாளிப்பது இவற்றுக்கு ஒருவிதமான பயிற்சி கிடைக்கும். மழை, வெள்ளம், பூகம்பம் என இயற்கையால் ஊர் ஆபத்துக்கு உள்ளாகும்போது இத்தகைய பயிற்சிகள் எப்படி உதவும் என்று யோசித்துப் பாருங்கள். விதவிதமான மக்களை ஒருவிதத்தில் ஒழுங்குபடுத்தும் இடம். திருப்பணிகளில் ஓரளவு உடற்பயிற்சியும், மனபலமும் உண்டாகிறது.

இப்படிச் சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். டாக்டர் நாகசாமி அவர்கள் லண்டன் கோர்ட்டில் நம் ஊர் நடராஜர் சிலைக்காக வாதாடியபோது, இந்தியக் கலை, ஆகமங்கள், சாஸ்திரங்கள் பற்றி நான்கு நாட்கள் தொடர்ந்து பேசியிருக்கிறார். கோயில் என்பதை விளக்கும்படி நீதிபதி கேட்க, அவர் நிதானமாக அனைத்தையும் கூறி, எப்படி ஒரு கல் மட்டுமே இருப்பினும் அது கோயிலே என்று புரிய வைத்திருக்கிறார்.

பல்லவர் காலத்தில் செம்மையாக்கப்பட்டு பின்னர் தொடர்ந்து சோழர், நாயக்கர் என்று கலையிலும், பிரமாண்டத்திலும் மேம்பட்டுக்கொண்டே சென்று இன்று கோயில்களின் நாடாகத் தமிழ்நாடு விளங்குகிறது.

இக்காலத்தில் இந்தக் கோயில் வழிபாடு சற்றே குழம்பிக் கிடக்கிறது. நசுங்கி கூட்டத்தில் தரிசனம் என்று ஏதோ பார்த்துவிட்டு பிரசாதத்துடன் வருவதுடன், நம் குழந்தைகளுக்கும் ஆர்வம் ஏற்படவேண்டும் என்று நாம் எதிர்பார்க்கிறோம்.  குழந்தைகளின் கவனத்தைத் தக்கவைத்துக் கொள்வது ஆசிரியர்களுக்கே பெரும்பாடாக இருக்கும் காலத்தில் காட்சி (விஷுவல்) மூலம் சொல்லிக் கொடுப்பதே சிறந்தது எனக் கருதப்படுகிறது. இந்த விஷுவல் என்பதின் சிறப்பை அறிந்து பல்வேறு விதமான சிற்பங்களையும், கடவுள் வடிவங்களையும், அவற்றின் சிறப்பைக் கூறுமாறு கலை வண்ணத்துடன் படைத்திருக்கின்றனர் நம் முன்னோர். நாமும் கொஞ்சம் முயற்சி செய்தோமானால் இவை நமக்குப் பல அரிய விஷயங்களைச் சொல்வதோடு ஒரு உயர்ந்த அனுபவத்தைத் தரும்.

சிலைகளை, கடவுள் வடிவங்களை நிதானமாகப் பாருங்கள். ஆராதியுங்கள், அதைப் பாடுங்கள், பாடிக் கேளுங்கள், கேட்டுக்கொண்டே அவற்றை ரசியுங்கள். ஒரு அனுபவத் தருணமாக அதை நம்மால் ஆக்க முடியும். எப்படி ஒரு மல்லிகைப்பூ வாசனையும் நாதஸ்வரமும் கல்யாண வீட்டை உங்களுக்கு ஞாபகப்படுத்துகிறதோ அதைப்போல.

நம்முடைய வழிபாடுகளோ, விளக்கின் ஒளி, ஊதுபத்தி, பூக்களின் மணம், பலகாரங்களின் மணம், மாவிலையின் மங்கலம், கோலங்களின் அழகு, மணியின் ஓசை – இப்படி அனைத்து உணர்தல்களும் ஒன்று சேருவதாக இருக்கிறது. கோயில் என்பதில் ஒரு பேரானுபவம் பெறலாம். இதற்கு நாம் கோயில்களைப் பற்றியும், சிற்பங்களைப் பற்றியும் அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம். பல சிற்பிகளும், அரசர்களும், மக்களும் இணைந்து உருவாக்கிய இந்த அற்புதமான கோயில்களைப் பற்றி அறிந்து கொள்ளும்போதுதான், நமக்கு நம் நாட்டின், கலாசாரத்தின் உயர்வைப் பற்றிய பெருமை உண்டாகும்.

சிற்ப சாஸ்திரம் கோயிலின் பல பாகங்களையும் நுணுக்கமாகப் பெயரிட்டு விளக்குகிறது. நாம் பார்க்கப் போவது இதில் ஒரு துளி மட்டுமே. சில கலைச் சொற்களை அறிவது இதில் முதல் பாடம் என வைத்துக் கொள்ளலாம்.

கர்ப்ப க்ரகம்: இது நீங்கள் அறிந்ததே. மூலவர் எனப்படும் ஒரு கோயிலின் முக்கிய கடவுள் வடிவம் இருக்கும் இடம். இது பொதுவாக ஜன்னல்கள் ஏதுமின்றி அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

விமானம்: இந்த கர்ப்ப க்ரகத்தின் நேர் மேலே இருப்பது விமானம் எனப்படும். இதில் திராவிட, நகரி, கஜப்பருஷ்ட எனப் பல்வேறு விதங்கள் இருக்கின்றன. ஒவ்வொன்றும் கலை வடிவில் வேறுபட்டவை. இந்த விமானத்தின்மீது சிகரம் இருக்கும். இந்த சிகரத்திலும் கலை வேறுபாடு உண்டு.

அதிஷ்டானம்: சுற்றுச்சுவர் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் பீடம் போன்ற கீழ்ப்பகுதி அதிஷ்டானம் எனப்படும். இதில் நீங்கள் தாமரை இதழ்கள் போன்ற அமைந்த பத்மம் பகுதி; குமுதம் எனப்படும் வளைந்து காணப்படும் பகுதி இவற்றைப் பார்ககலாம். இவை ஒவ்வொன்றுக்கும் சிறப்புப் பெயர்கள் உண்டு.

கோஷ்டம்: கர்ப்பக்ரக சுற்றுச் சுவரின் மூன்று பக்கமும் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் ஜன்னல் போன்ற அமைப்பே கோஷ்டம் எனப்படும். இந்த கோஷ்டத்தில் சிலை வடிவங்கள் இருக்கும். சிவன் கோயிலென்றால் துர்க்கை, நேர் பின்னால் லிங்கோத்பவர், தெற்கு நோக்கி தக்‌ஷிணாமூர்த்தி. இந்த கோஷ்டச் சிற்பங்கள் பெரும்பாலும் உள்ளிருக்கும் தெய்வத்தின் பிற வடிவங்களாக இருக்கும். பெருமாள் கோயில் எனில் நரசிம்மர், வராகர் உருவங்களை கோஷ்டத்தில் காணலாம்.

கொடுங்கை: சுற்றுச்சுவரின் மீது சன்ஷேட் போன்ற மழையிலிருந்து மறைவு, பாதுகாப்பு தரும் அமைப்பே கொடுங்கை எனப்படும். பல கோயில்களில் மிக அழகான வேலைப்பாடமைந்த கொடுங்கைகளைக் காணலாம்.

பிராகாரம்: கர்ப்பக்ரகத்தை வலம் வருவதற்கான வழி பிராகாரம். ப்ராகாரத்தில் பல உபதேவதா ஸ்வருபங்கள் இருக்கும்.

அர்த்த மண்டபம்: கர்ப்ப க்ரகத்தின் முன்னால் காணப்படும் மண்டபம். இதைப்போல மகாமண்டபம், நந்தி மண்டபம் எனப் பல மண்டபங்கள் உண்டு. இதற்கு வெளியே கோயிலின் வெளிப் ப்ராகாரம். எல்லா இடங்களிலும் சிற்பங்களையும், பல்வேறு கலை வேலைப்பாடுகளையும் காணலாம்.

கோபுரம்: வெளி நுழைவாயில் மேலே உயர்ந்து தோன்றுவதே கோபுரம். சோழர் காலத்திற்குப் பின்வந்த நாயக்கர் காலத்தில்தான் தற்போது காணப்படும் பிரம்மாண்டமான கோபுரங்கள் கட்டப்பட்டன. தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலில் உயர்ந்து காணப்படுவது கரப்ப க்ரகத்தின் மீதமைந்த விமானமே. கோபுரம் அல்ல. நாயக்கர்கள் கோயில்களில் பல மண்டபங்களை எழுப்பியும், கோபுரங்களைக் கட்டியும் கோயில் கலையை மேலும் வளர்த்தனர்.

சிற்பங்கள்: பல்வேறு விதமான சிற்பங்களை நாம் கோயில்களில் காண்கிறோம். அதில் சிலவற்றை அறிந்து கொள்வோம்.

இதை நாம் இரண்டு பகுதிகளாகப் பார்க்கலாம். ஒன்று, தனிச் சிற்பங்கள். கதை சொல்லும் சிற்பத் தொகுதிகள்.

தனிச் சிற்பங்கள் என்பது பல வகைகளில் காண்கிறோம். கடவுளின் அவதார வடிவங்களாக சித்தரிக்கப்பட்ட இவை பொருள் பொதிந்து ஒரு புராணக் கதையுடன் இணைந்து செதுக்கப்பட்டவை. e.g. தசாவதாரங்கள், சிவ மூர்த்தங்கள். இவற்றில் சிலவற்றைப் பார்ப்போம்.

சிற்பத் தொகுதிகள்[1] : இந்த சிற்பத் தொகுதிகள் புராணக் கதைகளில் வரும் காட்சிகளை சித்தரிப்பதாக இருக்கும். ராமாயணத்தின் ஒரு காட்சியாகவோ, பாகவதத்தின் ஒரு காட்சியாகவோ அவை இருக்கும். பல்வேறு நுணுக்கங்களை அதில் காட்ட சிற்பிகள் முயற்சித்திருப்பது நமக்கு ஆச்சர்யம் அளிக்கும்.

தனிச் சிற்பங்களில் தெய்வ ஸ்வரூபங்கள், பெண் வடிவங்கள், மிதுனச் சிற்பங்கள், யாளிகள், விலங்கு வடிவங்கள் எனப் பலவற்றை கோயில்களில் காண்கிறோம்.

சில தெய்வ ஸ்வருபங்களை முதலில் பார்ப்போம்.

 மகிஷாசுரமர்த்தினி: கொடூரச் செயல்களைப் புரிந்த மகிஷனை அழிப்பதற்காக சிவன், விஷ்ணு, ப்ரம்மா அனைவரும் தங்களது சக்தியை ஒன்று கூட்டி, தங்கள் ஆயுதங்களை வழங்கி உருவாக்கியதே மகிஷாசுரமர்த்தினி ஸ்வருபம். இதனால் இவள் கைகளில் சக்ராயுதம், சங்கு, சூலம், வில், மணி எல்லாம் இருப்பதைப் பார்க்கலாம். பல இடங்களில் மகிஷனைக் கொல்வது போலவும், கொன்ற தலை மீது நிற்பது போலவும் இந்த வடிவத்தைக் காண்கிறோம்.

தக்‌ஷிணாமூர்த்தி: சிவஸ்வரூபம். குருவாக சிவபெருமான் ஞானத்தை போதிக்கும் வடிவம். அறியாமை எனும் அசுரனைக் காலடியில் மிதித்தவாறு, யோக நிலையிலோ, முனிவர்களுக்கு போதிக்கும் நிலையிலோ காணப்படும் வடிவம். ஆலமரத்தின் கீழ் அமர்ந்தபடி தெற்கு நோக்கிய கோஷ்டத்தில் காணப்படும் வடிவம். இதற்கும் நவக்ரகத்தில் உள்ள குருவுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது. நவக்ரகத்தில் ஒன்றான (வியாழன்) குருவுக்குச் செய்வதாகப் பலரும் தட்சிணாமூர்த்திக்கு பரிகார பூஜைகள் செய்வது போன்ற அஞ்ஞானம் இருக்க முடியாது. ஞான ஸ்வரூபருக்கு அஞ்ஞானிகளின் படையல்.

லிங்கோத்பவர்: இந்த வடிவம் கர்ப்ப க்ரகத்தின் நேர்பின்னால் உள்ள கோஷ்டச் சிற்பம். ப்ரம்மாவும் விஷ்ணுவும் உயர்ந்து நிற்கும் சிவபெருமானின் தலையையும் காலையும் காணும் பொருட்டு அன்னமாகவும் வராகமாகவும் உருவெடுத்து மேலும் கீழும் பயணிப்பது போன்ற ஒரு சிற்பம். இருவருமே காண முடியாமல் போவதை உருவகமாக இச்சிற்பம் காட்டும். அதாவது சிவனின் தலைப்பாகமும், காலும் இந்த வடிவில் லிங்கத்தின் உள் ஒளிந்திருப்பது போல வடிக்கப்பட்டிருக்கும்.

பிட்சாடனர்: ரிஷிகள் யாகங்களில் ஈடுபட்டு சிவபெருமானை வழிபடாமலிருக்கும்போது அவர்கள் கர்வத்தை அடக்கும்பொருட்டு எடுத்த அவதாரமே பிட்சாடனர். இச்சிற்பத்தில் சிவபெருமான் மிகுந்த எழிலோடு பிச்சை எடுப்பது போலவும், ரிஷி பத்தினிகள் அவர் அழகில் மயங்கிக் கிடப்பது போலவும் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். சுற்றுப் ப்ராகாரத்திலும், கோபுரங்களிலும் இச்சிற்பம் பல இடங்களில் காணப்படும்.

இதைப்போல கஜசம்ஹாரமூர்த்தி, த்ரிபுராந்தகர், ஊர்த்வ தாண்டவர், நடராஜர், கங்காதரமூர்த்தி, காலாரி மூர்த்தி, சதாசிவர் எனப் பலவகை மூர்த்தங்களை சிவன் கோயில்களில் காணலாம். கர்ப்ப க்ரகத்தில் லிங்கம் மட்டுமே இருப்பதால் இம்மூர்த்திகளை கோஷ்டச் சிற்பங்களாகவே காண்கிறோம்.

இதைப் போலவே விஷ்ணு கோயில்களில் அவரது தசாவதார வடிவங்கள் செதுக்கப்பட்டிருக்கும். கர்ப்பக்ரகத்தில் அனந்த சயனப் பெருமாள், வராகர், ராமர், கிருஷ்ணர், நரசிம்மர் என பல விஷ்ணு வடிவங்களைப் பார்க்கிறோம்.

வராகமூர்த்தி: இரண்யாட்சகன் பூமியை ஒளித்து வைத்தபோது வராக வடிவமெடுத்து அவனை அழித்து கடலடியிலிருந்து பூமாதேவியைக் காத்தருளுவதாக புராணக்கதை. கீழிருந்து மேல் நோக்கிச் செல்வது போலவும், பூமாதேவியைக் கையில் ஏந்தியவாறும் காணப்படும் இவ்வடிவம்.

த்ரிவிக்ரமன்: வாமனாவதாரம் எடுத்து மஹாபலியிடம் மூன்றடி நிலம் கேட்டு உலகளந்த புராணக் கதை. ஒரு கால் மேலே தூக்கியபடியும், நெடிதுயர்ந்து நிற்பது போலவும் இச்சிற்பம் வடிக்கப் பட்டிருக்கும்.

நரசிம்மர்: பிராகாரங்களில் சிற்பிகளால் பலவகையாகப் படைக்கப்பட்ட ஒரு உருவம் நரசிம்மர். குடலைக் கிழிப்பது போலவும், இரண்யனைத் தூக்கிப் பிடிப்பது போலவும் பல்வேறு விதமாக வடிக்கப்பட்ட சிலைகளைப் பல இடங்களில் காண்கிறோம்.

சிவ விஷ்ணு வடிவங்கள் இவ்வாறிருக்க பல்வகையான பெண் உருவங்களைக் கோயில்களில் காண்கிறோம். சிலவற்றைப் பார்ப்போம்.

சாலபஞ்சிகா: கொடியைத் தாங்கிப் பிடித்தவாறு நிற்கும் பெண். அழகான இவளைப் பல இடங்களில் காணலாம்.

கங்கா, யமுனா: கோயில் கோபுர வாயிலின் இரு புறமும் இரு பெண் உருவங்கள் இருக்கும். இவை கங்கை, யமுனை நதிகளை உருவகப்படுத்திய வடிவங்கள். கங்கை மகரம் எனப்படும் முதலையின் மீது நிற்பது போலவும், யமுனை கூர்மம் என்ற ஆமையின் மீது நிற்பது போலவும் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். கங்கையில் முதலை இருப்பதையும், யமுனையில் ஆமை இருப்பதையும் குறிப்பிடுவதாக இருக்கின்றன இச்சிற்பங்கள்.

அடுத்த முறை கோயில் செல்லும் போது இவற்றை கவனித்துப் பாருங்கள். சிற்பத் தொகுதிகளை பின்னர் பார்க்கலாம்.

Posted on Leave a comment

கல்வெட்டுகளும் பயிலாத வரலாறும் – வல்லபா ஸ்ரீனிவாசன்

கோயில்களில் உள்ள முக்கியமான அம்சங்களுள் ஒன்று,
கல்வெட்டுகள். இவை ஏராளமான செய்திகளைத் தாங்கி நிற்கின்றன.
வரலாறு என்று தனியாக எதுவும் ஆவணப் படுத்தப்படவில்லை அல்லது அத்தகைய ஒன்று நம்
கைக்கு இதுவரை கிடைக்கவில்லை
. இதனால், பொதுவாக,
ஐந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய நம் நாட்டின் வரலாறு பல்வேறு இலக்கியங்கள் மூலமாகவும்,
இத்தகைய எழுத்து வடிவச் செய்திகளின் மூலமாகவுமே அறியப்படுகிறது.
சங்க காலம் தொட்டு நம் வரலாற்றை ஓரளவு அறிய இவை உதவுகின்றன என்றாலும்,
இடையில் பல ஆண்டுகள் என்ன நடந்தது என்பதை அறிவது சிரமமாகவே உள்ளது.
உதாரணம் களப்பிரர்கள் ஆண்டதாகச் சொல்லப்படும் சங்க காலத்திற்குப் பிந்தைய காலம்
பற்றிய போதுமான விவரங்கள் நம்மிடம் இல்லை
.
பல்வேறு மொழிகளையும், நாகரிகங்களையும்
கொண்ட நம் நாட்டின் வரலாறு விசித்திரமானது
. அதைவிட
விசித்திரம்
, நாம் வரலாறு கற்கும் விதம்.
நம் பள்ளி வரலாற்றுப் புத்தகங்கள் பெரும்பாலும் மொகலாய சாம்ராஜ்யத்தையும்,
ஆங்கிலேய ஆட்சியையும் பற்றிச் சொல்வதாகவே உள்ளது. ஆனால்
நம் வரலாறு மிகத் தொன்மையானதல்லவா
? அவற்றை நாம்
எவ்வளவு அறியாமலிருக்கிறோம் என்பது அதிர்ச்சி தரும் ஒரு விஷயம்
.
பாபரும் அக்பரும் அறியப்பட்ட அளவு காரவேலனும்,
ராஜசிம்ம பல்லவனும் அறியப்படவில்லை.
இதற்குக் காரணம், நம்
வரலாற்றாசிரியர்களும்
, கல்வியாளர்களுமே இதை முக்கியமாகக் கருதவில்லை என்பதே.
நாம் அடிமைப்பட்ட வரலாற்றைப் படித்துப்
படித்தே
, ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கிறோம். ஆளப்பட்டோம் என்பது உண்மையே. ஆனால் அதற்குமுன் எவ்வளவு போராட்டங்கள்
நடந்தன என்பதை அறிவதும் இன்றியமையாதது
.
ஆனால் பள்ளிப் புத்தக வரலாறோ வேறு முகமாக எழுதப்படுகிறது.
உண்மையும், ஆழ்ந்த ஆராய்ச்சி சார்ந்ததாகவும் இல்லாத நிலையில்,
அந்த வரலாறு புறக்கணிக்கப் படுகிறது. வரலாறு
என்ற ஒரு துறையே பள்ளியில்
, கல்லூரிகளில் இல்லாத ஒரு காலத்தில் இப்போது இருக்கிறோம்.
இது சோகமான விஷயம்.
வாட்ஸப்பில் வரும், ‘கொனார்க்கில்
சூரியன் உள்ளே தெரியும்
, எல்லோரா ஏலியன்களால் கட்டப்பட்டது
போன்ற உண்மையற்ற அபத்தங்களின் மூலம் நாமே நம் உயர்ந்த நாகரிகத்திற்கு நியாயம்
செய்யாமல் போய்விடுகிறோம்
. கல்வி, இலக்கியம்,
பல்வேறு கலைகள் இவற்றில் நாம் எத்தகைய உயர்ந்த நிலையில் இருந்தோம் என்பதைச்
சரியான முறையில் அறிந்து கொள்வது மிக முக்கியம்
. இது
நமக்கு ஒரு தன்மான உணர்வையும் பெருமையையும் தருவதோடு
, நாட்டுப்பற்றையும்
பலப்படுத்தும்
.
இலக்கியங்களில் காணப்படும் குறிப்புகள்,
பல்வேறு எழுத்துச் சான்றுகள், இவற்றை வைத்தே
நாம் வரலாற்றை அறியவேண்டும்
. பல கலைகளில் நாம் சிறந்திருந்ததற்குச் சான்றாக நிற்பவை
நம் கோயில்கள்
. கட்டுமானம் மூலமாகவும், சிற்பங்கள்
மூலமாகவும் நம் வரலாற்றுச் சிறப்பைச் சொல்லியபடி நிற்கும் இவற்றுள் விஷயப் பொக்கிஷமாய்
இருப்பவை இன்ஸ்கரிப்ஷன்ஸ்
. தனியாகப் பல இடங்களில் காணப்பட்டாலும் பெரும்பாலும்
கோயில்களிலேயே காணப்படுகின்றன
.
இன்ஸ்க்ரிப்ஷன் என்பதற்குத் தமிழில் கல்வெட்டுகள் என்ற
பதமே உபயோகப்படுத்தப்படுகிறது
. கல்லில் வெட்டப்பட்டவை கல்வெட்டுகள் சரி.
ஆனால் கல்லில் மட்டுமல்லாமல் செப்புத் தகடுகளிலும், மண்பானைகளிலும்
எழுத்துக்களைக் காண்கிறோம்
. இன்ஸ்க்ரிப்ஷன் என்ற வார்த்தை அனைத்துக்கும் பொதுவானது.
கல்லிலும், செப்புத் தகடுகளிலும் பொறிக்கப்பட்டிருப்பதால் பொறியெழுத்துக்கள்
என்று சொல்லலாம்
. இதைத் தமிழறிஞர்கள் முடிவு செய்யட்டும்.
நாம் பார்க்கப் போவது அவற்றிலுள்ள விவரங்கள்.
விவரங்களைப் பற்றிப் பார்க்குமுன் இவை எழுதப்பட்ட மொழி,
வடிவங்கள் இவற்றை சற்றே பார்க்கலாம். எகிப்தில்
தமிழ்ப் பொறியெழுத்துக்கள்
, மலேசியாவில் சம்ஸ்கிருதப் பொறியெழுத்துக்கள் என்று
இந்தியாவிலும் வெளிநாடுகளிலும் இவை விரவிக் கிடக்கின்றன
.
இவை எழுதப்பட்ட மொழிகள்தமிழ்,
சம்ஸ்கிருதம், ப்ராகிருதம் போன்றன;
எழுத உபயோகப்பட்ட லிபிகள்கிரந்தம்,
பிராமி, தமிழ் வட்டெழுத்து, தமிழ்
பிராமி
, தேவநாகரி போன்றன.
பல்லவர்கள் பல்லவ கிரந்தம் என்றழைக்கப்படும் லிபியையும்
தேவநாகிரி லிபியையும் சம்ஸ்கிருதம் எழுத உபயோகப்படுத்தினர்
.
தமிழுக்கு கிரந்தம், வட்டெழுத்து ஆகியவற்றை உபயோகப்படுத்தினர்.
ஆசியாவின் பல பகுதிகளில் காணப்படும் கல்வெட்டுகள் பல்லவ கிரந்தத்திலேயே இருக்கின்றன.
நண்பர் ஒரு நிகழ்வைச் சொன்னார்.
ஆங்கிலேயர் ஒருவர் இங்கு வந்தாராம். கோயில்களில்
கல்வெட்டுகளில் எழுத்துக்கள் இருப்பதைக் காட்டி
, ‘இதில்
என்ன எழுதியிருக்கிறது
?’ என்று கேட்டாராம். அவரை
அழைத்துச் சென்ற தமிழர் தெரியாது என்றாராம்
. உடனே
இது என்ன மொழி என்று கேட்டாராம்
. தமிழ் என்று பதில் சொல்லியிருக்கிறார்.
நீங்கள் பேசுவதும் தமிழ், இதுவும் தமிழ், உங்கள்
தாய்மொழியும் தமிழ்
, ஆனால் இதைப் படிக்கத் தெரியாதா?’
என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டாராம். தொன்மையான ஒரு
மொழி பல எழுத்து வடிவங்களைப் பெற்று பல நூற்றாண்டுகளைக் கடந்து வரும் போது இத்தகைய
விசித்திரம் நிகழ்கிறது
.
பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டிலிருந்து இந்தக் கல்வெட்டு
ஆராய்ச்சிகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன
. பாபிங்டன்,
வில்லியம் ஜோன்ஸ், லாக்வுட் எனப் பல ஆங்கிலேய ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டுபிடித்தவற்றையே
நாம் இப்போது படித்து அறிய முயல்கிறோம்
. புதிதாகக் கல்வெட்டுகளும்,
செப்புத் தகடுகளும், எழுத்து பொறிக்கப்பட்ட மண்பாண்டங்களும் கிடைத்த வண்ணமிருக்கின்றன.
ஆனால் சிலராலேயே இவற்றைப் படிக்க முடிகிறது. தற்போது
இதைக் கற்க பல வகுப்புகள் இருந்தாலும் ஆராய்ச்சி போதுமான அளவில் இல்லை
.
இவற்றுள் பொதிந்துள்ள விவரங்கள் படிக்கப்படக் காத்திருக்கின்றன.
இதுவரை ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டெடுத்த முக்கியமான சில
இன்ஸ்க்ரிப்ஷன்களைப் பார்ப்போம்
.
1. அசோகர் கல்வெட்டு. 262 பொ.மு.
(
பொது யுகத்துக்கு முன்பு)
பொ.மு.
நான்காம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டதாகக் கண்டறியப் பட்டிருக்கும் தமிழ் பிராமி
எழுத்து வடிவங்களும் அசோகரின் நீண்ட கல்வெட்டும் நமக்குத் தெரிந்தவரை மிகப்பழமையானவையாகக்
கருதப்படுகின்றன
. இதுவரை கண்டெடுத்து, வரலாற்றாசிரியர்களால்
அங்கீகரிக்கப்பட்டு
, ஆவணப்படுத்தப்பட்டதில் அசோகரின் கல்வெட்டுகளே முதன்மையானவை.
அசோகரின் தூண்களிலும், பாறைகளிலும் 33 பிரகடனங்கள்
பொறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன
. பிராக்ருத, கிரேக்க,
அரமாயிக் மொழிகளிலும் பிராமி, கரோஷ்டி லிபிகளிலும்
எழுதப்பட்டிருக்கின்றன
.
இதில் ஒடிசாவில் தவ்லி என்ற இடத்தில் உள்ள பாறைப் பிரகடனம்
பிரசித்தமானது
. அதைப் பார்ப்போம்.
புவனேஸ்வர் அருகே தயா நதியின் கரையில் ஒரு பாறையில்
காணப்படும் இக்கல்வெட்டு
, தர்மத்தைப் போதிப்பதாகச் சொல்கிறது.
இந்த இடத்தில்தான் கலிங்கப் போர் நடந்ததாகக் கூறப்படுகிறது.
கலிங்கப் போரில் உயிர்ச் சேதம் அதிகமானதால் இந்த தயா ஆறு ரத்த ஆறாக ஓடியதாம்.
அதைப் பார்த்து அவர் மனம் கலங்கி தர்மவழியில் சென்றதாக அறிகிறோம்.
தோசாலி என்பதே தவ்லியாக மாறியிருக்கிறது.
இந்தக் கல்வெட்டு பிராக்ருத மொழியில் பிராமி லிபியில்
எழுதப்பட்டிருக்கிறது
. தெளிவாகப் பொருள் அறியப்பட்ட கல்வெட்டுகளில் இதுவே
மிகப் புராதனமானது
. கலிங்கப் போருக்குப் பின் இது பொது மக்களுக்குத் தினமும்
படித்துக் காட்டப்பட்ட ஒன்றாக இருந்திருக்க வேண்டும்
.
அசோகரின் தவ்லி பிரகடனம்
அசோகரின் பிரகடனங்கள் என்று மற்ற ஊரில் காணப் படும்
கல்வெட்டுகளில்
1 முதல் 14 பிரகடனங்கள்
உள்ளன
. ஆனால் போர் நடந்த இடமான இந்த தவ்லியில் 11, 12,
13
மூன்றும் காணப்படவில்லை. அதற்குப் பதிலாக ஸ்பெஷல் எடிக்ட்ஸ் என்று வகையறுக்கப்பட்டிருக்கும்
இரண்டு பிரகடனங்களைக் காண்கிறோம்
.
முதல் பத்து, மிருகவதை
கூடாது
, பலியிடுதல் கூடாது, அனைவரும் சமம், தர்மம்
பரப்பப்பட வேண்டும் எனப் பல கட்டளைகளைச் சொல்கிறது
. 11, 12,
13
மூன்றும் சகிப்புத் தன்மை, தர்மம், அசோகரின் கலிங்க
வெற்றி இவற்றைப் பற்றி இருப்பதால்
, கலிங்கப் போர்
நடந்த இடத்தில் இவை பொருத்தமாக இருக்காது என்பதாலும்
,புரட்சிக்குக்
காரணமாகலாம் என்பதாலும் தவிர்க்கப் பட்டிருக்கின்றன
. இதற்குப்
பதிலாக இரண்டு பெரிய பிரகடனங்களைக் காண்கிறோம்
.
இந்த இரண்டும், ‘கடவுளுக்குப்
பிரியமானவரின் வார்த்தைகளிலிருந்து
…’ என்று தொடங்கிப்
பல கருத்துகளைச் சொல்கின்றன
. ‘அனைவரும் என் குழந்தைகள். அனைவருக்கும்
நல்வழி காட்டுவதே என் விருப்பம்
. நாம் தர்ம வழியில் நடக்கவேண்டும்.
பொறாமை, கோபம், அவசரம்,
அலுப்பு, சோம்பல் இவை நம்மை தர்ம வழியில் நடக்க விடாது.
அதனால் இவை நம்முள் உருவாகாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.
கோபமில்லாமல் இருப்பதும், அவசரமில்லாமல் இருப்பதும் இதற்கு மிக அவசியமானது.
தர்ம வழியில் செல்ல அலுப்புற்றவன், வாழ்வில்
உயர முடியாது
. தர்மத்தைக் கடைப்பிடித்து நேரான வழியில் சீராகச் சென்று
முன்னேற வேண்டும்
என்று பல நற்கருத்துகளைச் சொல்கிறது.
அசோகர் திக்விஜயம் செய்து பல நாடுகளை வென்று தன் சாம்ராஜ்யத்தை
விரிவுபடுத்தியதையும்
, மக்கள் தர்ம வழியில் இருக்க அவர் எடுத்த முயற்சிகளையும்,
அவர் செய்த பல திட்டங்களையும் இக்கல்வெட்டுகளால் அறிகிறோம்.
2. காரவேலன் கல்வெட்டு
– 180
பொ.மு.
இதன் சிறப்பு இதில் பல தேதிகள் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதே.
பல அரசர்களைப் பற்றியும், நிகழ்ச்சிகளைப் பற்றியும் இதில் குறிப்புகள் இருப்பது
வரலாற்று ஆசிரியர்களுக்கு உபயோகமாக உள்ளது
.
புவனேஸ்வர் அருகில் உள்ள ஹதிகும்பா குகையில் பிராக்ருத
மொழியில்
, பிராமி லிபியில் எழுதப்பட்ட இந்த காரவேலன்
கல்வெட்டு இம்மன்னனின் பல திட்டங்களை அவை நடந்த வருடங்களோடு குறிப்பிடுகிறது.
இதன் மற்றொரு சிறப்பு, இதில்
தமிழ்நாட்டின் அரசர்களைப் பற்றிய குறிப்புகள்
. குதிரைகள்,
முத்துகள் இவற்றை பாண்டிய மன்னனிடம் பெற்றுக் கொண்டதாகச் சொல்கிறது இக்கல்வெட்டு.
ஆட்சியின் முதல் வருடம் கோட்டை வாயிலைச் சரி செய்ததாகவும்,
இரண்டாம் வருடம் சதகர்ணி மகாராஜாவை மீறி, குதிரை,
யானை, தேர்ப்படைகளை மேற்கு நோக்கி அனுப்பி வெற்றி கண்டதாகவும்,
அந்நாட்டின் பொருட்களை அடைந்ததாகவும், பாசனத்திற்கு
நீர்வழிகளை அமைத்ததாகவும்
, மகத நாட்டை வென்றதாகவும் இக்கல்வெட்டு வருடா வருடம்
காரவேல
னின் ஆட்சியில் நடந்தவற்றைச் சொல்கிறது. கோட்டையைச்
சரி செய்ய ஆன செலவைக் கூட
35,00,000 நாணயங்கள் என்று
குறிப்பிடுகிறது
.
3. மண்டகப்பட்டு கல்வெட்டு – 600 பொ.பி.
திண்டிவனம் அருகே உள்ள மண்டகப்பட்டு எனும் இடத்தில்
காணப்படும் பல்லவர்காலக் கல்வெட்டு
. சம்ஸ்கிருத
மொழியில் பல்லவ கிரந்த லிபியில் எழுதப்பட்டது
.


 மகேந்திரவர்ம பல்லவனால் கட்டப்பட்ட இக்குகைக் கோயிலில்
மூன்று பகுதிகளும்
, இரண்டு புறமும் துவாரபாலகர்களும் இருப்பதுபோல் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
இதுவரை கோயில்கள் சுதையாலேயே கட்டப்பட்டு வந்தன. காலத்தால்
அழியாத கோயிலை நிர்மாணிக்கும் பொருட்டு விசித்திர சித்தன் என்று அழைக்கப்படும் மகேந்திர
பல்லவன் கல்லிலேயே கோயில் கட்டுகிறான்
. இதை விளக்கும்
வரிகளே இங்கு இருக்கும் கல்வெட்டில் காணப்படுகிறது
.
ஏதத் அனிஷ்டம் அத்ருமம் அலோகம் அசுதம்
விசித்ர சித்தேந நிர்மாபித ந்ருபேண
ப்ரம்மேஷ்வர விஷ்ணு லக்ஷிதாயதநம்.
மரமில்லாத, சுதையில்லாத,
உலோகமில்லாத கோயிலை விசித்திர சித்தனானவன் பிரம்மா, விஷ்ணு,
சிவன் ஆகியோருக்காகப் படைக்கிறான் என்கிறது இக்கல்வெட்டு.
இதுவே முதன்முதலாகக் கட்டப்பட்ட ஒரே கல்லில் அமைக்கப்பட்ட கற்கோயில் என்பதை
இதன் மூலம் அறிகிறோம்
.
3. நரசிம்ம பல்லவர் கல்வெட்டு:
642 – 654
பொ.பி.
தற்போது பாதாமி என்றழைக்கப்படும் சாளுக்கிய தேசத்தின்
வாதாபி நகரத்தில் காணப்படுகிறது இக்கல்வெட்டு
. பாதாமி
மியூசியம் அருகே உள்ள பாறையில் செதுக்கப்பட்டிருப்பதைக் காணலாம்
.
சம்ஸ்கிருத மொழியில், கிரந்த லிபியில் எழுதப்பட்டது.
புலிகேசி, மகேந்திரவர்ம
பல்லவனைத் தோற்கடிக்கிறார்
. அதற்குப் பதிலாக நரசிம்மவர்மர் பரஞ்சோதி தலைமையில்
படையை வாதாபிக்கு அனுப்பி வெற்றி வாகை சூடி பன்னிரண்டாண்டு காலம் வாதாபியில் ஆட்சி
செய்ததைக் கூறுகிறது இக்கல்வெட்டு
.
5. அதிரணசண்ட கல்வெட்டு – 700 பொ.பி.
மாமல்லபுரத்தில் சாளுவங்குப்பத்தில் உள்ள அதிரணசண்ட
மண்டபத்தில் இருபுறமும் காணப்படும் கல்வெட்டுகள்
. சம்ஸ்கிருத
மொழியில் பல்லவ கிரந்தத்தில் ஒரு புறமும்
, நகரி
லிபியில் ஒரு புறமுமாக ஒரே விஷயம் அழகாகத் தெளிவாகச் செதுக்கப் பட்டிருக்கிறது
.
முதல் நான்கு வரிகள் சிவனின் புகழைக் கூறுகின்றன. முதல்
வரி அத்யந்த காமாஸ்ய என்று ஆரம்பிக்கிறது
. இதன்
மூலம் இது ராஜசிம்ம பல்லவனைக் குறிக்கிறது என அறிகிறோம்
. காஞ்சிபுரம்
கயிலாசநாதர் கோயில் என்ற அற்புதத்தைக் கட்டுவித்த அதே ராஜசிம்ம பல்லவன் இந்த சாளுவங்குப்பத்தில்
உள்ள அதிரணசண்டேஸ்வரம் என்ற இந்தக் கோயிலையும் கட்டுவித்தான்
.
காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயிலில் பிராகாரம் முழுவதும் எழுத்துக்கள்
பொறிக்கப்பட்டிருக்கின்றன
. ராஜசிம்மனின் பல்வேறு பெயர்கள் கிரந்தம்,
தேவநாகரி, அழகேற்றப்பட்ட எழுத்து வடிவம்
(
காலிக்ராஃபி) என்று மூன்றுவிதமான லிபியில் செதுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இதே கோயிலில் மற்றுமொரு கன்னட மொழிக் கல்வெட்டு, காஞ்சியின்
மீது படையெடுத்து வந்த சாளுக்கிய அரசன் விக்ரமாதித்தியன் இந்த கோயிலைக் கண்டதும் மயங்கி
அதற்குப் பொன்னும் பொருளும் அளித்ததாகக் கூறுகிறது
.
6. உத்திரமேரூர் கல்வெட்டு – 917 பொ.பி.
உத்திரமேரூர், பராந்தகச்
சோழன் காலத்தில் தமிழ் மொழியில் எழுதப்பட்ட கல்வெட்டு
.
நான்மறை உணர்ந்த வேதியர்கள் நிறைந்த ஊராதலால் உத்திரமேரூர்
சதுர்வேதி மங்கலம் என்றழைக்கப்படும் ஊரில்
, ஊர்ப்
பெருமக்கள் சபை இயங்கி வந்ததை இக்கல்வெட்டின் மூலம் அறிகிறோம்
.
சபை நிர்வாகம் வாரியம் வாரியமாகப் பிரிக்கப்பட்டு ஒவ்வொன்றிற்கும் தலைவர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு
நிர்வாகம் நடந்திருக்கிறது
. குடவோலை மூலம் அங்கத்தினர் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவர்.
சபை உறுப்பினர்களாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுபவர்களின் தகுதி பற்றிக் கல்வெட்டு
கூறுகிறது
. அதன்படி  
1. கால் வேலிக்கு மேல் இறை கட்டும்
நிலம் வைத்திருக்கவேண்டும்
2. சொந்த மனையில் வீடு கட்டப்பட்டிருக்கவேண்டும்
3. வயது 30க்கு மேல்
60
க்குள் இருக்கவேண்டும்
4. வேதத்திலும் சாஸ்திரத்திலும் தொழிலும் காரியத்திலும்
நிபுணராக இருக்கவேண்டும்
5. நல்ல வழியிலான செல்வமும், தூய்மையான
ஆன்மாவையும் பெற்றிருக்கவேண்டும்
.
6. கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் எந்த வாரியத்திலும் உறுப்பினராக
இருந்திருக்கக் கூடாது
. அவ்வாறு வாரிய உறுப்பினராக இருந்தோரும்,
அவர்களது நெருங்கிய உறவினர்களும் உறுப்பினராக இயலாது.
சபை உறுப்பினராகக் கோரப்படும் தகுதிகள் (இரண்டாம் கல்வெட்டு):
1. கால் வேலிக்கு அதிகமான இறை செலுத்தக் கூடிய சொந்த நிலம்
பெற்றிருக்க வேண்டும்
.
2. அந்நிலத்தில் சொந்த மனை இருக்கவேண்டும்.
3. வயது வரம்பு முந்தைய கல்வெட்டில்
30
க்கு மேல் 60க்குள் என்றிருந்தது. பின்
அது மாற்றப்பட்டு
35க்கு மேல் 70க்குள்
என்று வயது நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது
.
4. மந்தர பிரமாணம் அறிந்து அதைப் பிறருக்கு எடுத்துச்
சொல்லுபவன்
.
5. 1/8 நிலமே பெற்றிருப்பினும்
1
வேதத்திலும் 4 பாஷ்யத்திலும் நிபுணராக இருக்கவேண்டும்.
6. நல்ல வழியிலான செல்வமும், தூய்மையான
ஆன்மாவையும் பெற்றிருக்கவேண்டும்
.
7. கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் எந்த வாரியத்திலும் உறுப்பினராக
இருந்திருக்கக் கூடாது
. அவ்வாறு வாரிய உறுப்பினராக இருந்தோரும்,
அவர்களது நெருங்கிய உறவினர்களும் உறுப்பினராக இயலாது.
8. ஏதாவதொரு வாரியத்தில் இருந்து கணக்கு காட்டாது சென்றவர்களும்
அவர்களது உறவினர்களும் உறுப்பினராகக்கூடாது
. (முன்
கல்வெட்டில் இவ்விதம் குறிக்கப்படவில்லை
.) தாயின் சிறிய,
பெரிய சகோதரிகளின் மக்கள்தந்தையின் சகோதரிமக்கள்மாமன்
மாமனார்மனைவியின் தங்கையை மணந்தவர்
உடன்பிறந்தாளைத் திருமணம் செய்தவர்தன்
மகளை மணம் புரிந்த மருமகன்
. இதுபோன்ற சுற்றத்தினர் யாரும் தங்களது பெயர்களைக் குடவோலைக்கு
எழுதுதல் கூடாது
.
9. ஆகமங்களுக்கு எதிராகப் பஞ்சமா பாதகங்கள் செய்தார்,
கொள்கையை மீறுபவன், பாவம் செய்தவர்கள், கையூட்டுப்
பெற்றவர்கள் அதற்கான பரிகாரங்களைச் செய்து தூய்மை அடைந்திருந்தாலும் அவர்கள் உறுப்பினராகும்
தகுதியற்றவரே
. அவர்களது உறவினர்களும் உறுப்பினராக இயலாது.
கொலைக்குற்றம் செய்யத் தூண்டுபவர், கட்டாயத்தினால்
கொலைக்குற்றம் செய்பவர்
, அடுத்தவர் பொருளை அபகரிப்பவர்,
ஊர் மக்களுக்கு விரோதியாய் இருப்போர் (கிராம
கண்டகர்
) இவர்கள் உறுப்பினராகத் தகுதியற்றவர்களாவர்.
10. கழுதை ஏறியோரும்,
பொய் கையெழுத்திட்டோரும் உறுப்பினராகத் தகுதியற்றோராவர்.
இதன் மூலம் உறுப்பினர்களுக்கான தகுதிகள் கடுமையாக்கப்பட்டுள்ளது
தெளிவாகிறது
.
என்ன அருமையான விவரங்கள் பாருங்கள்.
உறுப்பினர்களுக்குத் தேவையான தகுதியைப் பாருங்கள். இப்போது
நாம் தேர்ந்தெடுப்பவருக்கு இதில் இரண்டு தகுதியேனும் இருக்குமா
?
நாம் ஏன் இதை நம் நாட்டுத் தேர்தல் விதிமுறைகளாக ஆக்கக் கூடாது?
இதை நடைமுறைப் படுத்துவது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்.
நம் நாட்டில் கல்வெட்டுகளின் கதியைப் பற்றி ஒரு அனுபவம்.
கர்நாடகத்தில் பாதாமிக்கு அருகில் உள்ள
பட்டடக்கல் என்ற ஊரில் ஜம்புலிங்கேஸ்வரர்
கோயில் ஒன்று. அதில் முக்கியமான ஒரு கல்வெட்டு இருக்கிறது என்று பார்க்கச்
சென்றோம்
. அந்தக் கோயிலையே தேட முடியவில்லை.
அங்கிருப்பவர்களுக்கோ அந்தப் பெயரே தெரியவில்லை. வேறு
கோயிலைக் காட்டுகிறார்கள்
. வீடுகள் அடர்த்தியாக இருக்கும் தெருக்கள்.
ஓரத்தில் சாக்கடை, பன்றிக்கூட்டம், எல்லாவற்றையும்
தாண்டி மூன்று முறை சுற்றி வந்துவிட்டோம்
. ‘இங்கேதான்
எங்கயோ இருக்கணும்
என்றார் எங்கள் குழுத் தலைவர் மேப்பைக் கையில் வைத்துக்
கொண்டு
. இரண்டு வீட்டிடையே இரு புறமும் கொடி கட்டி உணர்த்திய துணிகளைத் தாண்டி உள்ளே
உள்ளே போனோம்
. நீண்ட சந்தின் இறுதியில் ஒரு வீட்டின் கொல்லைப் புறத்தில்
நிறைய துணிகள் உலர்த்தியிருந்தது
. ஏதோ ஹோட்டல் பெட்ஷீட்டுகள்,
துணிகள் என்று கொடி மயம். பெட்ஷீட்களை விலக்கிப் பார்த்தால் கோயில்.
ஜம்புலிங்கேஸ்வர். மேப்பில் இருக்கும் கல்வெட்டைத் தேடி துணிகளை விலக்கி
படிக்க முயன்றனர் நண்பர்கள்
. கொல்லைப்புறத்தில் ஒருபுறம் இது எதிலுமே பட்டுக் கொள்ளாமல்
துணிகளை அடித்து அடித்துக் கசக்கிய வண்ணம் கருமமே கண்ணாக ஒரு பெண்மணி
.
துணி துவைக்கும் கல் பிரமாதமாகப் பெரிதாக இருந்தது. அதன்மேல்
ஏதோ கல்லில் வெட்டி எழுதப்பட்டிருந்த இடம்
, அந்தம்மாவுக்கு
கரகரவென்று துவைக்க ஏதுவாய் இருந்தது
.
Posted on Leave a comment

கலிங்கத்துக் கோயில்களில் சிற்பங்கள் – வல்லபா ஶ்ரீநிவாசன்

கலைச் செல்வங்கள் நிறைந்த நம் திருநாட்டில் கோயிற் சிற்பக்கலை தனித்துவம் பெற்று விளங்குகிறது. திராவிட, நகரி, யோகினி எனக் கட்டமைப்பில் பலவகை வித்தியாசங்களுடன், மண்டபங்கள் மற்றும் தூண்களிலும் கலை வடிவங்களிலும் பல நுணுக்கமான வேறுபாடுகளைக் காட்டியவண்ணம் இக்கோயில்கள் நமக்குக் காட்சியளிக்கின்றன. கோயில்களின் சுற்றுச்சுவர்களும் அதிலுள்ள கோஷ்டங்களும், விமான, கோபுரங்களும் விதவிதமான சிற்பங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

கர்ப்பக்ருஹ தெய்வத்தை மட்டுமே கும்பிட்டுப் பழகிய நம்மில் பலர் இந்தச் சிற்பங்களில் பல்வேறு தெய்வ ஸ்வரூபங்களும் வடிவங்களும் எண்ணற்ற கலை வேலைப்பாடுகளும் படைக்கப் பட்டிருப்பதைச் சிறிதேனும் கவனிப்பதில்லை. ஆனாலும் அவை நம்மை நோக்கிப் பல நூற்றாண்டுகளாகப் புன்னகைத்த வண்ணம் பல புராணக் கதைகளைச் சொல்லியபடி இருக்கின்றன.

சமீபத்தில் எங்களது (தமிழ் பாரம்பரியக் குழு) உத்கல நாடு (ஒரிசா) பயணத்தில் பல கோயில்களுக்குச் சென்றோம்.  ஒரிசாவில் தேவாலயம் என்பது தியோலா என மருவி அழைக்கப்படுகிறது. அமலகாவையும் கலசத்தையும் தாங்கியபடி வானுயர்ந்து நிற்கும் விமானம், பிரமிடு வடிவக் கூரையுடன் ஜக்மோகனா எனப்படும் முன்மண்டபம், நாட்டிய மண்டபம், போகசாலை என கலிங்கக் கோயில்கள் ஒரு வடிவத்தில் காணப்படுகின்றன. இவற்றில் கர்ப்பக்ரஹத்தின் மேலான விமானத்திலும் ஜக்மோகனாவிலும் பலவிதமான மூர்த்தங்களையும் சிற்ப வேலைப்பாடுகளையும் காணலாம். கோயில் என்பது தமிழ்நாட்டில் ஒரு வடிவம் பெறும் முன்னரே ஒரிசாவில் இந்த வானுயர் விமானங்கள் இருந்ததாக அறிகிறோம். இவற்றில் காணப்படும் புடைப்புச் சிற்பங்கள் அழகு மிகுந்தனவாகவும் கடினமான சிற்ப வேலைப்பாடு கொண்டதாகவும் இருக்கின்றன. இதில் பல முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை.

பா ரிலீஃப் (bas-relief) எனப்படும் புடைப்புச் சிற்பம் அதன் செதுக்கப்பட்ட ஆழத்தைப் பொருத்து லோ, மிட், ஹை என்று மூன்று விதமாக அறியப்படுகிறது. பாசோ ரிலீவோ, மெசோ ரிலீவோ, ஆல்டோ ரிலீவோ. இதில் மூன்றாவதான ஆல்டோ ரிலீவோ (alto-relievo) என்ற ஹைரிலீஃப் மிகச் சிறந்ததாகும். அதாவது ஒரே கல்லிலேயே ஓர் உருவத்தைச் செதுக்கி அது கல்லிலிருந்து முன்வந்து காட்சியளிக்குமாறு செய்வது பா ரிலீஃப். அத்தகைய சிற்பமானது முழுமையாகவே வெளிக் கொணர்ந்து காட்டப்பட்டு தனிச் சிற்பமாகவே காட்சியளிப்பது ஹை ரிலீஃப் அல்லது ஆல்டோ ரிலீவோ.

வலைத்தளத்தில் ஆல்டோ ரிலீவோ என்று தேடுவீர்களானால் க்ரேக்க, ரோமானிய சிற்பங்களையே பெரும்பாலும் பார்ப்பீர்கள். ஆனால் அவை நம் கோயில்களில் ஆயிரக்கணக்கில் காணப்படுகின்றன. ஒரு கல்லில் செய்த ரிலீஃப் மட்டுமல்லாது பல கற்களை அடுக்கி அதில் தொடர்ச்சியாகச் சிறிதும் பிசிறின்றிப் பல சிலைகள் வடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அதாவது ஓர் உருவத்தின் உடல் ஒரு கல்லிலும், கால் ஒரு கல்லிலுமாகச் செதுக்கப்பட்டிருந்தாலும் பார்வைக்கு ஒருமித்து எழிலோடு தோற்றமளிக்கின்றன.

இத்தகைய சிற்பங்களை கிமு 3ம் நூற்றாண்டிலிருந்து ஒரியக் கோயில்களில் காண முடிகிறது. நம் சங்க காலத்திற்கு (2nd 1st century BCE) இணையான காலத்தில் கந்தகிரி, உதயகிரி குகைக் கோயில்களிலும், புத்த விகாரங்களிலும் இத்தகைய சிற்பங்களையும், நுணுக்கமான வேலைப்பாடுகளையும் காண்கிறோம். இப்படி மௌரியர் காலத்தில் தொடங்கி காரவேலர், குஷானர், சாதவாகனர், குப்தர், சைலோத்பவர் என இந்த சிற்பக்கலை வளர்ந்த வண்ணமிருக்கிறது. சைலோத்பவர் காலத்தில், அதாவது ஆறாம், ஏழாம் நூற்றாண்டில் கோயில் ஒரு வடிவம் பெறுவதைக் காண முடிகிறது. மூர்த்தங்களிலும், தெய்வ வடிவங்களிலும் பல மாறுதல்களைக் கண்டு கொண்டே வருகிறோம். சில அழகான சிறப்பான வடிவங்களைப் (iconography) பார்ப்போம்.

நடராஜர்: சிவமூர்த்தங்களில் மிகவும் அறியப்பட்டதான நடராஜ வடிவம் முதன்முதலில் ஒரியக் கோயிலிலேயே காணப்படுவதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். கிபி 650ம் ஆண்டில் சைலோத்பவா காலத்தில் கட்டப்பட்டதான புவனேஷ்வரில் உள்ள பரசுராமேஸ்வர் கோயிலின் விமான முன்முகப்பில் இந்த நடனமாடும் சிவரூபத்தைப் புடைப்புச் சிற்பமாகக் காணப் பெற்றோம். மிட் ரிலீஃபாக இருக்கும் இந்தச் சிற்பமும் அதனைச் சுற்றியுள்ள வேலைப்பாடுகளும் நயம் மிகுந்தவை. நடராஜரைச் சுற்றியுள்ள முத்துச் சர வரிசையின் அழகிலேயே இதை உணரமுடியும். ஒரிசாவின் பல கோயில்களிலும் இந்த நடராஜ மூர்த்தி எட்டு, பத்து கைகளுடனும், அர்த்தநாரீஸ்வரராகவும், ஆனந்தத் தாண்டவம், ஊர்த்வத் தாண்டவம், சதுரத் தாண்டவம் எனப் பல ஆடல் வடிவங்களில் காட்சியளிக்கிறார்.

லகுலீசர்: ஒரியக் கோயில்களில் பரவலாகக் காணப்படும் மற்றொரு சிற்பம் லகுலீசர். கதை போன்ற தடியைத் தூக்கிப்பிடித்தபடிக் காணப்படும். சிவனின் அவதாரமாகக் கருதப்படும் லகுலீசரை நின்றபடியும், யோக முத்திரையுடன் அமர்ந்தபடியும் இருப்பதைக் காணலாம்.

இந்த மூர்த்தங்களுடன், எழிலுடன் பெண்கள் சூழக் காணப்படும் பிக்ஷ்ஷாடனர், கயிலாயத்தில் அமர்ந்திருக்கையில் ராவணனால் தூக்கப்படும் ராவணானுக்ரஹமூர்த்தி, கல்யாண சுந்தரர் போன்ற சிவ வடிவங்களையும் காண்கிறோம்.

விஷ்ணு வடிவங்களில் பூவராகமூர்த்தி, நரசிம்மர், த்ரிவிக்ரமர் போன்ற வடிவங்கள் காணப்படுகின்றன. பூரி ஜகந்நாதர் கோயிலில் படியேறி மேலே சென்று பார்க்கும்படியான பிரமாண்டமான நரசிம்மர், வராகர் யாவும் பிரமிக்கத்தக்கவை.

பார்ஷ்வ தேவதா எனப்படும் கோஷ்டச் சிற்பங்களில் கணேசர், கார்த்திகேயர், மகிஷாசுரமர்த்தினி, இவை தவிர, சூரியன், வருணன், வாயு, இந்திரன், யமதர்மர் போன்றோர் அவர்களுக்கான குணாதியங்களுடன் வடிவமைக்கப்பட்டிருப்பதையும் காண முடிகிறது. இன்னும் சப்தமாத்ரிகா, கங்கா யமுனா, அகோரக் காட்சி தரும் சாமுண்டி எனஅடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.

புத்தர் : சாந்தம் நிரம்பிய முகத்துடன் வெகு அழகாகச் செதுக்கப்பட்டிருக்கும் இச்சிலைகளின் கைகள் காட்டும் முத்திரைகளை வைத்துப் பெயர் அறியலாம்.

ஒரு கை மடியிலிருக்க மறு கை கீழ் நோக்கிப் பூமியைக் காட்டியவாறு இருப்பது பூமிஸ்பரிச முத்ரா. இந்த புத்தர் அக்‌ஷோப்யா எனப்படுகிறார். தர்மசக்ர முத்ராவுடன் காணப்படுபவர் வைரோசனா. தியான முத்ராவிலிருக்கும் அமிதாபா, வரத முத்ராவிலிருக்கும் ரத்னசம்பவா எனப் பல புத்த வடிவங்களைச் சிறிய வேறுபாடுகளின் மூலம் புரிந்து கொள்ளலாம்.

போதிசத்துவர்: நிர்வாண நிலை அடைந்து புத்தர் ஆவதற்கு சபதம் கொண்டிருப்பவர்கள் போதிசத்துவர்கள். கையில் ஏந்தும் பொருள், அணிகலன்கள், தலையின் கிரீடம் போன்ற சிறு வித்தியாசங்களுடன் இச்சிற்பங்கள் படைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. தாமரை மலரை ஏந்தியவர் அவலோகிதேஸ்வரா /பத்மபாணி, வஜ்ரம் ஏந்தியவர் வஜ்ரபாணி, நீலோத்பல மலரை பிடித்தவண்ணமிருப்பவர் மஞ்சுஶ்ரீ, நாககேசர மலரைத் தாங்கியிருப்பவர் மைத்ரேயர் என போதிசத்துவர்களை கண்டறியலாம்.

தெய்வங்களைத் தவிர பலவிதமான மனித உருவங்களும் பறவைகளும் விலங்குகளும் காணப்படுகின்றன. மிதுன சிற்பங்கள் ஒரியக் கோயில்களில் முக்கிய இடம் வகிக்கின்றன. இவை தவிர, பூவேலைப்பாடுகள், அலங்காரங்கள். முக்கியமான சிலவற்றைப் பார்ப்போம்.

ஹலசகன்யா: நளினத்துடன் பலவிதத் தோற்றங்களில் காணப்படும் பெண் சிற்பம் அலசகன்யா எனப்படுகிறது. ரேகா தியோல் எனப்படும் விமான சுற்றுச் சுவர்களிலும், ஜக்மோகனாவிலும் ஆங்காங்கே இவர்கள் எழிலுடன் காட்சியளிப்பார்கள். வாயிலின் ஒரு கதவைத் திறந்தவாறு எட்டி வெளியே பார்த்தபடி நிற்கும் சிற்பக் கன்னிகையை நிறைய இடத்தில் காண்கிறோம்.

சாலபஞ்சிகா: அலசகன்யா ஓர் அழகென்றால் கொடியைப் பற்றியவண்ணம் கொடியிடையுடன் காணப்படும் சாலபஞ்சிகா அதை மிஞ்சும்படியான அழகான தோற்றம். இந்நாயகிகள் வளைத்துப் பிடித்திருக்கும் கொடியின் இலைகளும், பூக்களும் அவர்களுக்கு மேலும் அழகூட்டிய வண்ணம் இருக்கும். இவ்வகை சாலபஞ்சிகா கொடியழகிகளை தமிழகக் கோயில்களிலும் காணலாம்.

கீர்த்திமுகா: பெரிய விழிகளுடன் சிங்கமுகம் கொண்டு திறந்த பல்வரிசையுடன் காணப்படும் இந்த முகங்களை நீங்கள் நம் கோயில்களில் பார்த்திருப்பீர்கள். இது தோன்றியதும் கலிங்கத்தில்தான். இந்த கீர்த்திமுகா தன் திறந்த வாயின் வழியாக முத்துச் சரங்களைக் கொட்டியவாறு இருப்பதாகச் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த முத்துச்சரங்கள் கோயில் கட்டியவரின் புகழ் எனக் கருதப் படுகிறது. அதாவது கட்டியவரின் புகழ் இந்த முடிவிலா முத்துச் சரங்களைப் போல் சிறப்புற்று இருக்கும் என்ற பொருள். ஒவ்வொரு முத்தும் முழுமையாகக் கல்லில் செதுக்கப்பட்டு ஏதோ களிமண்ணில் செய்து ஒட்ட வைத்தது போல ஒரு தோற்றம். உருண்டை உருண்டையாகச் சரம் சரமாக மற்ற சிற்பங்களை அலங்கரித்த வண்ணமிருக்கும் இவை கண்ணுக்கு விருந்து. சீடை சீடையாக எப்படிச் செய்திருப்பான் என்று எங்களை வியக்க வைத்தது இந்த கலைப்படைப்பு.

அமலகா: வான்னோக்கி உயர்ந்து நிற்கும் விமானத்தின் மேலே வட்டமான ஒரு கலச அமைப்பு. இதன் அளவு உங்களை பிரமிக்க வைக்கும். நெல்லிக்காயைப் பிளந்தால் இருக்கும் தனித் துண்டுகளைப் போலக் கல்லில் செய்து அத்துண்டுகளை வட்டமாகச் சேர்த்து இருநூறு அடி விமானத்தின் உச்சியில் வைத்திருக்கிறார்கள். இப்படிப்பல துண்டுகள் சேர்ந்தது அமலகா. அதை உச்சியில் கொண்டு வைக்க என்னவொரு உழைப்பும், திறமையும் வேண்டியிருந்திருக்கும்? ஒரு துண்டானது சுமார் நான்கு மனிதர்களை உள்ளடக்கும் அளவு பெரியது. இப்படிப் பல துண்டுகள் சேர்ந்தது அமலகா. இந்த உச்சியிலிருக்கும் அமலகாவைத் தவிர பூமி அமலகா எனப்படும் பல சிறிய அமலகாக்கள் விமானத்தின் பல்வேறு தளங்களின் ஓரங்களை அலங்கரித்தவாறு இருக்கும்.

மந்திரசாரிணி: ஓர் அற்புதப் படைப்பு. உச்சியிலிருக்கும் அமலகாவின் பேகி எனப்படும் கழுத்துப் பகுதியில் விமான மேல்தளத்தில் அமர்ந்திருக்கும் மனித உருவம். இவை நான்கு புறமும் காணப்படுகின்றன. ப்ரம்மேஸ்வரா கோயிலில் உயரே இருக்கும் மந்திரசாரிணி சுமார் எட்டடி உயரம் இருக்கும் என அனுமானிக்கிறேன். கைகளை இரண்டு கால்களுக்கும் நடுவே தரையில் ஊன்றியபடி ஒரு 45 டிகிரியில் முன்சாய்ந்தபடி அமர்ந்திருக்கும். முகத்தில் அது புன்னகையா? இல்லை. சற்றே கிண்டலடிப்பது போல ஒரு சிரிப்பு. கீழே நிற்கும் நாம் மேல் நோக்கினால் சரியாக நம்மைப் பார்த்தபடி இருக்கும்.

கோயிலில் கீழே நின்றபடி புத்தகமும் கையுமாக ஒவ்வொரு சிலையாகப் பார்த்து நண்பர்களுடன் அளவளாவி அதன் சிவில் இன்ஜினியரிங் டிசைன், ஆர்டிஸ்டிக் மார்வெல் என்று வியந்து பேசியபடியே வெளிவந்து மேலே நோக்கினேன். “என்ன? கோயில் பார்த்தாச்சாக்கும்?” என்று சிரித்துக்கொண்டே கேட்பது போல இருக்க, சற்றே திடுக்கிட்டுப் போனேன். அவ்வளவு உயிரோட்டமுள்ள முகம்! அற்புதம்!

கஜவிடாலா: யானையின் மீது ஏறியபடி இருக்கும் சிங்க உருவம். விடாலா என்பது வியாளா என்ற யாளியைக் குறிக்கும் சொல்லிலிருந்து வந்திருப்பதாகத் தெரிகிறது. கால்களைத் தூக்கி முன்னே பாய்ந்தபடி யானையின் மேல் இருக்கும் இந்தச் சிற்பத்தை மீண்டும் மீண்டும் கலிங்கத்துக் கோயில்களில் பார்க்கலாம். ராஜா ராணி கோயில் சுற்றுச் சுவர்களில் பக்கவாட்டில் நின்றவாறும், முன்னோக்கியும் பல இடங்களில் இதைக் காண்கிறோம்.

முக்கியமாக ரேகா தியோலின் அதாவது கர்ப்பக்ரகத்தின் மீதான விமானத்தின் மேலே அதன் பல அடுக்கு உயரக் கட்டுமானத்தைப் பலப்படுத்தும் விதமாக ஒரு குறுக்குத் தூண் (beam) காணப் படுகிறது. இது சுமாராக விமானத்தில் பாதி உயரத்திற்கு மேலே குறுக்கே செல்லும். இந்தத் தூண் இருபுறமும் விமான முகப்பிலிருந்து சற்றே வெளியே நீட்டியபடி இருக்கிறது. இதன்மேல் இந்த சிங்கமானது பாயும்படி அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

நாக நாகினிகள்: முக்தேஸ்வரா கோயிலில் பிரகாரச் சுவர்களில் ஆங்காங்கே புன்னகைத்த வண்ணம் இந்த நாக நாகினி உருவங்கள். உடலின் மேல் பாகம் மனித உருவமாகவும், கீழே நாகமாகவும் தூணைச் சுற்றியபடி வெகு இயற்கையாகச் செதுக்கப்பட்டிருக்கும் அழகு. தனியாகவும் பின்னிப் பிணைந்தபடியும் காட்சியளிக்கும். அதன் உடலில் செதில்கள் கூடத் தத்ரூபமாக இருப்பதைக் காணலாம்.

விலங்குகள்: சிங்கம், யானை, குரங்கு, மான், கிளிகள், அன்னங்கள் என இதர பல உயிரினங்களும் அவற்றின் இயற்கைத் தோற்றத்திலேயே செதுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. புத்த, சமணக் கோயில்களில் மான்கள் துள்ளி ஆடுவது போலவும், யானைகள் பழக்கப்படுத்தப்படுவது போலவும் பல காட்சிகளைப் பார்க்க முடிகிறது.

அது மட்டுமல்லாது சில சிற்பங்களில் மனித குணாதிசயங்களுடன் விலங்குகள் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும் அற்புதத்தைக் காண முடிகிறது. இதைப் புரிந்துகொள்ள தற்கால அனிமேஷன் படங்களை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். குங்ஃபு பான்டா அல்லது மடகாஸ்கரில் வரும் சிங்கம் என ஏதாவது ஒன்றை நினைத்துப் பாருங்கள். அவை கவலைப்படுவது போலவும், சிரிப்பது போலவும் காட்சிகள் இருக்கும். மனித குணங்களான இதை இவ்வாறு விலங்குகளிடம் கொண்டு வருவது ஒரு அருமையான கலை. இதைக் கல்லிலே கொண்டு வந்த அற்புதத்தைக் கண்டு அசந்தே போனேன்.

இதோ இந்த நந்திகேஸ்வரரைக் கூர்ந்து கவனியுங்கள். என்ன ஒரு மந்தஹாசம்! அதில் சிறிதே ஒரு வெட்கம். சிவபெருமானும் பார்வதி தேவியும் காதலில் இருக்க கீழே இவர் புன்னகைத்தவாறு… என்ன ஓர் அருமையான கற்பனை!

பூஜாடிகள்: கலசம் போன்ற வேலைப்பாடுகள் நிறைந்த ஜாடி வரிசைகள். ஒவ்வொன்றிலும் பூவேலைகள். ஒவ்வொன்றிலிருந்தும் பூக்களும் இலைகளும் நிரம்பி வழியும். இவ்வாறான பல கலசங்கள் சேர்ந்து இருக்கும்படியான ஓர் அலங்கார வரிசை!

கவாக்‌ஷா: ஜன்னல் போன்றதான ஒரு அமைப்பு. ஜன்னல்களே காற்றோட்டத்திற்காக அலங்காரமாகவே குடையப்பட்டிருக்கும். ஒவ்வொரு ஜன்னலும் ஒரு விதம். ஒரு அழகு. பலவற்றில் அதிலும் தனிச் சிற்பங்கள். ஜாலி வேலை எனப்படும் கல்லைக் குடைந்தெடுக்கும் வேலைப்பாடு. இவ்வாறு ஜன்னல்களில் மட்டுமன்றி தனியாகவும் அலங்காரத்திற்கு குடையப்படுபவை இந்த கவாக்‌ஷா. இதில் பல அழகு நெளிவுகள்.

காட்சிகள்: இவ்வாறு தனிப்பட்ட வடிவங்களைத் தவிர பல புராணக் கதைகளும் காட்சிகளும் நாடகச் சிற்பங்களாக காணக் கிடைக்கின்றன. சிறிய பானல்களிலும், வாயில் தோரண அலங்காரங்களிலும், ஜங்கா எனப்படும் விமான அடுக்குகளிலும், வாயில் மேற்புறத்திலும் பல காட்சிகள் காணக் கிடைக்கின்றன. ராமாயணம், கிருஷ்ண லீலை, பஞ்ச தந்திரக் கதைகள், ஜாதகக் கதைகள் எனப் பலவற்றிலிருந்தும் உயிரோட்டக் காட்சிகளை கல்லில் செதுக்கியிருப்பதைக் காணலாம். பூரி ஜகந்நாதர் கோயிலில் கோபுர வாசல் முன்னரே அருமையாக முழுமையாகச் செதுக்கி எடுக்கப்பட்ட காட்சிச் சிற்பங்கள் கலைப் பொக்கிஷங்கள்.

நகைகள் அலங்காரங்கள்: மனித உருவங்கள் பலவிதமான நகைகளை அணிந்தவாறு தோற்றமளிக்கின்றன. எத்தனை விதமான டிசைன்கள்! ஒவ்வொன்றும் அழகு. சாலபஞ்சிகாவும் அலசகன்யாவும் அணிந்திருக்கும் வளையல்கள், கழுத்து மாலைகள், ஆரங்கள், காதணிகள், ஒட்டியாணம் ஒவ்வொன்றிலும் அருமையான டிசைன்கள். தெய்வ ரூபங்கள் அணிந்திருக்கும் நகைகளோ அதைவிடப் பிரமாதம். யோகினி என்ற வட்டமான தாந்திரிக கோயில் ஒன்றில் வட்டமாக பல யோகினிகளைப் பார்க்கலாம். இவர்களை பூஜித்தால் சக்தி வரும் என்பது ஐதீகம். ஒவ்வொரு யோகினியும் ஒரு விதமான போஸ், ஆடை அலங்காரங்கள். அது மட்டுமல்ல. தலையாலங்காரங்கள் ஒவ்வொன்றும் பிரமாதமாக இருக்கும். இன்றைய அழகூட்டும் நிலையங்கள் செய்வது ஒன்றுமில்லை. கல்லிலே அதைவிட அழகான கொண்டைகள், பின்னல்கள்.

அலங்கார வேலைப்பாடுகள்: ரசித்துப் பார்க்க அற்புதமான பூவேலைப்பாடுகள்! கொடிகளும், பூக்களும், விதவிதமான டிசைன்களும் காணக் கிடைக்கின்றன. எப்படிச் செய்திருப்பார்கள் என மலைக்கும் அளவு சிறப்பான சிற்ப வேலைகள் லிங்கராஜா கோயிலில் நிறையக் காணக் கிடைக்கின்றன. உள்ளே பார்வதி கோயில் ஒன்று இருக்கிறது. அதில் கிட்டத்தட்ட பஞ்ச்சிங் மிஷினில் செய்தது போல வேலைப்பாடுகள். புகைப்படம் அனுமதி இல்லாததால் எடுக்க முடியவில்லை. அதனால் மனக் கண்ணில் நன்றாகவே பதிந்திருக்கிறது. சதுரங்க அட்டையைப் போல வடிக்கப்பட்ட சுவர்கள். ஆங்கிலத்தில் லேஸ் ஒர்க் என்பார்களே, அதைப் போல மெல்லிய வேலைப்பாடுகள்! இவ்வளவும் கல்லில்.

இந்தக் கோயில்களில் உபயோகப்படுத்தப்பட்ட கற்கள் சான்ட்ஸ்டோன் அல்லது பசால்ட் வகையைச் சேர்ந்தவை. க்ரானைட் போலக் கடினமானது இல்லையென்றாலும், பேலூர், ஹலபேடு ஹொய்சலா கோயில்களின் சோப்ஸ்டோன் கல்வகையைவிடக் கடினமானதே.

இத்தகைய பொக்கிஷங்களை நாம் எவ்வாறு போற்றுகிறோம்? அதை நினைத்தால் மனம் துடித்துப் போகும். பாதுகாப்பின்றி பல இடிந்து போயின. பல வேண்டுமென்றே இடிக்கப்பட்டன. படையெடுப்பும் மதவெறியும் பல கோயில்களை, சிற்பங்களை அழித்தன. அன்று மட்டுமா? இப்போதும் புதுப்பித்தல் என்ற கொடுமையினால், இவற்றின் அருமை அறியாதவர்களால் சிற்பங்கள் நாசமாகிக் கொண்டிருக்கின்றன. அதில் பெயின்ட் அடிப்பதும், சான்ட் ப்ளாஸ்டிங்கும், சிலைகளை எடுத்து விற்பதுமாக இந்த நாச வேலைகள் எண்ணிலடங்கா.

நாம் இதுவரை பார்த்தது கட்டுமானம், சிற்பம், அழகு என ஒரு கலைப்பார்வை மட்டுமே. ஒவ்வொரு சிற்பத்தின் பின்னும் புராணக் கதைகள் இருக்கின்றன. அவற்றையும் அறிந்து பார்க்கும்போது நம் அனுபவம் இன்னும் மேம்படுகிறது. அவற்றுடன் ஆன்மிக உணர்வையும் ஒருமிக்கச் செய்வோமானால் இந்த அனுபவம் பன்மடங்காகிறது.